MasukShare
บทที่ 13 อาบน้ำ
Terakhir Diperbarui:
2025-06-08 18:02:51
Bab terbaru
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 13 อาบน้ำ
แกร๊ก... “อาบน้ำเสร็จหรือยังลูก” “แม่ตูนขา... อาบเสร็จแล้วค่า” ต้องตานั่งจุ่มปุ๊กอยู่บนเตียงนอนลวดลายดอกไม้สีฟ้าอ่อน ลูกปล่อยผมยาวสีดำสวยพร้อมกับกอดตุ๊กตาตัวโปรดที่พี่ตามซื้อให้ตั้งแต่เกิด มือเล็กอวบยกขึ้นกวักให้ฉันเข้าไปหาพอฉันขึ้นไปนั่งบนเตียงร่างเล็กที่กอดตุ๊กตาก็กระโดดเข้ามากอดและหอมแก้มข้างเดิมซ้ำๆ กลิ่นตัวหอมๆ ของแป้งเด็กล่องลอยมาเตะจมูกเป็นฉันเองที่ต้องสูดดมอย่างเต็มปอด “แก้มแม่ช้ำหมดแล้ว...” “งั้นเปลี่ยนข้างค่า” ว่าแล้วลูกสาวตัวแสบก็โน้มตัวเปลี่ยนมาหอมอีกข้างทำแบบเดิมเหมือนเมื่อกี้ ความเจ้าเล่ห์ของต้องตาทำเอาฉันหัวเราะออกมา “รักๆ” “แม่ตูนก็รักต้องตา รักมากๆ” ฉันคว้าลำตัวเล็กของต้องตาให้นอนบนตัก ศีรษะเล็กวางตรงอ้อมแขนส่วนตรงขายาวเลยออกไป นัยน์ตาสีนิลแสนสวยมองหน้าฉันด้วยความแวววาว ความจริงแล้วต้องตาไม่มีส่วนไหนที่เหมือนหรือคล้ายฉันเลยสักนิดเดียวทุกอย่างราวถูกกำหนดออกแบบมาให้เหมือนผู้เป็นพ่อไม่ว่าจะเป็นรูปปากเรียวเล็กจมูกโด่งได้รูปทั้งตัวยังขาวใสแบบพี่ตาม ไม่ว่าจะเป็นส่วนไหนก็เหมือนพี่
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 12 ลูกสาว
“แล้วยังไงทำไมไม่จบปัญหา ดีนักเหรอใช้กำลังแบบนี้” อ้าว? หลักฐานก็คาตาทำไมไม่เข้าข้างน้องบ้างล่ะ ตูนเป็นญาติเฮียตินะ “ถามเพื่อนเฮียสิคะ” ฉันพูดโดยไม่มองหน้าเฮียติแต่ยืนกอดอกมองพี่ตามด้วยสายตาฟาดฟันเต็มเปี่ยมและก็ยิ่งหงุดหงิดขึ้นมาเมื่อพี่ตามกับทำท่าทางเฉยๆ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว อยากข่วนอีกสักหลายๆ แผลเสียจริง “ก็เรื่องผู้หญิงคนนั้นที่เฮียติเห็นเมื่อคืน” พี่ตามพูดและเดินไปนั่งข้างเฮียติ “ที่ชื่อบุ๋ม?” ชื่อผู้หญิงคนนี้เข้ามาในบทสนทนาอีกครั้งโดยที่มือใหญ่ของเฮียติเข้าไปกระชากคอเสื้อพี่ตามลงเหมือนกำลังสำรวจรอยบนตัว แบบนี้ก็ได้เหรอ? “เออ” เขาเพื่อนกันนิทำไมไม่รู้ เพื่อนกันมีเหรอจะไม่เข้าข้างกัน เพื่อนกันมีเหรอจะไม่ให้ท้ายส่งเสริมกัน พอพี่ตามยอมรับสายตาเฮียติก็มองขึ้นมาปะทะกับสายตาของฉันที่ยังยืนนิ่งไม่เข้าไปนั่งโซฟา ยังไงซะในความคิดของฉันก็ไม่อยากอยู่ตรงนี้นานนักหรอกอยากขึ้นห้องเต็มแก่ “อ๋อ... เมียมึงหึงนี่เอง”
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 11 ใช้กำลังแก้ปัญหา
แรด ร่านพ่อแม่ส่งเรียนลูกกับเอาผัว เห็นผู้ชายดีกว่าครอบครัว อย่าใช้นามสกุลนี้เลยน่าอับอาย ให้มันไปซะเถอะอยู่ทำไมให้เป็นเสนียด! ผู้หญิงดีๆ เหอะเป็นไงล่ะท้องคามหาลัย ยังว่าดีอยู่มั้ยล่ะ เดินไปทางไหนก็มีแต่เรื่องฉาวของยัยตูน ทุกวันนี้ฉันแทบเอาปิ๊บคุมหัวเดินอยู่แล้ว เนี่ยเหรอที่เรียกแต่งตั้งตัวเองว่าเป็นผู้ดีสูงส่งกว่าคนอื่นๆ เป็นหลายร้อยพันเท่าวันๆ เดินกรีดกายไปทางไหนมีแต่คนชื่นชมยินดีแต่สิ่งที่ฉันสัมผัสได้มันแตกต่างกับที่คนจำพวกนี้แสดงออกมาอย่างสิ้นเชิง ผู้ดีที่อยู่ในคราบความต่ำตม นอกจากแม่บอกเลยว่าฉันจะไม่นับญาติกับใครในฝั่งพ่อเด็ดขาด “...” “ถ้าได้ยินจะร้องจะกรี๊ดจะด่าจะว่าพี่ก็เอาตามสบาย” “อย่าท้า” ฉันไม่เงียบอีกแล้วนะ เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากไรฟันที่ตัวเองกัดเอาไว้เนื่องจากยังโกรธอยู่ คนอย่างฉันไม่กรีดไม่ร้องก็ได้แต่ฝ่ามือที่เหลือทั้งสองข้างถูกยกขึ้นมาอยู่ระดับอกอีกทั้งยังกอบกำหน่วงย่นคอเสื้อลงมาของพี่ตามก่อนจัดการจิกเล็บยาวของตัวเองลงไปทักทายผิวเนื้อขา
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 10 ความทรงจำ
“จะไปมันให้ได้เลยใช่มั้ย อยากไปเหยียบมันนักใช่มั้ยไอ้บ้านที่หาความสุขความสงบจิตใจแทบไม่เจอ บ้านที่หลงเหลือแต่ความทรงจำเลวร้ายพวกนั้น บ้านของผู้ชายคนหนึ่งที่ไร้ความรับผิดชอบตัดช่องน้อยแต่พอตัวเลือกตายแล้วทิ้งภาระไว้ให้ลูกกับเมีย!” คำพูดเรียบแต่ยาวเหยียดปราศจากการตะคอกใดๆ ครั้งนี้ฉันพูดออกจากความรู้สึกส่วนลึกตรงก้นบึ้งของหัวใจขณะพูดไปฝ่ามือทั้งสองข้างของตัวเองก็เกิดการบีบรัดเกร็งเล็บยาวจิกเข้าเนื้อลึกทว่ามันไร้ความรู้สึกเจ็บปวด ร่างกายฉันสั่นเทาไปหมดก็เพราะไอ้เรื่องนี้ก่อนที่น้ำตาจะคลอเบ้าวิสัยทัศน์การมองไปตรงหน้ามัวไปหมดเห็นความชัดเจนได้ยากยิ่งแทนที่กระพริบตาถี่ๆ น้ำตาพวกนั้นจะหายไปทว่ามันกับมีมาเพิ่มขึ้นเพิ่มอย่างรวดเร็ว “ตูน...” เสียงนี้ใกล้ฉันมากพอน้ำตาล้นออกมาจากเบ้าก็พบว่าพี่ตามลุกขึ้นมานั่งลุกเข่ากับพรมตรงหน้าฉัน ฝ่ามือใหญ่ส่งมาวางบนหัวไหล่ทั้งสองข้างกอบกำกระชับร่างกายของฉันเอาไว้ลมหายใจอุ่นๆ ค่อยๆ ผ่อนออกมากระทบหน้าผากของฉัน “ปล่อยมือตัวเอง...” “จะสนอะไรกับคนมีปัญหา” แปลได้อีกอย่างนั่นก็คือฉันไม่ปล่อยมือแน่ “
THE BOY พ่อตามขา บทที่9 เลือกไม่ได้
“ไม่คิดถึงแม่ เป็นปีกว่าแล้วที่ท่านไม่เห็นหน้า” “...” คิดถึง...คิดถึงมากด้วยแต่จะทำอะไรมากไปกว่านี้ได้ คำว่าลูกอกตัญญูช่างเหมาะกับฉันเหลือเกินไม่ว่าจะตอนไหนไม่เลือกว่าใครเป็นคนพูดไอ้คำนี้มันต้องมีแน่ ความห่างไกลของฉันกับแม่เหมือนถูกขั้นด้วยฟางเส้นบางๆ ที่แฝงไปด้วยการกระทำ ฉันไม่ลงไปหาท่านส่วนท่านก็ไม่เคยย่างก้าวขึ้นมาหาฉันอีกเช่นกัน ความห่างไกลจึงขั้นเราสองคนแม่ลูกไปโดยปริยาย จากเหตุการณ์วันนั้น... วันที่พ่อจากฉันกับแม่ไปแล้วทิ้งภาระอันหนักอึ้งเอาไว้แทน แต่ทำไมแม่ถึงไม่โกรธผิดกันกับฉันมากที่ไม่ว่าตอนนี้หรือเมื่อก่อนก็คงเกลียดพ่ออย่างเสมอต้นเสมอปลายไม่เปลี่ยน ไม่มีครั้งไหนลืมลงได้กระทั่งวันเผาศพน้ำตาฉันก็ไม่มีแม้แต่หยดเดียว ถ้าพ่อมีหัวคิดแม่คงไม่ต้องทำงานหนักจนเลือดตาแทบกระเด็น ถ้าพ่อเลือกปกป้องแม่คงไม่ต้องเสียน้ำตา ถ้าพ่อไม่เลือกตัดช่องน้อยแต่พอตัวแม่คงไม่ถูกตบและถ้าพ่อไม่เห็นแก่ตัวแม่กับฉันคงไม่ต้องเป็นหนี้จำนวนมหาศาล “ท่านโทรมาหาพี่ว่าคิดถึงต้องตา คิดถึงตูน” “แล้วพี่ตามก็รับปา
THE BOY พ่อตามขา บทที่ 8 ที่อื่นดีกว่า
“เธอก็รู้ว่าพี่เจอแค่เมื่อคืน” นัยน์ตาสีนิลของพี่ตามเป็นเครื่องยืนยันชั้นดีแววตาของเขาเหมือนเพิ่มฉายแววความเข้มขึ้นเช่นเดียวกับท่าทีก็ดูจริงจังเพิ่มมากขึ้นจากเดิม “ถ้ารู้ถึงขนาดชื่อผู้หญิงคนนั้นก็คงรู้ว่ามันไม่มีอะไร เธอรู้ดี?” “...” คำถามย้อนกลับนั้นไม่ถึงทำเอากับอึ้ง ใช่มันไม่มีอะไรในกอไผ่ทั้งนั้นฉันรู้ดีเพราะคืนนี้ไม่ได้ไปเจออีกไง “ไม่มีสัมพันธ์ทางกายอะไรทั้งนั้น” “...” “ตูน...” ตามหลักนิสัยของฉันเมื่อโกรธก็จะเงียบไม่พูดจาจนหางตาก็ไม่แลแต่รู้ไหมว่าอาการเหล่านั้นนำความกดดันมาสู่ตัวเองมากเพียงไหน สมองมันทำหน้าที่คอยย้ำเตือนย้ำคิดทุกฝีก้าวยิ่งกว่าเครื่องจักรกลที่กำลังทำงานอย่างหนักพอความอัดอั้นเพิ่มปริมาณขึ้นมากเรื่อยๆ ร่างกายของฉันก็จะระเบิดออกมาเลยทีเดียว โดยไม่มีอะไรขัดขวางได้ ดิน น้ำ ลม ไฟ ธาตุทั้งสี่นี้ถ้าจะเปรียบให้เห็นได้ชัดเจนในด้านอารมณ์ของฉันก็คงเป็นดิน นิ่งสงบไม่แปรปรวนอะไรแต่สิ่งที่อยู่ภายใต้พื้นดินฝืนนั้นใครจะรู้ได้ รับมามากเวลาแผ่นดินเกิดไหวผลก็จะมีมากเช่นกัน
Anda juga akan menyukai
บำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn25.3K Dibacaครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree17.8K Dibacaจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์15.1K Dibacaภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น38.4K Dibacaไวรัสรักหัวใจพยาบาท
ธันยวีร์125 Dibacaสายสวาท One Night Stand
Poinsettia83 Dibacaคลั่งสวาทเมียเด็ก
ต้นอ้อ114 Dibacaสายใยรักเมียจำยอม Love's Submission
ลิขิตา Likita60 Dibaca
