Lucas' POV Hindi ko talaga sila maintindihan lalo na yung....yung halik sa pisngi ko. Rmdam ko ang pag init ng pisngi dahil sa biglang naisip. Pulit-ulit na parang sirang plaka. Nakakahiya, nasa harap ko si master. Sana ay hindi niya nakikita ang hitsura ko ngayon. "Answer me." Isang buntong hininga ang pinakawalan ko, alam kong dapat ay matakot ako sa kaniya pero hindi ko talaga magawang matakot lalo na at palaging kalmado ang kaniyang boses at tono. "Master, kung kaedad niyo po ang kapatid niyo ay hindi niya po sasabihin ang bagay na 'yon." Dala lang ng emosyon ang mga salita ni Rell at hindi pangseryosohan. Gusto lang talaga niya sa mga tao. "He mean it! If he said he wants to marry you then he will marry you." Bakit mas mukha pa siyang problemado sa akin? Ako dapat ang nakasuot ng problemadong mukha, hindi siya. At wala namang dapat ipagalala, tulad ng sinabi ko magbabago pa ang isip niya at baka nga pagsisihan niya pang sinabi niya ang mg
Lucas' POV Kakatapos ko lang maglinis ng kwarto ni master at dahil may bisita mamaya ay hindi siya umalis ng bahay, para siyang buntot. Pakiramdam ko tuloy ay mayroon akong alagang aso. Hindi ko alam kung hindi ba siya napapagod sa ginagawa niya o gusto lang niyang makita kung nagtatrabaho ba talaga ako. "Lucaaas!" Isang malakas na sigaw ang pumalibot sa buong pasilyong nilalakaran namin ni master at isang yakap mula sa likod ang natanggap ko. "Good morning, oh, it's already noon! Good afternoon!" Ngumiti siya sa akin bago bumaling sa kuya niya at inilabas ang dila niya na tila ba nangaasar. "Are you done with your work?" "Oo, Rell." Sagot ko na mas lalo niyang ikinangiti. "Then, let's play! Let's go." Hinila niya ang kamay ko pero pinigilan siya ni master. "What now? Can't I play with my older brother?" Ngumiti siya ng kakaiba kay master na ikinainis ni master.....base sa mukha niya. "What do you mean? And Lucas is tired." Hindi naman
Lucas' POV Matapos namin kumain at mag kwentuhan ay bumalik na kami sa loob, si master ay kailangan ng maghanda para sa mga bisita mamaya habang si Rell naman ay hinila ako sa kwarto niya. Gusto daw niyang basahan ko siya ng kwento pero hindi ba siya sasama mamaya sa kapatid niya? "Why don't you sleep here with me?" Pinagdikit niya ang dalawa niyang palad at tumingin sa akin gamit ang mga mata niyang ginto, nagpapacute na naman siya. Ayaw ko siyang tanggihan kaya lang baka magalit si master at isa pa, hindi magandang balita kapag kumalat ang balita na natutulog ang isang alila sa kama ng amo niya. "Hindi ka ba sasama sa kuya mo? Dadating ang pamilya ng magiging asawa ni master." Mas maganda kung babaguhin ko ang usapin. Nah, I'm not really needed there and no one will even want me there sitting on one of the chairs and eating together with them." Mahaba niyang ani, mukhang wala lang sa kaniya dahil sa blangko niyang ekspresyon pero alam kong gusto
Lucas' POV Bigla akong nanginig sa takot at mahigpit na kumapit sa balikat ni master, yumuko ako at nagkagat ng labi. Hindi ko alam ang gagawin ko pero si master ay mukhang walang balak na ibaba ako kahit na nasa pinto ang kaniyang kasintahan at nakatingin sa akin ng masama. "M-master." Nagpilit akong bumaba pero masyado siyang malakas para sa akin. Ayaw niya akong bitawan. "I-ibaba niyo na po ako." Natatakot ako sa pwedeng mangyari sa akin lalo na at mukhang masamang balita ang kasintahan ni master, mainit din ang dugo niya sa akin, alam ko. "We will watch the flowers together." matigas na saad ni master sa akin na mas lalo lang nagpanginig sa akin. Rinig ko ang yabag ng kasintahan ni master palapit sa aming direksyon. Pero.....hindi pa rin talaga ako binababa ni master. Ano bang balak niya? "Put her down, Hugo." Her, mukhang hindi pa din niya alam na lalaki ako. Kung malalaman ba niyang lalaki ako ay mababawasan ang pagkairita niya sa akin? o M
Warning: This chapter contains scenario that might not be suitable for you. Strictly for 18+. Lucas' POV Pagakatapos naming kumain ay dumiretso ako sa kwarto ni master habang si Rell naman ay kinailangan munang umuwi, hindi ko alam kung bakit pero sabi niya ay babalik naman daw siya bukas hindi lang niya sinabi. Ayaw pa nga niya ako bitawan at hinihila niya pa ang kamay ko para sumama sa kaniya pero kailangan ko din kaseng pumunta sa kwarto ni master. Nagpahirapan pa kami kanina dahil ayaw niya talagang bumitaw buti na lang ay dumating ang kaniyang butler at hinila na siya pasakay ng sasakyan. Umiiyak pa siya habang nagpupumilit na makawala pero bago sila sumakay ay sumigaw pa siyang babalik siya. Ngayon naman ay si master ang preblema ko, nakatayo kami sa kaniyang balkonahe pero hindi naman siya sa hardin nakatingin kundi sa akin, hindi tuloy ako komportable lalo na at nakangiti pa siya. Mas lalong hindi ako komportable dahil sa suot niyang polo na fit n
Warning: Some words might not be suitable for you. Strictly 18+. Lucas' POV Minulat ko ang mga mata ko dahil sa isang mabigat na bagay na nakapatong sa tiyan ko pagtingin ko ay nagulat ako nang si master ito at...at hubad. Kitang kita ko ang buong likuran niya. Napakalapad at napakasexy. Mas nanlaki ang mga mata ko dahil miski ako ay nakahubad rin. Sinubukan kong alisin ang kamay niya, buti nalang ay hindi siya nagising. Nang ako ay tumayo ramdam ko ang biglang pagsakit ng buo kong katawan lalo na ng likod ko. Ramdam ko ding may tumutulong likido galing sa aking pwetan, nakanganga akong bumaling kay master na mahimbing ang tulog, napakapayapa ng mukha niya at nakangiti pa habang ako ay masakit ang buong katawan, nanginginig pa ang mga binti ko. Sinubukan kong lumakad pero biglang bumigay ang mga tuhod ko na lumikha ng malakas na tunog. Rinig ko ang ilang mabibigat na yabag at mabilis akong inilapag sa kama. "Are you hurt?" May pag aalalang tanong ni maste
Lucas' POV Ah, mukhang nakatulog ata talaga ko nang matagal. Madilim na at narito na rin sa kwarto ang lahat ng mga katulong. Unti-unti akong bumangon dahil mahapdi pa rin ang pwetan ko, kumikirot pa rin ang likod ko. Walang ingay akong lumakad palabas ng kwarto, hindi na rin ako nag abalang mag sapin sa paa dahil gagawa lamang ito ng ingay. Malamig ang sahig ngunit ayos lang. Ilang taon rin naman akong yapak at nanatili ang mga paa ko sa sahig nang walang kahit na ano. Mabagal ang pagkilos ko at dahan-dahan upang hindi kumirot ang mga bahagi ng katawan kong sumasakit. Tahimik ang buong pasilyong nadadaanan ko, bawat sulok ng bahay ay napakatahimik kaya nakakatakot gumawa ng ingay. Para bang kapag gumawa ako ng ingay ay magigising ang lahat. Isang malalim na hinga ang ginawa ko dahil nasa hagdan na ako. Mas mahihirapan akong bumaba, dahan-dahan muli akong kumilos at bawat hakbang pababa ay mas lalong kumikirot ang pwetan ko. Ininda ko ang sakit han
Lucas' POV Habang kumakain ay napapansin ko ang ilang paulit na pagsilip sa akin ni Rell. Hindi ko alam kung may gusto ba siyang sabihin o itanong. Para kaseng hindi mapakali ang mga mata niya. "May problema ba, Rell?" Ako na lang ang magbubukas ng usapin. "Are you sick?" May pag aalala sa kaniyang mukha at boses, ibinaba ko ang kutsara ko sa plato at tinignan siya nang diretso bago nguminiti. "Wala, ayos lang naman ako." Kahit na sinabi ko na sa kaniyang ayos lang ako ay hindi pa rin nag bago ang ekspresyon ng kaniyang mukha. "Wala kang dapat ipag-alala, ayos lang ako at walang sakit, siguro ay pagod lang ako." Ngumiti ako sa kaniya nang medyo lumuwag ang kaniyang ekspresyon. "Ahm, then after this, you can go ahead and rest in your bed." Ngumiti siya sa akin pero hindi katulad ng ngiti niya kapag masaya siya o kaya ay ayos lang ang pakiramdam niya. Tumango na lang ako. ***** Pagod akong bumalik sa kwarto ng mga katulong, par