Three thousand pesos ang binigay ni Sir sa akin. Grabe, naglinis lang ako ng condo niya, nagka-three thousand pa ako. Inutusan ko ang kapatid ko na bumili ng karne ng manok sa may talipapa upang makapagluto na ako. "Wow! Masarap ang ulam natin!" takam na takam na sabi ni Popoy. "Oo, naman! Agahan ko nang magluto dahil maaga ulit tayo sa palengke," sabi ko. Kahit malaki ang kinita ko, kailangan pa din naming magtinda. Tuloy pa din ang plano ko na makapag-ipon at makaalis sa inuupahan naming barong-barong, kahit na wala na akong maayos na trabaho.Sipag, tiyaga at diskarte lang talaga ang kailangan. "Akala ko po ba wala ka ng trabaho, Ate?" tanong ni Popoy habang kumakain kami. "Wala na nga. Naalala niyo si Madam? Nanay siya ni boss, pinaglinis niya ako ng condo ni Sir.""Ah," sabay-sabay nilang sambit at tango. "Oo. At bukas, aalis ulit ako dahil ipaglalaba ko siya.""Okay, Ate.""Guwapo ng boss mo, Ate, ha. Bagay kayo..."Pumalatak ako. "Hindi ako type nun, no! Saka babaero iy
"Stop staring kung ayaw mong pakainin kita ng bell pepper diyan." Napangiwi ako. "Kadiri ka, oy!" "Ah, kadiri pala, huh?" Tumayo siya kaya agad naman akong tumakbo pero hinabol niya ako. "Hoy!" sigaw ko nang mahuli niya ako. Niyakap niya ako mula sa aking likod. Nanlaki ang aking mga mata nang maramdaman ko ang matigas niyang bell pepper. Tumutusok-tusok sa aking pwetan. "Joshua! Bitawan mo ako! Manyakis ka talaga!"Tumawa lang siya at sa halip na bitawan ako, inangat pa niya ako saka pinaikot-ikot. "Tumigil kang manyak ka! Yang titi mo, kumikiskis sa may puwet ko."Napalingon ako sa bandang pintuan nang makarinig ako ng mga tawa ng mga lalake. Nakangisi sila habang nakatingin sa amin ni Sir Joshua. Ang nakakainis, bigla na lang akong binitawan ni Joshua. Kamuntik pa akong sumubsob sa sahig. "Kaya pala ayaw tumambay sa penthouse," sabi ng isa. Basta na lang silang naglakad patungong sofa at prenteng naupo doon. "Iyon pala may hindi maiwan-iwan dito sa condo niya."Tinignan ako
Pagkatapos kumain bumalik ako sa paglalaba. Hapon na ng matapos ako. Tahimik na sa buong kabahayan. Mukhang umuwi na ang mga kaibigan ni Joshua. Wala din si Joshua sa sala. "Umalis kaya siya?" Sabi niya mag-grocery ako ngayon. Lumapit ako sa kaniyang kuwarto. Dinikit ko ang aking tenga sa may pintuan niyA. Wala naman akong ingay na naririnig mula sa loob. Pinihit ko ang pinto at sumilip. Walang tao pero nakita ko ang kaniyang celphone na nasa ibabaw ng kaniyang mesa. Isasara ko na sana ang pintuan nang marinig ko ang lagaslas ng tubig mula sa banyo at ang tila hirap na hirap na ungol ni Joshua mula sa loob. Naku! Mukhang napaano na siya! Baka nadulas siya at napilayan. O kaya naman ay nabagok ang kaniyang ulo. Nagmamadali akong lumapit sa labas ng banyo. Palakas nang palakas naman ang kaniyang nahihirapang ungol kaya agad kong pinihit ang pintuan. Hindi ito naka-locked."Sir!" nag-aalala kong tawag sa kaniya. "Ay!" Tili ko nang makita ko ang hubad na katawan niya. Nakatayo siy
Pinagtulungan naming ibaba mula sa kaniyang sasakyan ang mga pinamili namin. Mabuti na lang at may dalawang staff ng condo ang lumapit sa amin upang tumulong. May dala silang cart. Sila na din ang nagtulak ng cart hanggang sa elevator. Hinatid din nila kami hanggang sa unit ni Joshua. Napangiti ako nang abutan sila ni Joshua ng pera. Tinanggihan pa nila ito pero pinilit ni Joshua na kunin na nila. Mabait naman pala ang mokong na 'to. ANG mga fresh goods ay nilagay ko muna sa sink. Uunahin kong ayusin ang mga pinamili niyang groceries. "Bakit mo binabalik?" nagtataka kong tanong nang ibalik niya sa karton ang ilang mga delata at instant noodles na nilabas ko na. "Sa'yo ang mga ito," aniya na kinagulat ko. Halos lahat ng delata ay nilagay niya sa karton. Iilan lang ang tinabi niya para sa kaniya. Dalawang karton lahat ng binili niya ay ibibigay niya sa akin? Kumunot ang noo ko. At ilang sandali pa nga ay nagkaroon na ako ng hindi magandang kutob sa kaniya. "Umamin ka nga!" "
"Shuta naman!" Inis kong tinignan ang aking damit na natapunan ng tinimpla kong Milo. "Sorry, Ate," hinging paumanhin ni Badjao sa akin. Nawalan siya nang balanse kaya nasanggi niya ako. Ito ang damit na binigay sa akin ni Mady. Tsk! Ang ganda na ng ayos ko, e. Agad kong hinalungkat ang mga damit ko na nakalagay sa karton. Wala kaming cabinet kaya sa karton lang nakalagay ang mga damit namin. Ano kaya ang isusuot ko nito? Gusot-gusot pa man din ang iba. May tshirt akong puti na fitted, iyon lang ang hindi gusot. Hindi naman mukhang luma kaya okay lang siguro na ito ang isuot ko sa opisina. May bulaklakin akong palda na abot hanggang baba ng aking tuhod. Medyo luma na ito kaso wala akong magagawa dahil ito lang ang hindi lukot ng husto. Bahala na kung masabihan na naman ako ni Joshua nang kung ano-ano. Kaysa ma-late ako. "Good morning," bati ko kay Mady. Abala siya sa pag-aayos ng kaniyang sarili kaya hindi niya napansin ang pagdating ko. "Wala pa po si Si—Petra?!" Literal na
"Ano po iyon, Sir?" Pinilit kong ngumiti kahit na ang totoo ay inis na ako sa inaasal niya. "Ayusin mo itong mga papeles," utos niya. Agad kong dinampot ang mga papeles na tinuro niya. Tumalikod na ako nang tawagin ulit niya ako. "Bakit, Sir?" tanong ko. "Saan ka pupunta? Dito ka lang," aniya sabay turo sa upuan na nasa harapan ng kaniyang mesa. Palihim akong umirap bago ako naupo sa tinuro niyang upuan. Sinimulan kong gawin ang inuutos niya nang biglang may sumagi sa aking isipan. Napapangiwi ako habang iniisa-isa kong ayusin ang mga papel. Nagkasalubong ang mga mata namin ni Joshua. Mukhang napansin niya ang pagkakalukot ng aking mukha. Tinaasan niya ako ng kilay."Sa labas na lang ako," sabi ko. "Hindi ako makapag-concentrate sa trabaho," nakanguso kong dagdag. "No. Dito ka lang. Do your job."Bumuntong hininga ako at sinikap na gawin ng maayos ang trabaho. Bakit ba ayaw maalis sa aking utak ang mga malalaswa na bagay na nasaksihan ko noon dito sa kaniyang opisina. Tinapik
Nag-walk out si Joshua. Hindi ko alam kung napikon ba siya o dahil nandidiri siya sa aking kili-kili. Sinipat ko ito sa salamin. Maputi nga ang aking kili-kili, e. Wala ding amoy. Hindi ko maintindihan ang isang iyon. Kapag kiki ang nakita, tiyak na tuwang-tuwa. Kapag kili-kili, diring-diri. May oras pa naman kaya tinapos ko na muna ang pagbubunot ko ng buhok ng aking kilikili. Ini-spray-han ko ng alcohol ang tiyani bago ko sinauli kay Mady. "Sir, Coffee po?" tanong ko kay Sir, habang nakasilip sa awang ng pintuan. "Yes. Hugasan mo ang kamay mo." Aba't! Hindi pa talaga siya maka-move on sa kili-kili ko. "Sure," sagot ko. Tsk! .."Here's your coffee, Sir." Matamis ko siyang nginitian pagkalapag ko ng kaniyang kape. Nanatili akong nakatayo at hindi muna umalis. Tumikhim siya bago humigop sa kaniyang kape. "Bakit ka pala nagpalit ng table at upuan?" usisa ko. Hindi siya nagsalita. "Dahil ba sa sinabi ko kahapon?"Hindi siya sumagot kaya ibig sabihin ay tama nga ang hinala ko
Nginitian ko isa-isa ang bisita ni Sir Joshua bago ako pumihit. "Hindi ba sya kasama sa meeting natin? Di ba, siya ang personal assistant mo?" tanong ni Sir Craig. Napahinto ako sa paglalakad. Oo nga. Bakit ako lalabas? Hindi ba't kasama sa trabaho ko iyon? "No need. Lumabas ka na muna," sabi sa akin ni Sir Joshua. "Ano po'ng gusto niyong —"They're not here for coffee or tea," pagsusungit niya. "You're so road!" nakaingos kong sabi. Lumaki ang ngisi ng tatlong lalake. "Kaya nga, you're so road," sang-ayon din nila sa sinabi ko. Iningusan ko si Joshua bago ako lumabas. Bahala na nga siya diyan. ..ALAS-DOSE na pero hindi pa din natatapos ang meeting nina Sir Joshua. Tumutunog na ang tiyan namin ni Mady. Nagugutom na kami. Tamad kong sinandal ang likod ko sa upuan at nanghihinang naghintay na magbukas ang pintuan ng opisina ni Sir. Tumunog ang elevator kaya sabay kaming napatingin ni Mady doon. Umayos kami ng upo dahil akala namin may importanteng bisita si Sir pero food d