"SA TINGIN mo papayag ako sa divorce na gusto mo, Amanda? Never. At tsaka ito naman ang gusto mo noon pa man, hindi ba? Gustong- gusto mong maikasal sa akin..." Humalik ang labi nito sa balat ni Amanda na siyang nagpatindig ng kaniyang balahibo. "Ngayon, hindi ka na makakawala pa. Magdurusa ka habang buhay bilang asawa ko..." *** Noon pa man ay mahal na ni Amanda Fabregas si Theo Torregoza. Lahat ay kaya niyang gawin para sa lalaki maging ang pagbitaw sa sarili niyang pangarap. Kaya naman nang makasal si Amanda kay Theo, wala siyang ibang ginawa kundi maging masunurin at perpekto sa lalaki. Naging mabuti siyang asawa kay Theo. Ibinuhos niya ang pagmamahal niya rito ng buong puso pero sa huli... iba pa rin ang nasa puso nito. Nang sa wakas magising si Amanda sa kahibangan niya kay Theo, naisip niyang makipagdivorce na sa lalaki. Pero ayaw ni Theo. Gusto niyang magdusa si Amanda sa kasal at pagmamahal na ni minsan nasuklian. Gusto niyang pahirapan si Amanda. Hanggang saan aabot ang pagtitiis ni Amanda kay Theo? Hanggang saan aabot ang pusong paulit-ulit lamang sinugatan at kailanma'y hindi napahalagahan?
view moreHALOS HINDI makahinga si Amanda habang binabasa ang isang article online patungkol sa asawa niyang si Theo. Ang kaniyang masasaganang luha ay tumulo na nang hindi man lang niya namamalayan.
[CEO ng Torregoza Group of Companies, spotted with her girlfriend na nagde-date sa Paris.]Makikita sa larawan kung gaano ka-sweet ang dalawa matapos maghanda umano ang CEO ng surprise fireworks display para sa kasintahan.Hindi mapigilan ni Amanda na mapangiti ng mapakla. Girlfriend, huh? Talaga namang hindi marunong makunteto ang asawa niya. Lumalandi sa ibang babae habang siya, laging tila namamalimos na lang ng pagmamahal niya."Pakiayos ang gamit ko."Halos mapatalon sa gulat si Amanda nang marinig ang pamilyar na boses ng asawa niyang kararating lang. Ni hindi niya alam na ngayon na pala ang balik niya. Galing ito sa flight niya galing sa ibang bansa para sa trabaho kahit ang totoo naman ay dinate lang nito ang babae niya.Hindi umimik si Amanda at pasimpleng pinunasan ang luha niya. "Saan ka galing?" tanong niya rito, walang emosyon sa boses bago harapin ang asawa niyang busy kalasin ang necktie nito."Trabaho. Saan pa ba? Tss," balewalang sagot ni Theo. "At hindi mo ba ako narinig? Ang sabi ko, pakiayos ng gamit ko," aburidong dagdag pa nito.Hindi gumalaw si Amanda, tumitig lang sa asawa. Hinahanap niya kung saan ito nagkakaroon ng lakas ng loob humarap sa kaniya ngayon na para bang hindi ito galing sa babae niya."Hindi mo ako katulong," maikling saad ni Amanda na siyang nagpatuwid ng tayo kay Theo. Kung noon ay lagi siyang sumusunod sa gusto ni Theo, ngayon ay hindi.Sa ilang taon nilang mag-asawa, wala siyang ibang ginawa kundi unawain at alagaan si Theo. Gusto niyang maging isang butihing asawa para sa lalaki kahit pa isang malaking kahibangan iyon.Kumunot ang noo ng lalaki. "Ano bang pinagsasabi mo? Ano na namang kaartehan ito, Amanda? 'Wag mong sabihing nagagalit ka pa rin sa 'kin dahil hindi ako pumayag na magtrabaho ka?! Ang babaw ng ikinagagalit mo sa 'kin, ah..." Tumawa ito nang mapang- uyam.Umiwas ng tingin si Amanda, nilunok ang bara sa lalamunan. Mababaw? Siya pa ngayon itong mababaw?Mababaw ba kung gusto niya lang naman ipagpatuloy ang pangarap niya sa larangan sa musika na isinantabi niya simula nang pakasalan niya si Theo? Mababaw bang pagtuonan naman niya ang mga kagustuhan niya sa buhay?Napakuyom ng kamao si Amanda. "Hindi lang iyon tungkol do'n, Theo. Marami... Marami na pakiramdam ko, malulunod na ako sa lahat ng mga kasalanan mo sa 'kin!" Tumaas na ang boses ni Amanda. Maging siya ay nagulat sa sariling boses. Pakiramdam niya ay para siyang isang bulkan na sasabog na lang bigla nang bigla na lang niyang naalala lahat ng paghihirap niya bilang asawa ni Theo.Napailing si Theo at napahilamos sa mukha. "Alam mo, Amanda... pagod ako. 'Wag mo muna akong dramahan ngayon.""Hindi lang naman ikaw ang napapagod, Theo. Pati ako, pagod na pagod na!"Kumunot ang noo ni Theo. "Saan ka ba pagod?! Maganda ang buhay mo sa puder ko! Naibibigay lahat ng gusto mo! At 'yang trabahong ipinagmamalaki mo sa 'kin... hindi mo kakayanin 'yun! Magsasayang ka lang ng oras at pagod mo."Sinamaan niya ng tingin ang lalaki. "At sa tingin mo, sapat bang maganda lang dapat ang buhay ko, huh?""Tang*na naman, Amanda! Ano bang gusto mo?! Sinasagad mo talaga ang pasensya ko!" Sumigaw na rin si Theo. Animo'y puputok na ang litid ng pasensya niyang pinapangalagaan niya kanina pa. "Kailangan mo na naman ba ng pera?! Ibibigay ko, basta patahimikin mo lang ang buhay ko kahit sandali lang!"Tumawa ng pagak si Amanda. "Anong akala mo sa 'kin, 'yan lang talaga ang habol sa 'yo, huh?!""Totoo naman, eh! Kahit bali-baliktarin natin ang mundo..." Linapitan niya si Amanda at mariing hinawakan sa baba upang magpantay ang kanilang mukha. "...kailangan mo ang pera at yaman ko, Amanda. Hindi mo makakayang tumayo sa sarili mong paa nang wala ako."Kaagad lumayo si Amanda. "Ang mahirap sa 'yo, pera lang ang alam mong paganahin lagi. Bakit?! 'Yang limpak limpak mong salapi, kaya bang pagtakpan lahat ng kagaguhan mo sa babae mo?"Napatigil si Theo at mariing tumingin kay Amanda bago ito napatango. "Kung gano'n, nakita mo na ang balita..." wala sa sariling aniya.Napangisi si Amanda. "Oo, Theo. Kitang-kita ko na! Alam na alam ko nang ang asawa ko... may nilalanding ibang babae na pinaghandaan pa talaga ng isang magarbong date!" Tumawa ito ng sarkastiko.Umigting ang panga nito. "Masyado kang nagpapaniwala masyado sa balita. Hindi ako ang may pakana no'n. Idea 'yun ng sekretarya ko---""Kahit ano pang rason mo, hindi ko na kaya pang maniwala pa, Theo," mas kalmadong saad niya. "Kasi... hindi ko na kaya, Theo. Hindi ko na kaya pang makasama ka pa..."Tila nandilim ang ekspresyon sa mukha ni Theo. "Anong... anong hindi mo na kaya?" naguguluhan na tanong niya.Humugot ng isang malalim na hininga si Amanda, animo'y pinapalakas ang loob upang masabi ang gusto sa asawa. Lumipas ang ilang segundo, tinitigan muli ni Amanda si Theo."Gusto kong mag- divorce na tayo, Theo. Itigil na natin 'to."Nasabi na niya nang tuluyan. At ipinagpapasalamat niyang hindi nabasag ang sariling tinig dahil ramdam niya ang tila bikig sa lalamunan. Tumakas na ang kaniyang sariling luha na kanina pa niya pinipigilan sa harap ni Theo.Hindi inaakala ni Amanda na pagkatapos ng ilang taon, masasabi niya ang mga katagang iyon ng deretso mismo sa harap ni Theo. Hindi man naging maganda ang takbo ng kasal nila, totoo at wagas ang pag-ibig niya rito.Pero hindi kailanman iyon nasuklian ni Theo.Ang atensyon at puso nito ay nasa iisang babae lang na kailanman ay hindi mapapantayan o mahihigitan ni Amanda. Ang babaeng sana'y dapat nasa tabi ni Theo ngayon na tunay niyang mahal. Si Sofia...Nandilim lalo ang mga mata ni Theo. "Hindi ako makakapayag. Hindi, Amanda," matigas na sagot nito."Pero mas makakabuti ito sa atin! Mababalikan mo rin si Sofia--""Wala kang karapatang banggitin ang pangalan niya! Dahil sa 'yo... dahil sa 'yo, nasira ang pangarap kong pakasalan ang babaeng dapat na papakasalan ko. Sinira mo lahat nang gabing 'yon!" Namula ang mata nito at nanlilisik ang mga matang tumingin kay Amanda.Napahagulgol si Amanda. "Ilang beses ko bang sasabihin sa 'yo na hindi ko magagawa iyon sa 'yo, Theo! Maniwala ka naman sa 'kin!" Hindi siya makapaniwala na sinisisi pa rin siya nito nang gabing 'yon. Ang gabing naging mitya ng pagpapakasal nila."Hindi, dahil alam kong plinano mo lahat!"Ngumisi kapagkuwan ang lalaki bago humakbang papalapit kay Amanda. Umatras lang naman ang babae hanggang maramdaman niya ang dulo ng kama sa likod ng tuhod. Nawalan siya ng balanse at napahiga sa kama. Akmang babangon si Amanda pero mabilis na umibabaw si Theo sa kaniya at mahigpit na hinawakan ang kaniyang pulsuhan.Mabagsik ang mga matang ipinukol ni Theo kay Amanda habang nagpupumiglas ito."A-Ano ba, Theo?! Bitawan mo ako! Hindi mo ba narinig ang sinabi ko kanina? Gusto ko nang makipag-divorce!" Pilit na pinatapang ni Amanda ang boses.Isang halakhak lamang ang sagot ni Theo bago inilapit ang ulo mismo sa puno ng tenga ni Amanda. Ang mainit na hininga nito ay animo'y binubuhay ang kung ano sa tiyan nito. Ayaw mang aminin ni Amanda, malakas pa rin talaga ang epekto ni Theo sa kaniya.Pero hindi niya ipinakita iyon sa lalaki."Sa tingin mo papayag ako sa divorce na gusto mo, Amanda? Never. At tsaka ito naman ang gusto mo noon pa man, hindi ba? Gustong- gusto mong maikasal sa akin..." Humalik ang labi nito sa balat ni Amanda na siyang nagpatindig ng kaniyang balahibo. "Ngayon, hindi ka na makakawala pa. Magdurusa ka habang buhay bilang asawa ko..."Niyukumos bigla ng halik ni Theo si Amanda.NANGINGINIG PA RIN talaga ang tuhod ni Amanda pagkalabas ng bahay. Parang kinakapos siya ng hininga dahil sa maikling interaksyon nila ni Theo. Pero hindi niya maiwasang mas mainis sa sarili.Bakit hanggang ngayon ay apektado pa rin siya kay Theo?Nandoon pa rin ang malakas na tibok ng kaniyang puso na hindi na niya napigilan pang mapasapo doon. Napapikit na lang siya ng mariin. Hindi na niya alam kung paano siya nakauwi nang matiwasay sa gabing iyon.Pagkarating niya sa bahay ay para bang nanghihina siya bigla. Kumuha siya ng malamig na tubig sa loob ng ref at nilagok iyon sa nanginginig na kamay.Mayamaya pa ay biglang tumawag si Damien sa kaniya. Kinalma naman niya ang sarili bago sinagot iyon."H-Hello?""Hi. Nadisturbo ko ba ang pagpapahinga mo?" bungad na tanong ni Damien."Ah... hindi naman. Bakit?" sagot ni Amanda. Hindi nga pala nito alam na hindi naman siya dumiretso agad ng uwi."Wala naman. Gusto lang kitang kumustahin. Mayamaya ay uuwi na rin ako. Nagbook ako ng malapit n
"IPAPAHATID NA kita," pag offer ni Theo matapos matahimik ni Amanda ng ilang segundo. Nang nakabawi ay iniba na lang ni Theo ang usapan. Napansin niyang kanina pa gustong umuwi ni Amanda kaya naman hindi na napigilan pa ni Theo ang mag offer na ihatid ito.Agad na umiling si Amanda. "Hindi na kailangan. Kaya ko ang sarili ko," pagtanggi niya.Tumango si Theo. "Pero... pwede ba kitang samahan umuwi na lang?" lakas loob na tanong niya."At bakit?""Kasi... gusto kong makita ang mga anak natin," pag amin ni Theo.Pakiramdam ni Amanda ay binuhusan siya ng malamig na tubig. Hindi niya naisip na darating agad ang araw na ito. Pero hindi naman maiiwasan. Mangyayari at mangyayari pa rin ito. Hindi niya pwedeng alisin na lang basta si Theo sa buhay nila lalong lalo na sa mga anak nila. May karapatan pa rin ito bilang ama ng mga bata."Sige," tipid na sagot ni Amanda.Parang gustong magtatalon bigla ni Theo sa tuwa. Pero pinigilan niya ang sarili. Sa halip ay nagpasalamat na lang siya sa babae
"'WAG PO KAYONG mag alala, Ma'am. Wala po akong sasabihin kay Sir Damien tungkol dito," makahulugan na sabi pa ng driver.Natigilan nang bahagya si Amanda doon. Bakit pakiramdam niya nagtataksil siya kahit na hindi naman? Wala naman siyang gagawing masama. Tumango lang si Amanda at kalaunan ay naglakad na papasok sa dating bahay.Tahimik ang paligid. Para bang mas lalong naging walang kabuhay buhay ang lugar. May kung anong bigat siyang nararamdaman sa loob loob niya habang naglalakad.Rumagasa muli sa isipan niya ang mga alaala sa bahay. Hindi naging maganda ang mga memorya niya doon pero hindi rin naman niya maitatanggi na kahit papaano, may mga bagay na talaga namang masasabi niyang sumaya siya. Nagsama sila nila Theo at ang anak nila na tila isa silang normal na pamilya. Pero may lamat nga lang dahil hindi naman sila okay ni Theo.Mas naglakad pa patungo sa loob si Amanda at muli siyang sinalubong ng katahimikan. Nang mas pumasok pa siya, nagulat siya nang nakita si Theo sa may
SA LOOB LOOB NI THEO ay parang pinapatay na siya sa sakit. Sa kabila ng kaniyang ngiti ay sobra siyang nasasaktan. Inaasahan naman na niyang tuluyang makakamoved si Amanda sa kaniya. Pero ang sakit sakit pa rin pala kapag isinasampal na mismo sa mukha niya ang katotohanan.Tinalikuran na siya ni Amanda at hindi pa man din ito gaanong nakakalayo, saka naman dumating ang lalaking sinasabi nito. Nilapitan ni Damien si Amanda at nagpatong ng coat sa balikat nito upang hindi ito lamigin.Umigting ang panga ni Theo dahil sa sobrang selos. Siya dapat iyon, eh. Pero dahil ganito ang sitwasyon niya, ni wala man lang siyang magawa.Parang ang sweet sweet nilang dalawa. May pinagbubulungan sila na sila lang ang nakakaalam. Pasikretong kumuyom ang kamay ni Theo dahil do'n."Malamig..." ani Damien kay Amanda matapos ipatong ang coat.Napahawak doon si Amanda upang hindi mahulog ang coat. Pero para siyang natuklaw ng ahas nang may mapagtanto. Ang perfume sa coat ay parang kaamoy ng kay Theo. Sa is
SUMAPIT ANG PANIBAGONG taon. Bumalik si Amanda sa syudad nang walang pinagsasabihan na iba para dumalo sa isang importanteng okasyon. Inimbitahan siya ni Mrs. Madriaga para doon.At dahil nga kahit papaano ay close sila ng babae, nagkwentuhan na sila ng kung anu ano at hindi na nga mapigilan pang ungkatin ang tungkol sa buhay ni Amanda."Kumusta ka na, Amanda?" tanong ng ginang habang may maliit na ngiti sa labi."Maayos naman po. So far, nakakayanan naman namin ng mga anak ko araw araw kahit na mahirap," sagot ni Amanda."Mabuti naman kung gano'n. Eh, 'yung kaibigan mo? Ano nga ulit pangalan no'n? Loreign ba?"Tumango si Amanda. "Opo. Ayon nga... medyo hindi maayos ang lagay ng kaibigan kong iyon. Namatay kasi ang asawa niya..." pagkukwento niya. Nalulungkot pa rin siya sa sinapit ng kaibigan niya pero wala naman na siyang magagawa do'n. Nangyari na at ang tanging ipinagdarasal na lang niya ay sana balang araw, maging maayos din ang lagay ng kaibigan niya.Naiba pa ang usapan hanggan
"DADDY, NASAAN po kayo?"Halos maluha si Theo pagkarinig iyon sa kaniyang anak habang kausap ito sa telepono. Halatang kyuryuso ang bata kung ano na ang nangyayari sa kaniya pero hindi niya masabi ang totoo."A-Ah... nasa abroad si Daddy, anak," sagot ni Theo at kinagat ang ibabang labi upang mapigilan ang sariling maging emosyonal.Hindi sumagot si Baby Alex. Pero halatang dismayado ito. Naiintindihan naman iyon ni Theo. Syempre, sino ba namang anak ang hindi makakaramdam ng tampo kung hindi man lang niya nakikita ang ama nito.Naging madalang ang komunikasyon nilang mag ama kalaunan. Hanggang sa natigil na nga iyon nang tuluyan. Kasabay nang pagbigat ng loob ni Theo ay ang paglala rin ng kondisyon niya. Sa halos isang taon, nakawheelchair lang siya lagi at minsan, nakatitig sa kawalan. Mabuti na lang at kahit papaano nakakapagtrabaho pa rin siya sa bahay. Hindi naman niya pwedeng pabayaan ang kompaniya ng basta. At isa pa, mas nakakatulong iyon sa kaniya para maging okupado ang uta
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Mga Comments