SophiaHuminga ako ng malalim bago ko buksan ang pregnancy test kit na dala dala ko dito sa banyo. Dalawa ang ginamit ko para sigurado ang maging resulta nito.Nakakuha na ako ng urine sample kaya naman dinala ko na ito sa sink kung saan ko inilatag ang test kit.“Mi amor! Papasukin mo na ako!” sigaw naman ni Hendrix mula sa labas. Hindi ko muna kasi ito pinapasok sa loob“Sandali!” sagot ko naman habang naghuhugas ako ng kamayAfter drying my hands ay binuksan ko ang pinto where Hendrix is waiting impatiently.“What took you so long! I told you to wait for me!”Tinignan ko ito ng pailalim. Gusto na naman ata ng away ng lalaking ito.“I waited for you!” sagot ko naman kaya nabura ang mukhang aburido niya at nakangiti na naman ito.“Okay!” he said excitedlyKumuha ako ng urine sample at ipinatak ko agad iyon sa test kit. Naghintay kami ng ilang segundo pero nanlumo ako dahil parehong isang linya lang ang lumabas.Automatic na tumulo ang luha ko out of frustration pero agad naman akong
Hendrix “Sigurado po ba kayo Manang Sabel?” hindi ako makapaniwala sa sinasabi ng mayordoma ko sa akin ng puntahan ko ito sa kusina Sinundan ko siya dito dahil ibibigay ko ang budget para sa pangangailangan ng mansion. Hinahayaan ko na kasi silang mamili para sa mga kailangan namin sa bahay dahil ayaw kong mapagod pa si Sophia. Although ang mga personal naman naming mga gamit ay siya ang bumibili. “Nakikita ko ang senyales sa kanya, Senyor. Pinulsuhan ko din siya at natitiyak ko, buntis na ang Senyora.” Masayang balita nito sa akin Kaninang umaga when I saw the pregnancy test kits na negative ang resulta ay nanlumo talaga ako. Umasa talaga ako na magkakaanak na kami since five days na raw siyang delayed. “Pero manang, negative po kasi ang lumabas sa pregnancy test niya.” “Hindi nagkakamali ang pulso ko, senyor. Kung hindi niyo po naitatanong, dati po akong hilot sa probinsiya. Pero ang pregnancy test, pwede pong sumablay.” “Kaya po ba siya maselan sa pagkain?” nabanggit
SophiaI immediately flushed the toilet pagkatapos kong sumuka ng sumuka ngayong umaga. Within my second month of pregnancy ay sanay na din ako sa ganitong eksena. Naramdaman ko naman ang paghagod ni Hendrix sa likuran ko. Ganito kami every morning at kahit nahihirapan ako ay tinitiis ko dahil parte ito ng pagbubuntis ko.Inalalayan ako ni Hendrix sa pagtayo and he led me back to our bed.“Mi amor, if you are not feeling well, pwede naman tayong hindi magpunta kina Thompson. Marami pang ibang araw.” May lakad kasi kami ngayon at pupunta kami sa mansion ng mga Thompson para makita ang mga babies ni Marcus at Ria.Doon din kami maglu lunch dahil siyempre pa kumpleto ang barkada nila.“I’m okay, Love. Hindi ka pa ba nasasanay. Mamaya lang okay na ako.” I said dahil ganun naman talaga ako. Magsusuka pero after that okay na. Bukas ulit.“Okay sige. Maaga pa naman mi amor. Dito ka na muna sa kwarto, iaakyat ko na lang yung breakfast.” Eversince I got pregnant, mas lalong naging maasikas
HendrixSophia is already on her ninth month kaya naman todo bantay kami sa kanya ngayon. Umuwi ang inay Fely niya para may makasama si Manang Sabel sa pagbabantay dahil paminsan minsan kailangan kong pumasok sa opisina.The nursery room of our baby boy is already ready and we personally designed it. Kumpleto nadin ang mga gamit niya at tanging ang paglabas na lang niya ang inaabangan namin.Hindi ko mapangalanan ang sayang nararamdaman ko. My son is about to come and I feel really excited.Bago ako umuwi from my meeting ay dumaan muna ako sa sementeryo para dalawin ang anghel namin ni Sophia.It has been a habit for us na dalawin siya twice a month pero ngayon ay mag-isa lang ako ngayon since malapit ng manganak ang mommy niya.“Hi baby!” masayang bati ko pagkalapag ko ng bulaklak sa harap ng lapida niya saka ko sinindihan ang baon kong kandilaTinanggal ko ang ilang tuyong dahon sa paligid nito at saka ako nag- alay ng dasal para sa kanya.“Malapit ng manganak ang mommy kaya hindi k
Sophia“Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy happy birthdayHappy birthday to you!” “Mommy, blow your candle and make a wish!” inilapit sa akin ng bunso kong anak na si Hera Armida ang cake na dala dala niya.I closed my eyes and made a wish. Well wala naman na akong ibang mahihiling pa sa buhay. My life is of course not perfect but it is good.Biniyayaan ako ng mabait at mapagmahal na asawa at mga anak na very succesful na din sa mga karera nila. And of course our friends and family na laging nandyan para sa amin ni Hendrix for support.I blew the candle at isa-isa akong niyakap ng mag-aama ko.“I love you!” Hendrix said and he kissed my lips at agad ko naman sinagot iyon. Nadagdagan man ang edad namin ni Hendrix, pero hindi kailanman nagbago ang sweetness namin sa isa’t isa.“Oh my God, kuya, let’s go!” narinig kong sabi ni Hera kaya natawa naman si Hendrix“Hindi ka pa nasanay kay Mom and Dad!” sagot naman ni Helious “Isa pa mahirap iwanan yang
SophiaNapahinga ako ng malalim habang nakatingala ako sa gusali kung saan ako magsisimulang magtrabaho bilang junior designer ng kumpanya.This is my first job at sobrang nakaka proud dahil sa isang malaki at kilalang kumpanya sa ibang bansa ako papasok.Bata palang ako ito na nag pangarap ko. Kaya naman kahit hirap ay nagpursige akong makatapos ng pag-aaral. Pinagsabay ko ang pagt trabaho at pag-aaral dahil wala naman akong aasahan kundi ang sarili ko.Nasa probinsya si inay at mahirap ang buhay kaya hindi option sa akin ang pagko kolehiyo pero nanindigan ako. Hindi pwedeng mapako ang buhay ko gaya ng inay. Kung hindi ako aalis, magiging kagaya niya lang ako.Bella Philippines.Napangiti ako. This is it, Sophia! Para sa pangarap! Naglakad na ako papasok ng gusali matapos kong isuot at company ID na binigay sa amin pagkatapos ng training namin. Alas otso ang pasok ko at pabor sa akin na malapit lang dito ang maliit na apartment na tinutuluyan ko kaya maaga ako ng trenta minutos. D
SophiaPumasok kami sa office ni sir habang hawak pa rin niya ang pulsuhan ko. Hindi ko naman magawang bawiin dahil baka magalit ito sa akin at sisantehin ako.“Maupo ka.”utos niya sa akin kay sumunod na lang akoMaya maya pa bumukas ang pinto at iniluwa nun ang sa tingin ko ay sekretarya ni sir Hendrix. May dala itong paper bags at base sa amoy, pagkain ang laman nito.Inilapag niya iyon sa harap ko kasunod si Hendrix na naupo na din katapat na upuan. Inilabas niya ang mga nasa paper bags at inayos sa lamesa. Inabutan niya ako ng isang pack at kahit naman ayaw ko, napilitan akong kuhain.“Eat that! Malamig na yung baon mo. Hindi magandang kumakain ng malamig.” utos niya sa akin“Sayang naman kasi sir yun. Isa pa sanay po ako sa ganun. Hindi naman po kasi ako mayaman.” katwiran ko sa kanya“Eat! Ang dami mong sinasabi.” He started to eat habang nakatingin pa rin ako sa kanya. Hindi ko talaga maintindihan ang trip ng amo kong ito.“Kakain ka ba o susubuan pa kita?” Hindi naman siya n
Sophia“Laway mo uy!”Napapitlag ako at napalingon at hindi nga ako nagkamali. Nakita ko si Trevor na tila my inis sa mukha niya habang nakasunod ang tingin sa papalayong kotse ni Sir Hendrix.“Anong meron? Bakit kayo magkasama ng Presidente ng Bella?” tanong niya habang sinasabayan ako papunta sa apartment Ipinasa ko ang mga paper bag sa kanya para makuha ko ang susi sa bag ko.“Nagshopping ka ata?” tanong uli nito pero hindi ko na sinagot at dere deretso na akong pumasok sa loob habang kasunod naman si Trevor.“Sophia!” Inis na tawag nito dahil siguro sa hindi ko pagsagot sa kanya“Ano?” sigaw ko din sabay upo sofa“Ang sabi ko anong meron? Bakit ka hinatid ni Sir Hendrix?”“Siguro naisip niyang mahihirapan akong mag commute kaya hinatid ako.”simpleng sagot ko dito“Sophia, wag ka masyadong makipaglapit kay Sir Hendrix. Hindi mo kilala kung ano ang pagkatao niya!” Trevor warned kaya naman napaangat ang kilay ko“Nagmagandang loob lang yung tao, Trev. Wala naman siguro masama dun.”