CHAPTER 3

ANNABELLE’s POV

Paglabas ko ng bahay ay kakaripas na sana ako ng takbo papalayo nang makasalubong ko naman si Ate Angelica. Nagtataka siyang napatingin sa akin habang hawak niya ang cell phone niya na nakalapat pa sa tainga niya kaya halatang may kausap siya.

Nagtataka ko rin siyang tiningnan. Kausap niya na naman ba si Keith? Ipinilig ko ang nga balikat ko para iwaksi ang katanungan na iyon sa isipan ko. Wala akong karapatan na panghimasukan ang buhay niya. Total naman ay matanda na siya, kaya alam niya na ang tama at hindi.

“Where are you going, Belle?” tanong niya pa sa akin.

Napakamot ako sa ulo. “Kay Stefano sana, Ate Angel. Mukhang may sakit ang isang iyon, eh. Puwede ba? Tapos na naman ako sa mga gawain ko sa bahay, eh.”

“Pero nandito pa si Cedric, eh.”

“Eh?” Ano naman ang connect ng boyfriend niya sa pag-alis ako? Ah, oo nga pala. Bigla kong naalala ang dahilan.

Napatingin ako kay Ate Angelica. She has everything. Nasa kaniya na lahat ng magagandang bagay na hinahangad ng isang babae. Kayamanan, kagandahan, magandang katawan, mapagmahal na mga magulang, at mapagmahal na boyfriend. Pero kung may maipipintas man ako sa kaniya, iyon ay hindi siya marunong makuntento sa isa. Sabagay, lahat yata ng magaganda ay kaugali niya. 

Tama ba ako?

Hindi ko rin kasi talaga alam dahil hindi naman ako kasingganda niya, eh, kaya hindi ko alam ang problema niya. 

Hinawakan niya ang dalawang kamay ko, at pinisil iyon. Pagtingin ko sa isang kamay niya ay naroon ang cell phone at kasalukuyan na nasa linya pa si Keith. 

Hindi ko talaga alam ang gagawin sa isang ito.

Gusto ko mang magreklamo pero hindi ko magawa dahil panigurado na kung ano-ano na naman ang sasabihin niya sa akin. Iniwasan ko ang mapakamot sa ulo. 

“Ano ba ang gusto mong gawin ko, Ate?”

“Stay here na lang muna, but you can go kapag umalis na rin si Cedri—” Ang sasabihin sana niya ay hindi natuloy dahil ang taong pinag-uusapan namin ay papunta na sa gawi namin. 

Halos magkumahog pa si Ate Angel sa pagtago ng cell phone niya. Halata ang pamumutla ng mukha niya kaya naman kahit ang awkward pa rin ng sitwasyon namin ni Rik dahil sa aksidente kanina ay lumapit na lang ako sa kaniya. 

“Pauwi ka na ba?” Inalis ko ang pagkailang na nararamdaman ko, kahit pa nga ang totoo ay kumakalabog nang husto ang puso ko. Bakit kaya kapag nasa harap ko ang isang ito ay kumakabog nang husto ang puso ko? Gusto ko lang naman siya.

Lumingon ako sa gawi ni Ate Angelica na wala pa rin yata sa wisyo dahil kamuntikan nang mahuli. Ibinaling ko ulit ang tingin ko kay Cedric at halos mapatalon pa ako nang makita kong nakatingin na siya sa akin. 

“Aalis ka ba?” tanong niya sa akin. Matapos noon ay sumulyap siya kay Angelica. “Are you okay?”

“Yeah. Mainit lang dito sa labas. I just need to take a nap para maging okay ako,” sagot naman ni Ate sa kaniya. 

“Kung ganoon ay aalis na muna ako. May kailangan din akong asikasuhin sa trabaho. Ihahatid na muna kita sa kwarto mo.” Nilingon ulit ako ni Cedric. “Wait here, okay? Sumabay ka na sa akin.”

Tumango na lang ako lalo pa at tiningnan na ako nang makahulugan ni Ate. 

Hindi nagtagal ay lumabas ulit si Cedric kaya naman naglakad na kami papunta sa kotse niya. Pinagbuksan niya pa ako ng pinto at inalalayan pang makapasok sa loob. 

Hindi ako kumibo habang nasa biyahe. Akala ko ay ganoon din ang gagawin niya pero nagkamali ako. 

“Hindi mo man lang ba ako iko-congratulate?” 

Tumaas ang gilid ng labi ko at isang kilay ko dahil sa sinabi niyang iyon. “Para saan naman?” 

“Bukas ay engagement party namin ni Angelica. Hindi niya pa alam ang tungkol doon, kaya huwag mo munang sabihin, okay?”

Hindi agad ako nakapagsalita. May kumirot sa kaibuturan ng puso ko dahil sa nalaman mula sa kaniya. Matinding lungkot ang nararamdaman ko sa mga oras na ito, pero kahit ganoon pa man ay pilit akong ngumiti. Hindi ko puwedeng ipakita sa kaniya na sobrang down ko ngayon. Ayokong malaman niya ang sekreto ko. 

Ang sekreto ko na gusto ko siya. 

Napalunok ako ng ilang beses bago ako nagsalita. Inipon ko ang lahat ng lakas ng loob ko para lang hindi ako mautal. “Congratulations then.”

“Thank you.” Dahil nakatigil ang sasakyan sa harapan namin dahil sa traffic ay huminto rin ang kotse niya kaya nagkaroon siya ng pagkakataon na guluhin ang buhok ko. Kung sa ibang pagkakataon ay tinampal ko na ang kamay niya, ngayon ay tila na-drain lahat ng lakas ko sa katawan. “I am wishing you all the best, too, kiddo. Sana ay makahanap ka ng lalaking magmamahal sa iyo.” 

Wala ako sa sariling umiling. Kung alam lang sana ni Cedric na ayoko sa iba, dahil siya lang ang gusto ko. Ano kaya ang masasabi niya?

“What do you want to receive from me?” sa kalagitnaan ng nakabibinging katahimikan ay tanong niya. 

“Ha?” 

“Malapit na ang graduation mo. And according to Stefano, ga-graduate ka na may pinakamataas na marka. Hindi mo ba balak na kumuha ng degree?”

“Ha?” Napakamot ako sa ulo. “Ah, gusto ko sana.” Ngumiti ako. “Pero saka na kapag kaya ko na.” Ang tinutukoy kong kaya ko na ay ang financial aspects.

BS Nursing ang kinuha kong kurso, dahil pangarap ko talagang maging doktor simula pa lang noong bata pa ako. Ang buong akala ko nga ay maabot ko na ang pangarap kong iyon nang ampunin ako ng pamilya Artemis, pero nagkamali ako. 

“Sabihin mo sa akin kung ano ang maitutulong ko,” saad niya sa akin. Ngumiti na lang ako at hindi na nagsalita. Sumandal ako sa bintana at pumikit. 

“BAKIT ang unfair ng mundo?” Malakas akong bumuntonghininga matapos ko iyong itanong kay Stefano.

Nandito kami ngayon sa favourite restaurant niya. Dito niya ako dinala matapos niya akong puntahan sa bahay nila. Nang makarating kasi ako sa bahay ng mga Arkanghel ay wala siya kaya naghintay pa ako roon ng kalahating oras. 

Ang totoo ay welcome ako sa bahay nila. Mabait ang parents nila kahit pa nga mayaman sila. Paborito nga ako ng mommy niya, eh. 

“Ikaw lang, eh. Puwede ka namang umalis sa nga Artemis, total naman ikaw na gumagawa ng paraan para makapag-aral ka. Kaso ikaw naman itong ayaw. We can help you. Nag-offer pa nga si Mommy sa iyo ng condo, pero ayaw mo naman. Magulo ka rin, eh, no?”

Sinimangutan ko siya. “Pamilya kasi ang gusto ko, at hindi condo.”

“Ang tanong, itinuturing ka ba nilang pamilya?” Hindi ako nakasagot sa tanong niyang iyon. “See? Hindi ko nga alam kong bakit kailangan na magsama ang pamilya namin at pamilya nila, eh.”

“So, totoo nga?” 

“Yeah. Tomorrow. Napagkasunduan na ng both sides though wala pang alam si Angel sa mangyayari. Ang weird nga, eh.”

“Nino?”

“Ng parents ko?” patanong na sagot niya sa akin bago ininom ang natitirang mango shake na nasa baso niya. 

“Bakit naman?”

“Malalaman mo mamaya. Baka nga naka-air na sa media, eh.”

“Ang ano ba?” Naguguluhan na ako sa pinagsasabi niya. Gusto ko pa sanang magtanong pero kinuha niya ang cell phone niya. May pinanood siya sa gadget na naging dahilan ng pagngisi niya. 

Tumayo ako para lumapit sa kaniya at ganoon na lang ang pagkagitla ko nang mapanood ang balita!

Ang mga Arkanghel, ang pamilya nila Stefano at Cedric ang laman ng balita. At ayon sa babaeng reporter ay nasa delikadong sitwasyon ang kompanya ng mga Arkanghel dahil malapit na itong ma-bankrupt...

GABI na nang makauwi ako. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip ang nalaman ko. Nang tanungin ko naman si Stefano kung okay lang siya ay nakangiti lang siya na para bang hindi siya apektado sa nangyayari sa buhay nila. 

“Abnormal talaga ang isang iyon,” saad ko pero ang totoo ay nag-aalala ako para sa kaniya at sa pamilya niya. Katulad ng sabi ko ay mababait ang bawat miyembro ng Arkanghel kaya hindi nila deserve ang malagay sa ganitong alanganin na sitwasyon lalo pa at engagement na bukas ni Cedric at ni Ate Angelica. 

Papasok na sana ako sa loob ng bahay nang makarinig ako nang nagtatalo kaya naman minabuti kong sa kusina na lang dumaan. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng kusina kaya naman malaya ko nang naririnig ang dahilan ng pag-aaway ng mag-asawang Artemis. Si Ate Angelica ay nasa couch at umiiyak. 

“See?! Dapat siniguro mo na muna na walang problema ang mga Arkanghel. But look what is happening! Laman sila ng balita! Nakakahiya! Ayokong magkaroon ng son-in-law na mahirap pa sa daga!” sigaw ni Mommy. Halata sa boses niya na galit na galit talaga siya. 

“Sa tingin mo, ikaw lang ang apektado sa sitwasyon na ito, Magda?! Ano na lang ang sasabihin ng mga kaibigan ko? Na ang nag-iisang anak ko, makakapangasawa ng mahirap? Paano na lang ang kandidatura ko sa darating na election?!”

“Seriously, Dad?” umiiyak na sabat sa kanila ni Ate Angelica.  “Ang pagtakbo mo talaga bilang Senatorial candidate ang concern mo sa mga oars na ito? Hindi mo man lang ba ako naisip? Feeling ko, you betrayed me! Kung hindi pa lumabas ang issue na ito, hindi ko pa malalaman na engagement party ko bukas! I hate you both!”

Tumayo si Ate Angelica at nagdadabog na naglakad papunta sana sa hagdan. Pero natigilan siya nang makita niya ako.