Kabanta XV

Lucas' POV

Hindi ko talaga sila maintindihan lalo na yung....yung halik sa pisngi ko. Rmdam ko ang pag init ng pisngi dahil sa biglang naisip. Pulit-ulit na parang sirang plaka. Nakakahiya, nasa harap ko si master. Sana ay hindi niya nakikita ang hitsura ko ngayon.

"Answer me." Isang buntong hininga ang pinakawalan ko, alam kong dapat ay matakot ako sa kaniya pero hindi ko talaga magawang matakot lalo na at palaging kalmado ang kaniyang boses at tono.

"Master, kung kaedad niyo po ang kapatid niyo ay hindi niya po sasabihin ang bagay na 'yon." Dala lang ng emosyon ang mga salita ni Rell at hindi pangseryosohan. Gusto lang talaga niya sa mga tao.

"He mean it! If he said he wants to marry you then he will marry you." Bakit mas mukha pa siyang problemado sa akin? Ako dapat ang nakasuot ng problemadong mukha, hindi siya. At wala namang dapat ipagalala, tulad ng sinabi ko magbabago pa ang isip niya at baka nga pagsisihan niya pang sinabi niya ang mg