หน้าหลัก / โรแมนติก / THE BOY พ่อตามขา / บทที่ 93 เวลาส่วนตัว

แชร์

บทที่ 93 เวลาส่วนตัว

ผู้เขียน: NBSTER
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-11-30 16:53:00

“คิกๆ พ่อตามขาดูแม่ตูนทำหน้าเหมือนกระเป๋าเลยค่า”

“พ่อก็ว่า”

เดี๋ยวนะ...

นี่ต้องตาเปรียบแม่กับเจ้ากระเป๋าเลยหรอ สองพ่อลูกหัวเราะกันอย่างสนุกสนานจนกระทั่งนมต้องตาหมดฉันจึงไล่ทั้งสองคนไปทานข้าวที่ห้องอีกโซนหนึ่งพร้อมกับตัวเอง อาหารหลากหลายยังมีไอร้อนเพราะพี่นาทำเอาไว้พอทานเสร็จด้วยเวลาที่นานพอสมควรฉันหอมแก้มต้องตาและบอกให้พี่ตามพาลูกขึ้นไปด้านบนส่วนตัวเองต้องเก็บจานชามล้างก่อน

“อย่าลืมแปรงฟันนะจ๊ะ” ฉันย้ำกับลูกอีกครั้ง

“ค่าแม่ตูนขา” ต้องตายิ้มอวดฟันแฉ่งจงอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมแก้มลูกสาวอีกครั้ง “ไปกันค่าพ่อตามขา วันนี้ต้องตาอยากขี่เครื่องบิน”

ฉันมองลูกกางแขนเพื่อรอให้ผู้เป็นพ่ออุ้มขึ้นคว่ำหน้าลงในแนวนอนเหมือนลำของเครื่องบินบนกลางอากาศ ริมฝีปากเล็กยู่ให้มีเสียงบรึ้นๆ ตามมาซึ่งพี่ตามก็ตามใจต้องตามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วมีเหรอที่จะไม่ตอบสนองพอสองพ่อลูกลับไปฉันจึงได้จัดการล้างทำความสะอาดขึ้นมาชั้นบนได้อีกครั้งก็ตอนที่ต้องตานอนสิ้นฤทธิ์หลับไปแล้วในห้องของตัวเอง

“ฝันดีนะตัวแสบของแม่ตูนขา”

ฉันเลือกจูบลงหน้าผากของลูกสาวอย่างแผ่วเบาก่อนผละออกมาจากห้องด้วยความเงียบงันเดินเข้าห้องอนของตัวเองก็พบกับคว
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 112 เห็นคนเดียว

    รอดก็ดีแล้วงั้นเหรอ...เหอะ...ก็แค่คำตอแหลทั้งนั้นจงอย่าใส่ใจและอย่าถามหาความจริงใจจากคนพวกนี้เลยถ้าไม่มีเงินเยอะ มีอำนาจ มีหน้ามีตาในสังคมหรือกระทั่งตระกูลใหญ่มาเป็นตัวล่อจะห่วงเหรอจะพูดแบบนี้เป็นไปไม่ได้ไม่นับญาติรู้จักกับฉันด้วยซ้ำ เคยได้ยินไหมมีเงินนับเป็นน้องมีทองนับเป็นพี่ก็ลองไม่มีอะไรดูสิ จะกลายเป็นหมาหัวเน่าโดนเหยียบซ้ำอีกทีเลยแหละมันใช้ได้จริงในโลกใบนี้แม้แต่ญาติพี่น้องร่วมท้องก็ยังทำกันได้ลงเลยนับประสาอะไรกับคนอย่างฉันที่เป็นแค่ลูกสะใภ้เชื่อเถอะว่าโลกแห่งความเป็นจริงสมัยนี้เราต้องตามมันให้ทันหลายประโยคคำพูดดังขึ้นถึงด้านบนกระทบโสดประสาทการรับรู้ของฉันที่กำลังจะเดินลงบันใดมาอย่างนางพญาในส่วนของแววตาท่าทางนะไม่รวมสภาพของชุดเพราะดูไม่ได้เหมือนแต่งตัวไปงานฮาโลวีนอ่ะใช่เลยสีแดงไปทั้งชุดขนาดนี้ก่อนหน้าเพียงสิบนาทีให้หมอลงมาปล่อยข่าวบอกกับทุกคนว่าแท้งลูกไปแล้วทั้งที่มันไม่ใช่ความจริงสักนิดเดียว ทุกอย่างมันคือการจัดฉากขึ้นมาตามแผนการของคุณพ่อส่วนฉันก็แค่ทำตัวเป็นนักแสดงดีเด่นเล่นให้สมบทบาท เป้าหมายถ้าเป็นนักแสดงสมควรได้รับรางวัลตุ๊กตาทองผู้ร่วมแผนการอันเป็นความลับนี้มีแค่สามคน

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 111 บทละคร

    ฉันเอ็ดหมอไปเพราะถ้าขืนชักช้ากว่านี้มีหวังทุกอย่างต้องพังราบแน่ ดูสีหน้าคนเป็นหมอประจำตระกูลเขาคงจะแปลกใจมากเพราะกำลังตั้งใจจะเข้ามาพยุงร่างฉันเพื่อตรวจอาการแต่ฉันดันลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงอีกทั้งยังใช้มือล้วงเข้าไปในชุดที่มีซิปอยู่ตรงหน้าท้องก่อนดึงถุงเลือดออกมาหน้าตาเฉยเลือดปลอมถูกทำขึ้นซึ่งเหมือนเลือดจริงมากแทบแยกไม่ออก ข้นเหนียวเหนอะตัวไปหมดใจจริงอยากเข้าไปอาบน้ำด้วยซ้ำแต่ไม่สามารถทำได้เพราะต้องรีบไปจับผิดคนต่อไปแบบอาบเลือดปลอมแบบนี้แหละดีคงสนุกพิลึก“คุณผู้หญิง...”เขาเป็นหมอประจำตระกูลจึงดูห่วงใยฉันมาก รอยยิ้มฉันถูกส่งไปให้เพื่อให้เขาสบายใจและเชื่อว่าความจริงฉันไม่ได้เป็นอะไรถึงแม้จะท้องเพียงแค่ตอนล้มก็ล้มไม่แรงอีกทั้งฉันยังทันใช้มือรองรับตัวจึงมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่าไม่ได้เป็นอะไรแน่นอน“สบายใจได้ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอก”จะมีก็แค่อาการเกร็งกล้ามเนื้อนิดหน่อยเท่านั้นที่บอกว่าแทบไม่ไหวแต่น้ำตาที่ไหลก่อนหน้าบอกได้เลยว่ามันเป็นของจริงล้วนๆ เกิดจากความรู้สึกมันหวั่นไหวง่ายเกินไปประกอบกับการเห็นน้ำตาของคนที่ตัวเองรักทั้งสองคนจึงรู้สึกเสียใจมาก รู้สึกผิดหวังในตัวเองที่ทำให้คนอื่นที่รักม

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 110 ซ้อนการกระทำ

    ดีใจที่ได้ยินแบบนี้...“ตูน ตูนมองพี่สิ ตูน!”อีกด้านหนึ่งเมื่อฉันขยับใบหน้าไปมองก็พบกับผู้ชายที่ฉันรัก รักมากด้วยและก็เป็นครั้งแรกที่เห็นพี่ตามหน้าซีดราวกับไก่ถูกต้มแถมความกังวลฉายออร่ากระจาย เหงื่อไหลซึมออกมาตรงไรผมท่านประธานใหญ่ที่ทุกคนเกรงกลัวสิ้นคราบมากเพราะเสื้อสูตรถูกถอดออกเหลือแค่เสื้อเชิ้ตลายทางพับแขนขึ้นอย่างไม่ใส่ใจอย่าถามถึงเนตไทในขณะนี้ฉันไม่เห็นมันอยู่บนคอขาวพี่ตามคิ้วขมวดแทบชนกันมือใหญ่ข้างหนึ่งสัมผัสรับรั้งกลางแผ่นหลังฉันเอาไว้ส่วนอีกข้างจับตรงหน้าท้องอาการสั่นไหวบ่งบอกชัดเจนถึงความกลัว“เจ็บ พี่ตามตูนเจ็บ”“ตามหมอดิวะ หายหัวไปไหนกันหมด!” เสียงตวาดดังลั่นสนั่นห้องรับแขกท่ามกลางความตกใจของทุกคนร่างฉันก็ถูกพี่ตามอุ้มขึ้นมาด้านบนวางไว้บนเตียงด้วยความแผ่วเบา ไม่มีสายตาใครฉันจึงกล้าสบสายตากับพี่ตามที่ยังนั่งข้างเตียงกุมมือฉันไม่ห่าง แรงบีบในแต่ละครั้งทำให้รับรู้ว่าพี่เขาจะไม่หายไปไหนจะอยู่ข้างกายฉัน “อดทนนะคนเก่งเดี๋ยวหมอมา อย่าร้องไห้”ทั้งที่เขาปลอบฉัน ห้ามไม่ให้ร้องไห้แต่ตัวเองกับมีน้ำตาพี่ตามอ่อนแอ“ตูน...”“อย่าเป็นอะไรได้มั้ยครับ ขอร้องนะ ตูนรับปากพี่ได้มั้ยครับ ลิป

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 109 เรื่องที่เสียใจ

    “คนกำลังท้องกำลังไส้ก็แบบนี้แหละ ใช่มั้ยคะคุณพี่”คุณแม่พยักหน้ารับส่วนฉันได้แค่ยิ้มและเบี่ยงเบนสายตามองไปยังคุณพ่อเป็นจังหวะเดียวกันที่ท่านมองมาเหมือนกันความเฉยชาส่งออกทางดวงตาเป็นสัญญาณหนึ่งบอกให้ฉันรับรู้ มือไม้เย็นเฉียบไปหมดถึงด้านนอกจะปั้นหน้ายิ้มออกมาก็ตามมันเป็นยิ้มทั้งที่หวาดหวั่นด้านในมากกว่า“ต้องตาล่ะลูกใครไปรับที่โรงเรียน” คุณแม่นั่งใกล้โน้มตัวลงมากระซิบ“คุณพ่อบอกให้คนไปรับแล้วค่ะ วันนี้เห็นว่ามีเรียนวาดภาพจึงต้องกลับค่ำหน่อย” ฉันตอบท่านส่วนพี่ตามกำลังขับรถมาคงเกือบถึงแล้วมั้ง “งั้นเดี๋ยวตูนขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”ฉันปลีกตัวออกมาเข้าห้องน้ำพอจัดการอะไรเสร็จจึงเดินทางห้องครัวเหลือบไปเห็นคุณนวลฉวีเดินออกไปอย่างรวดเร็วไม่นานสาวใช้คนหนึ่งก็เดินมาหยุดตรงหน้าแค่มองสายตาเธอที่ก้มลงตรงแก้วน้ำสวยฉันก็เผยรอยยิ้มให้ก่อนเดินแยกออกมานั่งที่เดิม“น้ำมาแล้วค่ะ”ด้วยความกระหายตั้งแต่เมื่อกี้ผสมด้วยทำให้ฉันยกแก้วน้ำตรงหน้าขึ้นมาดื่มพร่องไปเกือบครึ่งแก้ว เมื่อความเย็นพัดความสดชื่นเข้ามาจึงรู้สึกผ่อยคลายบาง ในขณะที่ฟังคนอื่นพูดคุยกันเรื่องธุรกิจบ้าง เรื่องหุ้นบริษัทบ้างหรือแม่กระทั่งเรื

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 108 บทเรียน

    ลืมบอกไปว่าเกือบสี่วันแล้วที่ทั้งฉันพี่ตามและต้องตาเข้ามาอาศัยในบ้านใหญ่เนื่องจากมีคนดูแลมากกว่า พี่ตามกลัวว่าฉันจะเป็นอะไรในตอนที่เขาไปทำงานฉันเลยตามใจปล่อยให้เขาสบายใจดีกว่าและก็มีพี่นาตามมาทำงานด้วยแต่ก็ไปกลับเช่นเดิมก๊อกๆ“เข้ามา” การเผชิญหน้าในรอบหลายเดือนเกิดขึ้นแล้วเมื่อฉันเดินเข้าไปในห้องซึ่งมีสายตาคล้ายของพี่ตามจับจ้องอยู่ทุกฝีก้าวกระทั่ง ประมุขใหญ่จะเรียกว่าเป็นหัวเรือใหญ่ของเศรษฐนาวิวัตน์ก็ไม่แปลกถึงท่านจะสละตำแหน่งประธานให้พี่ตามแล้วก็ตาม “นั่งสิ”“สวัสดีค่ะคุณพ่อ”ไร้เสียงการตอบรับจากคนสูงอายุผู้น่าเกรงขามแต่ท่านมีปฏิกิริยาอย่างอื่นนั้นคือการเคลื่อนลิ้นชักออกมาใช้มือล้วงลงไปหยิบกระดาษใบหนึ่งที่มีลักษณะเล็กครึ่งเอสี่ยับยู่ยี่มากราวกับถูกทำลายด้วยฝ่ามือโดยการขยำทิ้งขึ้นมาก่อนเลื่อนมายังตรงหน้าฉันเป็นไปไม่ได้...ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ...นี่เป็นเสียงพูดที่ไม่ได้เปล่งออกไปในขณะที่ฉันอ่านข้อความในกระดาษใบนั้นหัวใจก็เต้นระห่ำสั่นยิ่งกว่าการรัวกลอง ความหนักใจเข้ามาเยือนช่องทางที่ก้าวเดินเหมือนมีภูเขาสีหม่นลูกใหญ่เข้ามาปิดบังทางเดินจนแทบไม่รู้ว่าต้องไปทางไหน ข้อความในกระดาษมีไม่ม

  • THE BOY พ่อตามขา   บทที่ 107 คนที่ 2

    “ต้องตาเหมือนพ่อตามขาค่า” จ้า เหมือนมากได้มาทั้งหมดเลยหวังว่าตัวเล็กอีกคนที่อยู่ในท้องออกมาแล้วขอให้ได้นิสัยแม่มาบ้างสักนิดก็ยังดีอย่าให้แม่คนนี้ปวดหัวไปพร้อมกันทั้งสามคนเลย “แต่วาดไม่เหมือนน๊า พ่อตามขาวาดเป็นรูปหัวใจสีแดงค่าแม่ตูนขา”หัวใจสีแดงดวงน้อย...หัวใจที่แสดงความเด่นสง่าตรงแก้มของฉันนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันกำลังเอาคลีนซิ่งหยดลงบนสำลีแต่พอชุ่มจากนั้นก็ค่อยเช็ดลงบนใบหน้าหล่อของพี่ตามที่เจ้าตัวเงยใบหน้ารอแบบไม่บ่นว่าเมื่อยเลยอีกทั้งยังเอื้อมมือทั้งสองขึ้นมาประสานกอดเอวฉันเอาไว้แน่นเจ้าเล่ห์มากผู้ชายคนนี้ รู้ไหมก่อนหน้าพี่ตามบอกต้องตาว่าจะพาไปข้าวนอกแค่นี้ลูกสาวตัวแสบก็รีบวิ่งเต้นลงจากเตียงวิ่งหายไปจากห้องเพื่อไปแต่งตัวใหม่กับพี่นาโดยทิ้งท้ายไว้ว่า พ่อตามขาซื้อประเป๋าใหม่ให้ด้วยนะค่า“อย่าดิ้นสิคะ”“นิ่งแล้วครับ” แค่ตอบแต่ออกแรงรั้งเอวฉันให้นั่งลงบนตักใหญ่ มือข้างหนึ่งเคลื่อนลงมาทาบตรงหน้าท้องของฉันอย่างแผ่วเบาความอบอุ่นแผ่เข้ามาจนรู้สึกได้ “อย่าดื้อนะ ออกมาค่อยดื้อ”“พี่ตามรู้ตัวมั้ยว่าตามใจรู้มากเกินไป”“พี่ไม่ได้ตามใจ ลูกบอกอยากได้”นี่ไม่เรียกว่าตามใจงั้นเหร

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status