Chapter Seventy

A U T U M N  S U M M E R S

Pagkatapos ng thirty minutes, pumasok si Dad at Kuya sa bahay. Nilagpasan nila ang ibang tao at nagdali-dali tungo sa akin.

“Okay ka lang ba?” tanong ni Dad, puno ng pag-aalala ang mga mata.

Bago ko pa siya masagot, yinakap na ako ni Kuya. “Grabe, okay ka lang! Ang saya ko na okay ka lang, little sis!” Huminga siya nang malalim.

“Okay lang ako, Dad.” sagot ko kay Dad, muffling through Steven's embrace.

Pinakawalan ako ni Steven at yinakap ko si Dad.

“Huwag kang mag-alala, baby. ‘Di ko hahayaan na saktan ka ng gumawa nito,” pangako niya at yumakap sa akin. “Alex,” tawag niya. “Help me deal with them or so help me, I will fucking destroy them."

“Oo, Thornton, tutulong ako. Huwag kang mag-alala.”

Pagkarinig ko