Ilang oras naba? Ilang oras naba na nag byabyahe na kami? Sobra pa sa tatlong oras. Habang palayo kami ng palayo pasukal naman ng pasukal ang mga nadadaanan namin. Sobrang daming puno.
At sa ilang oras na yun nasa mga hita ko pa rin ng kamay niya, parang ginawang stress reliever niya, hinihimas at pinipisil niya ito. Hinayaan ko nalang tutal ay Mukha namang hindi siya lalagpas pa sa paghawak sa aking mga hita. ”Be ready will be there in 10 minutes.” Sa wakas ay malapit na kami sa bahay niya. Hindi ko alam na ganito pala kalayo at katagal. grabe.. ”Si-sige.” Wika ko nalang. Hindi parin sanay sa presensya niya, masyadong mabigat at mainit. Napatikhim nalang ako. Napataas naman ng kilay si carlo ng marinig ang tikhim ng dalaga. Hindi nalang nito pinansin at umayos nalang ng upo. Sumasakit na kasi ang pang upo niya sa Ilang oras na byahe. Ang layo ba naman kasi ng bahay nito. Well? Who the hell decide to build a house in the middle of the forest? Where no one knows that someone is actually living there? Of course ako! And my brothers! Napa iling nalang si carlos sa naiisip. Dagdag mo pa ang dalagang katabi nito masyadong tahimik at mabango. Kanina niya pa nga gustong hilain e hanggang sa mapa upo niya sana ito sa kandungan niya pero wag na. Baka mamaya patibong lang ito.. Ano naman kayang magiging reaksiyon ng tatlong kapatid nito kapag nalaman nilang kasal na siya? Ang malala sa taong nagka utang pa sakanya ng malaking halaga.. Bahala na. It’s his life anyway. “Sir we’re here.” Napa kagat naman ng labi si cana ng marinig ang sabi ng driver. “Great. Tell them to prepare a dinner for me and my wife.” Malamig na wika ni carlo at tinanggal ang kamay nito sa hita ng dalaga. Nakahinga naman ng maluwag si cana ng naramdaman na Wala na ang malaking palad ng lalaki sa hita niya, Kaya naman ipinatong nito ang mga kamay sa hita at tumingin lamang don. “Prepare yourself too wife, we’re having a dinner. I know you’re hungry.” Wika niya sakin. Saka naunang lumabas. Totoo nga kanina pa ako gutom Wala kasi akong kainsimula nong kinuha niya ako samin. Nawalan kasi ako ng gana. Ikaw ba namang ipabenta nang biglaan. Pero ngayon ramdam ko na ang gutom. Kaya naman ay maingat kong tinanggal ang seatbelt ko at umurong sa may pinto ng kotse at bubuksan na sana ito ng biglang may nagbukas nito. Nagulat naman ako ng makita kung sino. Si Carlo! Nahihiya naman akong nag baba ng tingin ng makitang tila naiinip siya kaya naman minadali kong bumaba sa kotse. Muntik pa akong matisod buti nalang nahawakan niya ako agad. I even heard his manly groan when he touches my waist with his strong arm. “Careful woman.” Malamig na wika nito. Napakagat naman ako ng labi at lumayo sakanya saka umayos ng tayo. Nandon parin ang naiinip na mukha nito kaso ang mga mata niya ay may kakaibang kislap pero Baka ganun naman siguro talaga . Lalo na at blue eyes siya. Parang electric blue eyes ganun. “Salamat.” Mahinang wika ko nag iingat sa mga sinasabi ko. Ayaw ko kasing may masabi ako na hindi niya magustuhan. Hindi naman na ito nagsalita na at tumikhim nalang. Saka niya ako tinignan sa mga mata. His electric blue eyes wandered into my eyes and to my whole face and down to my body. Naka yuko ito dahil nga sa ang tangkad nito. Feel ko ang liit liit kona Masyado. ”Bakit?” Hindi ko maiwasang mag tanong. Sa klase kasi ng mga tingin nito ay masyadong malalim parang ina arok ang kaloob looban ko. Tapos may kislap pa ang mga tingin nito. Pansin ko ding umaangat ang gilid ng labi nito. did he just smirk?! wow ampogi! “Nothing. Am I not allowed to stare at my wife?” Napa iwas naman ako sa biglaang sagot nito. May nahulog naman na buhok sa gilid ng mukha ko kaya naman itinaas ko ang aking kamay upang isabit ito sa tenga ko. Nang may nauna na rito. Gulat akong napatingin sakanya habang dahan dahan nitong isinasabit sa tenga ko ang buhok na nahulog sa gilid ng mukha ko. Habang ginagawa niya iyon ay nakatingin hindi—nakatitig pala sa mga mata ko. Wala sa sarili naman akong Napa lunok sa dahil sa mga titig niya sakin. Carlo can’t take his eyes off to the woman in front of him. Damn he think he can stare at this beauty for the whole day. Kahit anong isip niyang wag masyadong malapitsa dalaga ay Wala siyang magawa. Ewan niya pero anlakas ng hatak ng presensya nito para sakanya. shit! She’s too gorgeous. Good thing I got her first. Tsk! This woman is mine. Alone. Buo at may pagka possessive na wika na ni carlo sa sarili habang naka titig na sa mga mata ng dalaga. Sa hindi malamang dahilan nahulog ang mga kulay asul nitong mata sa mapupulang labi ng dalaga. Parang… ang sarap halikan, dilaan, at s******n. Sa mga naiisip nito ay hindi niya napigilang makaramdam ng init at paninigas nang kanyang pagkalalake. Pero mas finucos nito ang sarili sa mga labi ng dalaga. Napapalunok naman si cana ng makita ang kakaibang kislap sa mga mata ni carlo. Okay lang ba siya? Umiigting ang mga panga niya at nag lalabasan ng biglaan ang mga ugat nito. pero grabi ang gwapo. Kaso masyado ng malalim ang mga titig nito.. Bigla namang dumagundog ang puso ko ng makitang napunta sa mga labi ko ang tingin nito. Hindi naman siguro dry ang lips ko? Or chapped. Kaya naman Wala sa sarili akong napa dila sa labi ko kaso parang isang pagkakamali iyon kasi mas tumigas ang ekspresyon niya at tila ba may iniinda. Teka? May masakit kaya sakanya? Hindi na niya napigilan at nagsalita ito. ”Okay ka lang? Mukhang may iniinda kang sakit?” Nag aalalang wika ko.“No. Maybe later. Let’s go. You have a contract to sign.” Carlo said while holding his phone. “Oww okayy..” Nanghinayang naman na wika ni cana. Nilingon lamang siya ni carlo at tinalikuran saka naglakad papuntang sala nila. Sunumunod naman si cana. MAs lalo naman siyang namangha ng makita na ang sala. Sobrang Ganda din. Masyadong engrande at parang hindi tunay ang mga straktura niya. Tahimik nalang siya naglakad palapit sa binata. Naupo naman si Carlo sa isang pahabang sofa. Lumubog naman iyon dahil sa laki ng lalaki. Mukhang kakasya ang dalawang tao dun,kaso nung si carlo na ang naupo ay parang lumiit ang espasyo nito. Ang laking tao ba naman kasi. He looked at her and crooked his finger motioning me to sit bedside him. As a good lady— or wife. I obeyed him. Carefully walking my way on him until i reached the sofa and slowly crouched down to sit but a loud gasp suddenly popped out from my mouth. He snatched me like a paper and i straightly landed on his thick an
Hindi alam ni carlo kung maasar o matatawa ba siya sa kawalang muwang ng dalaga sa nararamdan niya. MAs lalo ata siyang ginanahan at nag init sa enosenteng tanong at tingin sakanya ni Cana. Kumagat naman siya sakanyang labi at dahan dahan itong pinakawalan. Habang naka titig sa dalaga. Napatingin naman si Cana sa labi ng lalaki ng kinagat nito ito at dahandahang pinakawalan sa hindi malamang dahilan ay napalunok at nakaramdam siya ng tila ba mainit na sensasyon sa katawan niya lalo na sa pinaka prebadong parte ng katawan niya. Anong? Anong nangyayari sakin? Bat parang uminit ata? Umiwas naman ng tingin si Cana at ramdam ang pagiinit ng buo nitong mukha. Narinig niya naman ang malalim at nakaka lalaking tawa ng kanyang asawa. Asawa ha. “Hmm let’s just get inside before I ravish you here. Shall we?” Nakangising wika ni carlo ng makita ang pamumula ni Cana. Nahihintkutan namang tumingin si Cana Kay carlo. ”Ravish? Are you a cannibal? Please don’t. Hindi ako masarap
Ilang oras naba? Ilang oras naba na nag byabyahe na kami? Sobra pa sa tatlong oras. Habang palayo kami ng palayo pasukal naman ng pasukal ang mga nadadaanan namin. Sobrang daming puno. At sa ilang oras na yun nasa mga hita ko pa rin ng kamay niya, parang ginawang stress reliever niya, hinihimas at pinipisil niya ito. Hinayaan ko nalang tutal ay Mukha namang hindi siya lalagpas pa sa paghawak sa aking mga hita. ”Be ready will be there in 10 minutes.” Sa wakas ay malapit na kami sa bahay niya. Hindi ko alam na ganito pala kalayo at katagal. grabe.. ”Si-sige.” Wika ko nalang. Hindi parin sanay sa presensya niya, masyadong mabigat at mainit. Napatikhim nalang ako. Napataas naman ng kilay si carlo ng marinig ang tikhim ng dalaga. Hindi nalang nito pinansin at umayos nalang ng upo. Sumasakit na kasi ang pang upo niya sa Ilang oras na byahe. Ang layo ba naman kasi ng bahay nito. Well? Who the hell decide to build a house in the middle of the forest? Where no one knows th
Tahimik ako ng pumasok na sa kotse. Nasa tabi ko naman ang lalaking si Mr.Curtiz. Tahimik lang din ito at tila ba Wala pakialam sa paligid. "You'll be signing a contract once we arrived." Nahugot ko naman bigla ang aking hininga ng bigla itong magsalita. nakakagulat naman... sobrang lalim pa ng boses... Kahit na natatakot ay tumango ako ng hindi siya nililingon. "Sige p-po." Napatikhim naman ako ng biglang pumiyok ang aking boses sa huli kong salita.. Nakaraan ang ilang segundo ay Wala siyang naging sagot.. Naramdaman ko namang nilingon ako nito at ramdam ko ang bahagya nitong pag ayos sa kanyang kina uupuan. "Come here.." Malalim at malamig na boses ang aking narinig. Dahan dahan ko itong nilingon. At hindi ko alam pero parang hindi ako makahinga sa titig na binibigay niya. It was too deep. Too deep that I can't even look away.. Hindi ako nakasagot.. "Didn't you hear me Cana?" Hindi ko alam pero ang Ganda ng pagkakabanggit ng aking pangalan kapag siya. "Na
Tahimik akong nakaupo ngayon sa isang mahabang sofa namin. Habang ang parents ko naman ay prenteng nakaupo sa harapan ko. Napapagitnaan namin ay ang mesa na babasagin na hanggang bewang ko ang taas. Napa angat ako ng ulo sabay na dumagundong ang puso ko ng marinig ang sunod sunod na ugong ng kotse na tila ba pinarada sa harapan ng aming bahay. Tinignan naman ako ng aking ama. "Umayos ka Cana, wag na wag mo kaming ipapahiya." Matigas na wika ni papa saakin. Napalunok naman ako saka tumango. "Opo pa." Mahinang Sagot ko. Iniyuko ko nalang ang aking ulo ng may marahas na humawak sa baba ko at inangat ito. Nasilayan ko ang mukha ng aking ina. Hindi ko na imagine na mapunpunta sa ganito ang lahat. "Chin up Cana, sabing nang huwag mo kaming ipahiya." Galit na bulong ni mama. Napatingin ako sa mga mata ni mama na sobrang lamig at Wala ng makikitaang lambot. Hindi katulad ng dati. Malambot at malambing ang mga mata at boses ni mama. Ibang iba sa ngayon. Nangili
Umiiyak, nanginginig at hindi alam ang gagawin ko. For Pete's sake! Tiniis ko lahat ng mga masasakit na salita nila kahit pa sariling pamilya ko sila. Dahil sila nalang ang natitira sakin pero Hindi ko alam na kay dali lang para sakanila na ipamigay ako. Umiiyak at mugto ang mga matang tumingala habang nakaluhod sa harapan ng aking mga magulang. Na malamig ang tingin na para bang hindi man lang ako naging parte ng buhay nila. "M-ma p-pa please po wag niyo po akong ipamigay sakanya." Umiiyak kong wika. Hindi ko kilala ang lalaki pero ang sabi makapangyarihang tao raw siya. Hindi ko pa nakita ang mukha nito kaya naman wala akong ideya. My mother snorted. "Maghanda ka. Linisin mo ang mukha at katawan mo dahil maya maya ay darating na si Mr. Curtiz para kunin ka. Huwag ka ng madrama jan." Malamig na wika ni mama. Sakit. Sobrang sakit nakaya nilang gawin ito sakin. Na sarili nilang anak. Nag iisang anak! Umiling ako at nanginginig na hinwakan ang kamay ng taong akala ko