Prologue

PROLOGUE

"Manong Juan patulong po doon sa mga kagamitan ko, medyo mabibigat po kasi yung iba" Pagmamakaawa ko sa tricycle driver.

"Sige po ma'am" Bumama ito sa tricycle niya at saka naglakad papunta sa mga malalaking maleta na naglalaman sa mga gamit at damit ko.

"Salamat po manong" Saad ko at saka kinuha ang dalawang box ng damit ko habang si manong naman ay kinuha ang isang malaking malita at saka sinakay sa tricycle niya.

"Ma'am kailan po ba kayo babalik dito?" Tanong nito sa akin kaya pansamantala akong napatigil.

"Hmm, hindi ko pa alam manong Juan eh. Siguro kung hindi ako papalarin sa manila na makahanap ng magandang trabaho, babalik po siguro agad ako dito" Saad ko at saka ngumiti nama si Manong Juan.

"Siguro maam kung hindi inatake sa puso si Pareng Pedro at hindi binawian ng buhay, dito parin kayo mamumuhay" Bumuntong hininga ako dahil sa sinabi ni Manong.

Siguro nga tama siya, kung hindi pa nawala si papa siguro dito nalang ako habang buhay—dito sa probinsiya. Ngunit dahil kinuha na ni papa god si papa Pedro, nag-iba ang takbo ng buhay ko at heto ako ngayon luluwas sa manila upang doon mag-hanap ng trabaho.

'At sana nga hindi ako mahirapan na mag hanap doon'

"Siguro po manong Juan" Ngumiti ako ng mapait "Pero siguro kapalaran ko to manong" Nagkibit balikat siya at saka binuhat ang pinakahuling maleta na dala ko.

"Tama ka diyan maam, malay mo nasa manila pala ang kapareho mo" Natawa ako dahil sa sinabi niya.

"Manong naman hys wala pa yan sa bukabularyo ko no! At hello NBSB pa kaya ako manong" Lumingon sa akin si manong matapos niyang ilapag sa loob ng tricycle niya ang Maleta na iyon.

"Alam namin iyon maam hys! Pero maam dapat sa edad mong 21 may boyfriend ka na—tulad ng anak ko oh! Nakikipag lampungan na" Nginuso niya ang anak niya sa di kalayuan habang may kasamang lalaki.

"Ewan ko sayo manong" Sabi ko kaya natawa ito.

"Baka magiging matandang dalaga ka maam" Napailing nalang ako dahil sa biro ni manong.

Tinalikuran ko ito at saka naglakad papalit sa pintuan nitong bahay namin ni papa, binuksan ko ito at saka sumilip sa loob. Subrang linis ng sahig nito na animo'y pati lamok at langaw ay pwede madulas dito, syempre nilinisan ko ang boong bahay bago ko ito iwan. Walang kalat sa paligid o alikabok man lang, yung mga agiw wala na din.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago tuluyan na isarado ang pintuan at saka ito ini-lock. Isa lang ang alam ko sa ngayon at ito ay subrang mamimiss ko ang bahay na ito, unti unti akong humakbang papalayo dito pero nakaharap parin ako dito hanggang sa makita ko na ang kabuuan ng porma nito.

'Babalikan kita home sweet home ko'

"Maam baka maiwan tayo ng jeep doon sa terminal!" Sigaw ni Manong Juan dahilan upang agad akong humarap sa kanya at saka lumapit sa tricycle niya.

"Pasensiya na po manong" Saad ko at saka sumakay na sa tricycle.

"Okay lang maam alam ko yang nararamdaman mo" Sabi nito at saka sinimulan nang paandarin ang makina nitong tricycle.

Habang umaandar ang tricycle papalayo hindi ko naman inalis ang mga mata ko sa bahay namin hanggang sa matabunan na ito ng sanga at dahon ng puno na nandidito sa probinsya namin. Ganito pala yung pakiramdam no? Yung ang lungkot lalo na kung ang iiwan mo ang isang lugar at gamit na may masasayang alaala na nakatali sayo.

Tinuon ko nalang ang paningin sa kalsadang tinatahak namin at nung makita ko na ang terminal nakaramdam uli ako ng kaba, first time kung sumakay ng jeep. Sa totoo lang hindi pa ako nakakapunta ng manila pero alam ko ng maganda daw ito at maraming nagtataasan na building, nalaman ko ito dahil sa mga chismosa sa probinsya namin sila ang nagsabi sa akin palibhasa nakapunta na doon.

Ang dahilan kung bakit hindi pa ako nakakapunta ng manila ay si papa Pedro, siya kasi lagi ang lumuluwas sa manila at ako doon lang daw sa probinsya at hintayin nalang ang pagbabalik niya. Pero dahil nga wala na si papa at kinuha na siya ni papa god at heto na ako papaluwas na sa manila mag-isa.

"Maam andito na tayo sa terminal at sa tingin ko papalarga na ang jeep" Agad akong nataranta sa sinabi ni Manong at saka bumaba ng tricycle.

"Isang pasahero nalang!" Sigaw ng isang lalaki na katabi nung jeep.

"M-manong!! Ako po sasakay ako wait lang" Sigaw ko dito dahilan upang makuha ko ang attention nito.

"Sige po! At papa andar na tayo!" Lumapit ito sa kinaroroonan namin.

"Manong patulong uli sa pagdala ng mga maleta ko" Agad naman tumango si manong juan.

"Tutulong nalang din po ako para mapadali" Presinta ng lalaki.

"Sige po" Saad ko at saka naglakad papunta sa jeep kung saan ako sasakay.

Sumilip ako dito at bumungad sa akin ang medyo kasikipan nito, saan ako uupo? Napalunok ako ng makitang tanging may pwesto nalang ay ang dulong bahagi nito malapit sa bukana ng jeep.

'Baka mahulog ako dito!'

"Miss sumakay ka na po" Rinig kung sabi ng lalaking iyon sa likodan ko.

"S-sige po" Saad ko at saka humakbang na ang paa sa parang hagdan nito.

"Aray!!" Agad akong napa sapo sa noo ko dahil nauntog ako.

'Ang sakit'

"Atras kayo ng kunti para makasakay siya" Sigaw uli ng lalaki kaya nag atrasan naman ang mga pasahero.

Ng makalugar na ako ay agad akong umupo, sinirado naman ang maliit na pintuan nito matapos na masakay na din nila ang mga maleta ko.

"Paalam po manong ma mimiss ko kayo!" Sigaw ko kay Manong Juan ng umandar na ang jeep.

Kumaway ito at saka ngumiti sa akin "Bye maam!" Rinig kung balik sigaw nito bago sumakay sa tricycle niya at saka pinaandar ito kasabay doon ang pag-andar ng jeep na sinasakyan ko.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ng backpack ko at saka tinignan kung may text ba sa akin si Kaira ang kaibigan ko na sasalubong sa akin sa manila at doon din ako titira sa apartment nila pansamantala.

Sunod sunod na nag pop sa screen ng cellphone ko ang mga text niya kaya agad ko itong binuksan isa isa.

MESSAGES

From : Kaira

Message : Anong oras ako mag-hihintay sayo sa terminal?

From : Kaira

Message : Hoy sumagot ka!

From : Kaira

Message : May nahanap na akong trabaho para sayo.

From : Kaira

Message : Sige tawag ka nalang pag na sa terminal ka na.

Siguro mamaya ko nalang siya tatawagan para magkaintindihan kami, masyado kasing maingay ang jeep na sinasakyan ko. Binalik ko nalang sa backpack ang cellphone ko at saka nangalumbaba sabay pikit ng mga mata.

~

~

"Miss gising" Agad akong napamulat ng marinig iyon.

'Hyss nakatulog pala ako'

"Nasa terminal na po tayo" Kinusot ko ang mga mata ko at saka bumaba sa jeep upang doon ay mag-unat.

"Saan po ang mga gamit ko?" Tanong ko ng mapansin na wala na ang mga maleta ko.

"Binaba na namin kasi harang sa mga pasaherong bumababa, ayon oh" Tinuro niya ang mga maleta ko.

"Ay sige po, salamat! Magkano po ba lahat ang babayaran ko?" Tanong ko dito.

"150 lahat" Saad nito kaya agad kung kinuha ang pitaka ko at kumuha ng pera doon.

"Ito po oh, salamat at pasensya na din po" Saad ko at saka tinalikuran na ito para lapitan ang mga gamit ko.

Pagkalapit ko dito ay agad kung kinuha ang cellphone ko sa bulsa ng backpack ko at tinawagan si Kaira.

"Hello Renna" Sagot nito sa kabilang linya.

"Hello rin, nandito na ako sa terminal sunduin mona ako dito" Sabi ko sa kanya sa kabilang linya.

"Sige wait diyan ka lang sa kinaroroonan mo ok!"

"Sige dalian mo ha"

"Sige wait mo lang kami diyan"

Pagtapos ng maikli naming tawagan at binababa ko na ang tawag at saka umupo sa upuan na nandidito.

Napatingin ako sa paligid kasabay non ang aking pagkamangha, totoo nga! Ang tataas ng mga building dito na kung tignan mo ay para na silang mga poste. Ang ganda pala talaga dito sa manila, pero maganda din ba ang kapalaran ko dito? Sana palarin ako dito hyss.

'Kaya mo yan Renna Monteverde kaya mo yan self'

Sa tingin niyo anong kapalaran ang naghihintay sa akin dito sa manila, sa akin na isang probinsyana.