Kabanata 7 - KABANATA 7 – Lihim na Pagnanasa

Pagkabalik ni Salvi sa kanyang kwarto, agad siyang napahiga sa kama. Nanginginig pa ang tuhod niya. Hindi niya alam kung saan siya kukuha ng lakas ng loob para muling harapin si Hector. Hindi dahil sa hiya. Hindi dahil sa takot. Kundi dahil sa sariling nararamdaman niyang hindi niya maipaliwanag.

“Anong problema ko?” bulong niya habang nakatingala sa kisame. “Diyos ko, ninong ko ‘yon.”

Ninong? Bigla siyang nag-cringe sa isiping iyon. She just saw her so-called Ninong’s body!

Hindi siya inosente. She’s not a virgin either. She had sex before—with guys. Pero ibang klase si Hector. Iba ang dating. Iba ang sensasyong nararamdaman niya tuwing nasa paligid ito. Hindi lang katawan niya ang naaapektuhan—pati utak at damdamin niya'y nagkakagulo.

Kaya nanatili siya sa kwarto. Dahil kung lalabas siya, hindi niya maipapangakong kaya niyang pigilan ang sarili. Not when her body reacts to Hector like fire to gasoline.

Sa silid-kainan, tahimik na nakaupo si Hector, kasalo si Mira. Halatang inis ang babae habang pilit ngumunguya ng pagkain.

“Hindi ba kayo kakain ni Salvi?” tanong nito, bahagyang may himig ng irita.

“She’s still upstairs,” sagot ni Hector, bahagyang nag-aalalang tumingin sa hagdan.

“Then let her be. She’s not a child anymore, Hector. She will eat whenever she wants.”

“She’s my responsibility,” mariing sagot ni Hector, kaya napapailing na lang si Mira.

Lumapit si Hector sa isa sa mga staff. “Tell Salvi dinner is ready.”

Ilang minuto lang, bumalik ang staff, halatang alanganin. “Sir, sabi po ni Ma’am Salvi, hindi raw po siya gutom.”

Napabuntong-hininga si Hector. Wala na. He stood up himself and walked towards the stairs.

            This brat is so stubborn!

            Pumanhik siya sa taas. Nag-aalangan pa siyang kumatok kaya mahina niyang kinatok ito.

“Salvi.” Bahagyang tikom ang boses niya. “Kumain ka na. It’s already past eight.”

“I’m not hungry,” sagot ni Salvi mula sa loob.

“I’ll wait for you downstairs. Come down!”

But she didn’t respond. Kaya’t bumaba na lang siyang muli. Hinintay. Umaasang bababa pa rin ito.

Pero alas-nwebe na ng gabi, at hindi pa rin lumalabas si Salvi.

“That brat!” Alam niyang sa huli, siya pa rin ang susuko at gagawin itong prinsesa na dadalhan ng pagkain sa taas!  Kaya’t kumuha si Hector ng tray ng pagkain, nagpasya na siya na siya na mismo ang magdadala. He even made the food hot before bringing it to her.

Sa kabilang banda, sa loob ng kuwarto, bitbit ang isang makapal na libro, nakabalot si Salvi ng manipis na kumot habang nakasandal sa headboard. The book she found in Hector’s study wasn’t just any book.

It was intensely erotic.

Sa pahina ng binabasa niya:

“He pinned her wrists above her head, his breath hot against her ear.

‘You’re mine now,’ he growled, his hand sliding slowly between her thighs.

She gasped, arching to meet his touch, as his tongue traced down her chest, igniting every inch of her skin.”

            “Geez! Kailan ba kasi susuko ang lalaking iyon at makababa na ako.”

            Sa totoo lang, gutom na rin siya ngunit pinipigilan niya lang sariling sumuko dahil alam niyang nasa baba si Hector. She checked it time to time.

            Muling binasa ni Salvi ang libro at napapikit. Napakagat-labi. Tumitindi ang init sa kanyang katawan habang paulit-ulit na binabalikan ang eksenang iyon.

Inihiga niya ang sarili sa kama, dahan-dahang isinara ang libro at ipinatong sa dibdib. Ngunit hindi doon nagtapos ang lahat. Her hands moved on their own—una’y sa tiyan... tapos pababa...

“Shit…” mahinang ungol niya habang pinipikit ang mga mata.

Mainit. Mabigat ang hininga. Ramdam niyang basa na ang pagitan ng kanyang mga hita.

Ang imahen na bumabalik-balik sa utak niya ay hindi ang lalake sa libro... Kundi si Hector. Ang pag-ikot ng towel sa baywang nito. Ang mga patak ng tubig na dumadaloy sa balat niya. Ang abs nitong matigas, at ang mga matang tila laging galit, pero punô ng pagnanasa.

“Oh God… Hector…” impit niyang bulong.

Ang kanyang mga daliri ay dumausdos pababa, hinahanap ang tanging sagot sa uhaw na nararamdaman. Hindi niya alam kung ano’ng mas nakakabaliw—ang imahinasyon o ang tunay na gusto niyang maramdaman mula rito.

She found her clit through her fingers and fiddled it. Una ay ito pa ang nilalaro niya, ngunit mas lumalalim ang pagnanasa kaya ang isang daliri ay ipinasok niya sa loob ng kaniyang ari hanggang sa nading dalawa… tatlo… “Uh!”

Napasinghap siya, humigpit ang kapit sa kumot, at nang malapit na siya sa rurok—

“Ah—Hec… tor…” isang impit, mainit na ungol ang sumabog mula sa labi niya, kasabay ng pagsirit ng init mula sa kanyang katawan. Nararamdaman niya ang panginginig ng kaniyang kalamnan hanggang nanghina siya.

Hindi masyadong satisfying. Pero sapat. Sapat para palayain ang damdaming hindi niya mailabas kanina.

Sapat para tanggapin ang katotohanan...

Gusto niya si Hector. Hindi bilang ninong. Kundi bilang... lalaki.

Sa labas ng pintuan...

Nakahawak sa tray si Hector, handang iabot sana sa dalaga ang pagkain. Ngunit napatigil siya nang makarinig ng mahinang ungol.

Was she crying? Having a nightmare?

Marahan siyang lumapit. Pinatong ang tray sa lamesita sa gilid ng hallway, saka marahang pinihit ang doorknob. Hindi niya intensyon ang manilip—gusto lang niyang siguraduhin na ayos si Salvi.

At nang bumukas ang pinto—unti-unti—

Bumungad sa kanya ang isang tanawin na hindi niya inaasahan.

Si Salvi, nakapikit, balot ng manipis na kumot. Ang kamay niya, nasa pagitan ng kanyang hita. Nakababa ang pajama nito kasama ang panty.  Ang katawan, gumagalaw ng dahan-dahan—hindi sa sakit, kundi sa sarap.

At ang mga salitang narinig niya?

“Oh God… Hector…”

Halos mabitawan niya ang tray kung bitbit niya pa ito.

Mabilis siyang umurong at marahang isinara ang pinto, puno ng pagkagulat... at pagnanasa.

Salvi... was pleasuring herself. And she was thinking of him.

Biglang kinabahan si Hector at naririnig niya ang pintig ng kaniyang puso.

Sa hallway, nakasandal siya sa pader. Muntik na siyang mapamura.

“Fuck,” bulong niya. “What are you doing to me, Salvi?”

Hindi niya alam kung matutuwa ba siya... o matatakot sa kung anong nangyayari sa pagitan nila.

Pero isang bagay ang sigurado…

Hindi na sila kailanman babalik sa dati ang lahat. Ang pagtingin niya ngayon sa dalaga ay iba na. Ibang-iba na.

Salvi.

Ang imaheng nakita niya kanina ay tila sinunog ang kanyang isip—ang katawan ni Salvi, ang impit nitong ungol, ang pangalan niyang binigkas nito habang nilulunod ang sarili sa sarap.

He clenched his jaw.

Bumalik siya sa tapat ng pinto, marahang inilapag ang tray sa sahig, saka mariing pumikit.

“Putangina,” mura niya sa sarili.

Ramdam niyang tumitibok ang kanyang alaga sa loob ng kanyang boxers, puno ng tensyon at apoy. Halos lumitaw ito sa suot niyang manipis na lounge shorts. Hindi niya matandaan kung kailan siya huling n*******n ng ganito. Hindi siya pala-sex. He didn’t sleep around. Hindi rin siya romantiko. If anything, puro kontrol ang buhay niya.

Pero ngayon?

Wala na ang kontrol na iyon.

Huminga siya ng malalim, pinilit ang sarili na makalakad pabalik sa kanyang silid. Ngunit pagkapasok niya, parang mas lalong nag-apoy ang paligid. Nakaupo siya sa gilid ng kama, pinagpapawisan, naninigas ang laman sa pagitan ng hita.

“Hindi puwede, Hector. Anak siya ni Lily. Anak siya ng –      .”

Pero kahit ilang beses niyang sabihin iyon, nanatili ang bigat sa kanyang puson. Ang init. Ang uhaw. Ang tukso.

Tumingin siya sa kanyang kamay. Ilang taon na ba mula nang siya’y... magparaos mag-isa? Siguro, ngayon lang ulit siya nakaramdam ng ganitong pagnanasa. Matinding pagnanasa.

Pero hindi puwedeng si Salvi ang dahilan.

Hindi. Hindi.

Tumayo siya. Iniling ang ulo.

Hanggang sa maglakad siya. Hindi sa banyo. Hindi pabalik sa kama.

Kundi...

Tumigil siya sa harap ng silid ni Mira.

Tatlong katok. Walang sagot.

Isang malalim na buntong-hininga. At isa pa.

Bubuksan na sana niya ang pinto pero...

Bumukas ito mula sa loob.

Nakatayo si Mira, halos walang suot kundi ang manipis na silk sleepwear na halos hindi na nagtago ng kahit anong bahagi ng katawan nito. Tumambad ang bilugang dibdib na halos lumabas na sa manipis na tela, ang makinis na kutis, at ang mata nitong punô ng pagtataka—at pananabik.

“Napadalaw ka?” tanong ni Mira, medyo pa-birong ngiti.

Hindi sumagot si Hector. He simply stared at her.

Mira looked at his pants and laughed. “Oh, I see…” nanlolokong wika nito.

Hindi niya iniisip ang mapang-asar na wika ni Mira. And in his head, Salvi’s flushed face appeared.

“Halika.” Hinila siya ni Mira sa loob.

Walang salita. Walang paunang lambing. Hector cupped her jaw, at agad niyang siniil ng halik ang babae. Mapang-angkin. Mapusok. Mabigat.

“Uhh—Hector…” ungol ni Mira habang gumaganti ng halik, niyayakap ang lalaki.

Hinila siya ni Hector papunta sa kama. Tumagilid sila, siya sa ibabaw, mariing kinikiskis ang sarili sa katawan ng babae. But in his mind—he was picturing someone else.

Salvi. Ang balat nito. Ang amoy ng buhok. Ang ungol kanina. Ang mata nitong nakapikit sa gitna ng sarap.

Hector knew this was wrong.

Pero hindi na niya kayang pigilan pa ang sariling katawan.

They made love.

No.

They fucked.

Mabilis. Mapusok. Halos brutal.

Mira moaned, called his name, clawed at his back. But Hector… remained mostly quiet. Ang ungol niya’y naitatago. Dahil kung bibigyan niya ng boses ang nararamdaman niya, baka masambit niya ang maling pangalan.

At sa bawat pag-ulos niya kay Mira, ang imaheng nasa isip niya…

Hindi si Mira.

Si Salvi.

Gusto niyang sigaw ang pangalan ng dalaga. Gusto niyang aminin sa sarili na ang init ng katawan niya ay hindi para sa babaeng nasa ilalim niya ngayon, kundi para sa babaeng kanina lamang ay nakita niyang nalulunod sa sariling pagnanasa.

Pero hindi niya puwedeng sabihin iyon.

Hindi niya puwedeng aminin.

Ilang minuto pa, bumagsak si Hector sa kama. Tahimik. Walang imik. Habang si Mira ay humugot ng isang sigarilyo mula sa nightstand, sinindihan ito at humithit.

“Gano’n ka ba kasabik sa akin, Hector?” tanong ni Mira habang nakangiti, waring nagbibiro pero may kahalong hinanakit.

Hindi siya sumagot.

“You are still the hot  guy – ” Hindi naituloy ni Mira ang sinasabi nang tumayo siya bigla.  Tahimik niyang isinuot muli ang kanyang boxer briefs at shirt. Hindi siya nagpaalam. Hindi siya tumingin sa babae.

“Where are you going?” tanong ni Mira, medyo humigpit ang hawak sa kumot.

Hindi siya sumagot.

Lumabas siya ng silid, hawak ang sarili—o sinubukang hawakan.

Pero ang totoo…

Wasak siya.

Sa lobby ng villa…

Tahimik ang gabi. Marahang bumaba ng hagdan si Salvi, suot ang oversized T-shirt na halatang kanya lang. Wala siyang suot na bra, at bitbit ang tray na ibinalik niya mula sa tapat ng pinto. Halata sa buhok niya na bago siyang ligo dahil sa ginawang kapusukan kanina. Kailangan niyang palamigin ang sarili para mahimasmasan ang init ng kanyang katawan.

Nang papasok na siya sa kusina, bumukas ang hallway.

At doon sila nagkita ni Hector.

Pareho silang napatigil.

Si Salvi, namula ang pisngi, parang gusto na sanang tumakbo pabalik sa silid. Habang si Hector... nakatitig lang.

Hindi nagsalita si Salvi.

Ngunit sa pagitan nila—may init. May tensyon. May lihim.

Nagtama ang kanilang mga mata.

At sa isang iglap, kapwa nila alam—

May mali. Pero may nangyayaring hindi na nila kayang takasan.