RED’S POV
“H A Y U P . . . ka”, narinig ni Red na mahinang sabi ni Trinity.
Nakapatong pa rin siya dito dahil sa panghihinang nararamdaman matapos ang madugong bakbakan. Kahit na hindi niya tingnan, alam niyang may madugong kaganapan sa bandang baba ng dalaga. He felt it when he entered her the first time, the barrier that would prove that apart from him, no one has ever been there.
Knowing that fact just made him far more guilty than he already is.Sigurado siyang ni sa hinagap ay hindi nito inisip na sa ganoong paraan ito magkakaroon ng unang karanasan.
Well, too late to regret now Red. You already ruined her, paninisi niya sa sarili.
Naiyukom niya ang kamao sa poot. Dahan-dahan siyang umalis sa pagkakadagan dito tsaka diretsong bumaba sa lamesa at inayos ang sarili. Dinampot niya tshirt niyang basta niya ihinagis kung saan kanina tsaka itinabing iyon sa nakahantad na kahubaran ng dalaga.
Pumapalakpak na lumapit si Deo sa kanya habang may nakakalokong ngiti.
“Red, Red, Red…”
Hindi siya sumagot. He tried his best to keep a straight face kahit ang totoo ay gusto niya itong sapakin.
“Medyo na-disappoint ako kasi parang shota mo ‘yong niroromansa mo eh, pero sabi ni Yoda type mo naman daw talaga pala si Tisay…kaya pala”, tila may panunukso pa nitong sabi.
Napatingin siya kay Yoda na binigyan lang siya ng nagpapaunawang tingin. Tumango na lang siya bilang sagot kay Deo.
“Ikaw naman oo! Ba’t di mo naman sinabi agad? Babalato ko naman ‘to sa ‘yo kung sinabi mo agad eh” tumatawa nitong sabi sabay tapik sa balikat niya.
Hindi pa rin siya kumibo.
“Kaya lang, nai-pangako ko na si Tisay sa mga suki nating hapon sa makalawa eh. Hindi ko na ‘yon pwedeng bawiin”,
Nagtagis ang mga bagang niya sa narinig.
“Pero don’t worry! Habang nandito pa, iyong-iyo muna! Pwedeng-pwede mong laspagin!” dagdag pa nito sabay tawa ulit.
“Boss! Baka naman pu-pwedeng makatikim din kami ng tisay kahit kaunti o!”, singit ng isa sa mga tauhan nito.
“Oo nga naman Boss! Ang siste eh, lahat tayo naghirap sa pagdukot, tapos si Red lang ang makakatikim ng grasya?”, sang-ayon naman ng isa.
Nagkatinginan sila ni Yoda.
“Sige na Boss…kahit dilaan ko lang”, hirit pa ng unang nagsalita kanina.
“Gag*! Dila-dila, di ka naman liligaya doon! Kady*tin mo ng wagas! Ayaw mo ba n’on? Mamasa-masa, mainit-init, at higit sa lahat masikip pa!” sagot naman ng isa na naging sanhi muli ng malalakas na tawanan.
Binalingan siya ni Deo.
“Pa’no ba ‘yan Red, mukhang marami ang gustong umagaw ng teritoryo mo”
Sinulyapan niya si Trinity na nakahiga at nakagapos pa rin sa lamesa kung saan una niy itong inangkin.
The thought of any of those men would lay even a single finger on her just made him angier. Naiyukom niya ang mga kamao habang pinagtatagis ang mga bagang.
“Pagod ka na ‘ata bata. Di bale, marami pa naman tayong---”
“Gagawin ko”, putol niya sa sinasabi sana ni Deo.
Natigilan ito ng ilang sandali at tinitigan siya. Gaya ng dati, hindi siya nagtinag at sinubong ang mga mata nito. Maya-maya ay ngumisi ito tsaka umiiling na nagsindi ng sigarilyo.
“Mukhang pagod ka na eh, baka hindi mo na kayanin ang intensidad ng palabas na gusto ko”, anito sabay buga ng makapal na usok sa direksyon niya tsaka muling tumawa na para bang tinutukso siya.
“Kaya ko”,
Muli itong humithit ng yosi habang tila nag-iisip.
“Kung gusto mo, bibigyan kita ng gasolina”, anito tsaka binigyan ng senyas si Geronimo.
Tumalima naman ang huli at iniabot ang isang maliit na botelya sa kanya.
Sinipat nila iyon at binasa ang nakasulat.
X-ta-C.
Kunot-noo siyang napatingin dito.
He can’t actually mean what I am is thinking, can he?
Nginisihan siya nito sabay hithit ulit.
Tumingin ulit siya sa direksyon ni Yoda, na pasimple siyang sinesenyasang humindi.
Muli niyang tiningnan ang hawak na maliit na botelya. He has already gone this far with this mission. Handa na siyang itaya ang lahat magtagumpay lang sila. Mabigyan man lang ng hustisya ang karahasang sinapit, at sinasapit pa rin ni Trinity hanggang ngayon.
Humugot muna siya ng malalim na hininga tsaka binuksan ang botelya at itinaktak ang laman niyon sa kamay niyan. Nag-iisang kulay asul na tableta.
Sa tagal niya sa ADPF, ilang buy bust operations na ang nahawakan niya. Kaya hindi bago sa kanya ang gamot na iyon. Alam niya din kung ano ang epektong mayroon iyon sa taong makainom nito.
Mabilis niyang ininom ang tableta tsaka binalingan si Deo. Amusement is written all over the bastard’s face. Maya-maya lang ay nagpakawala ito ng malulutong na halakhak habang pumapalakpak.
“Nice! Whoo!”
Nagpalakpakan din ang mga tauhan nito. Habang si Yoda naman ay halatang nagulat at nag-aalala sa ginawa niya.
“Sabi ko naman sa’yo Geronimo eh! Atin ‘to si Red! Masyado ka lang praning eh!” sabi nito sa katabi.
Ilang sandali pa’y naramdaman niya na ang pagbilis ng tibok ng puso niya. Pakiramdam niya rin ay nararamdaman niya ang bawat pintig ng pulso niya sa ulo at nagiging sensitibo ang pandinig niya. Para bang kahit paghinga ng bawat tao sa loob ng bulwagan ay naririnig niya. Napapikit siya ng mariin at napahawak sa gilid ng lamesa. Nagsimulang mamanhid ang pakiramdam niya. Huli niyang naramdaman ang gano’ng pakiramdam ay noong malasing siya na halos gumapang na siya noong graduation niya sa academy.
He felt an unusual rush all throughout his body. Nag-init din ang pakiramdam niya.
“Red? Ayos ka lang?” narinig niyang tanong ng kung sinong humawak sa likod niya.
Nang lingunin niya iyon ay nakita niya ang nag-aalalang mukha ni Yoda.
Tumango lang siya dahil pakiramdam niya, namamanhid maging ang dila niya.
“Kayanin mo, Red. Alalahanin mo kapag ngayon ka bumagsak, dudumugin na parang mga gutom na langgam si Trinity”, narinig niyang bulong ulit ni Yoda.
Dahil sa narinig ay pinilit niya ang sariling tumayo at sumampa sa lamesa sa ibabaw ng dalaga.
Everything suddenly sounded muffled. Nakita niya ang pag protesta nito nang tanggalin niya ang tshirt niyang nakatabing sa kahubaran nito, pero halos wala siyang naintindihan sa sinasabi nito.
Ipinilig niya ang ulo para gisingin ang sarili. But that didn’t really help.
“Simulan mo na Red!” he heard someone shout.
“Pag napagod ka kami naman!”
Sinampal-sampal niya ang sarili.
Get it together, Red! sabi niya sa sarili.
He dove straight to her neck and started planting kisses there. But as he did that, he felt her creamy breast against his burning skin. And that didn’t help with the heat that he is feeling inside him. Pakiramdam niya ay binuhay ng sensasyong iyon ang natutulog na halimaw sa loob niya. He purposely moved up and down and rubbed his bare chest against her peak.
The sensation was maddening. Naramdaman niya ang agad na pagsikip ng pantalon niya sa gitna.
F*ck!
Napamura siya sa labis na pag-iinit na nararamdaman. He felt like he could devour anything and anyone at this very moment.
He grabbed Trinity’s one breast. Hindi iyon ang unang beses niyang nahawakan ang bundok nito, pero ngayon ay parang mas ramdam niya kung gaano iyon kakinis at kalambot. She cried and screamed. But that only fueled his desires.
He growled like a crazy animal. Literal na nakakabaliw ang pagnanasang nararamdaman niya ngayon, and God knows what he will be able to do.
SPG ALERT! TRINITY’S POV S A . . . dinami-rami ng maaari niyang maisip, hindi alam ni Trinity kung bakit bigla niyang naisip ang mga magulang niya. She cannot help but wonder whether her parents are even bothered by the fact that she was abducted. Ipinapahayag man lang kaya siya ng mga ito? Nag-aalala din kaya ang mga ito? Then she thought of the last conversation she had with her dad. FLASHBACK: “Habang tumatagal ay mas lalo kang nagiging walang modong bata ka!”, her father screamed. “Like father like daughter”, nakataas ang kilay niyang sagot. “Wala akong anak na katulad mo! Bobo na wala pang modo! Di ka man lang gumaya sa ate mo!” END OF FLASHBACK: No. There is no way na ipapahanap pa siya ng daddy niya. Baka nga mas masaya pa ito kung hindi na siya makakabalik. The thought made her heart sank. She is there, laying naked after being used in the most obnoxious way possible, not knowing what tomorrow has for her. Ang buong akala niya ay tapos na ang paghihirap niya nang ma
(RED’S POV) N A N A K I T . . . ang buong katawan ni Red nang magising siya. Napahawak siya sa noo nang maramdaman ang tila pumipintig na sakit rin ng ulo nadala nang bigla niyang pagbangon. “Colonel! Sa wakas!” malakas na tawag ni Yoda sa kanya at agad siyang nilapitan. Kita niya ang pag-aalala sa mukha nito. “A-Anong nangyari? A-Asan si Trinity?” wala sa loob niyang tanong habang iginagala ang paningin sa silid kung saan siya naroon. Napagtanto niyang nasa kwarto siya ng huli. “Hindi mo na naaalala?” tanong nito. Napakunot siya noo. Wala pa talaga yata siya sa sarili dahil blangko ang isip niya. “N-Naalala ang alin?”, tanong niya din tsaka muling napapikit dahil sa lumalakas na pintig ng pulso sa sentido niya. “Hala! Nagka-amnesia ka na yata, Colonel!” nagtatarantang tugon nito. “Teka nga…Lieutenant! Lieutenant!” pa-sigaw nitong tawag sa kung sino sabay umaktong tatayo para lumabas pero pinigil niya ito sa braso. “Sinong tinatawag mo? S-Sinong Lieutenant? A-Anong…”
RED’S POV N A G K A T I N G I N A N . . . sila ni Yoda nang pumasok ang van na sinasakyan nila sa entrance ng Manila North Port. Naka-convoy sila sa tatlo pang sasakyan kung saan naman nakasakay sina Deo at iba pang tauhan nito. Kasama nila sa van si Trinity at dalawa pang alagad ni Deo. Pasimple niyang sinulyapan ang mga ‘hotspots’ kung tawagin nila. Doon nakatago at naghihintay ng senyales para sumalakay ang mga kawani ng ADFP. Ilang sandali na lang ay magkakaalaman na kung kaninong pangkat ang mananaig. Kumpiyansa siyang mananalo sila, pero gusto niyang maging handa para sa lahat ng posibleng mangyari. Hangga’’t maaari sana, ay ayaw niyang may masasaktan sa grupo nila. Pero alam niyang kasama ang panganib na iyon sa tungkuling sinumpaan nila. Malayo pa ay tanaw na nila ang grupo na nakatayo at naghihintay sa kanila. Huminto ang mga sasakyan nila ilang metro lang ang layo sa mga ito. Mukhang ito na nga ang mga kliyenteng hapon na sinasabi ni Deo. Naunang bumaba ang huli, pati
RED’S POV T I N A N A W . . . ni Red ang pilit pa ring nangalaban na si Deo habang iginigiya ito ng mga sundalo papunta sa transport car ng ADFP. Ngunit dahil nakaposas ang mga kamay nito sa likod, ay wala din itong nagawa kung di ang tuluyang sumakay kasama ang mga tauhan nitong nadakip din. “Speedy, transmitting. Red, do you copy?” sabi ng biglang nagsalita sa radyo niya. Napahawak siya sa may bandang tenga niya para mas marinig ng malinaw ang mga sasabihin nito. “This is Red. Ayos ka lang, Speedy?” “Sir, bad news. Nabaril ang isa sa mga bata natin, kaya nakawala ang mga hapon. Reinforcement needed” Napalingon siya sa direksyon kung saan naganap ang labanan kani-kanina lang. “And the butterfly?” “Negative. Tangay pa rin nila ang paru-paro” “Sh*it!” napalakas niyang mura at agad na lumakad nang walang direksyon. “Red transmitting! Uno, locate the butterfly and the mantis!!” utos niya sa pagitan ng mabibilis at mahahabang paghakbang, habang nagrere-load ng bala sa magasin n
“D A D D Y . . . please! Stop!” pagmamakaawa ni Trinity sa daddy niya na walang humpay ang pag palo sa kanya. She doesn't even know what made him angry. Naglalaro lang siya sa garden nang dumating ito at bigla na lang siya kaladkarin at pag papaluin ng baton nitong pamalo. Tinangka pa itong pigilan ng ilan sa mga kasambahay at bodyguards nila pero hindi ito nakinig. “Mayor, tama na ho, kawawa naman ‘yong bata”, wika ng mayordoma nila sa mansyon. “You stay away from this Roberta! Salot sa buhay ko ang batang ito!” sagot ng daddy niya at ipinagpatuloy ang walang humpay na paghataw nito ng baton sa kanya. . . . . “S T O P . . .Daddy…please stop—” “Trinity? TJ, hey!” Napabalikwas ng bangon si Trinity matapos magising mula sa isang masamang panaginip. Humahangos na naisuklay niya ang mga daliri sa buhok. Matagal na panahon na siyang hindi dinadalaw ng masasamang alaalang iyon ng pagkabata niya. Ibinaon na niya ang mga iyon sa limot. “Are you okay?” Noon niya nagawang li
TRINITY'S POVH I N D I . . . niya alam kung gaano siya katagal na nakatayo sa tapat ng malaki at mataas na gate ng mansyon nila. She still cannot believe that she is finally home. Ang buong akala niya talaga ay hindi na siya makakauwi doon kahit na kailan.“Let’s go inside?” mahinahong yaya ni Scarlet sa kanya.Pilit siyang ngumiti at tumango. Inakbayan siya nito at iginiya papasok sa bumukas na automatic gate nila. Naunang pumasok ang kotse ng tatay ni Scarlet. Nakiusap kasi siya kung pwede ba siyang bumaba bago sila pumasok ng gate, dahil gusto niyang pagmasdan iyon mula sa labas.Sa paghakbang niya papasok sa loob mismo ng mansyon, hindi na niya napigilan pa ang pagbasak ng mga luha. Iginala niya ang paningin sa kabuan ng maluwang at maaliwas nilang sala. She felt like she’s been gone forever. Dati-rati ay ayaw na ayaw niyang umuuwi doon dahil alam niya na magkakabangga na naman sila ng daddy niya. She hated this place. She even called it hell, rather than home. Pero ngayon, she
RED’S POV“N A K A A L I S . . . na? What do you mean nakaalis na?” hindi makapaniwala si Red sa narinig na sagot ng ADFP Paramedics nang puntahan niya sana si Trinity sa infirmary ng base.“Sinundo na po ng tito tsaka pinsan niya, Colonel”, “At pinayagan na silang umalis?”Tumango itong muli.“Did General Rodriguez consent the release? Hindi pa nakukunan ng statement ang biktima, why would you release her?” “Eh sinabi ko nga din po kay General, pero nagkausap na daw po sila ng tito ng biktima. Nagkasundo sila na abogado na lang ang kausapin natin”,He sighed in disbelief. Tinalikuran niya ang kausal para tawagan ang heneral.“Red?”“Salute, General. Nandito po ako ngayon sa infirmary, dadalawin ko sana si Trinity pero sabi ng medics ni-release n’yo na daw po?”For a second ay hindi niya alintana na heneral ang kausap niya. He was just frustrated to know na pinayagan nitong makaalis ang dalaga ng gano’n gano’n lang.Narinig niya ang pagbuntong hininga nito mula sa kabilang linya.“I
TRINITY’S POVT R I N I T Y . . . is walking on the very same corridor that she used to walk in, wearing the same style that she used to wear...meeting the same people that she used to see. Everything and everyone is the same as the last time she saw them...everyone, apart from her.Gaya ng dati, nakasuot pa din siya ng dark sunglasses. Pero hindi gaya ng dati, hindi na iyon bahagi ng kasuotan, kung di para itago ang tunay na pagbabago sa kanya. After that encounter with her father, she was reminded of how tough the world that she used to live in, is. And now, she is scared that this weakened version of her might not be able to withstand the chaos. Pero sabi nga nila, fake it till you make it. And that is all she has to do. She just needs to make people believe that she is still the same Trinity Santiago.“Hi Trinity...”“Good morning Trinity”“Hi Trinity! Welcome back!”Bawat daanan niya ay binabati siya. Bigla siyang naging balisa. Hindi naman siya basta basta binabati ng mga ito