Chapter 2.2
"Mukhang napasok tayo ng kalaban, Makas alalayan mo si Jeruzah at dalhin sa kwarto niya sa itaas, Kibou, Dillion, Kit at Raza ihanda niyo ang mga s*****a niyo mukhang maraming tauhan ang ipinadala ng isa sa mga organisasyon."
"Copy," sabay-sabay na sabi ng lima na agad inilabas ang mga baril na nakaipit pala sa mga likuran nito.
Agad naman akong nilapitan ni Makas at hinila ang aking mga kamay para sumunod sa kaniya, habang sa kaliwang kamay nito ay isang baril. Mabilis ako nitong nadala sa aking kwarto at pina-upo sa aking kama.
"Kahit anong mangyari huwag na huwag kang aalis sa kwartong ito naiintindihan mo ba?" seryoso nitong utos sa akin na agad ko namang tinanguan.
"Ano bang nagyayari!" wala talaga akong maintindihan sa mga pangyayari. One momment Makas and I are arguing then later on umuulan na ng bala!
"Saka na namin ipaliliwanag sa iyo, sundin mo na lamang ang bilin ko."
Agad itong lumabas ng aking silid habang ako ay nanginginig sa takot, sunod-sunod na putok ang naririnig ko at hindi na rin ako mapakali sa pagkakaupo habang kagat-kagat ang daliri, naga-alala para sa sarili at para sa mga taong ngayon ay buwis buhay na nakikipaglaban sa labas.
Sino ba ang mga kasama ko dito at paano sila may hawak na mga baril.
"Ahhh!"
Napaatras ako sa gulat at takot ng lingunin ko ang balcony kung saan nakatayo ang isang lalaki na nakasuot ng all black clothes at suot na maskara na may disenyong isang gagamba, pero mababanaag mo pa rin ang ngising nakakubli sa likod ng maskarang suot nito
Nangigingig ako habang pinipilit ang sariling umatras patungong pinto pero isa iyong pagakakmali dahil sa ginawa ko ay naalarma ang lalaki at mabilis hiniltak ang buhok ko. Napangiwi ako dahil sa sakit.
"Saan ka pupunta ha? Tsk, tsk, tsk maganda at makinis ka bata, pagsawaan muna kaya kita bago kita dalhin kay boss?" nangilabot ako sa mga katagang binitawam nito. Bukod sa nakakasuklam ang ideyang iyon ay natatakot din ako para sa maaring mangyari, lalo pa at walang pwedeng magtaggol sa akin sa mga oras na ito.
"Bitiwan mo ako! Makas! Makas! Help me-" hindi ko na naituloy pa ang mga susunod na sasabihin ng walang habas nitong tinakpan ang bibig ko gamit ang mga kamay nito, buti sana kung mabango ang kaso amoy bulok ang kamay ng lalaking ito. Amoy wax pa putsa!
Kahit natatakot ay hindi ako nagdalawang-isip na kagatin ang kamay nito, agad kong inalala ang mga itinuro sa akin ni Papa noong maliit pa ako, hindi ko akalaing magagamit ko iyon lahat sa ganitong sitwasyon.
Matapos kagatin ang kamay nito na agad nakabitaw sa akin ay kinuha ko ang kamay nito na may hawak na baril saka ito pinilipit at sinipa sa tiyan at sa pribadong parte mito dahilan upang mabitawan niya ang baril na agad kong sinamantala upang makalabas ng kwarto ngunit pipihitin ko pa lang ang seradula ng pinto ay agad na naman ako nitong nahiklat sa buhok. Seriously paborito ba nito ang buhok ko at lagi na lang iyon ang hinihiltak niya?!
"Ahhh! Ano ba bitawan mo ako! Bitawan mo ako sabi eh!" walang tigil ako kakapumiglas para lamang makawala sa mga kamay nito. I will not lie, this stinky man was strong.
Nang makawala ulit sa pangalawang pagkakataon ay sinubukan ko ulit siyang sipain na ikinatagumpay ko naman ngunit agad din akong naestatwa ng paputukin nito ang hawak na baril na dumaplis sa aking pisngi. Nakita ko itong ngumisi at mabilis na itinutok sa akin ang baril, mabilis kong ipinikit ang mga mata ko at iniintay na lang ang kamatayan ko.
Narinig ko ang sunod-sunod na putok ng baril ngunit wala akong naramdamang tumama at masakit sa akin, dala ng pagtataka ay iminulat ko ang aking mga mata at nakita sa gilid si Makas na seryoso habang hinihingal na tila minadali ang pagpunta dito, may mga pasa din ito sa mukha at ang maputing damit ay nabahiran ng kaunting dugo at dumi.
Parang nag-slow mo ang naging paglingon ko sa kaninang lalaki na balak akong patayin, I don't know why I don't feel any symphathy to the poor man bathing with his own blood. Kung iba siguro ang first time makakita nito ay masusuka, ma-trauma o hindi kaya matatakot pero ako, wala akong kahit anong nararamdaman kung hindi kaginhawahan at tuwa.
"Are you alright?" hinihingal na tanong nito sa akin.
"Yes, thank you kala ko katapusan ko na," may ngiti sa labi kong saad. Akala ko talaga kanina susunod na rin ako kila Mama sa langit jusko.
"Matagal mamatay ang masamang damo," walamg emosyong sambit nito.
"So sinasabi mong masamang damo ako ganoon ba?" ewan ko ba sa tuwing kausap ko ang lalaking ito walang oras na hindi umiinit ang ulo ko. Isa ako sa mga taong may mahabang pasensiya ngunit hindi ko maintindihan, sa tuwing siya ang kaharap ko laging nagi-init ang ulo ko.
"Maybe," kibit balikat nitong ani saka ako tinalikuran.
"Arghh! Nakakabanas ka talaga Makas the walking ice!"
"Tss ang dami mong dada, halika na naghihintay na sila Papa sa ibaba."
Sabay kaming bumaba at natagpuan sila Pops kasama ang apat na ostrich na tulad ni Makas ay may mga pasa na sigurong nakuha nila sa pakikipagbugbogan, at ang mga damit ay may talsik ng dugo.
"Are you alright hija?"
"I'm okay Pops iyong totoo po ano ba talagang nangyayari, anong ginagawa ng mga lalaking nakamaskara na iyon?"
"Ang mga lalaking iyon ay mga tuta ng isang gang na tinatawag na Spiderous, isang organisasyong nais pabagsakin ang Mundane Organization," saad ni Raza.
"Mundane?" nalilito kong tanong.
"Tha's our organization, itinayo ng tatay ni Dad ang Mundane para makatulong sa mga tao, it's just like a DSWD Center ang kaibahan nga lang kahit mga matatanda ay sinasagip din ng Mundane at lahat ng may mga potential ay hinahasa upang maging magaling na agent. Sa pahlipas ng panahon tatlong organisasyon ang nabuo; Spiderous, Serfent, at Mosquitoeus. Ang organisasyon na ito ay kaibahan ng organisasyon namin, dahil tila naging isa itong mafia gang. Pagbebenta ng mga babae, bata, at mga droga ang kinabubuhay ng organisasyong ito. Isa sa magaling naming team ang nakaenkwentro sa isang transaksiyon ng Spiderous at nailigtas ang mga babae at batang dapat na ibebenta, kaya siguro kami sinugod ng mga ito."
Makas explained everything at kung hindi pa siya tumigil tiyak na sasabog na ang ulo ko sa dami ng mga nalaman ko. Sa lahat ng mga pangyayari sa buhay ko hindi ko na alam kung anong itatawag kung malas ba o swerte? Maybe swerte kasi kahit may mga nawala atleast may mga pumalit.
"Hindi ko lang inaasahang hanggang sa liblib ma lugar na ito ay mahaanap nila tayo," seryosong sambit ni Pops.
"Mukhang nasundan kami noong papunta kami Dad," Kibou seriously said. Kaya din palang magseryoso ng isang ito.
"Pops I have a question," umaandar na naman ang curiosity sa katawan ko.
"Go ahead,"
"Hindi ba pag mga ganiyang organization hindi kilala ang mukha ng mga namamahala dito?"
"Yes but for our case matagal ng nabunyag ang mga mukha namin dahil nagtulong ang tatlong organisasyon na ito na lusubin ang kampo namin dahilan para maubos ang ilan sa magagaling naming team at kasama na ang asawa ko
"Sorry," ang dami kasing tanong ng bibig ko na ito.
"Don't worry matagal na naming tinanggap," Pops smile at me but I know that's not a happy smile but a sad smile.
"Let's treat your wounds," saad ni Kit na hindi ko namalayang nakaalis na pala para kumuha ng first aid kit, may daplis nga pala ako sa pisnge ngayon ko lang naramdaman.
"Okay lang," tanggi ko ngunit hindi nito ako hinayaan, ako na lang mismo ang sumuko dahil ayaw papigil nito.
"Pop's nasaan nga po pala si Kuya Artuso?" tanong ko dito habang nakangiwi dahil sa hapdi ng alcohol. Wala ba silang betadine, ang hapdi eh.
"Why?" Makas asked me.
"Kanina iyong lalaking gustong akong dakpin at patayin, may naamoy ako sa kaniyang amoy ng isang wax na parang naamoy ko din kay kuya Artuso nang ihatid niya ako sa kwarto ko kahapon."
"Are you sure about that?" napaayos ng upo ang limang ostrich pati na rin si Pops sa sinabi ko.
"Yes, hindi gaanong katapang pero dahil nasanay ang ilong ko sa amoy ng wax noong na kila Tiya pa ako, kahit hindi masyadong matapang amoy ko pa din. Isa pa habang sinusundan ko siya kahapon may kaba talaga akong nararamdaman."
"We will check it later but for now we all need to rest," saad ni Pops kaya tumayo na kaming lahat at nagtungo sa kaniya-kaniyang silid.
Nang makapasok sa kwarto ay agad akong naglinis ng katawan at nagpalit ng isang cotton pajama na may mga prints na panda.
Sabi ni Pops magpahinga pero kahit anong pikit ko hindi talaga ako makatulog. Napasabunot na lamang ako ng aking ulo saka bumaba para kumuha ng gatas sa ref.
"Bakit gising ka pa?"
"Ay kabayong walang dede, bakit ba nangugulat ka?" singhal ko kay Makas na walang emosyong nakatingin sa akin.
"Kanina pa ako nandito hindi mo man lamang naramdaman ang presensiya ko?" nakataas ang kilay nitong sabi sa akin.
"Hindi ako makatulog," iyon na lamang ang sinabi ko, nakakapagot ng makipagtalo sa kaniya.
Nang may makitang isang karton ng gatas ay agad akong nagsalin sa baso at inilagay ito sa microwave para uminit.
"Good let's talk," saad nito at pumunta sa may sala.
"Ano namang paguusapan natin?" saktong tapos ng mainit ang gatas ko kaya agad akong nakasunod dito saka umupo sa harap nito.
"First of all, hindi namin alam kung saang lupalop ka nagmula, pangalawa hindi kita gustong nandito at pangatlo kakamatay lang ng mommy namin, kaya layuan mo ang Papa at pang-apat eto ang limang-daang libo sapat na siguro 'to sayo para layuan mo lang si Papa," saad nito at inilabas ang isang cheque.
"Maraming salamat... iyon ang gusto mong sabihin ko hindi ba?" seryoso kong tanong dito na alam kong ikinagulat niya base sa pag-ayos nito ng upo.
"So hanggang ngayon iniisip mo pa ring pera lang ang habol ko? Kung alam ko lang na mas matindi pa pala ang aabutin ko dito sana hindi nalang ako umalis sa pinanggalingan ko!"
"Sana nga iyon ang ginawa mo," may galit na mababanaag sa asul na mga mata nito bago ako iwanang nagpipigil ng luha.
Kahit saan siguro ako mapunta hindi ako tatanggapin ng maayos at walang sakit na naghihintay.
Kinabukasan habang nasa hapag kainan ay iwas ang tingin ko sa kanila at nasa pagkain lang ang pokus. Ayaw kong makita nila ang namamaga kong mata kakaiyak kagabi.
"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy, alam kong alam niyong may anunsiyo ako kaya maaga ko kayong pinatawag. Gusto kong malaman niyong sa pagtungtong na edad na bente ni Jeruzah ay ikakasal siya kay Makas."
"Po?!
"What?!
"What the hell?!
CHAPTER 3JERUZAH'S POV***5 months later***"Congratulations!""Congrats!""Thank you," may ngiting nakapaskil sa aking mga labi habang binabati ang mga bisita. Ngunit sa likod ng ngiting ito ay lungkot. After the wedding Makas immidiately return home. Ako na lamang ang natira sa venue. Pops, need to rest early dahil tumatanda na at kani-kanina lang ay nag-paalam naman ang mga kapatid ni Makas dahil pare-pareho silang busy.Simula't sapul hindi ko talaga naramdamang welcome ako sa pamilyang ito. Simula ng sabihin ni Pops ang tungkol sa kasal naging malayo ang lahat sa akin."Oh my gosh! Beshie congrats!" masayang bati sa akin ni Shiela, she's my beastfriend from highschool till college."I'm not happy you know," malungkot kong ani dito.Inakbayan naman ako nito, "Wag ka mag-isip ng negative thoughts, naku naman."Huminga muna ako ng malalim bago nilibot ang paningin sa mga bisita, "My husband
Chapter 4JERUZAH'S POVI woke up when I felt extreme pain from my abdomen. I struggle to stand up but I forced my body to move. I think Manang Delia was right that my wound is still fresh. If I just knew that Makas will just give me emotional pain I will choose to be with Manang Delia that day. Watching the golden rice swaying at the beat of the wind. Inhaling the fresh air that the plenty tree's produce. Hindi katulad dito sa Manila na puro usok ng sasakyan ang malalanghap mo at sa halip na palayan ay nakaburaot at masamang tingin ni Makas ang araw-araw kong almusal, at tanghalian.When the pain lessen, a sigh of relieve escape from my mouth. Napabuntong hininga na lamang ako habang nagtataas baba ang dibdib ko dahil tindi ng sakit na naramdan ko kanina.I think I need to see a doctor right now, baka kung magpatuloy ang pananakit nito ay ikamatay ko pa. Hindi nga ako namatay at napuruhan lang sa aksidente noong nakaraang araw. Pero ang simpleng
Chapter 5Weeks and days passed, but Makas cold treatment didn't change a bit, on the contrary he become more distance and cold towards me.And that's because of Kit who surprisingly visit me everyday, as in walang labis walang kulang at sa mga nagdaang linggo na iyon Makas everyday routine was always the same. When he's on his office at home bababa siya para kumuha ng tubig sa kusina, tapos aakyat, bababa na naman, this time para kumuha naman ng kape, tapos aakyat ulit at paulit-ulit na lang. Actually hindi na pumapasok sa company si Makas bagkos ay sa bahay na lamang siya nagtratrabaho simula nang araw-araw kung bumusita si Kit. I don't know what his thinking. Makas was known as a workaholic man, so I don't know what he's thinking."Bakit hindi mo pa dalhin ang buong kusina? Kaysa nahihirapan ka diyan kakapanik-baba," bored kong suggesttion sa kaniya ng hindi ko na matiis ang ginagawa niya. It makes me di
Chapter 6.1Nang maihanda ko na ang pagkain ay agad kong kinatok ang silid ni Makas. Limang beses ko itong kinatok, at nang pang-anim na katok ay biglang marahas bumukas ang pintuan. Bumungad sa akin ang masamang tingin ni Makas. I gulped not because I'm scared but because of his exposed body. He is just wearing his boxer kaya malaya kong pagmasdan ang katawan niya.Mula sa malapad niyang balikat, ang mala-pader nitong dibdib, ang mga pandesal nitong kahit araw-arawing kainin ay mukhang hindi pagsasawaan. Habang pababa nang pababa ang paningin ko ay siya namang pagpatak ng mga butil ng pawis mula sa mukha ko. Umagang-umaga ay tila ako biglang nauhaw."Eyes up here woman!""Ay malaking bakat!" Ngumusi naman ito ng malamig na siyang ikinabahala ko, sa tuwing ganito ang tingin niya ibig sabihin ay galit na siya. Inayos ko ang aking pagkakatayo sapagkat anumang oras ay natitiyak kong babagsak ako sa sahig sa panghihina dahil sa mga
Chapter 6.2A blinding light wokes every single nerves in my body that's enable me to step out off in the middle of the lane."Are you tring to get us killed woman?! Baliw ka wag kang mangdamay!" the driver of the car hissed at me before continuing to drive. People look at me curiosly on why on Earth I was in the middle of the line. Me myself even don't know the answer, really.I walk home that day still stuck in that scene na halos hindi ko na namalayang nakauwi na ako. As I step into the house silence welcome me. Mirrored wall lent me its reflection to see what I look like now. Swollen eyes, messy hair that looking like a bird nest, rugged chlothes and dirty slippers. Overall I looked like a pathetic being. I coudn't go to my coffee shop to entertain myself that day because it's still under construction while Shiela is out of town togethger with Jeric. Kit was unseen too.I just sat on the sofa watching TV but still no chann
Chapter 7.1I tried to call Kit many times after that call but his phone cannot be reached anymore. Halos naikot ko na ang kabuuan ng lahat ng sulok ng maliit kong kwarto ngunit hindi ko pa rin matawagan ang numero ni Kit.Ending wala akong tulog na bumaba sa unang palapag. Naabutan ko pa si Makas sa hapag habang nagkakape at nagbubuklat ng mga papeles. Mukhang tulog pa ang kabit nito dahil wala pang nagiingay at naguutos sa akin.I just excused myself after taking some crackers from the cabinet but Makas stop me."What?" walang buhay kong tanong dito na ngayon ay nakatitig ng mabuti sa akin habang tinitingnan ang kabuuan ko. Nagiwas ako ng tingin, hindi ko makayanan ang intensidad ng mga tingin nito. Also I feel concious, sino ba namang hindi pag ang suot mo ay panggusgusin tapos ang kaharap ay tila isang diyos na bumaba mula sa lupa sa taglay nitong kagwapuhan. I'm just wearing a loosy shirt and a faded jeans now unlike dati na br
Chapter 7.2"Dont deny it huling-huli ka na, umalis ka sabahay na ito hindi mo masasaktan si Makas!" saad ko habang may mga ngiti sa mga labi ko."Wala akong alam sa mga pinagsasabi mong baliw ka," susugurin ko na sana siya ng bigla siyang maghihiyaw at tawagin si Makas na alam kong hindi naman siya matutulungan ng lalaki. Before I left I secretly snatch the key of the office in his key holder and lock him inside."Makas! Babe! Help me please!" walang tigil niyang hiyaw na ikinatawa ko."Poor kitten, hindi ka matutulungan ng tinatawag mo. Now get out in our house!" I angrily said before trying to attack her but I immidiately stop when I see her holding a knife. Hindi ko napansing nakahiltak na pala siya ng kutsilyo sa may lagayan ng hindi ko napapansin. Mabilis niya itong itinutok sa akin upang protektahan ang sarili. Isang nakakakilabot na ngisi ang pinakawalan nito."Is that so? You seem to know a lot, should I exterminat
Chapter 8.1I woke up with the smell of medicine lingering in my nose. Sinubukan kong aninaging mabuti ang paligid ko subalit ilang minuto pa ang inabot bago luminaw ang paningin ko.'A hospital?' I confusely ask at the back on my mind while still roaming my eyes around. Sinubukan kong bumangon ngunit sadyang hindi ko maigalaw ang katawan ko, tila ba may kung anong bagay ang pumipigil sa mga ito na gumalaw."You're awake, thanks godness," isang pamilyar na boses ang naghari sa kabuuan ng silid.There in the sofa I see Kit sitting like he owns it. Bakas ang galit nito dahil sa nagiigting nitong mga panga. Maitim din ang ibaba ng mga mata nito. He didn't sleep? Why?"What happened?" nahihirapan kong saad dahil sa panunuyo ng lalamunan ko, mukhang napansin naman iyon ni Kit kaya agad itong tumayo at kumuha ng tubig sa katabi nitong water dispenser."Here," inabot niya sa akin ang tubig saka muling bumalik sa sofa na kinauupuan niya."Thank you," I said while gi