Nakalabas na rin si Drey sa hospital.Umiyak talaga ito ng makita na niya ang Triplets.Inaayos na ni Mommy Dhalia ang Visa namin ,dahil uuwi na kami ng Pilipinas.Bumalik na ulit sa dati ang katawan ni Drey.Ang triplets naman sobrang kulit na, Kailangan talaga tig iisang yaya Dito.Makalipas ang Anim na buwan ,nagpa check up ulit kami ,ang saya namin dahil back to normal na ang kondisyon ni Drey.Nagplano na ulit itong mag trabaho sa kanyang kompanya.Ako naman sa manila na nagtatrabaho sa isang malaking hospital na isa sa mga stock holder ay ang asawa ko.Dalawang taon na ang triplets ,sobrang kulit lalo.Maaga akong umuwi dahil sa isang araw birthday ng asawa ko kaya kailangan ko ayusin ang mga kailanganin."Hon?-narinig ko ang boses niya, dumating na pala siya galing sa opisina nito .Nakangiti kong sinalubong ito at hinalikan.Ang guwapo talaga ng asawa ko at maganda na ulit ang katawan nito."Nasaan ang mga bata?"-tanong agad nito dahil nasasanay ito pagka uwi sobrang ingay ng
Nandito kami ngayon ni Javi sa loob ng isang silid na may limang babaeng nagsasayaw."Fuck, I like this!" nakangising saad ni Javi.Nakangisi rin ako nakatingin sa mga babaeng paunti-unting hinuhubad ang kanilang suot.Napakagat ako sa labi nang nakahubad na silang lahat.Tumayo ako, at hinubad ko ang suot kong t-shirt at kinalas ang aking sinturon.Ganun din ang ginawa ni Javi, nakangisi itong nakatingin sa akin."Threesome bro," saad ko."Oh, yeah.""Dalawa muna sa iyo, tatlo sa akin." ngising aso na saad ko rito.Lumapit ako sa mga babeng na nakahiga sa kama. Kan'ya-kan'ya kaming puwesto ni Javi, nasa sofa naman sila.Lumapit sa akin ang isang babae na malaki ang hinaharap. Lumuhod ito sa harap ko at sinubo ang aking sandata."Ohh, shit so big!" saad niya habang dinidilaan ang dulo ng aking sandata.Ang isang babae naman panay ang halik sa akin. Ang isa nakahiga habang pinapaligaya ang sarili. Nakita ko si Javi na binabayo na niya ang isang babae at ang isa nakahiga lang ito.Shit!
"Snow!" inis na sigaw ko sa kapatid kong babae. Dalawa lang kaming magkakapatid. Patay na ang mga magulang namin, dahil parehong may sakit na Asthma ang mga ito."Wait lang po, ate!" Nakasimangot naman ako nakatingin rito. Labing pitong taon na ito at nasa ikalawang taon na ito sa kolehiyo. Sabay kami araw-araw umaalis ng bahay. Ang sinasakyan kong taxi ay nadadaanan din ang university na pinapasukan ni Snow. Sa Crimson University siya pumapasok. Kahit malaki ang tuition, pinipilit kong makatapos sa magandang university ang kapatid ko."Ang bagal mo talaga! Ma-late na ako sa trabaho ko.""Ate naman eh, naliligo pa lang ako!"Inirapan ko naman ito. Palabas na kami sa inuupahang bahay namin na may limang lalaki ang nakaabang sa labas."Kath Antonio?" tanong ng malaking lalaki na marami itong tattoo."Ate, ikaw ang hinahanap." bulong ni Snow sa akin.Napangibit naman ako. "Y-Yes. Bakit po?" "Sumama ka sa amin." maawtoridad na saad niya."B-Bakit naman ako sasama!" galit-galitan na saad
Hindi ako mapakali sa inuupuan ko habang nasa loob naman ng banyo si Tristan. Panay ang buga ko ng hangin at halos sasabog na ang dibdib ko sa sobrang kaba.Nagulat pa ako nang bigla bumukas ang pinto ng banyo at lumabas si Tristan na nakatapi lang ito ng puting tuwalya.Lumapit ito sa akin at tumayo sa aking harapan."Do you have a boyfriend?" seryosong tanong niya.Nakatitig naman ako sa berde niyang mga mata."Y-Yes. A-At hindi na ako virgin!" natatarantang sagot ka na baka sakali na magbago ang kan'yang isip."I'm just only asked kung may boyfriend ka. Hindi ko tinatanong kung birhen ka pa ba." nakangising saad niya sa akin. Nakanganga naman akong nakatingin rito."P-Please, gusto ko na umuwi sa amin. Nag-aalala ako sa kapatid ko." pagmamakaawa ko rito."Not now. After one week, puwede ka na bumalik sa inyo," aniya na itinayo ako at hinahaplos-haplos ang aking mahabang buhok.Napapitlag naman ako nang hinawakan niya ang t-shirt na suot ko at pilit na pinapahubad. Bumaba ang kan'ya
"A-Ate? Huwag mo ako iwanan. Ate gumising ka!"Napabalikwas naman ako dahil sa pag-iyak ng malakas ni Snow."Ate ko, buhay ka!"Bigla kong binatukan si Snow. "Bakit naman ako mamamatay!" Inis na inirapan ko ito.Napalinga naman ako sa aking paligid. "S-Sino ang nagdala sa akin sa hospital?""Hindi ko po alam. Basta tinawagan ako at sinabi sa akin nasa hospital ka. Then, may isang lalaki dito na inabangan ako at binigyan ng maraming pera.""L-Lalaki? A-Anong itsura?" "Parang sanggano, Ate. Ang pangit."Hindi si Tristan ang nagdala sa akin? "Ano po ba nangyari sa'yo, Ate? Sinaktan ka ba nila?""H-Hindi. Nabayaran na ba ang bill? Uuwi na tayo," saad ko sa kapatid ko at akmang tatayo nang naramdaman ko ang sakit sa bahaging gitna ng aking hita."Okay ka lang po?" Nag-alalang tanong ni Snow."Okay lang. Uwi na tayo." Sana nga hindi na kami magkikita ulit. Pero magdamag na nasa isip ko si Tristan. Nakalipas ang ilang araw, nagulat ako na tinanggal ako sa trabaho. Gusto ko sana kausapin s
"Kuya Tristan, ang pogi mo po talaga," aniya ni Snow. Kasalukuyang kumakain kami ng hapunan."Thanks, Snow. And by the way, bakit Snow ang pangalan mo?"Hinayaan ko na lang ang dalawa na nagkukwentuhan. Parang magkasundo nga ang dalawang ito."Kasi po, pangarap ni Nanay makapunta sa Canada. Gusto niya maranasan na makahawak man lang ng snow. Kaso, mahirap lang kami kaya noong ipinanganak ako, Snow ang pinangalanan sa akin." Napangiti naman ako sa sinabi ng kapatid ko. Wala akong masabi sa ugali ni Snow. Sa edad na labing pito, wala itong kaarte-arte. Kung ano lang mayroon kami, hindi ito nagrereklamo."Nice. I like your name.""Thank you, Kuya. Ang saya ko po kasi mag-aasawa na si Ate. No boyfriend since birth kasi si Ate Kath. Siguro kung magkakaanak kayo kakulay ng mga mata mo Kuya Tristan, parang si Tuck-..I mean i-iyong kaklase ko, kulay berde ang mga mata." Sabay iwas ni Snow ng tingin sa akin. Nagdududa akong nakatingin rito. "Tuck? Sinong Tuck, Snow?" Diin na tanong ko rito.
"Subukan niyo kaya ng ibang posisyon, iyong kakaiba talaga. Malay niyo, makabuo agad kayo," aniya sa amin ni Ziena. Nandito kasi kami sa bahay ni LC, kaarawan niya at inimbita niya kami.Nahihiyang ngumiti lang ako sa kanila. Halos limang buwan na kaming nagsasama ni Tristan pero hirap pa rin ako mabuntis. Nagpatingin na kami sa Doctor pero healthy naman kaming dalawa."Baka hindi pa talaga time na magkaroon kayo ng anak. Be patience na lang. Dadating din iyan," saad naman ni D."Sigurado ba na hindi talaga baog si Dos?" Nakangising tanong ni Ziena sa akin."Grabe ka naman, Ziena! Wala kaming lahi na baog," aniya naman ng Asawa ko na ang sama ng tingin kay Ziena. Tumayo na kami ni Tristan at nagpaalam kay LC."Happy birthday ulit, Dove," saad ni Tristan na niyakap pa si LC. Lumapit naman ako at niyakap din ito."Happy birthday, LC," saad ko rito."Salamat. Ingat kayo. Sana mabiyayaan na kayo ng anak."Ngumiti lang ako. Nagpaalam din kami sa ibang kaibigan ni Tristan. "Tired?" Tanong
"Hi, baby Sky."Nakalipas ang dalawang buwan, lalong naging masaya ang pagsasama namin ni Tristan."Hi, Daddy," agad ko naman binuhat ang anak ko at lumapit kami sa kan'yang Daddy na nakaupo ito at kaharap ang laptop.Tumayo naman si Tristan at hinalikan ako sa labi."Puwede na ba?" tanong niya sa akin."Puwede?" nagtatakang saad ko rito."Sex," bulong niya at kinagat pa ang aking tainga."Dalawang buwan pa lang si baby," mahinang saad ko naman."Hmmm.." bumaba ang labi niya sa aking leeg."Tristan, kalong ko si Sky," saad ko at itinulak ito ng kaunti.Mahina naman itong napatawa. Kinuha niya sa akin si Sky at dahan-dahang inilapag sa kuna."I missed my wife," aniya na binuhat ako at inihiga sa kama."I missed you too," nakangiting saad ko rito. Kararating lang niya sa Pilipinas. Nasa Britain ito halos isang buwan. Nagtataka rin ako kung bakit nandoon lagi ito sa Britain. Noong nagkasakit ang Daddy ni Tristan nandoon kami lagi sa Britain hanggang namatay ito.Dali-daling naghubad kami