CHAPTER 17

Chapter 17

JERUZAH'S POV

Ilang araw muna ang inabot bago ko nabuksan ang kahong ibinigay ni Auntie sa akin. Hindi na ako nagkaroon ng pagkakataong buksan iyon noong araw na ibigay ito ni Auntie sa akin, dahil umpisa na iyon ng medication ko.

Sa susunod na buwan kapag kaya na nang katawan kong magkikilos, maari na rin daw maipaalis ang mga bakas ng sunog sa ilang bahagi ng aking katawan.

Sinalubong ako ng alikabok ng buksan ko ang kahon. Nagkakanda-ubo ako dahil doon. Nang makabawi sa pagkakaubo ay agad kong dahan-dahang sinilip ang laman ng kahon.

Bumungad sa akin ang sari-saring mga litrato. There's a picture of Papa and Mama hugging each other, happiness was visible in their eyes.

Merong mga litrato na may mga kasama silang parang mga hindi Pilipino. Saktong pagpasok ni Auntie na iyon ang tinitingnan ko kaya hindi ko napigilang itanong.

"Ahmm, Auntie do you know this people?" I ask her, she imiidiately sit beside my bed.

"May I see?" Inabot ko naman sa kaniya ang litrato.

"Ah, iton