Kabanata 23"Do you want a fruit shake?" Tanong niya sa akin kaya napatigil ako sa pagtitiklop ng aking damit.Tumingin ako sa hawak niyang mangkok na naglalaman ng mga strawberry at isang baso ng tubig sa kaliwa niyang kamay. Pagkatapos ko siyang tingnan ay ipinagpatuloy ko ang pag-aayos ko ng mga damit namin."Sige.""Ipagagawa kita. Anong prutas ang gusto mo?" tanong niya sa akin kaya muli ko siyang tiningnan.Sumilay ang ngisi sa aking mukha at pagkatapos ay mabilis kong tiningnan ang kaniyang harapan na bahagyang nakaumbok. Umiwas din ako doon ng tingin habang tumatawa."Banana," sabi ko habang ngumingisi sa kaniya."Mahilig ka sa banana?" May ngisi niya ding tanong sa akin.Tumawa ako at pagkatapos ay tumango. Hindi ko alam kung bakit nakikipag-usap ako sa kaniya ng ganito. Siguro ay gusto ko lang siyang pasabikin tapos pag-mainit na ay iiwan na sa ere. Para mainis sa akin tapos ako ay tatawa lang."Yes. Mas madami ding nutrients ang nakukuha sa saging. It's good for the health,
Kabanata 24Itinigil niya ang kotse sa tapat ng entrance ng Mall. "Gusto mo bang samahan kita?"Tinanggal ko ang seatbelt ko at pagkatapos ay kinuha ko ang bag ko sa gilid ng upuan ko. "No. Kaya ko na namang mamili mag-isa. Ayoko rin na umabsent ka sa trabaho.""Alam mo naman na mas priority kita," Sabi niya kaya nakuha niya ang atensyon ko.Ang kaniyang ekspresyon ay para bang nagdadalawang isip. Nakakunot ang kaniyang noo at pansin ko ang pagbuntong hininga niya.Ngumiti ako sa kaniya bago ko hinawakan ang kaniyang pisngi. Naging kalmado siya sa aking ginawa."Magiging ayos lang ako. Huwag ka nang mag-alala. Kikitain ko rin si Paye sa coffee shop, baka abutin kami ng tatlong oras sa pagkukuwentuhan," Pagbibigay alam ko sa kaniya."Sasamahan ka ba niya sa pamimili?" naninigurado na tanong niya.Umiling ako at pagkatapos ay tinanggal ko ang pagkakahawak sa kaniyang mukha."Hindi. May lakad siya mamayang hapon," Sagot ko sa tanong niya.Nakita ko ang pagkunot ng kaniyang noo. Nagkamot
Kabanata 25"Isa na lang?" mahina kong bulong sa aking sarili. Nagmadali akong humakbang upang lapitan ang isang big cart na natitira.Nang abot kamay ko na ito ay napatigil ako nang makita ko ang isa pang kamay na nakahawak dito. Lumingon ako at pagkatapos ay tinaasan ko siya ng kilay.Isang pamilyar na lalaki ang aking nakita. Pinakatitigan ko ang kaniyang mukha. Naningkit ang mata ko at kalaunan ay napakunot ang noo ko."Ako ang nauna," sabi niya na ikina-taas ng kilay ko.Hibang ba siya? Ako ang unang nakakita nito, sabay lang naming nahawakan."Bitawan mo na, Kuya," Mahina kong sabi ngunit may diin sa bawat salitang aking binanggit."Ayokong bitawan. Akin lang siya," seryosong sabi niya na ikina-tawa ko. Nang-iinsulto na tawa iyon."Anong iyo? Walang sa'yo!" hindi sumasang-ayon na sabi ko."Wala ding sa'yo!" Sabi niya at pagkatapos ay inalis niya ang kamay ko.Inilagay ko ang magkabila kong kamay sa aking bewang. Itinaas ko ang aking ulo at pinaningkitan ko siya ng mga mata.Ang
Kabanata 26Sampung minuto ang lumipas at hindi pa rin umuusad ang pila sa lane namin. Nagkaroon kasi ng problema sa POS system. Namatay ito kaya kailangang ulitin ang pag-pounch in ng mga binili noong isang customer.Napayuko na ako sa hawakan ng big cart dahil sa pagsakit ng likod ko. Nararamdaman ko na din ang pangangalay ng binti ko. Hinawakan ko ang tiyan ko.May sumitsit nang ilang beses at nakuha nito ang kuryosidad ko. Napatunghay ako. Nagulat na lang ako noong biglang dumating ang makulit na pulis. Taas baba ang kaniyang balikat dahil sa paghingal. Nang tumingin ako sa kaniyang hawak ay doon ko lang napansin ang dala niyang upuan.Napaayos ako ng pagkakatayo. Humarap ako sa kaniya habang siya naman ay tumigil sa tabi ko. Inilagay niya sa may gilid ko ang upuan. Tinapik niya pa ito upang senyasan akong umupo. Tumaas ang kilay ko dahil sa kaniyang ginawa.Hindi ko alam kung mamangha ba ako sa kaniya o tatarayan ko siya.Tiningnan ko ang kaniyang mukha at nakita ko ang maaliwal
Kabanata 27"Why did you ignored my calls?" Panimulang sabi niya matapos niyang pumasok sa kotse.Nataranta ako sa ekspresyon na ibinibigay niya sa akin. Ang kaniyang mga mata ay malamig na nakatingin sa akin habang ang kaniyang labi ay sobrang magkalapat na akala mo ay nalagyan ng mighty bond at hindi matanggal tanggal.Walang ngisi o ngiti na makikita sa kaniyang mukha. Hindi tulad ng ekspresyon na nakikita ko tuwing sinasalubong niya ako. Sa ilang buwan ay ngayon lang siya naging ganito."Ha? Tumawag ka ba?" tanong ko at pagkatapos ay napangiwi ako. Dali dali kong kinuha at tiningnan ang aking cellphone. Pagbukas ko pa lang ng screen ay nakita ko na doon ang seventy missed calls.Tumingin ako sa kaniya at saktong nakita ko ang kaniyang pag-irap sa akin. Ibinalik ko sa bag ang cellphone ko at pagkatapos ay ngumuso ako."Sorry, hindi ko narinig," sabi ko at pagkatapos ay ngumuso ulit ako.Kailangan ko yatang magpa-cute sa kaniya. Na-hindi ko naman laging ginagawa."You're too preoccu
Kabanata 28Ang pag-aasawa ay hindi madali. Tama nga ang kasabihan ng mga matatanda na 'Ang pag-aasawa ay hindi parang mainit na kanin na pag napaso ka ay iluluwa mo.'Ang bawat pagsasama ay may kaakibat na lungkot, sakit, hirap at problema. Walang masaya lang, ang lahat ay dumadaan sa baku-bakong daan na susubukin ang pagmamahal ninyo at tiwala sa isa't isa. Hanggang saan mo nga ba kayang labanan o ipaglaban ang lahat? Sa kalagitnaan lang ba o hanggang dulo na?Ang iba ay sumusuko, ngunit nakakabilib din na makita ang iba na hanggang dulo ay lumalaban sa mga problema upang makasama lang ang isa't isa.'Ang bawat problema at hirap ay dapat na labanan natin ng magkasama. Walang sukuan. Hamakin man tayo ng kahirapan, maging hadlang man sa atin ang lahat ngunit ikaw at ikaw pa rin ang aking pipiliin. Sa hirap at ginhawa ay patuloy kitang mamahalin at ipaglalaban.'Taimtim kong basa sa mga pangungusap na nakasulat sa isang liham na nakita ko sa isang magabok na kahon.Halata sa kahon ang
Kabanata 29"Where are you, Honey Bunch?" Tanong sa akin ni Ròisìn. Ikinipit ko ang cellphone ko sa pagitan ng aking tainga at balikat upang hindi iyon mahulog.Gamit ang kaliwang kamay ay hinahawi ko ang ilang damit sa rack. Ang aking kanang kamay naman ay may hawak na milktea.Naghanap ako ng magandang damit para sa baby ko. Iba't iba ang nakalagay sa dress racks, naghalo na ang iba't ibang kulay at design kaya ang hirap mamili ng maganda."Nagsho-shopping ako," Tipid kong sagot sa kaniya.Sa isang Linggo na lumipas ay hindi pa rin mawala sa aking isip ang sinabi ni Papa. Hindi ko naman magawang komprontahin si Ròisìn dahil ayokong magkaaway kami. Sinubukan ko siyang tanungin kung may ideya ba siya sa sinabi ni Papa pero wala ang sagot niya.Sa isang Linggo na iyon ay hindi ko siya masyadong kinakausap. Naging malamig ang turing ko sa kaniya."Saang mall?" Hindi kuntento na tanong niya."Malapit lang sa apartment natin," Sagot ko at itinigil ko na ang paghahanap ng magandang damit s
Kabanata 30Nanghihina ang mga kamay na binitawan ko ang dokumento. Nanlalabo ang mga mata at nanginginig ang mga binti ko dahil sa panghihina. Nagmamadali kong kinuha ang cellphone ko na nakapatong sa ibabaw ng lamesa.Agad kong ini-dial ang number ni Rio. Isang ring lang ay sinagot niya ang tawag ko. Nang ibuka ko ang aking mga labi ay ramdam ko ang panginginig nito."Rio, I need your help," Mahina kong pakiusap sa kaniya.Sunod sunod na nagtuluan ang mga luha sa aking mga mata. Hindi ko kinaya ang panginginig ng aking mga binti at napaupo ako sa sofa."About what?" tanong niya. Pag-aalala ang maririnig sa kaniyang boses.Napalunok ako ng laway nang maramdaman ang panunuyo ng lalamunan ko. Humigpit ang hawak ko sa cellphone ko at napapikit ako. Malalim na paghinga ang aking ginawa.Pinigilan ko ang paghikbi upang hindi niya marinig iyon."May ginagawang katarantaduhan ang asawa ko," sabi ko na pilit inaayos ang pagsasalita ngunit sa kalagitnaan ay napapiyok ako."Fuck, it's early in