Chapter 41

Habang palalim nang palalim ang aming halikan ay tuloy-tuloy pa rin na tumutulo ang aking mga luha. Walang tigil ito sa pagbuhos na tila ba sumasabay sa buhos ng ulan.

Napamulat ako ng mata nang maramdaman ko ang pag-alis ng kaniyang labi sa akin.

And our eyes met...

"I love you, Averill," he whispered and caress my face.

Mas lalo akong napaiyak matapos niya bitawan ang mga salitang iyon.

Ang mga mata niyang kumikinang-kinang na tila ba isang bituin ay sa akin lang nakatitig.

I gulped. "I-I like you too, Silas," I whispered and lower down my face so that I won't met his gaze again.

Nasasaktan ako. Gusto ko sabihin at ipagsigawan na mahal din kita pero maraming tanong na gumugulo sa isip ko.

Hindi naman ganito ang plano ko. Plano ko lang na tulungan ka pero bakit...? Bakit ako nahulog sa isang gaya mo? May tiyansa ba na maging tayo?

I love you too, Silas...

Sinubukan pa niyang titigan ang mga mata ko pero tumanggi ako kaya niyakap na lang niya ako ng mahigpit.

Bakit mo 'to ginagawa la