KABANATA 6 - Alingawngaw ng Selos at Lihim na Hangarin

Mula sa veranda, natanaw ni Salvi ang bawat kilos ng babae. Eleganteng-elegante ito—mula sa designer dress na malumanay na sinasayawan ng hangin hanggang sa mamahaling alahas na tila hindi lang basta palamuti kundi simbolo ng kapangyarihan. Pero ang higit na gumulo sa damdamin niya ay kung paanong niyakap ng babae si Hector. Hindi ito basta-bastang yakap. It was intimate. Familiar. Too familiar.

He kissed me last night… I wasn’t dreaming, was I?

Iniling niya ang ulo. She will confront Hector later. Ayaw niyang ma-bother na lang ganito dahil sa hindi siguradong nangyari. She just had one shot of scotch last night. At alam niyang hindi siya lasing.

So ano itong pag-aalinlangan ko ngayon?

Muli siyang naupo, pilit pinapakalma ang dibdib na parang sasabog. “Relax, Salvi. Malay mo kaibigan lang,” bulong niya sa sarili. Hindi niya alam bakit mas nabo-bother siya sa kasama ni Hector ngayon.

“Wait? Why do I care? Wala akong pakialam kung sino man ang babae na ‘yan sa buhay ni Hector. He’s my...” Iniling-iling niya ang sariling ulo.

He’s not my Ninong. “Tss! Salvi, come on!”

Pero kahit pa anong itanggi niya, ang totoo—may nararamdaman siyang hindi niya maipaliwanag. Lalo na't nang marinig niya ang matinis na tawa ng babae mula sa sala. Damn.

“Salvi!” tawag ni Hector mula sa loob. “You wanna join us for coffee?”

Us. Freaking us. At nagkape na tayo, naputol lang nang dumating ang babaeng iyan.

She plastered a fake smile and walked inside. Sa couch, nakaupo ang babae sa tabi ni Hector, masyadong malapit. Magkakadikit ang tuhod. Salvi wanted to scream.

“This is Mira,” pakilala ni Hector. “My business partner sa expansion ng vineyards sa Batangas. And Mira, si Salvi Calderon, the only daughter of Senator Arthur Calderon.”

Mira extended her hand with a gracious smile. “Hi! I’ve heard so much about you.”

Salvi took her hand, squeezed it just a bit too tightly. “Really? That’s funny. I haven’t heard anything about you.”

Napakunot ang noo ni Hector sa tono ng boses ni Salvi pero ngumiti lang si Mira, unfazed. “Oh, Hector’s just too humble. We go way back.”

“Clearly,” sagot ni Salvi, sabay kuha ng kape sa tray.

Nang nakita niyang mag-isa na si Hector at tinantanan na ni Mira, nilapitan niya ito at gusto niyang kausapin at tanungin.

“Uhm…” Lumingon si Hector, kuno ang noo.

“Why? Do you need anything?”

“Uhm… may itatanong lang sana ako tungkol sa nangyari –”

“Hector!”

Napairap si Salvi nang narinig ang boses ni Mira. Bakit ba palaging sumusulpot ang babaeng ito?

“Seriously?” ‘Di niya mapigilang masabi iyon kaya napakagat-labi si Mira.

“Ops! Did I disturb you, guys? May pinag-uusapan yata kayong importante.”

“No, don’t worry about it. It’s nothing.”

Tumango si Mira at ngumiti kay Salvi.

“Excuse me, can I steal Hector for a sec?” bulong ni Mira

Napatingin si Salvi. Steal? Seriously?

But Hector only chuckled, stood, and followed Mira inside like it was nothing.

Salvi’s jaw clenched. “Tsk. Steal him all you want, bitch.”

Kinabukasan, bumalik si Mira para sa breakfast meeting. Nakatapis pa si Hector nang bumaba sa kusina, at nakita ni Salvi kung paanong sinundan ng tingin ni Mira ang patak ng tubig sa dibdib nito mula sa tuwalya. She nearly slammed her coffee cup on the counter.

That was the last straw. Alam niyang may pagnanasa ang Mira na ito kay Hector!

Salvi went up to her room, kinuha ang isang romance novel mula sa bag at bumaba muli. She pretended to read in the veranda, holding the book close to her chest, her eyes occasionally darting toward Hector and Mira.

“Nice day to read,” aniya, casually.

Hector lifted his head, raising a brow. “You read now?”

“Yup,” sagot niya habang umupo sa couch. “This spot is fresh. Maayos ang hangin. Very... inspiring.”

Tumawa si Hector. “Reading a romance novel while pretending you don’t care what I do? Obvious ka, Salvi.”

“What? I just wanna relax. I’m not watching you and Mira.”

“Didn’t mention her,” Hector said smugly. “But thanks for confirming.”

Namula si Salvi. “Ugh. You’re impossible.”

Lumapit si Hector at sinilip ang cover ng libro. “‘Sins Beneath Silk Sheets’? Seriously?”

She quickly tried to cover the title, but Hector was already laughing.

“Oh my God. Salvi, ito talaga trip mo? Steamy romance habang umiihip ang hangin sa dagat?”

“N-nakakatawa ba?” she snapped.

Hector chuckled, took the book from her lap. “I think a walk would be better for your overactive imagination.”

Bigla siyang nanlamig.

The book was now in his hands.

At sa isang iglap, mula sa gitna ng pahina ay may nalaglag na envelope. Manipis. Kulay cream.

Bumagsak ito sa sahig. Bumuka ng kaunti, at lumitaw ang sulok ng isang polaroid. Hector bent down and picked it up. His brows furrowed. “Ano ‘to?”

Salvi froze.

Wait… no… that’s not supposed to be there!

It was her private collection. Mga polaroid na kuha niya sa sarili—nude, sensual, artistic. Hindi para ipakita. Hindi dapat makita. It was a… hobby.

Pero… paano napasok ‘yun sa libro?

Doon siya nataranta. Hinablot niya ang libro at ang envelope, binalik lahat ng photos sa loob.

“Ano iyon?” kuryusong tanong ni Hector.

“May problema ba, Hector?” biglang tanong ni Mira.

Tumingin si Hector kay Mira at ngumiti. “Mauna ka na muna sa library, Mira. I need to settle with this kid.”

Kid? Ako bata?

            “I am not a kid.”

            “Yes, you are!”

            Biglang hinablot ni Hector ang libro at ngumisi. “You don’t read this kind of book. No secrets. No hiding.”

            Magsasalita na sana si Salvi para magprotesta pero tumalikod na si Hector bitbit ang libro.

            “Hey! That’s my stuff!”

            “I am confiscating it!”

            “Shit!”

No. No. No. Dapat hindi niya makita ‘yun.

Pero isang thought ang bumangga sa isip niya—did he recognize what he saw?

Hindi siya mapakali buong gabi. Dapat niyang makuha ang libro. Natatakot siya na kung ano ang matuklasan ni Hector sa loob niyon. Kaya nang marinig niyang umakyat si Hector, sumagi sa isip niya, Nasaan ang libro? Naiwan ba library?

Tinungo niya ang library nito at hinanap. Nagtataka pa si Mira nang naabutan niya ito dahil kung saan na siya naghahalughog.

“Do you need help?”

“No!”

Wala sa library ang libro. Alam niyang wala sa secret room dahil buong araw itong naka-lock.

Sa kwarto! Sa kwarto ni Hector!

Dahan-dahan siyang sumilip sa hallway. Bago pa man siya makalabas ng pinto, may narinig siyang tunog mula sa kwarto ni Hector—bukas ang pinto, at tila may nag-shower.

Mabilis ang tibok ng puso niya.

“Wala kang ibang kukunin kundi ang nasa loob ng libro. That’s it.”

Pumasok siya. Walang tao sa kwarto. Tahimik. Maliban sa mahinang lagaslas ng tubig mula sa banyo.

Sa ibabaw ng bedside table, naroon ang libro. Bukas. At naroon ang envelope—nakasingit pa rin.

Thank God.

Lumapit siya agad at inabot ang libro para kunin ang envelope nang bigla—

CLACK.

Tumigil ang lagaslas ng tubig.

Bumukas ang pinto ng banyo. God!

Wala siyang matakbuhan—kundi ang malapit na built-in closet. Binuksan niya ito, pumasok, at isinara.

Halos hindi siya makahinga sa kaba dahil baka mahuli siya ni Hector na pumasok sa sariling silid.

Mula sa siwang ng sliding door, kitang-kita niya si Hector.

Basang-basa. Kitang-kita pa niya kung paanong dahan-dahan na pumapatak ang mga tulo ng tubig sa katawan nito. My eyes!

Walang suot kundi isang puting tuwalya sa baywang. Ang katawan nito ay parang eksena mula sa Greek statue—malalim ang cuts, broad ang shoulders, at bawat patak ng tubig mula sa buhok nito ay dahan-dahang gumuguhit sa abs na parang granite.

Salvi covered her mouth.

She should look away. She really should. Pero hindi niya kaya. Paano siya makakaiwas na kahit anong pikit niya, ang katawan nito ang nakikita  niya?

Hector turned, humarap sa salamin. Binura ang fog, inayos ang buhok. Tumuwid, nag-inat. The muscles on his arms tensed, the veins in his hands showed.

My God.

Her father has a good figure. Kaya kahit forty-five na ang ama ay habulin pa rin ng babae. Pero alam niya sa sarili na hindi ganito ka-hot ang daddy niya. Hindi ganito ka… kalaki ng…

Then—he dropped the towel.

MY. GOD.

Nakita niya lahat. Lahat. Walang natira sa imahinasyon.

Hector stood there—hubad. Walang saplot. Walang kahirap-hirap na binubura ang tubig sa balat nito gamit ang puting tuwalya. Basang-basa pa ang buhok niya, tumutulo ang tubig pababa sa batok ng lalaki, dahan-dahang dumadaloy sa lapad ng balikat, papunta sa matipuno nitong dibdib at sa mga abs na para bang inukit ng isang diyos. May mga patak pa ng tubig na bumababa sa ilalim ng puson nito—at wala itong pakialam. Isa itong eksenang hindi dapat makita ni Salvi… pero nando’n na siya, nakatitig.

At hindi lang basta katawan ang nakita niya—kundi lahat-lahat kay Hector.

Dahil wala itong suot. Walang twalya sa balakang. Buong buo ang nakita ni Salvi—ang pagkalalaki nito.

His cock.

It was… hard to look away. Malaki. Makinis ang balat, at kahit nakarelax, may bigat at hubog na para bang nakadisenyo para lang sa kasalanan. Natural ang kapal, at may mga ugat na lalong nagpatindi sa anyo nito. Parang isa pa 'tong bahagi ng katawan ni Hector na may sariling kapangyarihan—tahimik pero nakakatakot, mapanukso, at bastos sa lahat ng tamang paraan. Nanlaki ang mga mata niya dahil hindi niya akalain na ganito kataba… at kalaki.

Dear, Lord! I cannot breathe!

Hindi siya makakilos. Parang may humawak sa paa niya’t ipinako sa sahig ng closet.

Her breath caught in her throat.

He was perfect. Masculine, raw, primal. Ang bawat galaw ng kamay niya habang pinupunasan ang sarili ay parang inaakit siya, sinasadya man o hindi. Kitang-kita niya ang pag-igik ng muscles sa balakang, ang curve ng V-line na parang daan papuntang impyerno.

She felt hot. Embarrassed. Excited. Terrified. Thrilled.

Nang magsuot ito ng boxers at t-shirt, saka lamang siya nakagalaw muli.

Naghintay pa siya nang ilang minuto bago ito lumabas ng kwarto kaya dahan-dahan siyang lumabas nang makatiyak na wala na ito.

Pagbalik niya sa kwarto, napaupo siya sa kama, hinahabol pa rin ang hininga. Nangangatog ang tuhod, nanginginig ang palad.

You saw everything… and you liked it.

God help you, Salvi. You’re in trouble.