CHAPTER 13

ANNABELLE’s POV

I’m still breathing. Iyon ang alam ko.

My heart is still beating. Ramdam ko iyon.

Pero para sa akin, patay na ako. Wala akong maramdaman. Manhid na ang puso ko. Manhid na ang utak ko.

I tried to end my miserable life, but Trinity saw me kaya naman malakas na sampal ang pinatikim niya sa akin.

Sa ginawa niyang iyon ako natauhan, but only that moment, dahil nang makauwi ako sa bahay namin ay doon na naman nagsimula ang delubyo ng puso ko.

Nadatnan ko kasing nasa bahay si Rik at Angelica—at hindi lang sila. Marami sila. Mga kaibigan nila. Mga magulang ng bawat isa. At ang mayor na kaibigan ni Rik na siya mismong nagkasal sa amin. They were all looking at me na para bang napaka-imposible na narito ako sa bahay namin ni Rik. Ang tanging consolation ko na nga lang ay wala roon si Stefano.

I could not believe that they were celebrating while I was in deep pain and despair. Kaya nga pakiramdam ko noong mga oras na iyon ay lumulubo ang ulo ko dahil sa kahihiyan. I left our hous