Chapter 20
Suspicion
"How's your first day?"
His soothing and relaxing voice has always been a piece of solace for me.
Truth was... I was a tad exhausted. But I didn't want him to worry about it. Simpleng bagay lang naman iyon. Hindi na dapat pang palakihin.
Kakatapos ko lang magpalit ng pambahay. Umupo muna ako sa kutson at niyakap ang unan.
"Ayos lang." I stopped myself from adding more. "Ikaw? Uh. Kamusta sa dati mong school?"
I smiled. Let's rather talk about yours, Zaro. His life in Ma
Chapter 21PromisesDahil tuloy roon, wala ako sa sarili pagkarating sa classroom. Sa kabutihang palad, pinagpasalamat kong abala sa pag-uusap ang karamihan sa mga kaklase. Hindi nila masyadong napansin ang pagdating ko.Huminga ako nang malalim, mabigat na nagtungo sa upuan. Tinuon ko ang kanang siko sa desk at sinandal sa palad ang sentido, lalong lumalim ang daloy ng isip nang natulala na sa kawalan.Kobe Lascano... What are you up to? Are you one of those people they warned me about?Pumikit ako at sinubukang humagilap ng kapayapaan sa isip."Nakita ko nga. Legit 'yung starstruck ko!""Alam mo 'yung ganda na nakaka-intimidate? Feeling ko hindi ko siya kayang kausapin! Parang hindi ako worth it ng laway niya ganon! Sarap magpatapak!"Rinig ko ang tawanan nila. Napadilat ako."Pero may ilang nakakita raw na nilapitan siya nila Grace. Parang may seryosong pinag-uusapan."
Chapter 22WarningKinabukasan, nabalitaan ko na lang na umalis na si Zaro pabalik sa Maynila.Bukod kasi sa iniwan niyang mensahe sa akin, usap-usapan din sa mansiyon ang biglang pagbisita nito. Kita kong tuwang-tuwa ang mga kasambahay at mga trabahante na muli siyang masilyan.Kaya naman nang dumating ako sa school, laking gulat ko nang maging ang mga estudyante ay nalakap din iyon.Base sa mga narinig sa paligid ay mistulang may ideya rin ang mga ito sa pagbisita ni Zaro sa Castel.Hindi ko rin sigurado. Ngunit tuwing napapagawi ang mga m
Chapter 23HiyasListless, I left my room appearing as someone with a heavy baggage. Kahit anong gawin ko ay hindi ko magawang isipin kung paano ako papasok nang ganito ang kalagayan.Hindi pa nakatulong ang samu't saring katanungan sa akin. Sino ang lalaking iyon? Nakita niya ba nang malinaw ang aking mga mata? At... ano ang ibig niyang sabihin?He told me I should be careful. Those words felt familiar but it appealed me differently. Ang paraan niya ng pagtitig, paghawak, at pagpapaalala sa akin, lahat ng iyon ay nakakapangilabot pa rin."Lumi," si Nana na nasa landing pala ng ikalawang pala
Chapter 24ProphecyI didn't know what's going on. But the next thing I knew, I saw myself half-running on my way to the parking lot just to escape that dreadful commotion.Pagkatapos ng nangyari, hindi ko na sila maintindihan lahat. Naging magulo ang buong paligid, hindi na nakontrol ng aming prof ang mga kaklase. Naghari din ang kaingayan kaya nabulabog maging ang mga katabing silid."Sabi ko na nga ba. Una pa lang, ang dami nang kakaiba sayo!""Sugo ka ng mga Aurdel, ano?! Anong ginagawa mo rito? Balak niyo na naman kaming salakayin?!""Engkantada! Binighani mo lang ang mga lalaki! Kahit sina Victor at Kobe nabiktima mo!"Umiling ako at miserableng naiwang mag-isa sa kinatatayuan. Nakatanggap ako ng iba't ibang akusasyon at panunuligsa. Ngunit wala talaga akong alam sa lahat ng binabato nila sa akin.Nanginig na ako sa takot. Lalo na nang umabot na sa puntong pinagbababato nila
Chapter 25Improvements"Wait, what is this?"Kinabahan ako. Isasarado na sana ni Zaro ang pinto sa tabi ko ngunit inangat niya ang aking braso.He examined it and a perpetual scowl dawned on his face. Especially when he lifted his eyes on my face and parted some hair strands off my forehead. Tumalim lalo ang tingin niya nang may nasipat doon.Dahil nataranta sa bigla niyang ikinikilos, hinawi ko rin pabalik ang kamay niya at napatikhim."Zaro...""Bakit may mga sugat ka?" mataman niyang ti
Chapter 26EngagementHow did I end up here? Somebody please tell me. I held my breath inside for a moment before letting it go nervously.Kailanman, hindi naging magandang kombinasyon ang klase-klaseng kaganapan at mabilis na takbo ng oras. Ito tuloy ang kinalabasan, tila hindi na maalala kung paano nauwi sa ganto bigla ang lahat.With Kobe and Azalea on each side, I walked across the quadrangle with a horrified and uneasy gait, head down low. Hindi rin makakalagpas sa akin ang gulat at pagkagimbal sa hitsura ng mga tao kada mapapagawi ang tingin dito.I knew this would happen. It was the ki
Chapter 27TrustAzalea:Where are you? Malapit na kami i-dismiss.Nilibot ko ang paningin sa lugar kung saan ako pansamantalang namamalagi. I was on a mini park nearby our school. Nasa kabilang ibayo naman ang mga food cart.I availed a cup full of streetfoods though. Mabilis nga lang iyon dahil naisip na baka maabutan pa ng mga kaklase.Ako:Text mo na lang ulit ako kapag palabas na kayo. Ako na lang ang pupunta :)I sighed as I put my p
Chapter 27TrustAzalea:Where are you? Malapit na kami i-dismiss.Nilibot ko ang paningin sa lugar kung saan ako pansamantalang namamalagi. I was on a mini park nearby our school. Nasa kabilang ibayo naman ang mga food cart.I availed a cup full of streetfoods though. Mabilis nga lang iyon dahil naisip na baka maabutan pa ng mga kaklase.Ako:Text mo na lang ulit ako kapag palabas na kayo. Ako na lang ang pupunta :)I sighed as I put my p