Drunk
Jeselle's POV
Nakakulong lang ako ngayon sa aking k'warto kasama si Marian. Alas-dos na ng madaling araw pero hindi pa rin ako makatulog maliban na lang sa kaibigan kong humihilik na.
Tsk. Hindi ko pa rin makalimutan ang halik namin kanina. Patuloy pa rin akong binabangungot nito gaya nung pagkakadapa ko nung grade one na labis kong ikinahihiya. Eggghhh.
Bumangon nga ako mula sa kama at tiningnan ang aking sarili sa malaki kong salamin.
Ano bang special sa akin?
Look, isang babaeng nakasuot ng pajama, oversized shirt at headband. Napakaputla pa ng mukha. 'Ganda
Noon emotionsThird person's POVDahil sa nakabukas na bintana, bigla na lang nagising si Alexander sa init ng sikat ng araw."Ahh, what happened?"napahawak siya sa sintido niya dahil siguradong may hangover siya."Nasaan ako?""Oh gising ka na pala, here's your coffee as you requested,"bungad ni Jeselle at inilapag sa center table ang isang mug na may kape."3-in-1 coffee mix lang 'yan. Wala kasi kaming pambili ng starbucks, baka sumakit tiyan mo riyan,"dugtong niya sabay ngiti. Agad na mapapansin sa kanya ang tuwalyang nakarolyo sa kanyang ulo at suot lamang ang isang t-shirt, shorts at bakya na tumutunog sa tiles nilang sahig. Tutal nasa bah
ConnectionJeselle's POVHindi ko alam kung ano ang pinag-uusapan nina Johnson at Alex sa labas pero mukhang importanteng bagay ito. Nakatitig lang ako sa kanya habang siya'y nakatitig lang din naman sa akin habang nakikinig ng maigi sa mga isinasalaysay sa kanya nito.Hindi ko mabasa kung ano man ang sinasabi ni Johnson pero para talagang isang bagay na maaring makapagbabago ng lahat ngayon."Oy, nakatitig lang siya sa'yo oh, ang lagkit ha,"biro ni Marian na nagpangiti sa akin."Ewan ko ba kung bakit siya ganyan. Hindi ko siya maintindihan,"wika ko at nagulat ako nang bigla na lang hinawak
BaggageHindi ko inaasahan na mapapauwi kami nang hindi pinaplanuhan. Sa susunod na taon pa sana naming gustong magbakas'yon nina kuys pero nandito na 'to wala na kaming magagawa.Kahapon lang ay pinag-uusapan pa lang namin ang bagay na 'to, ngayon heto na talaga. Hindi pa rin ako makapaniwalang makikita ko na ulit ang isla ng Sicogon. Sa loob ng twenty years ngayon na ulit kami babalik do'n.Ano na kaya ang itsura ng isla? May pagbabago kayang nangyari do'n? Ang isa ring pinapa-excite ako ay 'yung mga tao na nandoon. Kumusta na kaya sila? Sa aking utak parang kahapon lang nung huli kaming nakatapak sa lupa ng isla at ngayon babalik na kami doon. Nami-miss ko na rin 'yung pag-akyat namin ng bundok. Iyon talaga ang memorable sa akin. Father used to carry me on his back
CringeAgad akong lumabas sa kotse at tumingala sa napakaganda niyang eroplano na ang kinis-kinis."Wow,"napatawa na lang ako sa pagkasabik. Napalingon na rin ako kina Marian at kuys na bumaba na rin sa sasakyan. Nakabuntot pala sila sa'min kaya naman nahuli sila."Oh my God! Beshy, are you seeing this?!"tili ni Marian sabay labas ng phone niya. At sa paglabas niyang 'yun alam na alam ko na ang binabalak niya. Gusto niyang kunan ko siya ng litrato. Naku naman, naisingit pa talaga. Agad niyang ibinigay sa akin ang cellhphone niya na kanyang idinikit ng mabilis sa aking dibdib.Napa-gasp na lang ako sa ginawa niyang ito at nainis."B'wesit!"bulong
JealousyHindi ko na lang inintindi pa ang nangyari. Madami na akong iniisip, baka naman kasi natuwa lang talaga si Marcus sa akin. I noticed Marian didn't mind it anyway kaya dapat ako rin.Si Alex lang talaga, panay ang tingin niya sa akin habang nag-uusap sila nina Marcus, kuya Johnson at Smith sa may pintuan habang nakatayo.He steals a glance for every five minutes at akala niya siguro hindi ko 'yun napapansin.Sa bilang ko nasa labingdalawang upuan siguro ang nandito, tig-aanim na upuan ang makikita sa bawat sides at tig-dadalawa bawat row. Nasa unahan ang upuan namin at magkatabi kami ni Marian, nasa likod lang namin sina kuys Gino na naka-seatbelt na at si kuys Aeron na pansing kinakabahan."Relax
TerribleHindi ko inaasahan na mangyayari 'to. Halos lahat ng iniisip ko kanina ay bigla na lang nawala nang biglang lumapit dito si Alex.I like how he holds my hand. It makes me feel safe and sound. Napakagat na lang talaga ako sa aking ibabang labi sabay na napangiti at napatingin sa mga ulap mula sa bintana. Para na rin akong nasa langit nito.Nang naglaon ay nakaramdam na rin ako ng antok at napapikit na lang bigla at napasandal sa ulo ni Alex na nasa aking balikat. Ang tamang gawin lang ngayon ay hindi gumalaw at nang hindi siya magising.Nakatulog nga ako pero hindi rin ito nagtagal dahil bigla na lang akong nagising sa isang napakalakas na ingay na para bang sirena o alarm system.
HomeIsang malakas na amoy ang nagpagising sa akin at nagpamulat ng aking mga mata. Si Alex agad ang aking nakita na aking labis na ikinatuwa."I'm glad you're awake,"wika niya at tinakpan niya ang isang maliit na bote nang nakangiti.Hinang-hina pa rin ako at hindi ko alam kung bakit. Siguro dala na rin 'to ng stress at guton. Anong oras na hindi pa rin kasi ako kumakain.Nandito na ako sa aking upuan at malamang si Alex ang nagdala sa akin dito. Siya siguro ang bumitbit sa akin para mailipat ako sa kinalalagyan ko ngayon."Mabuti na lang at may dala akong ammonia. It's a great help that I'm always ready,"wika ni Jake at
Lost"Teka nasaan na ba tayo?"pagtataka kong tanong. Ewan ko na lang talaga sa'yo Alex."That was the fourteenth time you asked me,"wika niya na para bang naiirita na sa akin at sa mga tanong ko. Siya naman kasi, parang ano, hindi ko na alam, naliligaw na yata kami."Eh ikaw naman kasi, ang bilis-bilis mong magpatakbo kanina, dapat kasi binuntutan natin sila hindi nilampasan, ayan tuloy naiwan natin sina kuya Johnson at Smith. Hindi na natin alam kung nasaan na sila ngayon,"agad na tumigil si Alex at ipinarada niya ang motor sa gilid ng kalsadang medyo makitid. Halos gubat na ang nasa paligid at malapit na ring dumulim. Mumurahin ko na talaga ang lalaking 'to, kaunting-kaunti na lang. Makikita niya ta