KHALEESSI MONDRAGON
My morning was great even before it started. I mean, who wouldn’t be excited when I received a role as the main lead for a hundred million project?
Tanga na lang siguro ang taong hindi sasaya nang makakuha ng main lead para sa isang movie project mula sa pinakasikat at magaling na director.
It’s every artist’s dream to be in the spotlight, because of fame and of course, money. Pera na lang talaga nagpapasaya sa’kin ngayon. Ano pa nga ba?
“Hey Siri, time?” I asked as I kept roaming around preparing everything for today's meet-and-greet with the artist for the contract signing.
Hindi ko pa kilala kung sino magiging male lead ko, dahil hindi pa sinasabi. At excited akong makilala iyon. Sinong hindi? Naging usap-usapan na ang proyektong ito noong last year pa lang, kaya hindi ako nagdalawang isip na mag-audition para sa role bilang kaibigan ng female lead, pero hindi ko inaasahan ba magiging female lead ako sa proyektong ito. Kasi mas vibe ko ang friend ng female lead, kesa maging main lead.
“It’s nine fifteen in the morning,” sagot ni Siri at halos mapaso ako sa iniinom kong kape dahil sa gulat.
The meet and greet meeting will be at ten thirty! Shit. Mahuhuli na ako! Sana naman hindi traffic ano?! Ang tanga mo talaga, Khaleesi! Ayan, enjoyin mo pa ang oras mo!
Nagmamadali akong kumilos, maligo, magpaganda at kulang ang isang oras para doon, kaya sa van ko na tinapos iyon.
Tawang-tawa naman si Aya nang makitang nagmamadali ako kaya inirapan ko ang assistant ko. Pagkapasok namin sa van ay tinulungan ako ni Aya sa pag-aayos.
She curled my hair and helped me to put makeup on my face as we headed to the company.
Hindi ko pa alam kung sino ang magiging partner ko at sana kakilala ko lang din dahil may mga bed scenes doon—para hindi ako mailang sa magiging partner ko.
But, bed scenes are for me. And I take risks as a erotic actress. Magalit man ang mga tao sa’kin, hinding-hindi magiging dahilan iyon para tumigil ako sa pag-aartista, kesa bumalik sa dati kong buhay. As a hostess na hindi naman nalalayo sa trabaho ko, but it pays me more than just being a hostess.
Ilang sandali lang ay natapos kami sa pag-aayos, iyon nga lang na-traffic kami. Kinakabahan na ako dahil baka pagalitan ako ni direk lalo na’t unang araw ng meeting namin ngayon.
“Matagal pa ba, kuya?” Kinakabahang tanong ko sa driver ko.
“Mukhang may banggaang naganap, Miss Lessi,” tugon niya, kaya napakagat ako ng labi.
Napatingin ako sa gilid at napansin kong medyo malapit na ang kompanya, iyon nga lang kailangan kong takbuhin iyon, pero masisira ang make-up at buhok ko! Isa pa imbes na maganda ako para sa meeting, baka maging haggard ako! I can’t! Ayoko!
Limang minuto, pero ni isang beses ay hindi gumalaw ang sasakyan kaya napilitan akong nagsuot ng mask at kinuha ang gamit ko bago bumaba ng sasakyan, pero hindi pa ako nakakababa ay may bigbike na siyang muntikan na akong mabundol!
Asar kong nilingon ang lalaki, pero naka-helmet siya at leather attire—jacket and his pants while under of his jacket is a white sando. Sa itsura niya pa lang ay napaka-angas at gwapo na. Baka naman kasi ang maskuladong katawan nito sa kanyang damit kaya hindi ko maiwasan ang tingin ko roon.
Fvk. This is one of the disadvantages of being an erotic actress! Konting pinakitaan lang ng katawan, bibigay agad. Oh fvk. Now I fvking hate my job.
“Hoy! Mag-iingat ka nga!” Singhal ko sa lalaki.
“Ikaw ang mag-iingat, Miss! Hindi iyong bigla kang lalabas sa sasakyan mo tapos kapag may nangyaring masama sa’yo sisisihin mo ang ibang tao!” He shot back.
Napakuyom ako ng kamao sa inis dahil nakuha pa nga akong sagutin! But then I realized it was partly my fault.
Napatingin ako sa wrist clock ko at nakita kong limang minuto na lang ay magsisimula na ang meeting!
Mabilis akong umangkas kay kuya, at nagulat naman ito sa biglaang pagsakay ko sa kanya.
“Move, hatid mo ako! Male-late na ako!” I snapped.
“Teka, Miss! May pupuntahan rin ako! Hindi ako service mo para ihatid ka sa lugar mo!”
Fvk. Sobrang lalim ng boses niya at ang gandang pakinggan!
“Dali na, I’ll pay you uh, one thousand?”
“Tsk. E kung bayaran kaya kita ng isang milyon nang makababa ka!”
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Hindi halata sa kanya na may gano’ng kalaking pera iyon. Para naman kasing galing junk shop lang ang motor niya, na mukhang ilang taon nang nakatambay sa bahay nila at sobrang pangit na ng tignan.
“Dali na! Sa may San Juanico street lang ako! Sa may Voltage Entertainment!”
Natigilan naman siya sa sinabi ko at nilingon ako. But I can’t see his face. Masyadong tinted ng salamin sa helmet niya para makita ko—pero hindi pa rin tinatanggal ang tingin niya sa’kin na para bang sinusuri ako kung sino ba talaga ako—but I snapped my fingers on him.
Napaismid na lamang siya at nagmaneho na. Two minutes ay nakarating kami sa tapat ng building at mabilis kong kinuha ang wallet ko para bayaran siya nang mabilis itong nakaalis. Oh fvk.
Napatitig na lang ako sa kalsada kung saan ito tuluyang naglaho. His scent is somehow familiar. Bulky ang katawan, but tama lang. Not too big, not too thin. At ang liit ng waist niya! Is he for real? Parang gusto ko na lang ikama—sheez! What the heck are you thinking, Khalessi?!
But he looks hot though. He has a gorgeous body na paglalawayan ng mga kababaihan—and I hate to admit it to myself, pero isa na rin ata ako roon.
FABIAN MONTERO MORDECAI[I found him.] I clenched my phone tightly as I saw Niko’s message. Luce. One second, he was standing in front of me. Hindi na ako nag-aksaya ng oras at agad ko siyang sinunggaban ng suntok. He fell. But that isn’t enough. I punched him again and again until Koen pulled me up. Nanlilisik ang mga mata kong nakatutok sa kapatid ko.Pumutok ang labi ni Luce, at may dugo na ring umaagos mula sa kanyang ilong. His eyes are red, drowsy, and he’s drunk. Amoy alak pa siya.“Tama na. Nasa ospital tayo!” mahinang sigaw ni Koen sa’min. Inayos ko ang black leather jacket na suot ko pero hinayaan ko ang dugo sa kamao ko.“I told you to take care of her, Luciano!” He chuckled bitterly. Kitang-kita sa kanyang mga mata ang sakit, lungkot, galit, mga emosyong ni minsan ay hindi namin nakita mula sa kanya.Kumunot ang noo ko. How could he laugh in this kind of situation? Inalalayan naman siya ni Rouge na makatayo pero winakli iyon ni Luce.“She broke me first, Fabian!” Siga
This chapter explores dark and heavy themes such as abuse, trauma, self-harm, etc. Please be mindful of your well-being before proceeding.(PAST)FABIAN MONTERO MORDECAIPatapos na ang shift ko sa restaurant ni Art. Tahimik akong nagbihis sa locker room, pagod man pero kampante—excited na rin dahil makakasama ko muli si Lessi. I’ve been missing her these days.Naging abala ako para sa pag-iipon para sa kasal namin. Alam kong hindi ko pa siya mapapayag ngayon, but I wanted to give her a grand wedding—only if dad could give me back my position—but then, I don’t want anything from him.Gusto kong paghirapan lahat para kay Lessi because she deserves everything in this world.Paglabas ko ng back door, agad kong tinungo ang motor na pinahiram sa’kin ni Niko. Of course, that bastard didn’t want to, but he loves me, ayaw man niyang amin, alam kong mahal ako no’n. Cheesy. Hindi lang naman siya, maging iba pa naming mga kapatid.Walang tingin-tingin, sinagot ko agad iyon, fully expecting it to b
KHALESSI MONDRAGONKabadong napatawa si Alej. Ang mga ngiti sa labi ay hindi man lang umabot sa kanyang mga mata.“Ikaw ang kauna-unahang taong naging sandalan ko sa mundo ng showbiz. You helped me so much in a way I couldn’t imagine na magagawa mo kasi sino ba naman ako? I’m a single mother… Ang pangit ng naging karanasan ko, but you… stayed.”Umiling ng ilang beses si Alejandro at pilit na tumawa. Ang mga mata’y puno ng sakit, kaya iniwas ko ang tingin ko sa kanya.“Don’t say it, Lessi. Please?” Pagmamakaawa niya.Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan iyon. “Thank you for being my best bud, Alej. Sa walang sawang suporta, sa pagmamahal at pag-aalaga mo sa’kin, but I really need to end this…”“I’m sorry kung nadamay ka pa sa gulo ko. I’m sorry kung sinaktan kita at patuloy lang kitang masasaktan kung mananatili ka pa sa tabi ko. So…”Napapitlag ako ng biglang lumuhod si Alej sa harapan ko. “Please, Lessi don’t do this to me, hmm? I can endure everything. Hindi ko hinihingi agad na
KHALESSI MONDRAGON“Ma, si Khalian… Si Fabian… Ang baby ko… Iniwan nila ako…” Paulit-ulit kong saad. Nanginginig ang buo kong katawan dahil sa halo-halong emosyong nanararamdaman ko. Ramdam ko ang takot, inis, galit, lungkot na halos pumunit sa puso ko.Noong una, natatakot lang ako na mawala si Khalian, pero ngayon… Tatlo na sila. Hindi ko na alam ang gagawin ko.“Si Fabian ang pumalit sa’kin kagabi para bantayan si Khalian,” mahinahong saad ni Mama nang makiitang kumalma na ako, pero naroon pa rin ang mahihinang paghikbi ko.Sandaling natahimik si Mama kaya napaangat ako ng tingin sa kanya. Nakangiti ito, pero hindi abot sa kanyang mga mata. Malungkot na ngiti, at tingin. Na para bang may tinatago ito, pero hindi kayang itago ng kanyang mga mata.Sa titig pa lang ni Mama ay abot-langit na naman ang kabang naramdaman ko.“Khalian…” she muttered, low and undecided whether to tell me or not.Mas lalo akong kinabahan. “A-ano pong nangyari kay Khalian, Ma?” “May nangyari kaninang madali
KHALESSI MONDRAGONNAALIMPUNGATAN ako nang makarinig ng ingay. Pagdilat ko ng mga mata ay nakita ko sina Fabian at Alej na nagtatalo.Mariing napapikit ako at muling sinandal ang ulo sa unan. Ramdam ko pa ang pagkirot ng ulo ko at hindi ko alam kung bakit. Hindi naman ako nauntog—wait…Muli akong napatingin sa paligid. Puti ang buong paligid, umaalingasaw ang amoy ng alcohol sa hangin. At nang ibaba ko ang aking paningin, saka ko lang napansin ang suwero na nasa kamay ko.Indicating that I am in a hospital. A panic crept in, but I chose to calm down, not in front of these two men fighting each other like maniacs.Nang kumalma ako ay saka ako napatingin sa gawi nilang nagtatalo gamit ang mga tingin.“Leave, Fabian…” My voice’s trembled but firm. Sinubukan kong mapaupo pero parang ang bigat ng katawan ko. Mabilis akong dinaluhan ni Alej at inalalayan para mapaupo sa kama. Maingat ang mga galaw ni Alej na para bang hawak niya ay isang babasaging baso.“I’m fine, Alej…” wika ko na halos p
FABIAN MONTERO MORDECAINasa isang private room kami ni Lessi na walang tao. Just us. Nakaupo siya sa kama habang ako ay nakatayo at nakasandal sa pintuan.Wala ni isa sa’min ang nagsalita. And I don’t know what to say first. Feel ko wala akong karapatang magsalita.Pinagmamasdan ko siya. She’s playing with her hands, like she always does every time na kinakabahan siya. Her eyes never left her playing hands.“L-Lessi,” my voice cracked. Tumikhim ako, tumayo ng maayos, nilapitan siya at umupo sa tabi niya. I held her hands na sobrang lamig ngayon. Hinayaan niya naman akong hawakan ang kamay niya, and for a moment, feel ko maayos kaming dalawa.“Tell me everything, baby… Please?” Pakiusap ko. Her jaw tensed. Kita sa mga mata niya na parang ayaw niyang magsalita. Natatakot siya. Hindi ko alam kung anong kinakatakot niya.“I was…” she spoke, finally. Pero nanginginig ang buong katawan maging ang boses. “I was r*ped, Fabian.” My mind went blank. The moment she spilled her words felt like