CHAPTER 02: The Other Woman

"HMMP!" Napaungol si Amanda sa paraan ng paghalik ni Theo sa kaniya. Walang pag-iingat. Kagaya ng mga naunang tagpo nila sa kama. Nalasahan pa ni Amanda ang dugo sa labi niya na kaagad s******p ni Theo.

"Ano ba, Theo?!" Itinulak niya ito pero masyadong matigas ang katawan ni Theo. Mas naging mahigpit ang hawak nito sa kaniya nang bumaba ang labi nito sa kaniyang leeg, s********p at tila naadik sa amoy nitong matamis.

"Akin ka, Amanda. Tandaan mo, 'yan," bulong ni Theo sa kaniya, may mapaglarong ngisi sa labi, ang kamay ay mapaglarong hinila ang strap ng damit ni Amanda.

"I-Itigil mo na 'to, Theo kung ayaw mong mabuntis ako."

Sa isang iglap, napatigil si Theo sa panghalik sa kaniya. Tila binuhusan ito ng malamig na tubig na may sangkaterbang yelo dahil sa narinig. Napangiti nang mapakla si Amanda.

Noon pa man ay ayaw na ayaw ni Theo na mabuntis siya. Ayaw nitong bumuo sila ng sarili nilang pamilya kaya sinabihan siya nitong uminom ng pills na sinunod naman niya dahil masyado siyang nagpakatanga noon dito.

"Ugh! Tang*na!" malutong na mura ni Theo bago umalis sa ibabaw ni Amanda at napasabunot sa sariling buhok. Kapagkuwan ay dumiretso ito sa shower at iniwan si Amanda sa kamang umiiyak.

NAISIPAN NI Amanda na bisitahin na lang ang ama niya sa ospital. Na-stroke ito matapos malaman ang balita tungkol sa kapatid niyang nakulong. Sunod-sunod na talaga ang problema ng pamilya nila Amanda pero pilit niyang kinakaya dahil may kakaharapin pa siyang divorce.

Nadatnan ni Amanda ang doktor doon na inoobserba ang ama niya kaya magiliw niya itong nginitian.

"Ikaw siguro ang anak ng pasyente?" tanong ng doktor sabay titig ng matagal kay Amanda.

"Ah, opo, Doc. Ako nga po." Nailang siya nang bahagya sa pagtitig ng doktor pero sa loob niya, parang nakita na niya noon ang lalaki. May itsura ito at hindi lang matandaan ni Amanda kung saan niya ito huling nakita.

Tumango ang doktor. "Okay. May gusto sana akong sabihin sa 'yo. Pwede bang mag-usap tayo sa labas?"

"Opo, Doc."

Ilang segundo lang ay lumabas na sila.

"By the way, ako nga pala si Doctor Harold Cuevas. It's nice seeing you again, Mandie..."

Kumunot ang noo ni Amanda. Mandie. Matagal na panahon nang may tumatawag sa kaniya sa ganoong palayaw. Iisang tao lang naman ang tumatawag sa kaniya no'n...

Tinitigan ni Amanda nang maigi ang doktor at napasinghap siya nang tuluyang mapagtanto kung sino ang nasa harapan niya ngayon.

"Kuya Harry?!" Nanlalaki ang matang bulalas niya sa lalaki. "Ikaw na ba talaga 'yan?"

Tumawa ang lalaki. "The one and only. Wala ka pa ring pinagbago, Mandie. Magugulatin ka pa rin," anito sabay buka ng braso animo'y naghihintay ng yakap.

Kaagad namang dumamba ng yakap si Amanda sa lalaki. Matagal na panahon na rin nung huli silang nagkita. Magkapitbahay sila noon pero ngayon na lang nila nakita ang isa't isa. Parang kapatid na ang turingan nila noon kaya close na close sila.

"Namiss kita, Kuya Harry!" bulalas ni Amanda nang kumalas na sila ng yakap.

"Ako rin. Oo nga pala, ayos ka lang? About sa Daddy mo..."

Payak na ngumiti si Amanda. "Oo, kinakaya naman. Malakas kaya si Daddy!"

"Right. About nga pala sa condition niya... kailangan niyang matutukan lalo sa medication niya, Mandie."

Tumango si Amanda. "Naiintindihan ko. Ginagawa namin lahat para maipagamot siya."

"'Yun na nga. Kakailanganin ng malaking halaga para do'n. Willing akong tumulong, Mandie. Sabihan mo lang ako," sinserong saad nito.

"Salamat, Kuya Harry..." Nginitian niya ito ng payak.

Nagkwentuhan pa sila ng kung anu-ano at binalikan ang mga karanasan nila noong magkasama pa sila. Pero naudlot lamang iyon nang makita ni Amanda ang lalaking may madilim na ekspresyon ilang metro lamang ang layo niya sa kanila.

"T-Theo..." Naibulong niya ang pangalan ng lalaki.

Nagtatakha naman si Harold at napatingin na rin sa tinitingnan ni Amanda. Papalapit si Theo na seryosong nakatingin sa kanilang dalawa na para bang may ginawa silang mali kahit wala naman.

Ang mas ikinagulat ni Amanda ay ang biglaang pagpulupot ng matigas na braso ni Theo sa kaniyang bewang na para bang inaangkin siya sa harapan ni Harold.

"Ikaw siguro ang doktor na tumitingin sa kalagahan ng Daddy ng asawa ko. Ako si Theo Torregoza, asawa ni Amanda," pakilala pa nito sa sarili niya. "Pwede ko bang makausap ng masinsinan ang asawa ko, Doc?"

"Ah, yes. Ako ang doktor ni Mr. Fabregas. And sure, walang problema. Puntahan ko muna ang ibang mga pasyente ko, Mandie," magalang na paalam pa nito bago umalis.

Sa isang iglap, bigla na lang hinila ni Theo ang kamay ni Amanda papunta sa parking lot kung saan nakaparada ang kotse nito.

"Sakay," utos ni Theo sa kaniya pero hindi gumalaw si Amanda.

Hindi sumunod si Amanda. "Ano na naman ba, Theo? Hindi ba naging malinaw ang pag-uusap natin na gusto ko nang matapos ang lahat ng nasa pagitan natin? Na gusto ko nang makipag-divorce?!" nawawalan ng pasensyang ani Amanda.

"At hindi rin ba malinaw sa 'yo na kailanman ay hindi ako papayag sa gusto mo, Amanda?" Balik nito na nakaigting ang panga.

"Hindi mo ako mahal! Hindi pa ba sapat na rason 'yon?! Balikan mo na si Sofia kung gusto mo!"

"At para ano? Para makapanlandi ka na ng ibang lalaki? Bakit, Amanda? Kating-kati ka na ba?!"

Hindi na napigilan pa ni Amanda na sampalin pa ang lalaki. "'Wag na 'wag mo akong itutulad sa 'yo dahil hindi ako kagaya mo!"

Ngumisi ang lalaki. "Gustong-gusto mo nang kumawala sa kasal natin dahil gusto mo nang makatikim ng ibang putahe, tama ba, Amanda?" Hinawakan niya si Amanda sa likod ng leeg at isinandal ang likod sa kotse. "Ito ba ang gusto mo, Amanda? Ito ba?" Sinimulan nitong halikan ang kaniyang leeg, nag-iiwan ng marka.

"Ano ba, Theo?! Mali ito!" Pinilit niyang kumawala nang maramdaman ang basang dila nito sa kaniyang balat na siyang nagpanindig ng balahibo nito, walang pakialam kung nasa pampublikong lugar sila.

"Anong mali dito, Amanda. Sa mata ng batas, asawa pa rin kita kaya gagawin ko kung anong gusto ko sa 'yo. Hindi mo ako mapipigilan," nang-uuyam na sabi ng lalaki at ipinagpatuloy ang paghalik sa leeg nito pababa sa lalamunan. Mas ginanahan pa ito nang masamyo ang matamis na amoy ni Amanda.

Bagama't nagproprotesta sa isip niya si Amanda, naroon ang init na unti-unting tumutupok sa katawan niya. Aminin man niya o sa hindi, si Theo lang ang tanging lalaking kayang maghatid ng ganitong pakiramdam sa kaniya.

Naiinis siya sa sarili dahil kahit anong pagpipiglas niya, gustong-gusto naman ng katawan niya ang nangyayari.

"T-Tama na, Theo," halos pabulong na sabi ni Amanda nang mariing humaplos sa bewang niya ang lalaki, hinahapit siya papalapit sa katawan nito. Ramdam niya ang pamumukol ng pantalon nito na tumatama sa kaniyang tiyan na siyang nagbigay ng dobleng init sa katawan niya.

Akmang hahalik na si Theo sa labi ni Amanda nang biglang nagring ang cellphone nito sa bulsa. Ayaw pang bumitaw ni Theo kay Amanda pero narindi siya sa pagriring ng phone kaya sinagot na rin niya iyon.

"Hello, Belle?" ani Theo sa tawag. Ang sekretarya nito ang tumatawag. Natulala lamang si Amanda habang nakikipag-usap ang lalaki sa sekretarya nito, pinapagalitan ang sarili sa isip dahil muntikan na siyang magpatangay sa init ng katawan kanina. "Ano?! Anong nangyari kay Sofia?!"

Tumuwid ng tayo si Amanda. Sofia... siya na naman. Hindi niya mapigilang mapakuyom ng kamao habang patuloy na pinapakinggan si Theo.

"Okay. Papunta na ako! Make sure na nasa mabuting kalagayan siya. Bibilisan ko!" Tila nagmamadaling ani Theo at walang sabing sumakay sa kotse nito.

Pinaandar nito iyon kaagad at iniwan si Amanda doon nang mag-isa... ni hindi man nagpaalam.

Basta talaga si Sofia na ang involve, wala nang pakialam si Theo sa lahat...