THE BOY พ่อตามขา

THE BOY พ่อตามขา

last updateLast Updated : 2025-12-06
By:  NBSTERUpdated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
110Chapters
368views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ยามรักน้ำต้มผักก็ยังหวาน พอผ่านไปไม่ถึงปีไอ้คนดีมันกับออกฤทธิ์แล้ว นิสัยธรรมดาโลกอาจไม่จำคู่เวรคู่กรรมอย่างฉันกับมันถึงต้องสู้กันเอง "บอกให้กลับบ้านกลับช่องไม่ใช่ไปซ่องหาสาว!" "เธอบอกไม่เคลียร์เองอย่าโทษกัน" ทุกวันมันก็เป็นแบบนี้น่าเบื่อหน่ายหยุดก็แพ้ตามก็เหนื่อย ไม่มีอะไรพอดีกับชีวิตฉันสักนิด โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย อย่าให้ฉันใช้ไม้ตายสุดท้ายนะไอ้ผัวเฮงซวย รับรองถ้ายังไม่กลับก็... "จะให้บอกลูกว่าไง พ่อกำลังจะหาแม่ใหม่ให้งั้นเหรอ?"

View More

Chapter 1

บทที่1 พ่อลูก

病院の待合室で、霍田慎一のその長身は人混みの中でもひときわ目立っていた。

「もうあなたに用はない。帰りなさい」

私がやっとの思いで彼のそばにたどり着いたとき、彼はそう言って、私が持っていた袋をさっと取り上げた。慎一の義妹である曲井雲香が深夜に病院に運ばれ、私の役目は彼女の衣類を届けることだけのようだった。まるで使用人みたい、結婚して四年、彼の冷たさには慣れていたので、自ら医者に話を聞きに行った。

医者は、患者の肛門に裂傷ができたのは性行為が原因だと言った。

その瞬間、私はまるで氷の中に放り込まれたかのように、心が凍りついた。私が知る限り、雲香には恋人がいないはずだ。しかし、今日彼女を病院に連れてきたのは、他でもない私の夫、慎一だった。

医者は老眼鏡を押し上げながら、少し同情しているように言った。「若い人はね、スリルを求めるものです」

「どういう意味ですか?」

もっと詳しく聞きたかったが、彼は首を振り、診察室から出るように言われた。

深夜1時の病院は、依然として人であふれていた。私は考え事をしていたため何度も人にぶつかってしまった。姑の曲井風凪は霍田家に嫁いできて、雲香はその際に霍田家に入ってきた。そして、慎一と結婚してから、彼女は旧宅には住みたくないと言ったので、私たちの新居でずっと三人で暮らしていた。

雲香が慎一の頬にキスをするのを何度も見たが、ただ兄妹同士仲が良いだけだと思っていた。しかし、今思えば、二人が口づけまで交わしていたとしても不思議ではない。

それ以上考えるのが怖くなり、足早に病室へと向かった。雲香の顔は青白く、涙で濡れていた。彼女は慎一の袖を掴み、何かを懸命に話していたが、その姿は可憐そのものだった、見る者の心を揺さぶるほどに。

ドラマでよく見るように、壁に耳を当てて盗み聞きなんて現実では無理だ。現代のドアは遮音性が高く、閉めると外の音はほとんど聞こえない。慎一は私に背を向けて立っていたので、彼の表情も声も見えなかったが、彼がどれだけ心配しているかは一目でわかった。

ドアを開けようとした手が止まり、最後には下ろした。直接問い詰めるのは賢明ではないし、真実を受け入れられる自信もない。

もともと私たちの結婚は、両家の利害が一致した家族同士の結びつきだった。私は何度も、恵まれた家庭環境の中で「愛」を得たことを幸運に思っていた。しかし、四年の結婚生活で状況は変わり、父がなくなった後、私の家族は次第に没落していった。私はビジネスの才能がなく、父の遺産を無駄にしないようにと、母が一人で苦労して家を支えていた。

普段から慎一に会社のことで助けてもらっているので、ただの疑いだけで問題を起こせば、元々冷めきった夫婦関係さえも維持できなくなるだろう。

家に戻ると、まず雲香の部屋に向かった。女の子は秘密を隠しきれないので。もし好意を持っているなら、何かしらの痕跡が残っているはずだ。

雲香はあまり勉強に熱心な子ではなく、大学の授業もよくサボっていた。お金が必要になれば、慎一の腕にしがみつき「お兄ちゃん、お金ちょうだい」と甘えるのが日常だった。身長158センチ、体重は35キロ。笑顔はまるでアニメに出てくる人形のようで、彼女が甘えると、慎一どころか私だってつい40万円ほどの小遣いを渡してしまった。

しかし、彼女の部屋には本やノートなど、文字に関連するものは一つもなかった。ただ化粧台の上には慎一との古い写真が一枚だけあった。まだ彼らが子供だった頃のものだ。雲香が言うには、それは彼女が霍田家に初めて来た日に撮った写真だという。慎一はすでに小さな大人のようで、不機嫌そうな顔をしていても、その魅力は隠せなかった。雲香はそれが一番お気に入りの写真だと言っていた。

雲香の部屋で何も見つけられなかったので、次は慎一の書斎に向かった。保険の契約書や書類などすべて調べても、何も出てこなかった。

午前3時、私はスマホを手に取り「夫の浮気を見つける方法」と検索した。ネット上の答えは千差万別で、しかし、私たちのような家庭に役に立てる答えはなかった。慎一は各大手ホテルに専用の部屋を持っているので、どこに行っても記録は残らないのだ。

私はベッドの上で悶々として眠れず、慎一に「あなた、今夜は帰ってくる?」とメッセージを送った。私は、彼が私をどれだけ気にかけているかを確認し、それを浮気していない証拠にしようとしていたのだ。潜在意識ではそのもの事実を受け入れられなかった。ましてや、その相手が私の義妹である雲香なのだ。

だが同時に、慎一が帰ってこないことも分かっている。彼は一晩中、雲香の世話をし、寝ずに付き添うだろう。

私は深い苦しみの渦に巻き込まれていた。

だが、予想に反して、5分後に、慎一から「帰る」という一言が届いた。彼の冷淡な性格にふさわしく、短く冷たい返事だった。

その冷たい返事でも私を狂おしいほど喜ばせた。

鏡の中の私は頭を支え、一対の明るい瞳を持ち、世間知らずの純粋さを漂わせている。しかし、私はもう26歳で、こんな純真さがどれだけ男性に衝撃を与えるかを痛いほど理解していた。

私は1階のリビングのソファに堂々と座り、彼がドアを開けた瞬間に私を目にするようにしていた。義妹がいない今こそ、ちょっとした刺激的なことを楽しむチャンスだと思ったのだ。

午前5時まで待ったが、外から車が入ってくる音は聞こえなかった。結局、彼の「帰る」という言葉に涙を落とし、眠りに落ちた。

どれくらい寝たか分からないが、肩を揺さぶられ目が覚めると、慎一の孤高な顔が私の目の前に現れた。

私はソファから起き上がり、身にまとっていた毛布がずり落ち、精一杯の姿を露わにした。私は笑顔で彼に挨拶した。「あなた、お腹すいた? 何か作ろうか?」

私たちはもう長い間、関係を持っていなかった。もし長い間セックスをしていない人が私のような姿を見て、そして、こんな意味深な言葉を言われたら、どうやって抑えられるだろうか?

「昨日は色々あったんだ」

彼は簡単に説明し、私を抱き上げて階段を上り始めた。

彼の言う「色々」とは、雲香のことで足止めを食ったに違いない。しかし、今はそんなことどうでもよかった。彼に抱き上げられただけで、私の体はすぐに反応してしまい、彼の腕の中で甘えるように身を任せた。

私は彼の喉元に軽くキスをしながら、少し甘えた声で囁いた。「あなた、私を抱いて……」

しかし、彼は私に何もしてくれなかった。

「風邪ひくぞ、ちゃんと服を着ろ」

彼は私を寝室のベッドに優しく下ろし、そう言い残して浴室へと向かった。

一気に虚しさが押し寄せ、さっきまでの情熱があっという間に消え去ってしまった。残されたのはただ恥ずかしさだけ。

もし彼が本当に浮気をしていたのなら、雲香を病院に追い込むほど情熱的なのに、正妻である私には一切手を出さないということだ。

その窒息感は、息ができないほどに私を圧倒する。

彼が浴室に入ってから十数分が過ぎても、シャワーの音は止まらなかった。

私は浴室の扉越しに彼に話しかけた。「雲香は大丈夫?私が代わりに彼女を看病しましょうか?」

「いや、大丈夫だ。俺がシャワーを浴びて着替えたら、また彼女のところに戻る」

「仕事は?私が彼女を看病しても同じよ」

シャワーの音に混じって、彼の強い意志が感じられた。「佳奈、彼女には今俺が必要なんだ」

私は浴室のドアにもたれかかりながら、涙を浮かべて笑った。彼女が慎一から離れられないのか、それとも雲香を傷つけたのが彼自身なのか。
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
110 Chapters
บทที่1 พ่อลูก
ตาม ภูมิรพี: TALK@ร้านไอศกรีม Banana “ไอศกรีมมาแล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ” “ขอบคุณครับ” สิ้นเสียงตอบรับถ้วยไอศกรีมแก้วใหญ่บนโต๊ะก็ถูกมือขาวอวบอั๋นขนาดเล็กเลื่อนไปด้านหน้าตัวเองท่าทางเตรียมพร้อมจะทานมากที่สุด สักพักในเวลาต่อมารอยยิ้มหวานถูกส่งผ่านมาทั้งที่ไอศกรีมรสช็อตโกแลตยังคาปากเล็กสีเชอร์รี่สุกอันจิ้มลิ้ม ภาพน่ารักตรงหน้าชวนให้เกิดความสุขจนอดทำให้นิ้วมือเรียวขาวใหญ่มีเส้นเลือดปูดตามประสาผู้ชายเข้าไปเช็ดมุมปากที่เลอะออกมาอย่างเบามือ เกือบห้าโมงเย็นแสงสุดท้ายของฤดูหนาวกำลังจะลาลับขอบฟ้าของเอเชีย โซนเอ้าท์ดอร์ชั้นสองของร้านไอศกรีมยังมีผู้คนคับคั่งเข้ามาใช้บริการกันเนืองแน่น ผมมาที่นี่หลายครั้งต่อหลายครั้งแต่ยังไม่เคยเห็นคนเยอะขนาดนี้ทั้งที่อากาศเย็นแต่ผู้คนก็ยังไม่ห่างจากของหวานที่ขึ้นชื่อว่าไอศกรีม โซนที่ผมนั่งอยู่มีหลายโต๊ะส่วนมากเป็นผู้หญิงทั้งนั้นไม่ว่าวัยทำงานวัยรุ่นมัธยมหรือแม้กระทั่งวัยนักศึกษา ไอศกรีมคงเป็นของหวานสิ่งที่ช่วยเยียวยาจิตใจชั้นดีอีกทั้งยังดับความร้อนในช่วงบ่ายที่ถึงแม้จะอยู่ในช่วงฤดูหนาวแต่ก็อย่
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
บทที่ 2 พ่อลูก 1
“ไม่น่าเชื่อ พ่อกับลูกโคตรเหมือนกันเลย” “ก็ต้องตาลูกพ่อตามขานิคะอาบอล” เสียงนี่ดังขึ้นเรียกเสียงหัวเราะพร้อมกับส่งรอยยิ้มเยาะไปสมน้ำหน้าเพื่อนปากหมาของตัวเอง เห็นไหมขนาดต้องตายังเข้าข้างพ่อตัวเองคงทนไม่ไหวกับความกวนตีนมั้ง “ค่ะ อาบอลไม่เถียงเลยค่ะ ลูกพ่อตามขาจริงๆ” “มา ติมหมดแล้วมานั่งตักพ่อดีกว่า” ว่าแล้วผมก็ขยับตัวเลื่อนถ้วยไอศกรีมไปด้านหน้าไอ้บอลแล้วจัดการช้อนโอบอุ้มร่างเล็กของต้องตาเข้ามานั่งตรงกลางระหว่างขาของตัวเองซึ่งมีพื้นที่เล็กน้อยแต่พอดีกับลูกก่อนคว้าแก้วน้ำเปล่าขึ้นมาป้อนลูกสาวเป็นการตบท้าย ไอ้คำว่าติมผมได้ยินต้องตาพูดมานานแล้วนะไม่รู้ว่าเลียนแบบใคร ใครสอนใช่แม่ของต้องตาหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก “อร่อยมั้ย?” “ติมอร่อยค่าพ่อตามขา มาอีกๆ” มือเล็กเกาะขาผมทั้งสองข้างไว้แน่นหลังจากที่ดื่มน้ำเสร็จไปตอนก่อนหน้า ใบหน้ากลมมนมีแก้มยุ้ยหน่อยๆ สีแก้มแดงเล็กน้อยโดยธรรมดาเงยขึ้นจนสุดลำคอก่อนฉีกยิ้มแฉ่งอวดฟันเพื่อมองหน้าผมที่ก้มหน้าถาม “คราวหน้าเดี๋ยวพ่อมาอีกเนาะ” “เย้! พ่อตามขาใจดีที่ส
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
บทที่ 3 ลูกแม่หรือลูกพ่อ
“งั้นกูก็มาเสียเที่ยวดิ” เสียงถอนหายใจของไอ้บอลดังขึ้นมาแต่ก็ไม่ได้ทำให้น่าเห็นใจสักนิดเดียวเพราะอาจมีประโยคต่อที่เหมือนจะเจาะจงกัดผมโดยเฉพาะ “มึงโคตรเป็นผัวดีเด่น นี่ถ้าเมียไม่ติดสอบก็คงไม่ปฏิเสธแน่” “ขอบใจที่ชมกูไอ้เลวบอล” ส่วนเมีย... เธอก็คือตูน ตอนนี้เรียนปีสุดท้าย อายุอ่อนกว่าผมสองปี จริงๆ แล้วเธอน่าจะเรียนจบตั้งนานแล้วแต่เป็นเพราะท้องต้องตาก็เลยดรอปไว้ปีหนึ่ง ท้องตอนที่บรรลุนิติภาวะแล้วนะข้อนี้ผมบอกไว้ก่อน เผื่อเข้าใจผิดกัน “แล้ววันอื่น?” “มันคืออนาคต” เหี้ย... รูปปากไอ้บอลพูดขึ้นแบบนี้แต่ไม่ออกเสียงทว่ามันไม่สะทกสะท้านผิวหนังหนาๆ ของไอ้ตามคนนี้หรอกชินชาไปแล้วด้วยซ้ำ คำพวกนี้พูดแล้วพูดอีกกับพวกมันวันละหลายๆ รอบไป “เออ ตอบกวนกูเข้าไปไอ้ตาม” ผมฉีกยิ้มกวนตีนส่งกลับไปให้ไอ้บอลประกอบกับท่าทางยียวนกวนประสาทเต็มเหนี่ยว ทีมันพูดกวนคนอื่นยังทำได้แล้วทำไมผมจะทำไม่ได้ “มึงอยากรู้มากเลยเหรอวะ?” “ก็... เออๆ บอกก็บอกว่ะ” นั้นไงมันไม่ใช่เที่ยวอย่างเดี
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
บทที่ 4 เด็กดี
“แต่แม่ตูนบอกว่าถ้าเกี่ยวกับอาบอลก็ต้องบอกค่ะ” จบสิ้นประโยคไอ้บอลหันใบหน้ามาหาผมและขยับปากแบบไม่มีเสียงอีกครั้ง ไอ้สันขวานตามลูกแม่ไหมล่ะ มันตั้งใจบอกว่าต้องตาลูกผมได้เชื้อแม่มาเยอะหรือว่าเข้าข้างทางตูนประมาณนั้น นี่ก็คือความฉลาดของเมียผมบวกกับความฉลาดของลูกเข้าไปสร้างความปวดหัวได้ทันทีที่ได้ฟังพาราคงได้ใช้แหละคืนนี้ ทางแก้ปัญหาเหลือแค่ความมืดมิดของทางตันเท่านั้นมองยังไงก็ไม่มีแสงสว่าง “แต่ถ้าต้องตาบอกอาบอลต้องถูกตีแน่ๆ เลยค่ะ” คราวนี้ไอ้บอลสวมบทดารานำชายทำหน้าเศร้าแบกโลกเอาไว้ทั้งใบต่อหน้าลูกสาวผม อีกอย่างที่ผมอยากบอกมันคือเพื่อนที่ใช้คำว่าไอ้ปัญญาอ่อนได้เหลือเดนที่สุด “ถูกตีป้าบๆ” “ต้องตาอยากเห็นอาบอลถูกตี” นั่นไงลูกผมฉลาดไหม คำตอบที่ชวนหักมุมหักหน้าไอ้บอลซึ่งๆ หน้าไม่มีการลีลาอะไรให้มากความก็บอกแล้วว่าเด็กคิดอะไรก็จะพูดออกไปแบบนั้น ไม่กั๊ก “ต้องตาลูก” “ขาพ่อตาม” เพียงแค่เอ่ยใบหน้าเล็กก็เงยขึ้นมองหน้าของผมอีกครั้งเพื่อไม่ให้ลูกสาวตัวเองมีอาการปวดเมื่อยลำคอตามหลังผมจึงอุ้มต้องต
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
บทที่5 กลเด็กดี
“ค่าอาบอล” ไอ้บอลพยักหน้ายิ้มกลุ้มกริ่มกับต้องตาเท่านี้ผมก็รับรู้แล้วว่ามันโล่งใจมากแค่ไหนที่ไฟลูกใหญ่ยังไม่เข้าไปเผาไหม้บ้านหลังใหญ่ของมัน นิ้วโป้งใหญ่ส่งมาให้ผมแทนคำชื่นชมก่อนที่มันจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อหนีเอาตัวรอดอีกครั้งด้วยความเจ้าเล่ห์ “งั้นกูกลับก่อนดีกว่ากลัวอยู่ต่อแล้วไฟไหม้บ้านอีกว่ะ” มันก้มลงมากระซิบข้างหูผมโดยที่มือใหญ่ลูบศีรษะต้องตาเบาๆ และหันมาพูดกับต้องตา “อาบอลไปก่อนนะคะ เที่ยวให้สนุกกับพ่อตามขาด้วย” เวร... ผมยังไม่ตกลงพาลูกเที่ยวแต่ไอ้บอลปากหมากับพูดแบบนั้นออกไปจึงอดไม่ได้ที่จะเหยียบเท้ามันอย่างแรงส่งท้ายแต่คนอย่างมันก็ไม่ได้สะทกสะท้านนัก “ค่า จุ๊บๆ ค่ะอาบอล” พอไอ้บอลออกไปได้ประมาณยี่สิบนาทีผมก็พาต้องตาออกมาจากร้านไอศกรีมบ้าง เพียงไม่นานก็ถึงบ้านที่มีแค่ผมตูนและต้องตาเท่านั้น หมู่บ้านจัดสรรขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในทำเลดีสะดวกสบายมีความเป็นส่วนตัวมากมีไม่กี่หลังคาเรือนอีกทั้งรอบๆ ก็ยังมีความปลอดภัยในระดับสูง วางใจได้ “สวัสดีค่าแม่ตูน” ร่างเล็กของต้องตาที่พยายา
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
บทที่ 6 ผู้หญิงคนนั้น
จากประโยคด้านบนหลายคนอ่านแล้วอาจรู้สึกว่ามันเป็นประโยคจับผิดสามีตัวเองแต่สำหรับฉันบอกเลยว่ามันเป็นประโยคทั่วไปอันแสนธรรมดาและก็ไม่ได้พิเศษอะไรไม่แอบแฝงอะไรทั้งนั้น การจับผิดใช้ไม่ได้กับผู้ชายตรงหน้าหรอกฉันรู้ดีเพราะความหน้าด้านหน้าทนขนาดเปรียบกับคอนกรีตพื้นถนนยังบางกว่าเป็นร้อยเท่าเสริมความสามารถพิเศษไปอีกหนึ่งอย่างนั่นก็คือเมื่อถูกจับได้คาหนังคาเขาผู้ชายคนนี้ก็จะผลิตสารเคลือบความอดทนเอาไว้อย่างแน่นหนา จับได้ก็ไม่สนใจ จับได้ก็ทำไปเรื่อยๆ จับได้ก็ไม่สำนึก อย่างเดียวที่เขาทำคือไม่ให้ใครหน้าไหนเข้ามายุ่งกับฉันและลูก สักครั้งก็ไม่มีแต่จะเรียกว่าความดีงั้นเหรอมันคงใช้ได้หรอกมั้ง ความเจ้าเล่ห์เผยแผ่ออกมาทั่วทุกรูขุมขนบนร่างกายเขาฉันนี่แหละที่จะหยุดยั้งมันเอง “ไม่มี สินบนอะไร” “หึ...” ร้อยไม่เชื่อพันก็ไม่เชื่ออีก ความใจดีที่จู่ๆ วันหยุดทั้งทีจะพาลูกเมียไปเที่ยวทะเลตามคอนเซ็ปต์ครอบครัวสุขสันต์ Happy Family อะไรประมาณนี้เขาจะทำทำไม สู้เอาเวลาไปเที่ยวควงสาวไม่ดีกว่าเหรอแบบที่เคยทำทุกวัน ม
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
บทที่ 7 จับผิด
“ก็แค่...” ฉันตั้งใจหยุดคำพูดเหล่านั้นเอาไว้เพื่อต้องการกวนประสาทคู่สนทนาที่กำลังจ้องออกมาจนดวงตาแทบออกมานอกเบ้าจากนั้นก็เอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าคว้ารูปด้านในมาวางไว้ตรงหน้าพี่ตามเรียงรายให้เห็นชัดๆ “รู้ว่าเรื่องเที่ยวก็แค่ติดสินบนลูกเพื่อกลบเรื่องผู้หญิงที่ชื่อบุ๋ม” อยากรู้นักว่าครั้งนี้จะทำยังไง รูปโชว์เด่นยากนักที่จะปฏิเสธว่าไม่ใช่ตัวเอง คนในรูปไม่มีทางที่ใครจะเหมือนถึงแม้จะเห็นแค่ครึ่งใบหน้าทว่ากับยิ้มแย้มอวดกล้องด้วยความร่าเริงมือหนึ่งถือแก้วไวน์ทรงหรูสดๆ ร้อนๆ จากเมื่อคืน “ให้คนตามพี่งั้นสิ” ไม่ปฏิเสธให้เสียเวลาแต่กับยอมรับนี่คือนิสัยหลักของพี่ตามเลยแหละ โอเคฉันเข้าใจแล้วจะจำและเข้าใจว่าศึกครั้งนี้ตัวเองชนะแบบขาดรอยอย่างเฉียบขาดไม่มีทางที่ฝ่ายตรงข้ามจะไล่ล่าตามทัน ระดับตูนไม่ตามให้เสียเหงื่อหรอก แนะนำตัวง่ายๆ ฉันชื่อ ‘ตูน’ เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายทุกประการของพี่ตาม ทางบ้านปัจจุบันก็ถือว่าไม่ได้ย้ำแย่อะไรมีอันจะกินทิ้งกินขว้างก็ยังได้เลยด้วยซ้ำไปถ้าอยากทำ มีธุรกิจเป็นของครอบครัวซึ่งเ
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
บทที่ 8 ที่อื่นดีกว่า
“เธอก็รู้ว่าพี่เจอแค่เมื่อคืน” นัยน์ตาสีนิลของพี่ตามเป็นเครื่องยืนยันชั้นดีแววตาของเขาเหมือนเพิ่มฉายแววความเข้มขึ้นเช่นเดียวกับท่าทีก็ดูจริงจังเพิ่มมากขึ้นจากเดิม “ถ้ารู้ถึงขนาดชื่อผู้หญิงคนนั้นก็คงรู้ว่ามันไม่มีอะไร เธอรู้ดี?” “...” คำถามย้อนกลับนั้นไม่ถึงทำเอากับอึ้ง ใช่มันไม่มีอะไรในกอไผ่ทั้งนั้นฉันรู้ดีเพราะคืนนี้ไม่ได้ไปเจออีกไง “ไม่มีสัมพันธ์ทางกายอะไรทั้งนั้น” “...” “ตูน...” ตามหลักนิสัยของฉันเมื่อโกรธก็จะเงียบไม่พูดจาจนหางตาก็ไม่แลแต่รู้ไหมว่าอาการเหล่านั้นนำความกดดันมาสู่ตัวเองมากเพียงไหน สมองมันทำหน้าที่คอยย้ำเตือนย้ำคิดทุกฝีก้าวยิ่งกว่าเครื่องจักรกลที่กำลังทำงานอย่างหนักพอความอัดอั้นเพิ่มปริมาณขึ้นมากเรื่อยๆ ร่างกายของฉันก็จะระเบิดออกมาเลยทีเดียว โดยไม่มีอะไรขัดขวางได้ ดิน น้ำ ลม ไฟ ธาตุทั้งสี่นี้ถ้าจะเปรียบให้เห็นได้ชัดเจนในด้านอารมณ์ของฉันก็คงเป็นดิน นิ่งสงบไม่แปรปรวนอะไรแต่สิ่งที่อยู่ภายใต้พื้นดินฝืนนั้นใครจะรู้ได้ รับมามากเวลาแผ่นดินเกิดไหวผลก็จะมีมากเช่นกัน
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
บทที่9 เลือกไม่ได้
“ไม่คิดถึงแม่ เป็นปีกว่าแล้วที่ท่านไม่เห็นหน้า” “...” คิดถึง...คิดถึงมากด้วยแต่จะทำอะไรมากไปกว่านี้ได้ คำว่าลูกอกตัญญูช่างเหมาะกับฉันเหลือเกินไม่ว่าจะตอนไหนไม่เลือกว่าใครเป็นคนพูดไอ้คำนี้มันต้องมีแน่ ความห่างไกลของฉันกับแม่เหมือนถูกขั้นด้วยฟางเส้นบางๆ ที่แฝงไปด้วยการกระทำ ฉันไม่ลงไปหาท่านส่วนท่านก็ไม่เคยย่างก้าวขึ้นมาหาฉันอีกเช่นกัน ความห่างไกลจึงขั้นเราสองคนแม่ลูกไปโดยปริยาย จากเหตุการณ์วันนั้น... วันที่พ่อจากฉันกับแม่ไปแล้วทิ้งภาระอันหนักอึ้งเอาไว้แทน แต่ทำไมแม่ถึงไม่โกรธผิดกันกับฉันมากที่ไม่ว่าตอนนี้หรือเมื่อก่อนก็คงเกลียดพ่ออย่างเสมอต้นเสมอปลายไม่เปลี่ยน ไม่มีครั้งไหนลืมลงได้กระทั่งวันเผาศพน้ำตาฉันก็ไม่มีแม้แต่หยดเดียว ถ้าพ่อมีหัวคิดแม่คงไม่ต้องทำงานหนักจนเลือดตาแทบกระเด็น ถ้าพ่อเลือกปกป้องแม่คงไม่ต้องเสียน้ำตา ถ้าพ่อไม่เลือกตัดช่องน้อยแต่พอตัวแม่คงไม่ถูกตบและถ้าพ่อไม่เห็นแก่ตัวแม่กับฉันคงไม่ต้องเป็นหนี้จำนวนมหาศาล “ท่านโทรมาหาพี่ว่าคิดถึงต้องตา คิดถึงตูน” “แล้วพี่ตามก็รับปา
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
บทที่ 10 ความทรงจำ
“จะไปมันให้ได้เลยใช่มั้ย อยากไปเหยียบมันนักใช่มั้ยไอ้บ้านที่หาความสุขความสงบจิตใจแทบไม่เจอ บ้านที่หลงเหลือแต่ความทรงจำเลวร้ายพวกนั้น บ้านของผู้ชายคนหนึ่งที่ไร้ความรับผิดชอบตัดช่องน้อยแต่พอตัวเลือกตายแล้วทิ้งภาระไว้ให้ลูกกับเมีย!” คำพูดเรียบแต่ยาวเหยียดปราศจากการตะคอกใดๆ ครั้งนี้ฉันพูดออกจากความรู้สึกส่วนลึกตรงก้นบึ้งของหัวใจขณะพูดไปฝ่ามือทั้งสองข้างของตัวเองก็เกิดการบีบรัดเกร็งเล็บยาวจิกเข้าเนื้อลึกทว่ามันไร้ความรู้สึกเจ็บปวด ร่างกายฉันสั่นเทาไปหมดก็เพราะไอ้เรื่องนี้ก่อนที่น้ำตาจะคลอเบ้าวิสัยทัศน์การมองไปตรงหน้ามัวไปหมดเห็นความชัดเจนได้ยากยิ่งแทนที่กระพริบตาถี่ๆ น้ำตาพวกนั้นจะหายไปทว่ามันกับมีมาเพิ่มขึ้นเพิ่มอย่างรวดเร็ว “ตูน...” เสียงนี้ใกล้ฉันมากพอน้ำตาล้นออกมาจากเบ้าก็พบว่าพี่ตามลุกขึ้นมานั่งลุกเข่ากับพรมตรงหน้าฉัน ฝ่ามือใหญ่ส่งมาวางบนหัวไหล่ทั้งสองข้างกอบกำกระชับร่างกายของฉันเอาไว้ลมหายใจอุ่นๆ ค่อยๆ ผ่อนออกมากระทบหน้าผากของฉัน “ปล่อยมือตัวเอง...” “จะสนอะไรกับคนมีปัญหา” แปลได้อีกอย่างนั่นก็คือฉันไม่ปล่อยมือแน่ “
last updateLast Updated : 2025-05-04
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status