Special Chapter
"Azul! Azul ang color ng brief ni Azul! Nyenye!"I frowned at my female classmate, Jianne Rhed. The other girls giggled with her as they flocked to my table.
Our break time just started and they're already here to pester me like the usual. I frowned more as I glanced over my shoulder to see if it's true.
But then I realized, Moma gave me a red underwear. I laughed kasi may naisip na response doon.
"That's bad. Bakit ka naninilip sa akin, ha, Jianne?"
"Yieee!" the class teased.
Jianne's face flushed. "Inaasar lang kita kasi hindi mo ako nipansi
Prologue "Open your legs," he whispered drunkenly. Without ado, I obliged willingly like a four-year-old kid desperate for her doll toy. But needless to say, what's in front of me was far from a mere toy.It was hard, huge, and saluting—something erecting. Something restricted to children. My lips twitched at that thought. Children... Even with these fiery sensations I was enduring, I groaned at the back of my head chanting I'm not a fucking child anymore. Not even a little girl. Definitely not. I confirmed it when a soft moan fled to the thin air, apparently coming from my mout
Chapter 1 Message Eyes. Eyes are the windows to your soul... that's what they told me. Then I wonder what my soul looks like. Is it pure, sweet, solemn, radiant, and innocent? Or is it... dark, violent, murderous, and shameful? I want to know. I'm curious about my own soul and essence. But sadly, no one's willing to take a glimpse through the window. Tumingala ako, dinama ang kapayapaan, ang sariwang hangin ng pang-umagang araw. Kasalukuyan akong nasa ilalim ng isang matayog na puno kaya nalilimliman kahit papaano. Mula sa taas, tanaw
Chapter 2Safety"Hoy, Lumi!"I locked my lips as I turned to a familiar voice. Isang nakabusangot na Jackie ang tumambad sa akin.Syempre, alam ko na ang pakay nito ngunit labag man sa loob ay inensayo ko na ang gagawin."Jackie," I smiled, the more reason for her to be furious.Pagkatigil sa harap ko, nilahad niya ang kamay at tila inip."Iyong papel, akin na.""Tungkol don, Jackie, sorry. Dahil sa trabaho kanina sa kwadra, hindi ko namalayang naiwala ko 'yung papel."Hindi pa man ako tapos sa sinasabi, napamulagat na siya sa pinaghalong gulat at inis."Ano?! Kainis ka naman, Lumi, e!"Bahagya akong napayuko. "Pasensiya na talaga.""Bigla mo kasing hinablot! Tapos burara ka naman pala!"Hindi na ako nagsalita at tinanggap na lang ang mga sentimyento nito.To be honest, I don't know what's gotten into me that I have to resort to mendacity
Chapter 3BuffaloMy cheeks flushed when I reckoned what's that about. Is he... perhaps... concerned about me?He said it's for my safety... Why? Are those guys up for something when they told me to come with them?Truth be told, I really did feel something strange earlier when they talked to me. But it wasn't enough warrant to judge them, especially when they're being nice to me. Something that is really precious for me.People being friendly... Having friends, having someone to talk to, being my true self when they're around.I smiled inwardly. Wow. Is it possible to experience that?Habang pabalik sa mansiyon ay hindi ko maiwasang tanawin ang matatayog na bakod at pader. Nakapalibot iyon sa buong lupain ng Castellano.May mga pagkakataong nawawala sa isip kong mayroon noon dahil napakalawak naman ng buong lupain. Kaya parang hindi rin dama ang pagkakakulong dito sa loob ng ilan
Chapter 4MattressI still can't believe it. My first kiss in everything was stolen by Zaro! It also doesn't help that he's unconscious and oblivious. He can't remember a thing! Tuloy, hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o sumama ang loob.It's not fair though. He should at least... remember it, I guess?I derided to myself. What for, Lumi?Kinaumagahan noon, mula sa patio ay tanaw ko ang pagpanhik ng kanilang grupo patungo sa kwadra kanina. I think they planned on sauntering around before going.Linggo ngayong araw kaya naman maagang umalis si Nana para magsimba kasama ang ilang kasambahay. Samantalang ako, naiwan dito sa mansiyon.Wala namang pinapagawa sa akin ang matanda ngunit hindi ko pa rin maiwasang hindi magtampo tuwing Linggo. Hindi nila ako sinasama. Bawal daw akong lumabas.Kasalukuyan akong nasa silid habang nakahalumbaba gamit ang parehong kamay, nakatanaw kina
Chapter 5GratefulHindi ako mapanatag sa sitwasyong kinalalagyan ko sa mga oras na iyon. Kung bakit nasa loob ng maliit kong silid ang Senyorito ay hindi ko pa rin alam dahil kapuwa kami tahimik lang simula nang papasukin ko siya rito.Kung may ingay man na maririnig sa paligid, siguro iyon ay ang paminsan-minsang pagtama sa pinggan ng kubyertos ko.Isa pa, dalawang bagay ang umiikot ngayon sa utak ko. Bukod sa aksidenteng halik noong nakaraang gabi, na malinaw sa aking hindi alam ni Zaro, dumagdag pa ang kakatwang memorya ko sa mapanganib niyang histura.Was it a dream or a memory? Siguro sa sobrang kahibangan ay nag-iilusyon na ako masyado."What are you thinking?" basag ni Senyorito sa katahimikan.Awtomatiko akong nanigas sa gulat. Napatigil ako sa pagkain. Nang natanto ang kanyang tanong ay nag-init ang mukha ko dahil totoong alam na alam ang sagot doon."K-Kung ano pa pong
Chapter 6AzulPara akong lumulutang habang patungo sa gazebo na tinukoy ni Senyorito. Ang totoo, nag-aagaw ang tuwa at takot ko para sa sarili.Hindi ko na maintindihan. Sa pagkakaalala ko ay matibay naman ang paninindigan na imposibleng magtagpo man lang ang aming landas. Pero dahil lang sa narinig, nagkaroon ng liwanag ang dulo ng madilim na kuweba. Nakadiskubre ako ng katiting na pag-asa at lubos ko iyong ikinatutuwa. Gaya rin ng pagkatakot ko para sa sarili.Nang tanaw ko na itong nakaupo sa gazebo at nakatalikod mula sa aking direksiyon, awtomatiko ako napabuntong-hininga.Nakakatakot pa rin. Hindi ko dapat 'to masyadong bigyan ng kahulugan.Naisip ko, siguro dahil sa kabila ng pagiging malupit, sadyang may nakatago lang na kabutihan sa sulok ng puso nito. He's just too kind to stomach a damsel in distress roaming around with time bombs in her hands, full of casualties and mishaps.
Chapter 7Pridyeder"Alalahanin mo ang mga bilin kong bata ka. Ilang ulit ko nang tinuktok sa utak mo kung gaano kadelikado ang paligid.""Wala naman po kayong dapat ipag-alala, Nana. 'Yung kambal lang po talaga ang kasama ko."Tumalim lang ang tingin niya sa akin. "Alam ko. Pero kahit kanino dapat kang mag-ingat. Maski kanino!""Maski po sa inyo?" I asked innocently as I glanced at her through the mirror.Panandaliang nangibabaw ang katahimikan sa silid. Taimtim lang na nakatingin sa akin si Nana mula sa likuran ko kaya pinagpatuloy ko ang