SIMULA

Lakad-takbo ang ginawa ni Maegan habang paalis siya sa lugar na iyon. Takot na takot siya dahil napag-tripan pa yata siya ng mga lasing na nadaanan niya habang nag-aabang nh taxi pauwi.

Kakatapos lang ng event nila at isa na siyang ganap na modelo on the top of her career.

Twenty years old na siya at isa na siyang kilalang modelo sa bansa, both ramp and print.

After the show ay nag-celebrate ang group sa isang bar at kahit ayaw na niyang sumama dahil pagod na siya ay pinagbigyan naman niya ang mga ito.

Naka-ilang rounds na din naman siya ng drinks kaya nagdecide na siyang pumuslit. 

Busy naman na ang mga kasamahan niya kaya kunwari ay lumabas siya para mag-restroom. 

She went out of the bar at doon na niya naramdaman ang hilo. She only had few drinks pero bakit ganun? Bakit parang nahihilo siya?

Nag-abang siya ng taxi pero wala namang nagdadaan kaya minabuti na niyang maglakad-lakad.

Naisipan niyang tumawag sa mansion pero nagdalawang isip na siya dahil late na din at nahihiya na siyang manggising pa ng mga drivers doon.

Pero sa paglalakad niya sa madilim na eskinita, naramdaman niyang may sumusunod sa kanya.

‘Shit!’ bulong niya sa kanyang sarili as she forced herself to stay calm

Pero panandalian lang yun dahil natakot na siya since malapit na sa kanya ang mga sumusunod sa kanya.

Tumakbo na siya kahit pa naka-heels siya and it’s a good thing na hindi siya nadapa kahit pa nahihilo siya.

“Miss, wala ka ng pupuntahan!” sabi ng isang boses kaya naman humigpit ang hawak niya sa kanyang bag

Just in case kailangan niyang manlaban, baka sakaling magamit niya ito.

“Lumayo kayo!” she yelled pero nagtawanan ang mga ito so she guessed na hindi lang isa ang sumusunod sa kanya

“Help!” sigaw niya pero nawalan na siya ng pag-asa when she realized na dead-end na pala 

Madilim sa lugar na iyon pero kahit papano, nakita ni Maegan na tatlong lalaki na lasing or high ang nakasunod sa kanya.

Hindi niya makita ng mabuti ang mukha ng mga ito  dahil sa kakulangan ng liwanag idagdag pa ang pagkahilo niya.

“Miss, kung ako sa iyo, magpakabait ka na lang at sumunod ka na sa amin!” sabi ng isang lalake na papalapit na sa kanya

“Oo nga, miss! Para hindi ka na masaktan tsaka pangako, mag-eenjoy ka naman!” sabi pa ng isa

Nasaan ba ang mga tao at bakit ba siya napadpad sa lugar na ito?

“Patayin niyo muna ako bago niyo ko mahawakan!” Maegan said at nakita niya ang isang kahoy sa gilid na agad niyang kinuha 

Hinawakan niya ito ng mahigpit kaya nagtawanan muli ang mga lalaking gusto siyang gawan ng masama.

“Huwag ka ng lumaban! Wala ka ng kawala!” anang lalake na nakalapit na pala sa kanya kaya nagtangka siyang hampasin ito ng kahoy

Tinamaan naman niya ito pero tila hindi naman ininda ng lalaki ang tinamo niya.

“Yan ang gusto ko! Palaban!” hiyaw niya kaya nagtawanan naman ang mga kasama nito 

Sinunggaban siya ng lalaki kaya nagpumiglas naman siya at nanlaban kahit pa nanghihina na siya.

“Tulong! Tulungan niyo ako!” sigaw niya ulit kaya nagtawanan lang ang mga lalaking ito 

“Walang tutulong sa iyo!” sabi pa ng isang tinig 

“Simulan mo na yan, boss! Kami naman ang susunod!” nangilabot si Maegan nung marinig niya ang sinabi ng kasamahan ng lalaking may hawak sa kanya

“You dogs! Makikita ninyo, pagbabayaran ninyo ang ginagawa niyong ito!” pananakot ni Maegan pero mukhang walang kinatatakutan ang mga ito

“Akala ko ba, okay na ito?” tanong ng lalaki kaya napakunot naman ang noo ni Maegan

“Okay na yan, boss! Baka hindi pa lang umeepekto!” sagot naman ng isa kaya naman nag-sink in na ang lahat kay Maegan

“You drugged me?” tanong niya dahil yun na lang ang nakikita niyang dahilan kung bakit ganito ang pakiramdam niya

Nahihilo…

Nanghihina…

She feels hot inside…

“How dare you! Anong drugs ang ginamit niyo sa akin!” sigaw ni Maegan pero wala naman sumagot sa kanya kaya ang tanging mgagawa na lang niya ay ang manalangin.

“Tara na!” naramdaman na lang ni Maegan ang paghila sa kanya ng lalaki at wala na nga siyang magawa kung hindi ang sumunod dahil pakiramdam niya, ubos na ang lakas niya.

“Get your hands off her!” nagkaroon ng pag-asa si Maegan sa kabila ng helplessness nung marinig niya ang isang bagong tinig at mula sa kanto ay may umilaw na headlight ng sasakyan

“P******a! Sino yan!” sagot ng lalaking may hawak kay Maegan 

“Tulong! Tulungan niyo ako!” pilit na sigaw ulit ni Maegan kaya binalingan siya ng lalaking may hawak sa kanya

“Manahimik ka! Ano pang tinatanga-tanga niyo diyan? sugurin niyo!” utos nito sa mga kasama niya 

Hindi na alam ni Maegan kung ano ang nangyari basta nakarinig siya ng mga daing at ingay mula sa mga taong nasa harapan nila. 

Hindi naman nagtagal ay may nagsalita ulit at nakita niya ang papalapit na imahe ng isang lalaki even though it’s blurry.

“And now, it’s just you and me! Shall we do it your way? Or mine?” sabi nito sa lalaking may hawak sa kanya pero mukhang hindi naman ito natakot

And from the way he speaks, mukhang banyaga ito dahil na rin sa paraan nito ng pagsasalita. Halata ang accent niya so Maegan presumed he is a foreigner.

“Sino ka?” tanong ng lalaki sa papalapit na imahe at kahit pinilit ni Maegan na makita kung sino ito ay hindi niya talaga ito makilala

“T*****a ka! Huwag mo akong inglesin!” galit na sigaw nito at napasigaw na lang si Maegan nung makarinig siya ng putok ng baril

Lumuwag naman ang hawak ng lalaki sa kanya hanggang sa tuluyan na siyang mabitawan nito.

“Hayop ka! Ang kamay ko!” anito kaya naisip ni Maegan na sa kamay siya tinamaan ng bala na mula sa baril ng lalaki

She tried to run pero dahil sa kung anong droga na hinalo sa inumin niya, hindi niya magawang makatakbo. Muntik pa siyang masubsob pero nandoon ang matipunong braso ng tagapag-ligtas niya na sumalo sa kanya.

“Help me…please…help me…” naghalo na ang takot at hilo sa tinig ni Maegan at nandoon man ang pag-aalinlangan ay wala na siyang lakas

Naramdaman niya na umangat siya sa ere kaya alam niya na binuhat siya ng tagapagligtas niya and somehow, she felt safe! Nawala na ang takot niya dahil alam niya na ligtas na siya.

Isinakay siya ng lalake sa isang kotse at dahil sa lamig ng aircon ay lalo niyang isiniksik ang katawan niya dito

“You cold?” tanong ng lalaki kay Maegan pero hindi ito sumagot hanggang sa marinig niya na may inutusan ito  to lower the aircon 

Pero hindi english ang ginamit niya but a foreign language na hindi niya maintindihan.

Hindi na niya alam kung saan sila nakarating at nung huminto ang kotse ay muli siyang binuhat nito. Hindi na niya binuksan ang kanyang mata dahil nahihilo pa siya pero alam niya na pumasok sila sa isang elevator dahil narinig niyang tumunog ito.

“Yarın beni limandan al.” narinig niyang sabi ng lalaking may buhat sa kanya at nung tumunog muli ang elevator ay naglakad na ulit ito 

(turkish translation: Fetch me tomorrow at the port.”)

Maegan opened her eyes nung maramdman niya na sumayad ang likod niya sa malambot na kama. Nakita niya ang kanyang tagapag ligtas pero dahil madilim sa kwarto ay hindi niya mabistahan ang mukha nito lalo pa at nakatalikod ito. Somehow, nanabik siyang makita ang mukha ng taong nagligtas sa kanya.

“Devam edeceğim efendim.” mula sa labas ang tinig na iyon kaya hindi na nakita ni Maegan hanggang sa humarap na sa kanya ang lalaki

(I’ll go ahead, sir.)

Binuksan ng lalaki ang night lamp sa tabi ng kama pero ganun na lang pagka-dismaya ni Maegan nung makita niya na may suot na maskara ang lalaki.

What the hell!

“You go to sleep, woman!” nakaramdam ng kilabot si Maegan nung marinig niya ang tinig ng lalaki with his accent

Pero hindi naman siya papayag na  matulog na siya ng hindi niya nakikilala ang kanyang tagapagligtas niya.

“Who are you?” tanong ni Maegan at naupo pa siya sa kama kahit pa groggy na siya

“You are not entitled to ask! Just be happy that I saved you!” sagot ng lalaki kay Maegan

“I am! And I want to thank you!” sabi ni Maegan kaya naupo naman sa gilid ng kama ang lalaki, facing her

“Don’t mention it! Just be safe because there’s a lot of bad people out there!”

Itinaas ni Maegan ang kanyang kamay at gusto sana niyang hawakan ang mukha ng taong ito pero agad itong tumayo at lumayo sa kanya.

“Why can’t I touch you? Can I at least see your face or know your name?” Maegan said at nakita niya na umiling ang lalaki

Naramdaman niya ulit ang hilo kaya nahiga siya ulit. Her mind is clouded pero napagkit sa kanya ang kaisa-isang bagay na nakita niya sa mukha ng tagapag ligtas niya.

His beautiful Blue eyes!

“You don’t have to know who I am! Sleep!” utos nito at tuluyan na siyang hinila ng antok at pagod

******

Napabalikwas ng bangon si Maegan nung magising siya kinabukasan at nasa isang hotel suite siya. Inilibot niya ang kanyang mata pero wala naman siyang nakita doon kaya sigurado siya na nag-iisa siya.

She stopped to think hanggang sa maalala niya ang nangyari kagabi.

She got up at tumakbo siya palabas ng kwarto only to find an empty space at nabigo ang inaasahan niya na makita ang taong nagligtas sa kanya.

Hindi siya maaring magkamali dahil alam niyang totoo ang nangyari kagabi. 

Huminga siya ng malalim at bumalik siya sa kwarto hanggang sa mamataan niya ang ilang paper bags na nakalagay sa couch. Nilapitan niya ito at binuksan at doon niya nakita ang mga damit at gamit kaya naman napangiti siya.

Hanggang sa mapansin niya ang isang papel na nakatiklop at nakasulat doon ang second name niya.

‘BLAIR’

Agad niyang binuksan ang papel na napapatungan ng isang pulang rosas na may mahabang tangkay.

“Promise me that you will stay out of trouble! I can’t let you see me because that is the only way that I can keep you safe. Time will come when I can reveal myself to you and I hope your enthusiasm to know me shall not falter!”

Mabilis ang tibok ng puso ni Maegan habang paulit-ulit niyang binabasa ang sulat na iniwan ng taong ito. He remembered his blue eyes, looking at her and she wanted to believe that he was looking at her with admiration and love.

“Knight…..” she faintly whispered habang nasa dibdib niya ang sulat