Chapter 103Kara POVKinabukasan.Kahit ramdam ko pa rin ang kirot sa aking katawan mula sa mga nangyari kagabi, pinilit kong bumangon. Maingat ang bawat kilos ko, iniiwasang magising si Chris na mahimbing pa ring natutulog sa tabi ko. Tahimik kong pinagmasdan ang mukha niya â payapa at kontento. Hindi ko maiwasang mapangiti, ngunit kasabay nito ay bumalik ang bigat ng mga tanong na bumabagabag sa akin.Habang dahan-dahan akong tumayo at nagsuot ng robe, pilit kong tinanggal sa isipan ko ang anumang alalahanin. Ngayon, kailangan ko lang huminga at harapin ang araw na ito.Paglabas ko ng silid, agad akong sinalubong ng mga tunog ng mga kaldero at kasangkapang kumakalansing mula sa kusina. Sa malawak na dining hall, nadatnan ko ang mayordoma ng mansion na abala sa paghahanda ng almusal."Magandang umaga, Ma'am Kara," magalang na bati nito habang inaayos ang mga plato sa lamesa."Magandang umaga rin po, Manang Letty," tugon ko, pilit na nginitian siya.Napansin ko ang malalaking prutas n
Chapter 104Napatingin ulit ako kay Jacob, na ngayon ay napapakamot ng ulo."Jacob," mahina kong sabi, "bakit mo naman naisip 'yon?"Nakanguso siya at bahagyang nag-aalangan bago sumagot. "Kasi po, Mommy, kapag may bagong baby, wala nang himalayan. Kasi po, magiging busy kayo ni Daddy sa pag-aalaga. And babies make people happy, 'di ba po?"Parang kinurot ang puso ko sa narinig. Sa isip niya, ang pagkakaroon ng bagong miyembro ng pamilya ay paraan upang mapaglapit kaming muli ni Chris. Ang inosenteng pananaw niya ay sabay na nagpatawa at nagpaluha sa akin."Jacob," lumuhod ako upang magpantay ang mga mata namin. "Mahalaga ka sa amin ni Daddy. Ikaw at si Ellie. Hindi kailangang magkaroon ng bagong baby para lang maging buo at masaya ang pamilya natin.""Talaga po, Mommy?""Oo, anak. Mahal na mahal namin kayo, at gagawin namin ang lahat para mapanatiling masaya ang pamilya natin."Ngumiti si Jacob, kahit may bakas pa rin ng hiya sa mukha niya. Si Ellie naman ay tila masaya pa rin sa ide
Chapter 105Chris POVLabis akong natuwa sa desisyon ni Kara na dito na sila titira ni Ellie sa mansyon kasama namin. Sa wakas, buo na ang aming pamilya â isang pangarap na matagal nang inaasam ni Jacob at ako.Pagkasabi niya ng balita, para akong nabunutan ng tinik. Ilang taon ko ring pinagdasal na dumating ang araw na ito. Makikita ko na araw-araw si Ellie, mayakap siya sa tuwing gigising at matutulog, at higit sa lahat, maipadama ko kay Kara kung gaano ko pa rin siya kamahal.Napatingin ako kay Jacob, na bagamat sinusubukang magpakita ng pagiging cool, ay hindi maitatangging masaya rin. Nakita ko ang ngiti niyang pilit itinatago habang nilalaro ang kapatid niyang si Ellie. Ang simpleng eksenang ito ay sapat na upang mapuno ng ligaya ang puso ko."Good morning, kids! Good morning, Kara!" bati ko sa kanila, pilit pinapawi ang nararamdaman kong labis na kasiyahan."Good morning, Daddy!" masayang bati ni Ellie, tumatakbo papunta sa akin at agad akong niyakap. Napahawak ako sa kanyang m
Chapter 106Mara POV"Hi, Ellie," bati ko sa cute na pamangkin kong babae, na kanina pa tahimik na nakamasid sa akin. "Balita ko, ang name mo ay Sapphire Ellie. Alam mo ba kung ano ang ibig sabihin ng pangalan mo?" tanong ko sa kanya nang malumanay.Tumaas ang maliit niyang mukha, kita ang kislap ng kanyang mga mata. "Hmm... Hindi po, Tita Mara," inosenteng sagot niya, sabay iling.Ngumiti ako at hinaplos ang kanyang pisngi. "Sapphire ay isang napakagandang bato na kulay asul. Ito ay sumisimbolo ng wisdom, purity, at strength. At Ellie naman ay nangangahulugang 'shining light.' So, ang ibig sabihin ng pangalan mo ay 'a pure and strong shining light.' Ang ganda diba?"Lumiwanag ang mukha ni Ellie, at napakagat siya sa kanyang labi na parang iniisip ang sinabi ko. "Wow! Iâm a shining light!" masiglang sabi niya, sabay talon ng kaunti."Yes, baby girl!" sagot ni Uncle Chris na may pagmamalaki, sabay buhat sa kanya. "You are our little shining light, always making our days brighter.""At
Chapter 107Troy POVNapangiti ako habang pinagmamasdan sina Chris at Kara. Hindi ko lubos maisip na ang kaibigan kong kilala sa pagiging malamig at rude noon ay magiging ganito kasaya at puno ng pagmamahal. Para bang ibang tao na siya â mas kalmado, mas maaliwalas ang mukha, at halatang nasa tamang lugar na ang puso niya."Grabe, pre," bungad ko habang tinatapik ang balikat ni Chris. "Kung alam ko lang na ganito pala ang epekto ni Kara sa'yo, sana noon pa kita pinilit maghanap ng asawa.""Ha! Baka tumanda pa ako ng walang pamilya kung ikaw ang naging matchmaker ko," sagot niya, sinamahan ng isang tawa na bihirang-bihira ko marinig mula sa kanya noon. "Pero oo, Troy. Si Kara ang bumago sa akin. Hindi ko na rin maisip ang buhay ko nang wala sila ni Ellie at Jacob."Napatingin ako kay Kara na masayang kausap si Mara. Tila ba walang bakas ng lungkot o hirap na pinagdaanan nila noon. Si Ellie naman, nakangiti at tila kinukulit si Jacob na kunwaring naiirita pero halatang nag-eenjoy sa kak
Chapter 108Chris POVPagkaalis nina Troy at Mara, hindi ko na napigilan ang sarili ko. Agad akong nagtungo sa study room at kinuha ang cellphone ko. Hinanap ko ang numero ng isang kilalang event planner na matagal ko nang pinagkakatiwalaan.Habang tumutunog ang linya, ramdam ko ang kaba sa dibdib ko. Hindi dahil sa preparasyon, kundi dahil sa takot na baka hindi pumayag si Kara."Hello, Mr. Montero!" sagot ng event planner sa kabilang linya. "Long time no hear! How can I assist you today?""Gusto kong magplano ng kasal," diretso kong sagot. "Pero this time, I want it to be perfect. Walang pagkukunwari. Gusto ko, bawat detalye ay magpakita kung gaano ko kamahal si Kara.""Wow, that sounds wonderful! Kailan mo balak gawin ito?""Sa lalong madaling panahon," sagot ko. "Pero gusto kong maging espesyal. Gusto kong magulat siya. Something intimate, pero unforgettable."Habang pinag-uusapan namin ang mga detalye, ang isiping muli kong pakakasalan si Kara ay nagbigay ng init sa puso ko. Hind
Chapter 109Kinagabihan, habang nasa sala kami at nanonood ng pelikula, panay ang silip ko kay Kara. Nakatutok siya sa pelikula habang yakap si Ellie, at si Jacob naman ay nasa kabilang gilid, subo-subo ang popcorn."Chris, okay ka lang?" tanong ni Kara, napapansin marahil ang aking kakaibang kilos."Ha? Oo naman," sagot ko agad, pilit na ngumiti."Sure ka? Kanina ka pa panay ang tingin sa akin," biro niya, sabay kindat."Well, canât help it. Youâre too beautiful," sagot ko naman, na ikinatawa ni Kara."Cheesy!" sabat ni Jacob, ginagaya pa ang tono ko."Hay naku, Jacob!" tawang-tawa na si Kara, sabay haplos sa buhok ng anak namin."Mommy, youâre really beautiful!" singit ni Ellie, sabay yakap sa ina. "And I love you so much!"Napangiti ako habang pinagmamasdan ko sila. Lalaking may pagmamahal at respeto ang mga anak namin, at ang lahat ng ito ay dahil kay Kara.Habang pinagmamasdan ko ang munting pamilya ko, lalong tumibay ang desisyon ko. Gagawin ko ang lahat para mapasaya si Kara. A
Chapter 110Kara POVHindi ko napigilan ang pagtulo ng luha ko habang yakap si Daddy. Sa wakas, tinanggap na rin niya si Chris. Alam kong hindi madali para sa kanya, lalo naât nasaktan siya noon sa ginawa ni Chris sa amin. Pero ngayon, alam kong unti-unting gumagaan ang lahat.Nang lumuwag ang yakap namin, napatingin ako kay Chris. May lungkot at tuwa sa kanyang mga mata, parang hindi siya makapaniwala na unti-unting gumaganda ang takbo ng buhay namin. Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil iyon, parang sinasabi sa akin na hindi niya ako bibiguin."Dad, salamat," mahina kong sabi. "I promise, hindi mo na kailangang mag-alala."Napatingin si Daddy kay Chris bago tumango. "Huwag mo na silang saktan, Chris," babala niya. "Dahil kung mangyayari ulit iyon, kahit pa tinanggap na kita ngayon, hindi na ako magdadalawang-isip na ipaglaban ang anak at mga apo ko."Tumango si Chris, seryoso ang ekspresyon. "Alam ko po iyon, Mr. Curtis. At hindi ko na hahayaan pang masaktan silang muli."
Chapter 183Mula sa utility room ay mabilis naming binuksan ang hidden weapons crateâisang maliit na storage unit na pinalalamnan ng mga semi-auto at non-lethal defense gear. Hindi ito pansalakay, pero sapat para sa proteksyon.âAkin ang short rifle. Ikaw sa stun grenades,â utos ko kay Gian habang kinakalma ang sarili ko. Kahit hindi pa bumabalik ang lakas ko ng buo, ang katawan ko'y hindi nakalimot sa training.ALARM: "Emergency lockdown activated. All personnel proceed to secure zones."âGian, east wing,â sabi ko, tinuturo ang monitor kung saan may tatlong armadong lalaki na nagbubukas ng fire exit.âCopy. Ikaw sa main corridor?âTumango ako. âOo. Hindi sila makakarating sa ICU. Lalaban ako sa pasilyo.â10 seconds later â Main CorridorLumapit ako sa sulok. Kita ko ang dalawang kalabanânaka-armor, may silencers ang baril. Hindi ito ordinaryong pananakot. Targeted assassination âto.Hinintay kong makalapit sila. Bago pa makaliko sa turn, BANG! Isang warning shot sa pader. Gumulong ak
Chapter 183 Habang nagsasalita ako sa phone ay siya namang papasok ni Gian habang ang phone ay nasa kanyang tainga saka pinatay ng nasa harapan ko na ito. Kaya ibinaba ko na din ang aking phone saka nagpapatuloy sa pagsasalita. "Sa ngayon ay kailangan mong magpalakas ng tuluyan para matapos na ang lahat," sambit ni Gian sa akin habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko. Kita ko ang seryoso at matatag na determinasyon sa mukha niyaâhindi lang bilang kaibigan, kundi bilang sundalong sanay makipaglaban sa dilim. Tumango ako. "Kahit anong mangyari, Gian⌠sa huli, kailangan kong makabalik sa kanilaâbuo at ligtas." "Makakabalik ka, Chris. At pagbalik mo, wala nang alinlangan. Wala nang banta. Wala nang dahilan para lumayo." Napalunok ako at ipinikit ang aking mga mata. Sa likod ng bawat paghinga, dala ko ang imahe nina Kara, Jacob, Ellie⌠at ang tatlong munting buhay sa sinapupunan niya. "Para sa pamilya ko 'to, Gian. Para sa kinabukasan naming lahat at hindi ako papayag na masakta
Chapter 182 Chris POV "Sure ka ba sa desisyon mo na magpanggap na hindi mo sila maaalala?" tanong ni Gian, halatang may bigat ang loob. Tiningnan ko siya nang diretso, kahit bahagya pa ring nanginginig ang katawan ko mula sa mga huling araw sa ICU. "Oo, para makaiwas sila sa banta ng buhay ko," mahina kong sagot, pero buo ang loob ko. Tahimik siyang napatingin sa sahig, saka tumango. "Alam mo bang masakit 'to para kay Kara? Birthday pa ngayon ni Ellie." Napapikit ako. Parang may pumunit sa dibdib ko sa narinig. "Alam ko. Pero mas masasaktan ako kung madamay pa sila sa gulo ko. At kung mawala pa sila dahil sa akin... hindi ko mapapatawad ang sarili ko." "ChrisâŚ" humugot siya ng malalim na buntong-hininga. "Sana tama ang desisyon mo." Tahimik akong tumingin sa bintana ng silid-hospital. Sa labas, may sikat ng araw... pero sa puso ko, puro anino ng mga alaala. Alaala na kailangang kong itagoâpara sa kaligtasan nila. Gusto mo bang ituloy ko ang scene kung saan magkausap si Chris a
Chapter 181 Hinaplos ko ang buhok ni Ellie, saka hinalikan si Jacob sa noo. "Sana manatili kayong ganitoâmasaya, ligtas, at buo," bulong ko sa sarili ko, pinipigilang tumulo ang luha. Hindi ko maiwasang alalahanin si Kuya Gian. Wala pa ring text o tawag mula sa kanya mula nang umalis siya. Iniisip ko kung okay lang ba siya, kung natuloy ba ang lakad nila... at kung may kinalaman ba ito sa lagay ni Chris. Huminga ako nang malalim at tumingin sa labas ng bintana. Maliwanag ang buwan, parang pinapaalalahanan akong magtiwalaâna kahit hindi ko kontrolado ang lahat, may pag-asang darating. âSana bukas ng umaga ay isang magandang balita ang bubungad sa akin,â bulong ko habang pinipilit isara ang mga mata kong ayaw pa rin tumigil sa pag-aalala. Tahimik pa rin ang gabi. Ang tanging maririnig ay mahinang hilik ni Jacob at paghinga ni Ellie habang mahigpit ang yakap ng kanilang maliliit na bisig sa akin. Sa gitna ng takot at pangamba, ang presensya nila ang nagbibigay lakas sa puso kong
Chapter 180Lumapit si Jacob at Ellie, tila naramdaman ang seryosong usapan."Saan ka pupunta, Tito Gian?" tanong ni Jacob.Napangiti si Kuya Gian kahit halatang may bigat sa dibdib. "May aasikasuhin lang ako, pero babalik agad ako. Promise ko yan sa inyo.""Magdadala ka ba ng pasalubong?" tanong ni Ellie habang yakap ang dragonfly na nasa kamay.Napatawa kaming tatlo kahit saglit lang. Tumango si Kuya Gian."Oo, may pasalubong kayong dalawa. At kay Mommy din."Habang papalayo siya, hindi ko maiwasang titigan ang bawat hakbang ng kapatid ko. Isang tahimik na panalangin ang bumalot sa puso ko."Sana, matapos na ang lahat ng gulo na 'to.""Mommy, saan pupunta si Tito Gian?" mahinahong tanong ni Jacob."Hala, pasok na tayo sa loob," yaya ko sa kanilang dalawa habang bahagyang lumalakas ang ihip ng hangin, tila may paparating na ulan.Agad na tumayo si Jacob, hawak-hawak ang dragonfly sa isang dahon. Si Ellie naman ay mabilis na yumakap sa aking bewang, nakangiti ngunit halatang pagod na
Chapter 179Habang masayang nagtatakbuhan sina Jacob at Ellie sa may likod-bahay, pansamantala akong naupo sa duyan at saka ko tinawag si Kuya Gian na kasalukuyang nagkakape sa may porch."Kuya..." mahina kong tawag. Tumingin siya sa akin, tahimik lang. Alam na niya agad kung anong susunod kong itatanong."Kumusta na siya?" tanong ko sa wakas, kahit pilit kong pinipigilang manginig ang tinig ko.Umupo siya sa tabi ko, humigop muna ng kape bago sumagot."Heâs still under strict monitoring until now," sagot niya. "Critical pa rin ang kondisyon niya, Kara. Pero stable. At least, hindi na lumalala. Still comatose though."Tumango ako, habang pinipilit ang sarili kong huwag madurog sa narinig."Lagi akong updated sa lahat. Wala kang dapat alalahanin," dagdag pa niya, sabay tapik sa balikat ko."Salamat, KuyaâŚ" bulong ko habang pinapanood ang mga anak kong masayang naglalaroâwalang kamalay-malay sa bigat na dinadala ng puso ko.Kara POVNapatingin ako sa malayo, pilit na nilulunok ang bigat
Chapter 178Kinabukasan. Maaga pa lang ay gising na ako. Hindi man ako nakatulog ng mahimbing sa gabi dahil sa excitement at kaba, ay pilit kong pinilit maging kalmado. Ngayon ang araw na makikita ko ulit sina Jaycob at Sapphire Ellie.Suot ko ang maluwag at komportableng bestidang puti habang dahan-dahang naglalakad papunta sa terrace. Humihigop ako ng mainit na salabat habang pinagmamasdan ang banayad na hampas ng alon sa baybayin ng Panglao.Maya-maya paây lumapit si Manang, bitbit ang tray ng agahan."Maâam Kara, nagpakulo na ako ng sabaw para sa sinigang. Maya-maya ay lalambot na ang hipon, paborito ng mga bata âyan di ba?"Ngumiti ako at tumango. "Oo, Manang. Lalo na si Ellie, mahilig yun sa sabaw. Si Jaycob naman, gusto niya yung maasim na maasim."Maya-maya paây tumunog ang telepono ko. Tumitibok ang puso ko sa kaba habang inaabot iyon. Si Kuya Gian."Hello, Kuya?""Nandito na kami sa port, Kara. Ilang minuto na lang at makakarating na kami diyan. Sobrang excited na ang mga b
Chapter 176Kara POV(Panglao, 6 Months Later)Limang buwan na akong buntis. Tatlong buhay ang dinadala ko ngayon sa aking sinapupunanâisang himala na nagbibigay lakas sa kabila ng lahat ng sakit, pangungulila, at pagkalito.Ngayon, anim na buwan na mula nang bumalik kami ng mga kapatid ko dito sa Pilipinas. At heto ako ngayon sa Panglao, hinahanap ang kapayapaang pilit kong sinasalo habang binabalikan ang mga piraso ng alaala na unti-unting bumalikâalaala ng aking asawa⌠at ng aming dalawang anak, sina Jaycob at Sapphire Ellie.Hindi naging madali ang desisyon kong lumayo. Alam kong masakit. Para sa kanila. Para sa akin. Pero mas masakit kung hindi ko gagawin. Kailangan kong hanapin ang sarili ko bago ko muling harapin ang mundoâbago ko muling harapin si Chris.Si ChrisâŚSa tuwing sumasapit ang gabi, hindi ko mapigilang mapatingin sa kalangitan, nagdarasal na sana magising na siya. Araw-araw akong binibigyan ng balita ni Kuya Gian. Araw-araw, pareho pa rin ang sagot: comatose.Nais k
Chapter 175Tumama sa isa sa mga bodyguard ang bala ni Blade, na nagbigay daan sa amin para magpatuloy sa paglusob. Naririnig ko ang mga hiyaw ng mga kalaban habang unti-unti nilang nararamdaman ang sakit mula sa aming bala. Mga hiyaw ng takot, sakit, at pagkatalo. Pero wala akong pakialam. Ang misyon ko ay malinaw: tapusin si Escano, at maghiganti para sa mga taong nawasak niya."Wraith, flank left!" sigaw ko, at mabilis siyang tumalima. Ang bawat isa sa amin ay nag-cooperate nang maayos, mabilis at tumpak. Sa bawat hiyaw ng kalaban, naramdaman kong papalapit kami sa tagumpay.Pero hindi kami makakampante, alam namin na ang kuta ni Escano ay may iba pang lihim. Ang mga tao nito ay handa ring mamatay para sa kanilang amo.Muling bumalik ang atake mula kay Escano, at mula sa kanyang kanto, pinilit niyang mangibabaw. Bago pa kami magpatuloy, isang malupit na putok ang tumama kay Zero. Tumilapon siya ng ilang metro. Agad ko siyang nilapitan at binigyan ng cover fire."Zero!" sigaw ko, ng