Dumating ang araw ng kasal nina Nathan at Raleigh. "Raleigh, anak?" Raleigh smilingly turns around when she heard her mother's voice. "Wow, you look so wonderful, sweetheart." ang medyo naiiyak na nasabi ni Clarissa sa anak. "Thank you, Mommy... So, what do you think, Daddy?" ang tanong naman ni Raleigh sa ama. "Your husband is lucky to have you as his future wife, my princess..." ang medyo emosyonal na turan ni Ralf sa anak. "I'll take that as a compliment, Dad... Gusto ko rin po palang nagpasalamat for taking good care of Mommy Jasmine's sister and my cousin for my wedding." ang nakangiting pasasalamat ni Raleigh sa mga magulang. Naglakad naman palapit sa kanya si Tiya Carmen, habang titig na titig ito Kay Raleigh. "Napakaganda mo, iha. Tiyak na maligaya ang Mommy Jasmine mo at si Paulo na makita ka sa iyong wedding gown." ang naiiyak din na dagdag ni Tiya Carmen. "I'm sure Jasmine's happy and proud in heaven." ang turan ni Ralf. "And Paulo, too. They must be celebrating up
SA WAKAS ay natapos na rin ang Championship game between St.Charles Highschool at San Luis Highschool.Wala nang tao sa basketball court pero nandoon pa rin ang mga streamers na ginawa ng mga estudyante para sa basketball team ng kanilang eskuwelahan. Nalulungkot si Bethany dahil hindi nakuha ng school nila ang Championship title. Nanalo ang katunggali nila,ang San Luis Highschool at ang lamang lang ng mga ito ay anim na puntos. Sa gitna ng kalungkutan at nakakaramdam din siya ng kaba.Ito na kasi ang araw na pinakahihintay niya.Ito ang araw na magtatapat siya ng kanyang totoong nararamdaman sa isang tao na matagal na niyang sinisinta ng palihim... "Goodluck sa gagawin mo, Beth. Huwag kang kakabahan at nenerbiyosin, okay?" ang pagpapalakas-loob ni Clarissa kay Beth. Naputol sa malalim na pag-iisip si Bethany nang marinig niya ang boses Clarissa. Magkababata silang tatlo nina Clarissa at Peter. Mula elementary hanggang highschool ay hindi na sila naghiwalay ng eskuwelahan at class se
Inilapag ni Bethany ang mga grocery bags sa lamesa. Kagagaling lang niya sa grocery upang bumili ng isda dahil gusto ng kanyang anak na kumain ng sinigang na isda. Kahit na matagal na silang nakatira sa Doha, Qatar dahil sa trabaho niya bilang isang nurse sa malaking ospital, hindi pa rin nila nakakalimutan na kumain ng pagkaing Pilipino. Ang asawa niyang si Arcadio ay magtatrabaho bilang Electrical Engineer sa isang malaking kompanya sa Qatar. Bigla siyang napahinto ng may bigla siyang maalala.Hindi pala niya nakuha ang mga mails ng araw na iyon. May importanteng sulat kasi na hinihintay ang kanyang asawa. She decided to go outside to get the mails at their mailbox. Nagmamadali niyang kinuha ang mga sulat sa mailbox. Pagkatapos noon ay muli siyang pumasok sa loob at inisa-isa ang mga sulat na dumating sa kanila. Bigla siyang natigilan nang may makita siyang isang sulat mula sa Pilipinas. At iyon ay galing kay Mariel, ang Isa sa mga kaibigan nila sa San Carlos City, at kaklase din n
San Carlos City. UMUWI sina Sheena, Daniel at Daniella sa kanilang probinsiya dahil nag-umpisa na ang kanilang Christmas and New Year break. Naglalakad sina Daniel at Sheena habang may hawak silang mga grocery bags.Nag-promise kasi si Sheena na na ipagluluto niya ginisang munggo ang kanyang kaibigan dahil ito ang naging private tutor nila para sa kanilang final exams. Kung hindi siya tinulungan ng lalaki ay tiyak na magkakaroon siya ng failing grade sa kanyang major subjects. "Hindi mo naman kailangang gawin ito, Sheena. Nakatulong din ang pagtu-tutor ko sa'yo dahil hindi rin naging boring ang pagre-review ko." ang sabi ni Daniel. "Hayaan mo nang gawin ko ito, Dan. Kung hindi dahil sa'yo ay hindi ko maipapasa ang mga major subjects ko. Tiyak na lagot ako kay Papa kapag bumagsak ako. Ipagluluto kita ng paborito mong ulam bilang reward mo, okay?" Sheena insisted. "Sige na nga, hindi na ako magpapakipot. Anyway, masarap ka namang magluto. At mukhang iyon lang yata ang maipagmamalaki
PAGKATAPOS maghapunan ay nagpasya si Archie na lumabas upang magpahangin at maglakad to get familiriazed with the neighborhood. Hindi na sumama ang kanyang ina dahil nakatulog na agad ito sa sobrang pagod.bPagkagaling kasi nila ng airport sa Maynila ay agad na silang bumiyahe ng anim na oras pauwi ng probinsya. Naglalakad siyang-mag-isa habang dala-dala niya ang isang bag ng kanyang mga damit. Actually, hindi naman talaga marurumi ang mga iyon. Puro mga pang training gear ang suot niya kaya naman hindi na niya masyadong naisusuot ang normal clothes niya. Kaysa naman maamag,nmas mabuti sigurong labhan na niya ang mga iyon. Natutuwa siya dahil sa wakas ay nagkaroon na rin siya ng break mula sa pagpa-practice ng archery. Excited din siyang pumunta sa high school reunion ng ina, just to divert his attention from archery... Nakahinga siya ng maluwang nang makita na rin niya ang laundry shop na sinabi ng kanyang Mama kanina. Nang makapasok siya sa loob ay nakita niya ang isang lalaki na
"Okay lang ba sa'yo kung ikaw lang ang magbabantay ng shop, Dan? May kailangan din kasi kaming puntahan ng Daddy mo.May kailangan pa kaming ayusin para sa highschool reunion party namin."ang nasabi ni Alice sa anak. "I can handle it, Mom." ang mabilis na sagot naman ni Daniel. "Huwag po kayong mag-alala,Tito at Tita. Sasamahan ko po si Dan na magbantay ng shop. Wala naman po akong gagawin ngayon na importante." ang pagpriprisinta ni Sheena. "Ayos lang ba talaga sa'yo, Sheena? I mean nagbantay ka rin sa shop kagabi, ah!" ang medyo nahihiya na sabi ni Tita Alice. "Walang kaso iyon, Tita. Madali lang naman ang trabaho." ang responde ni Sheena. "Teka, kailangan mo ba ng extra money? Bakit parang pursigido kang magtrabaho?" ang tanong naman ni Daniella, habang nakaarko ang kilay nito. "Well, just for experience. At saka wala naman lagi si Papa kaya ako lang mag-isa sa bahay. I'm getting bored." simpleng sagot ni Sheena. "Oo nga pala, kailan ba darating ang kapatid mo mula sa France?K
"Ito lang ang masasabi ko, Sheena. That guy doesn't remember you at all. Kung interesado siya sa'yo ay hinding-hindi ka niya makakalimutan. He will make an effort to get to know you." ang seryosong pahayag ni Daniel. "Hmp! I'll make sure na hindi niya makakalimutan ang pangalan at ang mukha ko kapag nagkita kami next time." ang paninigurado ni Sheena. Natahimik na lamang si Daniel sa isang tabi, habang lihim siyang nagseselos... ================================= INILIBOT ni Bethany ang kanyang paningin sa basketball court ng San Carlos High School, while feeling nostalgic. Ilang dekada na ang nakakalipas nang maganap sa mismong lugar na iyon ang Basketball Championship Game. Halo-halong emosyon ang naramdaman niya noon. Nalungkot siya dahil sa pagkatalo ng kanilang basketball team, and in the year 1997, she also experienced her first heartbreak. Gumuhit ang isang ngiti sa mga labi ni Bethany nang muli niyang maalala ang nakaraan... "Beth? Ikaw ba iyan?" Napalingon siya nang ma
GINABI na sa daan si Archie. Kanina pa siya naglalakad pero parang mas lalo siyang nawawala. Puro malawak na bukirin lang ang kanyang nakikita. He doesn't want to call his mother for help dahil alam niya na nasa bahay ito ng kanyang kaibigan. He doesn't want to spoil the bonding moments between his Mom and her friends. Ilang oras na nakakaraan nang mapagpasiyahan the niya na maglakad-lakad all around this small town para makapag-exercise siya ng konti. Nag-enjoy naman siya sa paglalakad kaya naman hindi na niya namalayan na napalayo na siya at nawawala na siya. Wala naman siyang mapagtanungan dahil walang tao sa daan... Natigil siya sa pag-iisip nang makarinig siya ng tunog ng motor. Lumingon siya at nakita niya ang isang tao na nakasakay sa motorbike. "Teka, ikaw yung nasa laundry shop, hindi ba?" ang nakangiting tanong niya dito. "Oh, baka ang kakambal ko ang tinutukoy mo... Anyway, bakit naglalakad ka sa kalagitnaan ng gabi? Bagong salta ka siguro dito, ano?" ang tanong ni Sea