2 - The Male Lead

KHALESSI MONDRAGON

“Good morning, Lessi! Himala at hindi ka nag-van?” My co-actress Fiona asked nang huminto ang van niya sa harap ko, dahan-dahan itong bumaba habang inaalalayan siya ng assistant niyang si Sam.

She’s my worst nemesis. Iyon ang sabi nila. But no. She’s one of my closest friends. In fact, sobrang bait niya at halos magkapatid na kami dahil ang dami naming mga bagay na common kami.

Kasabayan ko rin sa pagiging sikat. At lagi kaming magkasama sa project. Well, isa lang naman siya sa pinakasikat na kontrabida na kulang na lang ay sugpuin siya ng mga fans dahil sa pagiging kontrabida niya. But the fact is, she’s the sweetest person alive.

“Na-stuck sa traffic. Nagkaroon ata ng aksidente. I don’t know,” tugon ko sa kanya.

Sabay kaming pumasok ng elevator at dinala kami sa 7th floor, kung saan nandoon ang pagtitipon para sa mga kasama sa project.

“Kilala mo na ba daw male lead mo?” Tanong niya, pero ang mga mata ay busy sa kanyang cellphone.

“Hindi pa nga e. Ayaw sabihin ni direk. Sana naman kakilala lang. Nabasa ko ang script e. Ang daming bed scenes!” I shrieked and Fiona just chuckled.

“Sus, kaya mo ‘yan!”

I shrugged. “Well, kaya naman if my male lead cooperates.”

We heard the elevator sound, so we knew we were on the seventh floor.

“Let’s be professional in our role, Les. Ayoko ng kaaway,” she chuckled.

Magkaaway kasi ang role namin. As always. Mas bagay kasi kay Fiona ang maging kontrabida.

I smirked. “Oo naman, bakit hindi.”

We both enter the office nang may confetti na pumutok sa oras na tinulak ko pintuan ng meeting hall.

“Congrats, Khalessi for grabbing the female lead role!” Tuawang-tuwa na saad ni Patrick.

“Huy, ano ‘to?” Tumawa ako habang inaalis ang mga natitirang papel sa katawan ko.

“Congratulations?” 

“Gaga, hindi naman kailangan!” 

“Still, ano! Maging main lead ng project worth millions is not just something not to brag about, Les.” Saad ni Fiona tsaka ako kinurot sa pisngi.

I felt a rush on my cheeks. I am yeah, maybe it is something to brag about.

Nagkwentuhan lang kami hanggang sa dumating si direk. 

“So good morning.” 

They replied and I just nodded. “So, alam niyong hindi pa napapakilala ang male lead?” Everyone nods except for me—but I am waiting.

Of course. Excited akong makilala kung sino ang magiging male lead ko. Bakit kasi hindi pa sinabay sa pag-announce?

“So, this guy is new to the industry so please be kind to him—” 

And we heard commotion. Hindi dahil ayaw nila, in a matter of fact, mas gusto rin nila na may bago mukha. And the fact na nakuha niya ang role na ito sa movie na ito, means he’s talented. 

Sobra kayang hirap maging baguhan sa industriya! I remember back then, kailangan ko pa maging alipin para lang maging sikat. It took me years to build my name. Hindi madali. But because this is my passion, what I loved the most, I did everything to reach this point.

“Silence, everyone, please!” Direct Leon’s voice echoed through the room, kaya napatahimik din ang iilan sa’min. Marami kami. Dahil kasama na rin namin ang production managements—lahat sila.

“Okay, let’s all welcome the newest actor,” tuwang-tuwa na saad ni Direk Leon tsaka pumalakpak ng tatlong beses at bumukas ang pintuan.

Isang nakaitim na lalaki ang pumasok sa loob. He’s wearing a cap and his shirt is too tight for him! Halatang-halata ang muscles niya at halos hindi ako makahinga nang makita ang katawan niya. 

Sht. Siya ang male lead ko?! Luluharan for sure.

“Huy, hindi pa nagsisimula ang taping, Lessi at baka basa ka na diyan sa inuupuan mo ha,” natatawang bulong ni Fiona sa’kin.

Napaismid ako at inirapan siya—but no lying, feel kong basa na ako habang pinagmamasdan ang katawan niya.

Hindi ko pa nakikita ang mukha niya dahil naka-side view ito sa’kin. At nang tumabi kay direk sa harap ay nakayuko rin siya at dahil may sumbrero sa kanyang ulo, ay hindi nga makita ang kanyang mukha.

But he’s white as snow. Or maybe because he’s wearing a black shirt kaya lumalabas ang pagkaputi niya? I don’t know. But I preferred tan guys. Mas hot kasi silang tignan sa tan skin nila.

“Lessi, come here,” utos ni direk kaya hindi ako nagdalawang isip na pumunta sa harapan para makilala ang male lead ko.

I stood beside him. Hindi na rin naman nalalayo ang height namin and it’s good. He’s probably around 6’2? 5’6 kasi ako.

“So, Lessi, meet your male lead. Fabian Montero.” 

I froze. Halos nabingi rin ako sa narinig ko. Is he for real? Tama ba ang narinig ko? Fabian Montero?

Agad niyang inabot ang kamay kong naghihintay ng shake hands at ilang segundo lang ay nag-angat ito ng tingin sa’kin.

Napaatras ako pero agad niyang nahuli ang likuran ko at hinila papalapit sa kanya.

Rinig ko ang tili ng mga kasamahan namin, pero hindi ko magawang ilayo ang tingin sa lalaking matagal ko nang pilit na iniiwasan.

Fabian Montero. My-ex boyfriend. Ang lalaking iniwan ko kapalit ang tagumpay na meron ako.

“Nice to meet you again, Khalessi.” His voice was deep and raspy—na para bang binabalatan ako ng buhay sa kanyang boses.

Ang daming nagbago sa kanya. His looks. His body. His voice. Especially his eyes. Sobrang lamig ng mga tingin niya kahit na nakangiti siya. 

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Sobrang lakas din ng kalabog ng puso ko sa dibdib ko sa hindi ko malaman na dahilan. Dahil sa kaba? O dahil ramdam kong mahal ko pa rin siya?

Lumakad ito papalapit sa’kin, his movements slow and deliberate hanggang sa wala nang espasyo na pumapagitna sa’ming dalawa. His breath brushed against my skin, warm and unsettling—dahilan para magsitaasan ang mga balahibo ko sa katawan.

“Hi there, little kitten,” he murmured his voice low and edged with something dangerous. “Love my surprise?”

His words were like poison, sweet but lethal, and I couldn’t tear my eyes away from his piercing gaze.

He’s changed. Like he’s not the Fabian I once knew. Pero sino nga bang hindi magbabago kung limang taon na ang nakakaraan? I left him. Without any explanation. I just told him that I wanted to be an actress. He supported me. Gano’n niya ako kamahal na lahat ng gusto ko ay sino-suportahan niya. But all of a sudden, I cut all my ties with him. 

“Don’t worry,” he continued, a dark smirk curling on his lips, “I’ll be good if you’re good to me, too. But tell me…” His tone dropped even lower, raw and intoxicating, sending a chill down my spine. “Should I punish you for leaving me?”

This is bad. This is so bad. He wants something from me. And I’m not giving that to him. No. Never.