Chapter 1 The Terror Surgeon

Third person point of view

"Doc Leslie! Doc Leslie!"

Napaigtad si Leslie mula sa pagkakadukdok sa lamesa niya ng makarinig siya ng malakas na sigaw na may halong pagmamadali.

Kaagad na sumama ang timpla niya ng makita niya ang isang babaeng nurse na para bang nakipag-wrestling dahil sa sobrang gulo ng buhok at damit. Sa isip-isip niya ay sobrang hapo na nga siya sa magkasunod na operasyong ginawa niya ay dadagdag pa ang mga tao na mukhang hindi naturuan na mag-ayos.

"Hindi ba uso ang suklay at plantsa sa inyo?" May katalimang tanong niya.

Kaagad na namula dahil sa pagkapahiya ang nurse at pasimpleng inayos ang gusot na damit at buhok.

"Pasensya na po Doc, nagmamadali k-"

"Ano ang kailangan mo sa akin?" Pamumutol niya sa mukhang mahabang sasabihin nito.

"P-Pinapatawag po k-kayo s-sa opisina ni D-Doctor C-Chen," kabado at putlang sagot nito.

Napangiwi siya at nakaramdam ng kagustuhan itong saktan pero pinigilan niya ang sarili niya. Sa halip ay itinuro niya dito ang nakabukas na pinto.

Doctor Dante Chen is the director of Manila General Hospital alongside his wife Doctora Irish Chen who is a heart surgeon and a directress of this hospital.

Hesitant na lumabas ang nurse pero sumunod pa rin ito. Ilang segundo lang mula ng makaalis ang nurse ay tumayo na siya at naglakad papunta sa banyo ng opisina niya para mag-ayos ng sarili.

Bago siya lumabas ng clinic niya ay sinigurado niya muna na walang maipupula sa kaniya. Pagkatapos masiguro na maayos at walang gusot ang damit niya ay lumabas na siya at naglakad papunta sa elevator.

Papalapit pa lamang siya sa elevator ay unti-unti ng naghawian ang mga tao lalo na yung mga nurse at ilang resident trainig, ang tanging natira nalang ay ang isang lalaki na diretso lang ang tingin sa nakasaradong elevator, hindi nito alintana ang mga mata na nakatingin dito.

Pinasadahan niya ito ng tingin at napailing nalang siya dahil mapormang-maporma na naman ito, naka-suot ng kulay asul na damit at itim na pantalon.

Naglakad siya papunta sa tabi nito, "mapormang-maporma tayo ah," bulong niya sa mahinang boses para hindi marinig ng mga tao na nasa malapit lang sa kanila.

Ngumisi ito at binalingan siya.

"Thanks babe," sambit nito na medyo may kalakasan.

Kaagad na nagsinghapan ang mga nakarinig kaya naman pasimple niya itong kinurot sa tagiliran.

Si Ethan Lim ay isang surgeon at kasintahan niya pero pagdating sa trabaho ay discreet/lowkey lang silang dalawa, sa katunayan ay maski kapag nasa bahay sila ay para lang silang magkakilala at hindi magkasintahan.

"Sige ilakas mo pa!" madiin na sita niya dito.

"Aray masakit!" Nakangiwing d***g nito.

Binitawan niya ang pagkakakurot dito kasabay ng pagbukas ng elevator, sabay silang lumulan doon at sabay na napahalakhak ng makita nila mula sa papasarang pinto ang mga nakangangang kasamahan sa trabaho.

Pagkasarado ng pinto ay naging tahimik na ang atmosphere nilang dalawa, naramdaman niya ang awkwardness sa pagitan nila pero hindi siya nagkomento tungkol doon.

Habang papataas ang elevator papunta sa fourth floor ay maya't-maya ang pagbuntong hininga niya para magkaroon ng kaonting ingay.

Mula sa gilid ng mga mata niya ay nakita niyang bumaling sa kaniya ang nagtatakang tingin ni Ethan.

"Something wrong babe? Tanong nito at bahagyang lumapit sa kaniya.

Umiling siya, "nothing, just wondering why Doctor Chen's looking for me," mahinang sagot niya.

Ethan heaved a deep sigh of relief bago siya tuluyang tinabihan at niyakap.

"Stop worrying babe, baka may pasyente lang si Doctor Chen na gusto ay ikaw ang umasikaso," pagko-console nito.

Either tama ang sinabi nito or may nagawa siyang kapalpakan. Para sa isang doctor na ay nakakakaba kapag pinatawag ka ng director ng hospital kasi either bibigyan ka nito ng award or sisintensyahan ka na nito.

Hinimas ni Ethan ang baywang niya, "gusto mo date tayo mamaya?" Tanong nito sa kaniya habang ipinapatong ang baba sa balikat niya.

Dahil sa sinabi nito ay naalala niya na hindi pa pala sila nakakapag-date kahit isang beses lang simula nung maging magkasintahan sila at anim na buwan na iyon kaya naman tumango siya bilang pagpayag.

After almost 30 seconds ay biglang bumukas ang pinto ng elevator dahilan para maghiwalay silang dalawa at sabay na lumabas.

Pagkalabas ng elevator ay magkaibang daan na ang pinuntahan nila, ito ay naglakad pakanan papunta sa may hematology department habang siya naman ay naglakad pakaliwa kung saan naroon ang opisina ng director nitong hospital.

Pagkarating niya sa tapat ng pinto ng opisina ni Doctor Chen ay padarag na binuksan niya ito, wala ng katok-katok.

Napaigtad ang dalawang tao sa loob kaya naman galit na tinignan siya nung head nila.

Nagkibit balikat siya bago naglakad sa pinaka-centro ng kwarto at nakahalukipkip na tinanong ito, "pinapatawag mo daw ako?"

Sumimangot ito, "maupo ka nga muna!" pabulyaw na wika nito.

Napipilitang umupo siya sa isang bakanteng upuan katabi nung kausap nito.

Dala ng curiosity ay dahan-dahan niyang tinignan ang lalaking katabi niya

"Leslie, I want you to meet Mr. Walter Aballe, one of the major benefactor ng Manila General Hospital," pagpapakilala ni Doctor Chen na hindi niya pinapansin dahil nakatuon na ang atensiyon niya sa lalaking pinapakilala nito.

"Leslie, are you listening!?" Napipikon na singhal nito.

Tiningnan niya ito, "ehh?" Nagtatakang tugon niya.

Napabuntong hininga ito at mariing pumikit na parang gusto ng sumabog.

Pagdilat ng mga mata nito ay seryosong tingin na ang ibinato sa kaniya, "as I was saying Mr. Aballe here is our major benefactor at bilang isa ka sa mga top performer sa hospital na ito ay ikaw ang napili ko na maging doctor ng anak ni Mr. Aballe." Pag imporma nito sa dahilan kung bakit siya narito sa opisina nito ngayon.

Pagkatapos magsalita ni Doctor Chen ay dahan-dahan na humarap sa kaniya ang isang lalaki na halos kaedad lang ng Daddy niya, nasa mid-fifties pero kahit ganoon ay bakas pa rin ang kagandahang lalaki nitong taglay.

Tumayo ito at numang ang kamay sa kaniyang harapan, "nice to formally meet you Doctora Leslie, I heard from my colleague that you are an exceptional surgeon," puno ng papuri nito.

Lihim siyang napangisi siya at nakaramdaman ng galak at pagka-proud para sa sarili.

Tumindig din siya at inabot ang kamay nito, "maraming salamat Mr. Aballe," buong pagpaggalang na pasasalamat niya na sinamahan niya ng bahagyang pagyuko.

"Ehem!" Doctor Chen cleared his throat.

Bumitaw siya sa pakikipagkamay sa lalaki at hinarap niya ang director.

"Shall we go and see Alisson?" Tanong nito na ang tingin ay nasa kay Mr. Aballe.

"Oh yes!" Masiglang tugon nito at nagsimula na ang mga itong maglakad habang siya ay parang natulos na sa kinatatayuan niya.

Hindi niya alam kung bakit ganito ang epekto ng binanggit na pangalan ng kapwa doctor.

Sa huli ay napailing nalang siya at mabilis na sumunod sa mga ito palabas ng kwarto.

Mabilis ang lakad nila papunta sa pinakadulong hallway sa right wing ng hospital kung saan makikita ang private or vip room kung tawagin nila.

Habang naglalakad ay hindi niya maiwasan na igala ang mata dahil sa ganda nito. Hindi na bago sa kaniya ang ganito kagarang lugar dahil lumaki siya sa marangyang pamumuhay pero bilang normal na tao ay nagagandahan at namamangha pa rin siya sa mga ganitong tanawin.

Kakatingin niya sa lugar ay hindi niya napansin na huminto na pala ang mga kasama niya.

Paghinto niya ay tinignan niya ang nakasaradong pinto kasabay ng pagbasa sa word na vvip.

Doctor Chen motioned Mr. Aballe to do the honor of opening the door. Ngumiti naman ito at kaagad na binuksan ang pinto.

Pagkabukas na pagkabukas sa pinto ay bumungad na sa mga mata nila ang kwarto na walang ibang makikita kung hindi puro itim. Para bang hindi ito hospital room dahil sa pintura ng dingding.

"Kulto ba ang naglalagi sa kwartong ito!?" Wala sa sariling bulalas niya.

Sabay na napatingi ang dalawa sa kaniya at halos suntukin niya ang sarili niya dahil sa katabilang ng kaniyang dila.

"Sorry, those words are supposed to be an inside thoughts," paghingi niya ng paumanhin.

Umiling lang si Mr. Aballe at nanguna na sa paglalakad, sumunod naman sila ni Doctor Chen.

Pagkarating nila sa loob ay nakarinig sila ng parang naiihing boses. "Iih sir huwag."

Dinaanan ng kakaibang kilabot ang buo niyang katawan pagkarinig sa naging tugon ng isang baritonong boses. "Sige na isa lang naman."

Mabilis na hinawi ni Mr. Aballe ang kurtina na tumatakip sa kabuuan ng bed.

Lumuwa ang mga mata niya ng makita ang isang lalaki na walang pang-itaas at ang nurse na nakaupo sa tiyan nito.

"What the hell is this Alisson Luigi!?" Sigaw ni Mr. Aballe.