“Your child’s what?” natawa si Baron. “Ano bang pinagsasabi mo?” may pagkamayabang nitong tanong, at hindi alintana ang hawak na baril ni Giovanni. “Naka-drugs ka ba, hijo?” pang-aasar pa nito.
“Kung naka-drugs ako ay kanina pa kita binaril.” walang buhay na tugon ni Giovanni.
Natawang muli si Baron, gano’n din ang mga tauhan nito. Ngunit si Danica ay iba ang nakikitang motibo. Guwapo at matipuno si Giovanni, at para sa kaniya ay mukha pang mabango ito. Ganitong klase ng lalaki ang tipo niya.
“You look so well, at hindi halatang papatulan mo ‘tong si Fatima.” nakangiti at tila malamyos ang boses ni Danica. “Cut the act. Sino ka ba talaga?”
“Hindi lang pala kayo walang kuwenta, but also an idiot. Pakawalan niyo si Fatima kung ayaw niyong dumanak ang dugo niyo rito ngayon. Kung sabagay, kahit pagbabarilin namin kayo ay nasa hospital naman tayo, 50/50 nga lang ang buhay niyo.”
Napatingin si Giovanni kay Fatima na ngayon ay tahimik lamang na nakatitig sa kaniya. Ang mga mata nito ay basa ng luha at kitang-kita niya ang takot rito. Napakuyom nang kamao si Giovanni, nahuli ba siya? Ang anak nila ay ayos lang ba? Ilan lamang ‘yan sa mga tanong niya sa kaniyang isipan.
Ipinalibot naman ni Baron ang kaniyang paningin sa buong paligid at hindi maitatanggi na mas marami ang tauhan ng estrangherong lalaki na nasa kaniyang harapan.
“We are police officers, may karapatan kaming hulihin ang scammer na ‘to.” taas noong sambit ni Paulo.
Napangisi naman si Giovanni at kinamot ang dulo ng baril sa kaniyang sintido bago sumagot. “Don’t try to make me fool, Santiago.” tukoy niya kay Paulo. “Ikaw lang ang nag-iisang pulis sa mga kasama mo rito na dapat ay inuuod na sa ilalim ng lupa dahil sa pagiginng gahaman mo.”
Nagulat at nanlaki ang mga mata ni Paulo. “P–Paano mo ako nakilala? Sino ka ba talaga?!” galit na sigaw nito.
“Mukhang magaling talaga ako magtago ng pagkatao ko dahil ni isa sa inyo ay hindi ako kilala. Ngayon ay kung ayaw niyong mawala dito sa mundo much better to let her go.”
Sinenyasan ni Giovanni ang kaniyang mga tauhan, at kaagad itong mga nagsikilos at tinutukan ng baril sila Baron. Nataranta naman si Lorena at Danica kaya nagtago ito sa likuran ni Baron.
“Hindi mo ako matatakot! Hindi mo ako kilala! Hindi mo kilala kung sino ang binabangga mo!” galit na sigaw ni Baron at tinutukan din siya ng baril.
“D–Dad, please, pakawalan niyo na po ako…” lakas loob na sambit ni Fatima habang nakaluhod at umiiyak.
Nagtangis ang ngipin ni Giovanni dahil sa ginawang ‘yon ni Fatima. May kung ano sa puso niya ang kumirot na makitang nagmamakaawa ang dalaga.
“Tumahimik ka! Bayad ka na kaya hindi kita maaaring pakawalan!” galit na tugon ni Baron.
“You’re such an asshole, Baron. Isa kang walang kuwetang ama, para ibenta ang sarili mong anak!” galit na sigaw ni Giovanni.
“Wala kang pakielam kung ano man ang gawin ko sa kaniya! Gaya ng sabi mo anak ko siya, kaya umalis ka na sa daraanan namin!”
Napailing si Giovanni. “Ilang beses ko bang sasabihin na hindi ko hahayaang makuha niyo si Fatima. She’s the mother of my child, and I will protect her no matter what, lalo sa isang dem0nyong katulad mo!”
Lalo naman napaluha si Fatima. Hindi niya inakalang ang isang estrangehrong lalaki na isang gabi niya lang nakasama ay pahahalagahan siya ng ganito. Ngunit ang lubos niyang ipinagtataka ay kung paano nito nalaman na buntis siya?
“Is he following me?” tanong ni Fatima sa kaniyang isipan.
“Dad, anong gagawin natin? Sobrang dami nila, tiyak na mapapatay nila tayo kaagad.” bulong at bakas sa boses ni Danica ang takot.
“Honey, hindi yata tama na makipagsabayan tayo sa kaniya.” dagdag pa ni Loren.
Napakuom naman ng kamao si Baron. “P*****a talaga, palagi na lang tayong walang kawala!” inis nitong bulong, ngunit kaagad dn siyang nakaisip ng paraan.
Hinawakan niya sa braso si Fatima at hinila niya ito patayo. Sinundan naman ion ng tingin ni Giovanni at tinutok ang baril kay Baron.
“D-Dad, please, no…” takot na takot na sambit ni Fatima.
“You want my daughter? And as what you say ay anak siya ng magiging anak mo?”
“That’s right, mabuti naman at naproseso na ng utak mo ang sinabi ko kanina.”
“So, are you fvcking rich?”
Tumango si Giovanni na parang nahuhulaan na niya kung ano ang nais mangyari ni Baron. “Seems like you are now interested in my wealth, but to answer your question– Yes, I am.”
Napangiti si Baron, “Then bilihin mo si Fatima sa halagang 20 million. Walang labis, walang kulang, makukuha mo siya nang walang kahirap-hirap.”
Natawa nang malakas si Giovanni saka nito itinago ang baril sa tagiliran saka pumalakpak nang malakas.
“Wow! Grabe, hindi ko inakalang mas tuso ka pa pala kay satanas. Baka mamaya kahit sa impyern0 ay hindi ka niya tanggapin dahil magugulangan mo siya!”
“Hindi ako nakikipaglokohan, Hijo. Eh, mukhang alam mo naman na ang sitwasyon ni Fatima, mayroon ng nakabili sa kaniya. Ngayon ay kung gusto mo siyang makuha bilihin mo rin siya para naman wala na akong atraso pa sa nagmamay-ari kay Fatima.”
Kung hindi lang alam ni Giovanni kung sino ang nakabili kay Fatima ay ibibigay niya ang hinihinging halaga ni Baron. But he really knows his father, hindi ito titigil hanggat hindi nakukuha si Fatima. Mataas ang ego no’n at tiyak na hindi papalampasin ang kung sino mang humarang sa daraanan nito.
Oras na para ilabas ang mas safe na alas niya. Tumingin si Giovanni kay Paulo.
“Santiago, as of now on the way na ang mga kabaro mo. Gusto mo bang maabutan ka nila rito at mawala lahat ng pinaghirapan mo?”
Naalramang bigla si Paulo. “Auntie, Uncle, wala sa pinag-usapan natin ang masira ako sa trabaho! Ibigay niyo na si Fatima, kung hindi ay sama-sama tayong mabubulok sa kulungan!”
“Omg, Dad. Ayokong magkaroon ng kriminal record! Let her go!”
Parang dumidilim ang paningin ni Baron dahil sa nangyayari. “Nag-iisip ka ba Danica? Eh, paano tayo makakabayad kay William?!” gigil nitong tugon.
“William Samaniego, right? I heard she likes blonde girls. So, maybe your other daughter will do it?” pagbibigay suhestiyon ni Giovanni.
Tumingin naman si Baron kay Danica na parang ito na nga lang ang natitira niyang solusyon sa problema nila.
“N–No, Dad! No! Ayoko!” nag-hysterical na sambit ni Danica sa ama, saka yumakap sa Mommy nito.
“Huwag mong gagawin ang sinasabi ng lalaking ‘yan, Baron!” galit naman sambit ni Lorena.
Napatingin si Giovanni sa kaniyang wristwatch. “Five minutes na lang ay natitiyak kong narito na ang mga pulis.” Bigla ay nakarinig sila ng wangwang. “Ooops! Napaaga yata sila, hindi siguro traffic.”
Habang nagmamadali silang lumabas ng bahay, ang mga yabag ng mga kalaban mula sa dilim ay patuloy na lumalapit. Si Giovanni at ang kanyang grupo ay handa nang makipaglaban. Ang mga mata nila ay puno ng determinasyon at takot—alam nilang bawat galaw ay magdudulot ng buhay o kamatayan.Ngunit, bigla na lamang, may mga kalalakihan na sumulpot mula sa dilim. Lahat sila ay nakaitim, ang mga mukha ay tinatakpan ng mga sombrero at bandana. Agad na nagbanta sa kanila ang presensya ng mga lalaki—ang mga kalaban ba ay dumating na nang buo?"Mga kalaban!" sigaw ni Giovanni, sabay hawak sa kanyang baril. "Maghanda kayo!"Ang mga mata ni Fatima, Mariella, at Sander ay naging alerto. Tumigil sila sa kanilang mga hakbang at naghanda ng kanilang mga armas, ngunit hindi pa man sila nakakalapit sa mga kalalakihan, isang pamilyar na tinig ang narinig nila mula sa likod."Giovanni, itigil mo na!" sigaw ng isang lalaki na pumasok mula sa madilim na bahagi ng bahay. "Hindi kami kalaban!"Nagulat si Giovann
Ang malamlam na gabi ay nagbigay daan sa isang hindi inaasahang takbo ng mga pangyayari. Mabilis na tumakbo si Giovanni at ang kanyang grupo—si Mariella, Fatima, at Sander—pabalik sa kanilang bahay, ang bawat hakbang ay puno ng kaba at tensyon. Iniisip ni Giovanni ang kaligtasan ng kanyang anak na si Marcus, at ang takot na may mangyaring masama sa kanilang pamilya. Kung hindi sila magmamadali, maaaring huli na ang lahat.Habang naglalakad sila, ang malamig na hangin ay sumasabay sa takot na umaabot mula sa kanyang dibdib hanggang sa kanyang mga daliri. Minsan lang siyang magmadali, at ngayon, tila ang bawat minuto ay may buhay at kamatayan na nakataya. Hindi maitatanggi, ang galit at pagkabigo ay sabayang sumasabog sa kanyang isipan. Kung hindi siya nagmadali, hindi lang ang buhay niya ang mawawala, kundi pati na ang pamilya niyang matagal na niyang pinangarap protektahan."Giovanni, kailangan nating magmadali," sabi ni Mariella, habang ang mga mata nito ay nagmamasid sa paligid, til
Samantala si Mariella ay aksidenteng narinig ang pinag-uusapan ng mga taong na utos sa kaniya na patayin si Giovanni. Ang totoo pa lang motibo nito ay para makuha ang kompanya ng Samniego, at patayin pati na rin siya.Habang naglalakad si Mariella sa madilim na kalsada, ang mga saloobin niya ay gumugulo sa kanyang isipan. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig—ang mga plano ng mga tao na nag-utos sa kanya na patayin si Giovanni. Hindi lang siya ang target nila. Gamit ang kanyang mga alyado, ang layunin nila ay ang kunin ang buong kompanya ng Samniego, at pagkatapos, tiyak na siya na rin ang kanilang tatapusin. Ang mga mata ni Mariella ay sumabog sa galit at takot. Paano niya nalaman ang mga lihim na ito? Bakit kailangan nilang gawin ito sa kanya at kay Giovanni?"Ang plano mo, Giovanni... hindi ko na kayang maging bahagi nito," bulong niya sa sarili habang mabilis na naglalakad, ang puso ay kumakalampag sa kaba.Naisip niyang kailangan niyang makita si Giovanni, para maipaliwanag
Habang iniisip ni Giovanni ang mga saloobin, nagpatuloy si Mariella sa pagtayo, hindi alam kung anong susunod na hakbang ang gagawin. Nang biglang may narinig silang tunog ng mga yabag sa labas ng kwarto. Isang seryosong tinig ang dumaan sa silid, at napansin nilang may mga anino na dumadaan sa bintana.Giovanni ay mabilis na tumayo at naglakad papunta sa pinto, pinansin ang tensyon sa hangin. “Nandiyan sila,” ang sabi niya, boses na may kalakip na galit. “I’m sure they’ve been watching us the whole time.”Mariella, na nagsimulang makaramdam ng kaba, ay sumunod kay Giovanni. "Sino sila? Anong gagawin natin?"Giovanni ay nakatingin sa bintana, ngunit hindi tumugon agad. Habang ang ingay sa labas ay lumalakas, natanaw niyang may mga armado na sumusugod sa gusali. "Hindi na nila tayo papakawalan, Mariella," sagot niya sa tono ng kalmado ngunit puno ng determination.Habang ang mga yabag ay naging mas malapit, napansin ni Mariella na ang mga armas ng mga pumasok ay hindi basta-basta. "Mas
Lumipas ang ilang araw, at natagpuan ni Mariella ang sarili niyang nakatayo sa harap ng isang lumang gusali sa downtown, ang unang lokasyon na ibinigay sa kanya ng grupo ni Valderama. Sa loob ng gusali, isang grupo ng mga tauhan ang naghihintay—mga operatiba na gagabay sa kanya para sa pagbabalik niya sa mundo ni Giovanni.Pagpasok niya, sinalubong siya ni Mr. Cortez, may hawak na isang itim na bag. “Dito nakalagay ang lahat ng kailangan mo—damit, pera, at isang bagong phone na may direktang koneksyon sa amin.”Kinuha ni Mariella ang bag at binuksan ito, tinitingnan ang laman. “At ano ang unang gagawin ko?”Ngumiti si Mr. Cortez. “Ang una mong hakbang? Sisiguraduhin mong makikita ka ni Giovanni sa isang sitwasyon kung saan wala siyang choice kundi tulungan ka.”Mariella ay ngumiti nang mapanukso. “At anong klaseng sitwasyon ‘yan?”"Isang pekeng ambush," sagot ni Mr. Cortez habang nag-abot ng isa pang folder. "Isang senaryo kung saan para kang target ng isang assassination attempt. Per
Samantala sa loob ng madilim at mabahong kulungan, nakaupo si Mariella sa isang sulok, nakataas ang isang paa sa bakal na kama habang abala sa pagtalim ng isang maliit na piraso ng kahoy gamit ang isang bato. Ang kanyang mukha ay puno ng inis at pagod. Matagal-tagal na rin siyang nakakulong, ngunit imbes na makisama sa iba, mas pinili niyang makipag-away."Hoy, Mariella," sigaw ng isang matabang preso na si Liza, ang lider ng grupo ng mga babae sa loob ng kulungan. "Balita ko, sinubukan mo na namang bumangga sa mga bantay kanina. Anong akala mo, ikaw ang reyna dito?"Mariella ay nagtaas ng tingin at sinamaan ng tingin si Liza. "At ano naman kung totoo? Mas gusto ko pang mabulok dito nang mag-isa kaysa makisama sa mga katulad niyo."Biglang tumawa si Liza, ngunit ito'y may halong panunuya. "Talaga? Eh, paano kung dumating ang araw na wala kang kakampi rito? Alam mo naman kung anong nangyayari sa mga walang proteksyon sa loob ng kulungan, di ba?"Napangisi si Mariella, itinapon ang pina