CHAPTER 47

JUANITO'S POV

"You're the most insensitive selfish person I know," madiin kong wika.

Paano niya nasikmurang ipagkait sa akin na malaman ko ang katutuhanan? Na may anak pala ako all this time. Damn! Hindi mo ma imagine ang sarili ko na mainggit dahil akala ko yung Adeus ang tatay ng bata pero ako pala talaga. I have a son tapos walong taong gulang na pero wala man lang akong kaalam-alam.

Galit ako nasasaktan ako habang pinagmamasdan ang pinakamamahal kong babae na umiiyak sa mismong harapan ko. She is shaking this time at nakatingin lang sa kamao kong dumudugo dahil sa mga suntok na pinakawalan ko sa pader.

"I-I'm sorry, ayaw ko lang masaktan ang anak ko-"

"Anak natin Hillary. At bakit naman siya masasaktan ha? Narinig mo naman siguro nang klaro kanina ang sabi niya. He wants to know his father, gusto niya akong makilala pero pinagkait mo!"

Gusto ko na lang din suntukin ang sarili ko, dahil kahit gaano man ako kagalit sa babaeng kaharap dahil sa pagsisinungaling niya, mahal ko pa rin e