Share
Chapter 18
Kaugnay na kabanata
Talking To A Specter Chapter 19
"Alam mo, hindi ko na talaga alam ang gagawin ko sa iyo," wika ni Mama sa akin."Ma, maniwala ka naman sa akin, oh," pagpupumilit ko pa at kaunti na lang ay iiyak na talaga.Pinipigilan ko lang na pumatak ang aking mga luha dahil nasa harap kami ng hapag kainan."Paano ako maniniwala sa iyo, Mae?!" sigaw nito, "ang multo, hindi ka na no'n mahahawakan pa, kaya pa'no mo nasabi na totoo 'yang sinasabi mo? Nasobrahan ka lang talaga sa panood ng mga kung anu-anong horror movies."Bago pa ako magsimulang magsalita ay nagulat ako nang biglang nagsalita si Seya."You're not sure of that, Lola," wika niya at saka tumingin sa akin at sa tabi ko.Napatingin naman ako kay Silas dahil doon. Pagtingin ko ay nagtama na naman ang paningin namin kaya mas lalo kong iniiwasan na maiyak.Kanina pa pala siya nandito. Nakalimutan ko na siya dahil sa tensyon naming dalawa ni Mama. Nakakahiya naman kasi... lahat ng problema ko sa buhay ay alam na alam niya at nakikita niya pa ang mga kadramahan ko sa buhay.
Talking To A Specter Chapter 20
Tumango na lang ako at hinayaan si Mama na maunang magsalita."Mae, kung ayaw mo na talaga pumasok sa kumpaniya, hindi na kita pipilitin," sabi ni Mama.Nagningning naman ang aking mga mata dahil sa kaniyang sinabi."Pero... hindi ko mapapangako na magiging F.A ka pa. Mahal ang bayad sa training ng pagiging F.A, Mae, at wala tayong sapat na pera para roon," saad ni Mama.Kinuha ko ang kaniyang mga kamay at mahigpit ngunit maingat ko iyon na hinawakan."Ma, ayos lang. Hindi naman nagmamadali ang pagiging F.A ko. I'll take this process as a test to me. I'll work hard so that I can be as I want to be," I said to her.Hinawakan niya rin nang mahigpit ang mga kamay ko."Kaya mo 'yan," saad ni Mama bago bumitaw sa pagkakahawak sa kamay ko at mabilis na lumabas ng kwarto ko.Napatitig naman ako sa aking mga kamay at niyakap ito sa sarili.Iyon ang unang beses na hinawakan ni Mama nang mahigpit ang mga kamay ko. Iyon din ang unang beses na narinig ko sa kaniya ang ganoong mga kataga."I'll tr
Talking To A Specter Chapter 21
Averill's POV:Kahit anong pilit ko kay Silas na sabihin kung ano ang sinabi sa kaniya ni Seya ay ayaw niya rin sabihin, gano'n din si Seya. Mas lalo tuloy akong na-curious kung ano ba talaga 'yon. Hays! Bakit kasi ayaw nila sabihin sa akin? Tungkol ba 'yon sa akin?Natigilan ako sa aking pag-iisip nang makita si Mama na nakapang-alis ang bihis."Saan ang punta, Ma?" tanong ko sa kaniya."Babalik din ako kaagad," saad niya at saka dire-diretsong lumabas sa pinto.Sinundan naman siya ng aking mata hanggang sa makalabas siya sa gate namin.Weird talaga ni Mama. Tinanong ko kung saan siya pupunta tapos 'yon ang isasagot niya?Tumayo ako mula sa pagkakaupo at saka inunat ang aking katawan dahil ito ay nangalay. Ngiti-ngiting umakyat ako sa aking kwarto at naligo. Matapos maligo ay nagsuot ako ng simpleng damit na pang-alis din.Paglabas ko ng pinto ng aking kwarto ay nagulat ako dahil bumungad sa akin si Silas."Ay, jusko po!" Sapo-sapo ang dibdib na sigaw ko.Kung hindi si Shi no Tensh
Talking To A Specter Chapter 22
Natigilan ako at saka humarap ulit sa aking nilalakaran."Oo nga pala..." bulong ko bago mabilis na naglakad."Uy!" sigaw niya at saka hinabol ako.Nang magkapantay kami ay agad siyang nagsalita."Alam mo, mas kita ang tanawin sa bubong ng tricycle. Kay ganda ng mga ito kaya nag-enjoy rin ako habang nasa byahe tayo," paliwanag niya."Talaga ba?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya dahil hindi ko pa naman nasusubukan sumakay sa bubong ng tricycle."Oo. Gusto mo ba subukan? Sasamahan pa kita," saad niya."Gusto pero bawal. Baka maaksidente pa ako at saka bawal din naman talaga sumakay sa bubong ng tricycle habang umaandar ito," paliwanag ako sa kaniya.Saglit akong natigilan sa paglalakad nang matigilan din siya. Hinarap ko siya at saka ginawaran ng isang ngiti."Sabay nating gagawin 'yang gusto mo 'pag namatay na rin ako," ngiting sabi ko sa kaniya.Ngumiti rin siya sa akin ngunit kahit anong ngiting gawin niya ay hindi magawang maitago ng kaniyang mga mata ang lungkot na nadarama
Talking To A Specter Chapter 23
Natigilan ako dahil sa kaniyang sinabi. Hindi ko alam kung seryoso ba talaga siya roon o sarkastiko lang talaga.Hindi lang sa madaling araw ako binubulabog ng multo, Tenshi. Kun'di buong araw ko!Sarkastikong tinawanan ko ang kaniyang sinabi."Paano naman nila ako bubulabugin, e' madaling araw na ako umuuwi galing trabaho," saad ko sa kaniya."Ah, oo nga pala. May trabaho ka na. Iyon naman siguro ang dahilan kung bakit hindi mo ako tinatawag nitong mga nakaraang araw, 'di ba?" tanong niya sa akin na animo'y may pagdududa.Ngumisi ako at saka tinagilid ko ang aking ulo."Siguro oo, siguro hindi?" tanong ko rin sa kaniya upang mas lalo siyang maguluhan.Nangunot ang kaniyang noo dahil sa kalituhan."May nagawa ba akong mali?" tanong niya sa akin.I hummed. "Hindi ko rin alam."Napabuntong hininga na lang siya dahil sa aking sagot."Averill, sabihin mo nga sa akin. May problem ka ba sa akin?" seryosong tanong niya sa akin.Seryoso rin ako na tumingin sa kaniya."Oo, may problema ako sa
Talking To A Specter Chapter 24
Nang halikan niya ang aking noo ay may isang butil ng luha na tumulo sa aking kanang mata habang ako ay nakapikit.No one can understand how much pain and happiness I felt at the same time... only him."Open your eyes," he said.Sinunod ko ang kaniyang sinabi at tumingin sa papalubog na araw."Umuwi na tayo," wika niya.Tumango ako at saka pinunasan ang aking mga luha. Bago pa kami tuluyang umalis ay tumalon-talon pa ako para hindi mahalata nila Mama at Ate na umiyak ako.Napatingin ako kay Silas nang marinig ang kaniyang pagtawa."You don't need to do that because even though you did that, they will still notice that you cried. They will just stay silent about it," he explained.Napasimangot naman ako at saka sinundan na lang siya maglakad dahil may punto rin naman siya.Nang makahanap kami ng tricycle ay agad naman akong nagbayad at hindi gaya kanina ay sa tabi ko na umupo si Silas dahil wala naman nang sumakay na pasahero bukod sa amin."Salamat, manong," wika ko nang makababa na k
Talking To A Specter Chapter 25
"Responsibilidad niya rin ang sarili niya," sagot naman ni Mama.Napahilamos na lang ng mukha si Kuya dahil sa inis habang si Ate ay patuloy sa pagpapakalma sa akin."Ipapakulong ko 'yong lalaking 'yon," seryosong saad ni Kuya."Ano?!" sigaw ni Mama at saka kinuha ang kwelyo ni Kuya."Saan ka naman kukuha ng pera? Ang mahal-mahal no'n tapos paggagastusan mo pa?!" pagtutol nito kay Kuya."May ipon ako riyan, Ma. Hindi ko na kailangan pang mag-alala sa gagastusin na pera," paliwanag ulit ni Kuya sa kaniya."Puwede na natin 'yong pang kain," saad naman ni Mama.Mas lalo lang akong napaiyak kaya sinandal ko ang ulo ko sa balikat ni Ate.Base sa pananalita ni Mama, bakit parang wala lang sa kaniya lahat nang nangyari sa akin? Bakit parang wala lang sa kaniya na muntik na akong ma-rape? Bakit parang hindi man lang siya nag-aalala sa akin? Anak ba talaga ang turing mo sa akin, Ma?Natigilan si Kuya sa sinabi ni Mama at pagkatapos ay inalis niya ang pagkakahawak ni Mama sa kaniyang kwelyo."K
Talking To A Specter Chapter 26
Silas' POV:Nang tuluyan nang bumigat ang kama ay agad kong pinunasan ang pagtulo ng luha sa mata ni Avery.Kinumutan ko siya nang maayos bago tumayo nang diretso.Hinalikan ko siya sa kaniyang noo at saka bumulong. "Pasensya na kung hindi kita natulungan nang mas maaga pa sa gàgong ràpist na 'yon. Kung tao lang sana ako..."Pagkatapos ay umupo ulit ako sa kaniyang tabi at sinandal ang likod sa head board ng kama at saka patuloy na hinaplos-haplos ang kaniyang buhok. Pumikit ako at saka pinakiramdaman ang nangyayari sa labas ng kwarto ni Avery. "They're quarreling," I whispered and opened my eyes.Pagbukas ko ng aking mga mata ay bumungad si Seya sa pinto kaya naman sinenyasan ko siya na tumahimik at saka tinuro si Avery na natutulog.Tumango siya at sumenyas din na tumahimik kaya natawa naman ako ngunit pinigilan ko ang sobrang pagtawa dahil baka magising ko ang natutulog.Dahan-dahan siyang pumunta papalapit sa akin at umupo rin sa tabi ko."She's asleep," she whispered."You nee
Pinakabagong kabanata
