KABANATA 6

Apolonia

Kaagad na dinampot ko ang telepono kong nasa mesa nang tumunog iyon at nang makita ang pangalan ng tumatawag ay pasimple akong tumingin sa pinto at bintana ng opisina ng boss ko na nakababa sa ngayon ang blinds. Dahil hindi naman ako nito nakikita at 'di ko rin ito nakikita ngayon ay mabilis na akong tumayo at lumabas upang sagutin ang tawag.

Nang makalayo na ako at masiguro na walang makakarinig sa pakikipag-usap ko sa caller ay huminga muna ako nang malalim bago nagsalita. "H-Hello po, magandang umaga po, Mrs. San Diego," mahina kong bati.

"Hello, magandang umaga, my dear. Gusto lang kitang batiin dahil naging successful ang una mong misyon," bungad na bati nito sa akin at narinig ko pa ang pagpalakpak nito sa kabilang linya.

Napangiwi ako. "Uh... thank you po?" hindi sigurado sa isasagot na sabi ko na lang.

Hindi naman dapat kasi ako nitong batiin dahil sa totoo lang ay wala pa naman akong ginagawang hakbang, at ang totoo nga ay ang anak nito at ito mismo ang gumawa ng paraan upang makapasok ako bilang sekretarya ni Druskelle.

Since malakas ang mga ito na backer ko, hindi kayang tanggihan ni Druskelle ang tiyahin at pinsan kaya wala na itong nagawa pa kundi ang tanggapin na lang ako.

"How's everything, my dear? Going smoothly ba? Nakapag-adjust ka na ba?" sunod na tanong nito sa akin, excited pa nga ang tinig.

Adjust? Agad-agad? Kakapasok ko pa nga lang kahapon!

Hindi ko pa nga makuhang pumorma at makipaglapit sa boss ko na siyang misyon ko dahil bukod sa sinabi ng pinsan nito na istrikto ito ay hindi naman sinabi sa akin ni Draken at lalo na ni Mrs. San Diego na baka magkaroon ako ng problema at mahirapan ako dahil pansin ko na mukhang may pagkasupladito, masungit, tahimik at aloof ang personality nito.

Hindi ko nga rin alam kung marunong ba itong ngumiti, kasi sa buong maghapon kahapon ay ni hindi ko ito nakita at narinig na tumawa kahit na isang beses man lang kahit pa nga apura ang bato ng joke ng pinsan nito.

Kung sumobra sa pagiging masiyahin si Draken, masasabi ko na kinapos naman sa kasiyahan sa katawan ang pinsan nito.

Susme! Napakaseryoso sa life!

"My dear? Are you still there?"

Ipinilig ko ang ulo ko nang marinig ang tinig ni Mrs. San Diego sa kabilang linya. "Opo. Sorry. Uh... nag-a-adjust pa rin po ako, new environment po kasi."

"That's good. Siya nga pala, ibinilin kita kay Draken, if you need anything just tell him, okay? Siya ang bahala sa iyo."

Sobrang late na po kayo sa pagbabalita.

Ngunit napangiti pa rin ako pagkabanggit nito sa pangalan ng lalaki. "Ah, opo. Nabanggit nga po niya, ang bait po niya," hindi ko napigilang sabihin.

At crush ko na po siya.

"Of course, he's really a nice kid. I raised him like that," may pagmamalaki sa tono na sagot nito.

Bahagya akong natawa. "Mukha nga po."

"Anyway, kahit mabait ang anak ko, huwag kang magpapadala sa kabaitang ipinapakita niya. Ipapaalala ko lang sa iyo ang tungkol sa kasunduan natin, wala kang pagsasabihan na kahit na sino tungkol sa misyon mo."

So, wala palang alam si Draken?

"Maging sa kanya ay hindi mo maaaring ibahagi ang ano mang detalye ng tungkol sa kasunduan natin, maliwanag ba, my dear?" patuloy nito.

Napalunok ako.

Napapaisip na naman sa motibo nito sa ipinapagawa sa akin.

Ano ba kasi ang binabalak nito?

"Sige po..." sa halip ay sagot ko na lang din makalipas ang ilang sandali.

Magtanong man kasi ako rito ay alam ko namang hindi ako nito sasagutin ng diretso katulad noong ginawa nito sa akin noong araw na nakipagkita ako rito upang tanggapin ang tulong pinansiyal na inaalok nito na inakala ko ay libre ngunit mayroon palang kapalit.

Pero sana lang talaga ay mabuti ang hangarin nito sa pamangkin.

"Magpapadala nga pala ako ng bagong set ng make-up, sapatos at ng damit na pamasok sa opisina para hindi ka naman maging alangan sa mga tao riyan," sabi nito.

Bago kasi ako lumuwas ay ito na ang namili at nag-provide ng mga kakailanganin ko upang maging presentable naman daw ako.

Napailing-iling ako nang maisip ko na para akong si Cinderella kung tutuusin at ito ang nagsisilbing fairy godmother ko sa nangyayari.

"Sige po, salamat po," sabi ko na lang.

No choice naman kasi ako kundi ang tanggapin iyon, lalo pa at magmumukha naman akong timang at alangan talaga sa ayos at pormahan ng mga tao rito sa opisina.

"O, siya. Iyon lang naman. Asahan mo na lang na tatawag ako minsan upang kumustahin ang misyon mo. Good luck on your mission, dear," sabi nito bago nagpaalam at natapos ang pag-uusap namin.

Napahinga ako nang malalim.

Sana lang ay hindi ko talaga ikapamahak at pagsisihan ang naging desisyon ko na pumasok sa kasunduan kasama ito.

Makalipas ang ilang sandali ay nagpasya akong bumalik na sa puwesto ko, baka kasi hinahanap at may iuutos na sa akin ang boss ko.

Pagkasarado ko ng pinto ay nadatnan ko nga ito na naghihintay at nakaupo sa mismong harap ng mesa ko habang may hawak na panyo at nakatakip iyon sa bibig at ilong nito.

Agad akong inatake ng kaba na mula kahapon ko pa nararamdaman kapag nasa paligid ito, nakikita ko ito, lalo na kapag ganitong nakatingin ito mismo sa akin at kinakausap ako.

Argh! Bwisit!

Tingin ko kasi ay susungitan ako nito ano mang oras, o 'di kaya ay mabubuking nito ang tungkol sa kasunduan namin ng tiyahin nito.

Naramdaman ko ang pamamasa ng kamay ko.

Here I go again.

Mabilis man ang pintig ng puso ay pilit ko itong nginitian, hindi ko alam kung ngiti nga bang matatawag iyon dahil ramdam ko na medyo nanginginig pa ang labi ko.

"Where have you been, Ms. Marquez?" usisa kaagad nito, parang kakaiba ang tunog ng boses sa pandinig ko.

Malat ba ito? O dahil lang iyon sa panyo?

"Sa labas po, sinagot ko lang po 'yong tawag ni Mrs. San Diego, nangungumusta lang po," kunwari ay kaswal na pagbibigay alam ko rito upang pagtakpan ang kabang nadarama.

Pero totoo naman ang sinabi ko, iyon nga lang ay hindi ko na maaaring idetalye pa rito ang kabuuan nang naging pag-uusap namin. Kapag ginawa ko kasi iyon ay panigurado na mayayare ako on the spot.

Hindi ako maaaring mabuking!

"Mahina ba ang signal dito sa puwesto mo at kinailangan mo pang lumabas?"

Kaagad akong umiling. "H-Hindi naman po..."

"Hindi kita pinagbabawalan na gumamit ng phone sa oras ng trabaho, pero next time, ayokong umaalis at nawawala ka na lang bigla sa puwesto mo. Kanina pa ako tumatawag sa telepono pero walang sumasagot, iyon pala ay wala ka rito," seryosong sabi nito.

Hala, kay aga at halos kakarating lang nito, pero ang sungit na agad!

Masama ba ang naging gising nito?

"Copy po, hindi na po mauulit," sagot ko, kaysa patulan pa ang pagsusungit nito.

Bukod sa ayokong masira ang araw ko, siyempre ay hindi naman puwedeng makipagbardagulan ako rito, kailangan kong isaalang-alang ang misyon ko.

Huminga ito nang malalim at iniabot sa akin ang isang folder na hindi ko napansin na nakapatong pala sa ibabaw ng table ko dahil sa mga papel na nagkalat roon. "Pakitawagan 'yong nagbigay sa iyo niyan na taga-accounting department kanina, i-inform mo na napirmahan ko na ang tseke. Okay na iyan."

"Okay po."

Akala ko ay aalis na ito, ngunit sa halip na umalis ay nanatili itong prenteng nakaupo sa upuan sa harap ng mesa ko habang hindi pa rin inaalis ang panyo sa mukha.

Na-conscious tuloy ako, gusto kong amuyin bigla ang sarili ko.

Mabaho ba ako?

Naghilod at nagsabon naman ako ng buhok at katawan nang maligo ako kanina, ah. Nagsepilyo at gargle rin ako ng bibig. Saka nag-deodorant at nag-perfume pa nga ako bago umalis at pagdating ko rin dito.

Kulang pa ba ang mga iyon?

"What?" masungit na tanong nito, marahil ay napansin ang pagtitig ko rito.

"May kailangan pa po ba kayo?" sa halip na pangibabawin ang takot, kaba at sindak ay lakas-loob na tanong ko, pilit na pina-friendly ang tono.

Kailangan ko na kasing umpisahan ang unang hakbang upang mapalapit dito.

Naisip ko kasi na kung paiiralin ko ang kaba ko sa tuwing makikita, makakausap at titingnan ako nito, paano ako mapapalapit rito at makukuha ang loob nito?

Isang taon lang ang mayroon ako, kaya kailangan kong lakasan ang loob ko, kapalan ang mukha ko at gawin ang lahat ng makakaya ko upang magtagumpay sa misyon, kung hindi...

Ikinumpas nito ang kamay. "Go on. Don't mind my presence here. I'll discuss something with you once you're done talking on the phone. I'll wait here."

Nagtataka man sa maaaring sabihin nito ay sinunod ko na lamang, katulad nga nang sinabi nito hanggang sa matapos akong makipag-usap kay Ms. Manuel ng accounting ay nanatili ito sa harap ng mesa ko.

Agad na inihanda ko ang sarili ko.

Kaya mo iyan, self!

"Done?" untag nito sa akin nang maibaba ko na ang telepono.

Tumango ako.

"Okay. Can you please go to my office?" utos nito.

Kahit na nagtataka pa rin ay tumalima naman ako, ngunit nang nakapasok na ako sa loob ay sinilip ko ito. "Tapos, ano po ang gagawin ko rito?" usisa ko.

Tumayo na ito habang nakatakip pa rin ang panyo sa ilong at lumapit sa pinto ng sariling opisina ngunit hindi ito tuluyang pumasok. "Go to my table."

Sinunod ko naman ang sinabi nito.

"Tapos po?" tanong ko nang nasa tabi na ako ng table nito.

"Paki-check."

Pinigilan ko ang mapasimangot.

Kainis na, ah. Bakit paisa-isa pa ang utos?

Ngunit sa halip na ipakita ang asar ko ay nginitian ko ito.

Itatago ko na muna ang sungay at buntot ko. Kailangan kong magpakabait at mag-behave muna.

"Sige po."

Hinawakan ko na ang handle ng drawer ng table nito upang umpisahan na sana ang pagche-check, ngunit natigilan din kaagad ako nang biglang may pumasok sa isip ko.

Teka nga, nakakahalata na ako, ah.

May something ba sa table mismo nito kaya ako pa ang inuutusan nito?

Kaya rin ba ayaw nitong pumasok sa sariling opisina at nagtiis ito roon sa harap ng mesa ko kanina?

Ibinalik ko ang tingin dito.

Tapos heto ito ngayon at nando'n lang sa pinto, ang layo ng kinapupuwestuhan nito sa mesa kung nasaan ako.

Kaagad na kumalat ang kilabot sa buong katawan ko nang maisip ang laman ng drawer nito.

Hindi kaya may daga... or worse ay may ahas pala roon?!

Shocks! Mukhang ako pa yata ang ipinapain nito upang hindi ito makagat o 'di kaya ay matuklaw, ah!

Ang sama nito!

Nang mapagtagni-tagni ko ang mga bagay ay nanlaki ang mata ko at agad na bumitaw sa handle ng drawer, napasigaw ako sabay takbo nang mabilis papunta sa puwesto nito, nang makalapit na ako rito ay maliksi akong tumalon upang makasampa sa katawan nito, hindi pa ako nakuntento dahil ikinawit ko ang braso ko sa leeg nito at ini-lock ko ang mga binti ko sa beywang nito.