Chapter 5 The playfull Alisson

Third person point of view

"Hoy! Naistorbo ko ba kayo?" Nakangising tanong ni Alisson na siyang pumigil sa tangka nilang paghahalikan ni Ethan.

"Magpasalamat ka at pasyente ka dito at major benefactor ang pamilya mo rito dahil kung hindi ay masasaktan ka sa'kin," may halo ng pagbabanta na sambit ni Ethan.

Napatapik siya sa noo dahil tuluyan ng nawalan ng pasensya ito.

"Oh talaga? Tss, tapang natin ah, hindi mo ba nakita yung nangyari kanina?" buong pagmamalaki namang sambit nito na talagang ipinamuka pa sa boyfriend niya ang nangyaring gulo kanina.

"Wala ka naman ginawa diba? Girlfriend ko yung gumawa non para sa iyo."

Nag-iba ang timpla ni Alisson at nakita niya ang madilim nitong aura kaya naman hinila nalang niya si Ethan para maiwasan na ang malaking gulo.

"Ethan, go to your car now. Uuwi na ako," sambit niya dito.

Hesitant pa ito dahil ayaw siyang iwanan pero kalaunan ay tumango ito at tumalikod pero bago tuluyang umalis ng parking lot ay isang nakamamatay ng tingin at nang-iinsultong ngisi ang ipinukol kay Alisson.

Papasakay na sana siya ng kotse ng marinig niya itong magsalita.

"Mukha naman siyang maliit. Bakit hindi mo subukan yung sa akin, sigurado ako na kaya kitang pahiyawin."

Hindi niya alam kung hanggang kailan niya kayang pagtiisan ang ugali nito. Pero dahil sa bata ito ay hindi nalang niya pinansin ang pang-iinsulto nito.

Sumakay nalang siya sa kotse niya at nilisan na ang lugar.

_____

Naiwan si Alisson sa parking lot na sobrang sama ng timpla ng mukha.

"Fvck!" Mura niya dahil sa galit na nararamdaman para sa lalaking doctor.

Kinuha niya ang cellphone niya sa bulsa niya at tinawagan ang isang tao na alam niyang makakatulong para mawala ang galit niya.

Habang hinihintay na sagutin ng nasa kabilang linya ang tawag ay naglakad siya papunta sa kotse niya.

Sakto sa pag-upo niya sa driver's seat ay pumailanlang ang malakas na kanta mula sa speaker.

Kaagad niyang nailayo ang cellphone sa tainga niya dahil halos mabingi siya sa ingay niyon.

"Hello Sheena!" Sigaw niya para marinig siya nito.

Seconds later bigla naman namatay ang tugtog ganoon din ang tawag.

Sheena Costales is her friend pero hindi mo matatawag na normal na pagkakaibigan ang mayroon sila dahil lahat ginagawa nila para sa isa't-isa. At kapag sinabi niyang lahat ay lahat talaga. Kapag kailangan nitong magtanggal ng init ng katawan ay siyang ang tinatawagan at ganoon din naman siya rito.

Tatawagan na sana niya ito ulit ng biglang tumunog ang messenger niya. Tinignan niya kung sino iyon at napangisi siya ng makita na si Sheena ang nagvi-video call.

Pinaandar muna niya ang kotse bago sinagot ang tawag nito.

Kaagad na bumungad sa kaniya mula sa screen ng phone niya ang hubad nitong katawan, ang tanging suot lang nito ay high heels.

Napangisi siya at kaagad na tinamaan ng l*bog.

"Someone is missing you," nang-aakit na sambit nito at talagang bumukaka pa sa harapan ng cellphone para ipakita sa kaniya ang kulay pink nitong pagkab*bae.

Naramdaman niya ang paninigas ng alaga niya kaya naman pinatay niya ang tawag at mabilis na nilisan ang lugar.

____

"Oh! Shit! Ah! Ah!" malakas na sigaw ni Sheena habang binabayo niya ang pagkab*bae nito.

"Huwag kang masyadong maingay baka marinig tayo ng parents mo," paninita niya rito dahil kanina pa ito sumisigaw habang ginagalaw niya.

"Ang l-laki mo k-kasi," sagot nito na hininaan na ang boses.

Napangisi siya at mas lalong ginanahan pagkarinig sa naging sagot nito.

Dinampian niya ng halik ang labi nito at mahinang kinagat.

"Aw!" D***g nito at bahagyang napa-abante.

"Ready yourself Sheena, kasi sisiguraduhin ko na hindi ka makakalakad bukas."

____

Pagod na ibinagsak ni Leslie ang nahahapong katawan sa malambot na kama ng kaniyang kwarto.

Napatingin siya sa kisame at pinag-isipan yung pagbabanta na ginawa nung mga lalaki sa hospital kanina.

Habang malalalim ang tinatakbo ng isip niya ay naulinigan niya ang mahinang pagbukas ng pinto.

"Mom?" Tawag ng isang maliit na boses.

Napangiti siya at dahan-dahan na binalingan ang isang batang babaena nasa edad limang taon.

"Hey Alliyah," bati niya rito at tinapik ang katabi niyang kama.

Alliyah Lauren Dela Constancia is her five year old daughter. She got pregnant with her when she was 23 years old at mula ng ipanganak niya ito ay sila na ang magkasama.

Sumampa ito sa kama at nahiga sa tabi niya.

"How's your day Mom?" Tanong nito at ginaya siya na nakatingin lang sa kisame.

"Dull as always, but I'm fine now," sagot niya.

"Is it because of me?" Tanong nito at idinungaw ang mukha sa mukha niya.

Napahalakhak siya at ginulo ang buhok nito.

"Yes baby, you are the only reason why I'm fighting."

"I love you Mom, I promise that I am not gonna be stubborn, and always follow nana Lucing," malambing na sagot nito at hinalikan siya sa pisngi.

Si Nana Lucing ay ang kinuha niyang tagabantay ng anak niya, ito rin ang nagbantay sa kaniya noon maliit pa siya kaya naman ito na rin ang kinuha niya, bukod kasi sa mabait ito ay sobrang tiyaga din sa mga bata.

"I love you too baby, patawarin mo si Mommy kung hindi ka niya maipakilala sa lolo at lola ha," aniya habang titig na titig rito.

Umiling ito at ngumiti kasabay ng pagpahid nito sa gilid ng mga mata niya. Saka lang niya napagtanto na umiiyak na pala siya.

"You don't have to apologize because I love you and I'm not angry with you."

"You should take a nap and later we're gonna eat ice cream and watch a movie," utos niya at hinalikan ito sa noo.

Umayos ito ng higa at pumikit habang siya naman ay muling napaluha dahil sa nararamdamang awa para sa anak. Walang nakaka-alam na may anak na siya tanging si Nana Lucing lang maging ang parents niya ay walang alam. Dahil alam niya na magagalit ang mga ito lalo na at nagbuntis siya ng hindi niya alam kung sino ang ama ng anak niya. Pero si Alliyah ang isa sa mga nagingn desisyon niya na hindi niya kailanman pinagsisihan.

Pinalipas niya ng ilang minuto at nung makita niya na mahimbing na ang tulog ng anak niya ay saka siya dahan-dahang umalis sa kama at lumabas sa kwarto.

Pagkalabas niya ng kwarto ay naabutan niya si Nana Lucing na nakasandal sa pader habang nagpupunas ng mga mata.

Nanigas siya sa kinatatayuan at kaagad na pumasok sa isip niya na baka narinig nito ang usapan nilang mag-ina na hindi malabong mangyari dahil hindi naman soundproof ang kwarto nilang mag-ina.

Nilapitan niya ito, "are you okay nana Lucing?" Tanong niya.

Napatalon ito sa kinatatayuan at napatingin sa kaniya nang may nanlalaking mga mata.

"Sorry, hindi ko sinasadyang marinig ang pinag-uusapan ninyong mag-ina," paghingi nito ng paumanhin.

"Okay lang po iyon," umiiling na aniya.

Naglakad na sila papunta sa kusina at habang naglalakad ay hindi niya maiwasan na tanongin ang kalagayan ng parents niya. "How's Mom and Dad?"

Mula nung nagbuntis siya at nanganak ay minsan sa isang taon nalang siya kung umuwi, nakakausap niya lang ang mga ito sa cellphone.

"Walang araw na hindi nila binanggit ang pangalan mo, sa tingin ko anak ay kailangan mo ng umuwi, oras na rin siguro para ipakilala mo sa kanila si Alliyah," sagot nito.

Napaisip siya sa sinabi nito. Hindi niya maiwasan na tanungin ang sarili kung oras na nga ba para ipakilala ang anak niya sa parents niya?

"Ano ang sasabihin ko kung magtatanong sila kung sino ang totoong ama ni Alliyah?" Wala sa sariling tanong niya.

"Sabihin mo ang totoo," sagot nito.

Pero paano niya sasabihin na wala talagang ama si Alliyah?