Chapter 1

Azrael POV

NASA condo ako ngayon, sa condo kung saan, kami naglalagi dati ni Aingelle. Sinadya ko talagang bilhin ang condo na ito, para sa aming dalawa ni Aingelle. Ito ang love nest naming dalawa. Pero, wala na si Aingelle. Iniwan na niya ako. Marami kaming mga ala-ala sa condo na ito.

Simula ng maging kami ay dito kami naglalagi, lahat ng sulok ng condo na ito ay may ala-ala kaming dalawa ni Aingelle dito. Bumili ako ng condo para walang makaka gulo sa amin. Gusto ko masosolo ko si Aingelle, sa mga oras na bakante ito.

Nakapikit ang mga mata ko, kaya di ko namalayan na may pumasok pala sa condo. Umupo ito sa kandungan ko, kaya binuksan ko ang aking mga mata at bumungad sa akin si Angel, ang kapatid ni Aingelle. Nakakandong na ito sa akin. Tinignan niya ito ng masama.

"Ano ba Angel, get off!" mahina kong utas dito. kumunot ang noo ko ng may matanto ako.

"Ano ang ginagawa mo dito?" tanong ko kay Angel. "Paano mo natunton ang lugar na ito?" tanong kong muli sa kanya.

Walang kahit na sino ang nakakaalam sa condo na ito, kundi ako at si Aingelle lamang. Kaming dalawa lamang ang pwede dito, at walang ibang pwedeng makapasok dito.

Yumukod ito at bumulong sa akin. "Pag gusto, Azrael, may paraan!" ngsing bulong nito sabay dila sa aking tainga.

Agad kong hinawakan ang balikat nito at inalis sa kandungan ko. Itinulak ko siya, at ngayon ay nakasalampak na ito sa sahig.

"Next time, wag mo akong susundan. Out, lumabas ka!" galit kong sigaw dito.

Tumayo ito, galit niya akong tinignan. "Azrael, ako ang nandito, ako, Azrael! Wala na si Aingelle. Ako naman ang mahalin mo." madiing nitong sambit sa akin.

Tinignan ko siya ng di makapaniwala. "Nahihibang ka na ba? Ilang beses ko bang sabihin sa `yo na si Aingelle lamang ang mamahalin ko at wala ng iba pa." sigaw ko dito.

Tinalikuran ko siya, isinuklay ko ang kamay ko sa buhok ko. Dahil pinipigilan ko ang galit ko. Napapikit na lamang ako.

"Wala na siya, Azrael. Iniwan ka na niya. Nandoon na siya sa ilalim ng lupa, inuuod na." sigaw nito.

Dahil sa ginawa nito ay di ko napigilan ang sarili ko. Galit ko siyang tinignan, sabay sakal sa kanyang leeg. Isinandal ko siya sa may pader at idiin sa pader na iyon.

"Wala kang karapatan, diktahan ako. Naiintindihan mo? Ano ba kita? Hindi kita kaano-ano!" madiin kong sambit dito.

Pabalya ko siyang binitawan, kaya nasalampak ito sa may sahig at at hawak-hawak nito ang leeg na sinakal ko kanina, naghahabol din ito ng hininga.

Umupo ako. Hinawakan ko ang baba nito sabay pinisil. "Next time na mangingialam ka at manghihimasok sa buhay ko. Di kita sasantuhin." malamig kong sambit dito, bintawan ko ang baba nito.

Tumayo ako. Tinalikuran ko siya. Bago ako umalis sa harapan niya ay nagsalita muna ako. "Dapat paglabas ko mamaya, wala ka na dito. Ayaw kong makita ang pagmumukha mo!" sabi ko dito.

Pumasok ako sa kwarto ng condo na ito. Sa kwarto din na ito ay marami kaming ala-ala ni Aingelle. Dito kasi kami naglalagi, pag nagtatagpo kami dito. At dito din sa kwarto na ito. Ibinigay sa akin ni Aingelle ang pagkababae nito. Ako ang nakauna kay Aingelle. Ako ang una sa buhay niya.

Umupo ako sa kama at napangiti na lang ako ng maalala ko ang kulitan namin noon.

"Azrael." tawag ni Aingelle sa akin. Nalingon ko siya. Napangiti na lang ako, pero nawala ang ngiti ko na iyon nang maglaho si Aingelle.

Kuyom ang mga kamao ko, pagbabayarin ko lahat ng may sala sa pagkamatay mo Aingelle. Pinapangako ko iyan sa iyo.

Dahil sa tindi ng pagod at ilang gabing walang maayos na pahinga at tulog ay nakatulog ako.

NAGISING akong madilim na sa labas. May dadaluhan pa pala akong isang party. Agad akong tumayo at naligo sa banyo, dahil may mga damit na ako dito sa condo ay dito na lang din ako nagbihis.

Lumabas na ako sa kwarto ng condo at nagpapasalamat ako na wala na si Angel, sa kung saan ko siya iniwan kanina. Hindi ko alam kung ano ang pinaglalaban ni Angel. Ilang beses ko siyang itinaboy, kahit na buhay pa noon si Aingelle. Minsan kasi ay dumadalaw ito sa akin, noong nasa ibang bansa pa lamang ako. Iniiwasan ko siya, pero nagpupumilit pa rin ito. Umamin sa akin ang dalaga na mahal daw niya ako.

Pero alam naman nito na tanging si Aingelle lang ang laman ng puso ko. Napakuyom na lang ako sa aking kamao. Noong buhay pa kasi si Aingelle ay may nagawa akong kasalanan dito.

Isang pagkakamali na pinagsisihan ko ng lubusan at pinapangako ko sa sarili ko na di na mauulit iyon. Pero lapit ng lapit pa rin sa akin si Angel. Ayaw niya akong lubayan.

Nasa basement na ako at sumakay sa aking kotse. Agad kong binuhay ang makina ang aking kotse at pinatakbo ito, papunta sa venue ng party na dadaluhan ko.

Makalipas ang isang buwan, mula ng mamatay si Aingelle ay nagdaos ng isang charity ball ang magulang nito. Para daw iyon kay Aingelle, dahil noon pa man ay gusto na nito ang ganoong aktibidad at isa siya sa imbitado.

Isang oras ang biyahe ko at sa wakas ay nakarating din ako sa venue. Agad akong bumaba at binigay sa isang valet ang susi ng aking kotse. Inayos ko muna ang aking suot na tuxedo bago ako, pumasok sa venue.

Marami ang reporters at taga media na nagco-cover ng event. Agad kong pumasok, pero hinarang ako ng isang reporter.

"Mr. Morthon." tawag pansin sa akin ng isang reporter. "We all know na ang long time girlfriend mo na si Aingelle ay namayapang na. Any lead na po ba sa kaso?" tanong nito.

Kumunot ang noo ko. Ano ang karapatan ng mga tao na ito na panghimasukan ang aming mga buhay?

"No comment!" tanging sabi ko, sabay alis sa harapan nila. Marami pang nagtangka na lapitan ako. Pero pinigil na sila ng mga security guard.

Inayos ko muli ang aking suot na tuxedo at niluwagan ang suot kung necktie. Napangiti na naman ako ng maalala ko noon na si Aingelle ang parating nag-aayos ng necktie ko.

"Pare!" ngiting tawag sa akin ni Daryll ng kaibigan slash business partner ko sa aking sariling negosyo.

Kahit na pinamamahalaan ko ang negosyo ng aking magulang ay may sarili din ko negosyo na pinamamahalaan. Kaya sa edad na 30 ay marami na akong hinawakan na negosyo. Maraming takot sa akin, takot nila akong makabanga.

Hindi ko naman sila papatayin, ibabagsak ko lang ang kanilang negosyo na pinaghirapan nila, once na kinanti nila ako.

"Hali ka dito, pare! Ito si Maricar Delos Reyes, dalaga at walang sabit!" pakilala sa akin ni Daryll sa isang babae. Maganda ito at di magpapahuli sa mga kadalagahan. Halos wala na ding maitatago sa damit nito. Luwa ang dalawang dibdib nito, dahil sa sobrang revealling ng suot nito.

Nakangiti ito sa akin na may pang-aakit, tinaasan ko ito ng kilay.

"I am sorry Miss, but, I am not available." sabi ko sabay alis sa harapan nila.

Sumunod naman sa akin si Daryll. "Pare naman, pinahiya mo ako sa babae." ungot nito sa akin.

"Bakit sino ba ng may sabi na ireto mo ako sa babaeng iyon?" tanong ko sa kanya.

Agad akong dumiretso sa counter para magsalin ng alak.

"Tinutulungan kita, para kahit paano, makalimutan mo si Aingelle." sabi nito.

"I don't need your help, I am very much okay! So back-off!" sabi ko dito. Umalis na ako sa harapan nito.

Ang ayaw ko sa lahat ay iyong inuunahan na ako sa mga gagawin ko. Wala akong balak na palitan si Aingelle. Wala akong balak na alisin siya sa systema ko. Mahal ko si Aingelle. Kung di lang sa lintek na trahedya na iyon, naghahanda na sana kami ngayon ng kasal namin.

Naikuyom ko na lang ang aking kamao. Dahil hanggang ngayon ay wala pa ring lead kung sino ang may pakana ng pagkamatay ni Aingelle. Once na mahanap ko kayo at makita, ililibing ko kayo ng buhay.

"Azrael, hijo!" nakangiting salubong sa akin ni Tita Sabrina, nasa kaliwang gilid nito si Tito Amel at ang isang kapatid na lalaki ni Aingelle na si Xander.

"Bro," bati sa akin ni Xander. Tango lang

ang isinagot ko sa kanya.

"Kanina ka pa ba, hijo?" magiliw na tanong ni Tita Sab.

"Hindi naman Tita." nakangiti kong sabi.

"Ang Mommy at Daddy mo? Darating ba

sila?" tanong ni Tita sa akin.

"Yes, tita, on the way na daw sila."

"That's great." nakangiti nitong sambit. Pero ang ngiti nito ay di abot sa mga mata nito. Bigla ay nalungkot ito.

"Kung buhay lang si Aingelle. She must be happy, matagal na niyang pangarap ang magkaroon ng charity." sabi ni Tita sa amin. Napa buntong-hininga ito.

"Ma, kung nasaan man si Aingelle ngayon ay tiyak na masaya na siya!" pag-aalo ni Xander sa ina.

Kung masakit sa akin ang pagkawala ni Aingelle, mas masakit sa isang magulang ang makita ang kanilang anak na wala ng buhay.

Kaya hindi binuksan nila Tita ang ataol ni Aingelle, dahil di nila kayang makita ang kalunos-lunos na sinapit ni Aingelle. Sunog ang buong katawan nito at di na ito makikilala. Ang tanging palatandaan lang nila ay ang kwintas na bigay ko dito at ang singsing nito na iniregalo ng magulang nito sa mismong pagtatapos ng high school nito.

Walang araw na di ko pinagsisihan kung

bakit di ko pinabantayan si Aingelle sa mga tauhan ko habang nasa malayo ako.

"Ladies and Gentleman, Good Evening, I am introduce to all of you, Mr and Mrs Samonte." masigabong palakpakan ang iginawad kina Tito at Tita.

Kaya agad na naglakad patungo sa stage ang mag-asawa. Nang makaakyat na ito sa stage ay agad na ibinigay kay Tita Sab ang mic.

"Good Evening Ladies And Gentlemen." malumanay na utas ni Tita Sab.

"Di naman lingid sa inyong kaalaman ang pagkawala ng aking isang anak na babae. She was killed by unknown people. Hindi namin alam kung ano ang kasalanan namin o ng anak ko para ganituhin nila kami o siya." gumagaralgal na ang tinig ni Tita. Tahimik ang buong hall.

"Isang buwan na mula ng nawala ang aking anak na si Aingelle. Isang buwan na din na hanggang ngayon ay wala pa ring lead sa mga suspek. Pero di kami nawawalan ng pag-asa, alam namin balang araw ay makakamit din namin ang hustisya para kay Aingelle." huminto muna ito.

Di ko kayang marinig ang susunod na sasabihin ni Tita Sab.

"Anak, Aingelle, kung nasaan ka man ngayon. Be happy, anak. Don't worry to us, we coop up, but not now, but soon." umiiyak na sambit ni Tita. "Anak, ang foundation na ito'y para sayo. Alam ko masaya ka kung nasaan ka man ngayon, dahil natupad na ang matagal mong pangarap na magkaroon ng charity foundation!" sabi nito.

Agad na ibinigay ni Tita ang mic sa emcee at umalis sa stage na umiiyak. Alam ko na di madaling tanggapin ang mga nangyari, kahit na ako ay nahihirapan pa ding tanggapin ang lahat.

Lumabas ako sa venue at nagtungo sa garden. Naalala ko kung paano ako nagtapat kay Aingelle noon. Kinakabahan pa ako noon. Pero naglakas loob akong nagtapat sa dalaga.

Napapitlag ako ng may yumakap sa akin mula sa aking likod. Agad kong inalis ang kamay nito at iniharap sa akin.

"Tigilan mo na nga ako!" galit kong giit dito.