Share
16.2
Kaugnay na kabanata
The Ambiguous Doctor 17.1
Celine's Point Of View MAAYOS NAMAN ang naging araw ko rito sa clinic. Not until dumating na ang bagong Doctor na si Emmanuel sa kabilang kwarto ng clinic. "Good Morning, Doc!" Lara—his secretary—greeted him. Mabait naman si Lara. Nakakwentuhan ko siya buong araw no'ng inaayos pa ang kwarto ng clinic ni Dr. Emman. She even told me that she likes Dr. Emman. Hindi na ako nabigla ro'n. Halos lahat ng mga kababaihan ay kilala si Dr. Almoreno. He's kind but ambiguous at the same time. Tumango si Emman at saglit na nginitian si Lara pagkatapos ay pumasok na sa kaniyang clinic. Pumwesto na kami ni Lara sa mga pwesto namin pagkatapos ay ginawa ang mga trabaho namin. Smooth lang naman ang naging araw ko rito. Bagay na ipinagpapasalamat ko. Break time na at panandaliang sinara ang clinic. Lumbas si Lara habang ako naman ay nilabas ang baon ko na nga fresh veggies. Kahit ako feeling ko hindi ako rito mabubusog. I just shrugged and put the dressing on the veggies. "Ayan lang ang kakain
The Ambiguous Doctor 17.2
Celine's Point Of View Oras ang lumipas bago nagsara ang clinic nina Doc Salvie at Emman. Dapat ay sasabay ako kay Lara subalit hindi ko maalala kung saan ko nailagay ang engagement ring ko kay Demion. Tinanggal ko 'yon saglit dahil gumamit ako ng comfort room kanina. Kanina ko pa hinahanap subalit hindi ko makita. Hindi naman pwedeng ipagpabukas ko ang paghahanap sa singsing ko na 'yon dahil engagement ring ko 'yon. "What are you looking for?" Tanong ni Emman sa likuran ko. Alam kong siya ang nagsalita sa aking likuran dahil sa boses niya. Hindi ako umimik at nagpatuloy sa paghahanap ng engagement ring ko kay Demion."Are you looking for your engagement—" Hindi niya natuloy ang dapat na sasabihin niya nng bigla akong magsalita. "Tinago mo?" Nagtitimpi sa galit na turan ko. "N-no. I saw this when I went out of my clinic." Aniya at tinuro ang pintuan ng clinic niya. "Ibigay mo na sa akin, Emman. I am not joking." Seryosong sambit ko. Wala akong oras para makipag-biruan sa kaniya
The Ambiguous Doctor 18.1
Celine's Point Of View NANG IMULAT ko ang aking mga mata ay agad na bumungad sa akin ang puting kisame. Agad akong nabigyan ng ideya na nasa ospital ako dahil sa tumambad na kisame pagkamulat ng mga mata ko. I looked at my surroundings at walang tao sa paligid ko ni isa. In an instant, I recalled all my memories again. Hindi lang pala isang panaginip. Totoo nga na naaalala ko na ang lahat. Maingat akong umupo mula sa pagkakahiga pagkatapos ay hinanap sa bedside table ang cellphone ko subalit hindi ko nakita. Nang marinig kong tumunog ang doorknob ay dali dali akong humiga at nagpanggap na natutulog dahilan para ipikit ko ang aking mga mata. "How is she, Doc?" Tanong ni Mommy sa tingin ko'y doktor ko.Nanatiling nakapikit ang aking mga mata habang magkausap sila mg Doktor ko. Nang marinig kong lumabas na silang dalawa sa aking silid ay doon ako nahdesisyong imulat ang aking mga mata at muling hinanap sa bedside table ang aking cellphone. Nang makita ko ito ay agad kong kinontak si
The Ambiguous Doctor 18.2
Celine's Point Of View KINAUMAGAHAN AY maaga akong nagising. Masakit ang ulo ko at medyo nasusuka ako. Marahik ay dahil sa pag-inom namin ni Shamae ng alak kagabi kaya ganito. Nahihilo man subalit pinilit ko ang sarili ko na tumayo at bumaba sa kusina. Naabutan ko sina Cyrille at Manang Puring na naghahanda ng makakain namin. "You were drunk last night. Here, sip some coffee." Turan ni Cyrille. Buong akala ko ay tatanungin niya ako kung bakit ibang iba ang ugali at galaw na ipinapakita ko sa kanila these past few days pero nagkamali ako. Ni isang tanong ay wala akong narinig mula sa kanila. "Was I really totally wasted?" I asked the moment I finished sipping the coffee. "Super." Iiling iling na ani Cyrille. "Normal 'yan sa mga taong nasa edad mo, Celine. At tsaka, ngayon ka lang namn ulit uminom ng ganyan. Enjoy lang nang enjoy." Nakangiting sambit ni Manang Puring. I smiled at them and right after that, I decided to prepare myself for my work. Nakahanda na ang gagamitin kong
The Ambiguous Doctor 19.1
Celine's Point Of View I AM PREGNANT and I don't know what to do. Isang buwan na ang nakalipas subalit hindi pa rin ako nagkakaroon. I looked at the pregnancy test that I was holding a while ago and quickly called Shamae while I was shaking. "Really?! Wait for us. Zaijan and I will be there in a bit." Aniya. Mangiyak-ngiyak akong tumango na animo'y kausap ko harapan si Shamae at hinayaang maputol ang tawag namin sa isa't isa. Ilang minuto ang lumipas bago nakarating sina Shamae at Zaijan dito dahilan para lumapit ako sa kanila at nagmamadaling ipinakita sa kanila ang pregnancy test nang masiguro kong nakasarado na ang pintuan ng kwarto ko rito sa mansyon. "Oh my gosh!" Sambit ni Shamae habang ang kaniyang palad ay nakatakip sa kaniyang bibig. Zaijan on the other hand moved closer to me and gently hugged me. "I'm going to be a godfather. I really can't believe it." Sambit niya. Nang matapos akong yakapin ni Zaijan ay agad kaming nag-usap. Kaming tatlo pa lang ang nakakaalam sa
The Ambiguous Doctor 19.2
Celine's Point Of View KINAUMAGAHAN AY agad kaming nag-usap usap nina Zaijan at Shamae pagkagising namin. Dito sila sa kwarto ko natulog dahil kailangan naming magplano tungkol sa anak ko. "Pvtang ina, paano kung masuntok ako ni Tito?" Halatang kinakabahang sambit ni Zaijan. "He won't. In fact, magiging masaya pa 'yon!" Nakangiting wika ko. I heard him heaved a deep breath then spoke, "Alright, alright! Bago tayo mag-usap ulit, can we eat first? I'm sorry but I'm starving... seriously." Zaijan uttered. Pagkababa namin ay sinalubong agad kami ni Manang Puring. Cyrille probably went to her work already. "You can join us, Manang," nakangiting wika ko habang sina Zaijan at Shamae ay abala sa pagkain. "Naku! Nakakain na kami, Celine. Kumain na kayong tatlo upang magkaroon kayo ng lakas tatlo." Nakangiting sambit ni Manang Puring. Tumango ako at nagpaalam naman na si Manang Puring. I looked at my tummy and couldn't help but to smile. I'll become a mother soon. Lumipat sina Shamae a
The Ambiguous Doctor 20
KASALUKUYAN KONG hawak hawak si Levi. Narito kami ngayon sa mall habang naghahanap ng mabibili naming regalo para kay Mommy. Birthday niya kasi ngayon. "Levi, be careful!" Nag-aalalang sambit ko. Agad naman siyang hinabol ni Zaijan na siyang naging dahilan ng pagsapo ko sa aking noo at bahagyang pag-ngiti. He is now 6 years old. Aaminin ko, inantay kong bumalik si Emman no'ng ika-apat na taon niya sa Canada but things turned out the way I never expected it to be. Hindi siya bumalik at ayon ang lalong nakapagpa-tibay sa akin na kaya kong palakihin ang anak ko mag-isa sa tulong ng mga mahal ko sa buhay. "I told you many times not to run, Levi. The floor is slippery." I uttered then fixed the towel that is placed underneath his shirt. "Heto naman. Talagang magkukulit 'yan, Celine. Kaya nga bata, eh." Bulong ni Zaijan pagkatapos ay muling hinabol ni Zaijan si Levi na ngayon ay papasok na sa isang restaurant. "Mom, I want to eat." Nakangusong aniya. I smiled and held him on his chee
The Ambiguous Doctor 21
WILL I GREET him after all the bad things he did? Wala na akong ibang ginawa kun'di ang i-greet siya dahil napaka unprofessional naman kung idadamay ko ang past namin sa trabaho. "Good evening, Doc." Labag sa loob na pagbati ko sa kaniya. He nodded and quickly brought back his gaze to Ma'am Medina. Nag-usap sila ulit habang ako naman ay naglakad papunta sa gilid ni Ma'am Medina upang makalabas na ng ospital. I don't know why I feel so embarrassed with his actions towards me. The way he acts, it seems like I'm nothing but a stranger to him. I just shrugged and looked at my watch. It's 10:55 PM and I need to go to our house before 12:00 AM. They're all planning to surprise Mommy with a simple celebration before she leaves the Philippines again. Nandito pa sa loob ng sasakyan ang gift namin ni Levi for her. Shamae and Levi were outside. The food that they bought were probably the food we're gonna eat at Mommy's celebration. Ilang minuto ako nagmaneho bago nakarating sa bahay. Nagpa
Pinakabagong kabanata
