LOGINSumagot din si Andrea sa kanilang bati, habang humihinga siya ng malalim sa kanyang puso, ang tirahan ba ni Mr. Randy ay talagang may ganitong dami ng mga tauhan?Ang mga babaeng ito ay napakaganda!“Ms. Samonte, kami ang Valencia VIP service team, at ito ang aming punong tagahabi, si Isisa. Inimbitahan kami ni Mr. Tolentino upang gumawa ng tailor-made na mga damit para sa iyo,” paliwanag nila.Ang fashionable at simple na blonde na tagahabi ay ngumiti habang inilabas ang leather ruler, “Ms. Samonte, matagal na tayong hindi nagkita, kaya simulan na natin agad ngayon~”Noong siya ay labing-apat na taong gulang, dinala siya ni Randy sa kabisera. Nakasuot siya noon ng lumang damit na hindi akma sa kanya, at tinitingnan ang mga matataas na gusali sa bintana ng kotse nang may halong pagkamausisa at pagbabantay.Dinala siya noon ni Randy sa Valencia VIP department para sa mga top VIP, kung saan naroon din si Isisa noon, upang ipagawa ang tailor-made na uniporme para sa kanya.Noong panahong
Nasa kanyang kandungan ang laptop ng katulong, at nang makita niyang may sumusunod sa kanilang sasakyan, agad niyang ginamit ang Skynet system para alamin ang pinagmulan ng kotse.Biglang nakaramdam ng pagkahiya si Andrea.“Maysakit ba ang ex ko!” aniya.Sa likod ng malalim na itim na mga mata ni Randy, may bahagyang ngiti na nakatago.“Ang ex-husband mo, sobrang inaalala ka.” malamig na tugon ni Randy.Parang hindi si pamangkin ni Alejandro ang nagsalita, kundi isang estranghero na wala namang kinalaman sa kanya.“Talaga, nakakainis siya!” Sa harap ni Randy, pinipilit niyang pigilan ang sarili na insultuhin si Alejandro.Sinabi ni Randy sa kanyang katulong, “Sundan mo siya.”Pumasok ang itim na red flag na kotse sa residence ni Mr. Randy.Habang bumabagtas ang kotse sa loob ng limang kilometro na lugar ng residence, mahigpit itong minomonitor ng mga satellite sa kalangitan.Sa loob ng limang kilometro na radius, may mga sentry post na nagbabantay sa bawat galaw.Si Andrea na nakaupo
“…sumakay sila sa kotse ni Mr. Randy at sabay na umalis.” bulalas ng isang waiter.Tahimik na nakaupo si Alejandro sa dulo ng mahabang mesa. Ang mga baso’y nakatagilid, mga plato’y may bakas pa ng malamig na pagkain, isang tanawin ng kaguluhan na lalong nagpasidhi sa bigat ng kanyang dibdib.Dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin, ang malamig niyang mga mata ay tila nagliliyab sa galit at pagtataka.Si Uncle… at si Andrea?Paano naging ganoon kalapit ang dalawa? Bakit parang mas madali para kay Randy na ipagtanggol siya kaysa sa sariling pamangkin?Ang mga daliring nakapatong sa mesa ay marahang kumuyom. Sa katahimikan ng silid, tanging tunog ng paghinga ni Alejandro ang maririnig, mabigat, puno ng pagdaramdam at hindi maipaliwanag na panibugho.Hindi pa kailanman nakita ni Alejandro na nag-usap ang kanyang Tiyuhin at si Andrea.Ngunit agad niyang naisip na marahil ay dahil pinahahalagahan lamang ng kanyang tiyuhin ang talento nito kaya ganoon ang pakikitungo.Saka pa, alam niyang nap
Tumigas ang mga linya ng mukha ni Alejandro, at bahagyang nanginginig ang matulis na lalamunan niya.Sa payapang tinig, nagturo si Randy, “Naiintindihan mo ba? Sagutin mo ako, okey?”Nanlalamig ang anit ni Alejandro, at ibinaba niya ang karaniwang matayog niyang ulo sa harap ni Randy.“Magaling……”Para siyang isang humihina at nabigo na heneral, ang malapad niyang balikat ay nababalot ng ulap ng panghihina.Nang marinig ang sinabi ni Alejandro, bahagyang ngumiti si Randy, halatang nasiyahan sa kinalabasan.Lumakad si Andrea sa tabi niya at mahinahong sinabi, “Mr. Randy, salamat po sa pagtulong na mailabas kami sa sitwasyong iyon.”Kasunod si Liana, na masiglang nagpuri, “Ang galing po ni Uncle Randy!”Nanatiling namangha ang maliit niyang ulo; ito ang unang beses na nakita niya si Randy, at si Alejandro, sa kabilang banda, ay tila nalugmok sa buong katawan.Tumingin si Liana kay Randy nang may paghanga; para sa kanya, si Randy ay parang isang nilalang na nasa mas mataas na dimensyon k
“Ang taong nagpalayas sa kanya sa bahay, tinatawag mo pa bang kapamilya?”Sa sandaling iyon, nanginginig din ang puso ni Andrea. Paano nalaman ni Randy na sila ni Liana ay pinalayas ng pamilya Samonte?Ubo-ubo at panay ang pag-aalinlangan ni Rowell at dali-dali siyang nagpalusot, “Hindi, mayroong… eh sa loob nito—”“Tumahimik ka!” singhal ni Randy.Ang tinig ng lalaki, bagaman banayad, ay parang isang di-nakikitang selyo na agad nagpipigil sa bibig ni Rowell.Itinaas ni Randy ang kanyang baba at sinabi kay Alejandro, "Pakawalan mo sila."Hindi makagalaw sa takot si Rowell, hindi pa siya kailanman tinrato ng ganito sa kabila ng maraming taon sa industriya.Sa kalagitnaan ng pagkain, huhusgahan nang palabas ang buong pamilya nila?Nagmadaling tumingin si Clarrise kay Alejandro.Si Alejandro ay nakatingin lamang sa kanila ng malamig at matapang na mukha, walang halong simpatya o awa, at sinabi sa maikling tono, “Lumabas kayo.”Mula noong pitong taong gulang pa lamang si Randy at ipinakit
Napansin ni Randy ang gift box na nakahagis sa mesa, isang kraft paper bag na may tatak ng Grupo ng Tolentino ang lumabas mula rito.“Ano ito?” tanong niya.Sumagot si Alejandro, “Ibinigay ko kay Andrea ang alok mula sa kompanya Tolentino.” aniya.Bahagyang tinaas ni Randy ang kanyang baba, at agad namang inabot ng kanyang assistant ang kraft paper bag.Binuksan ng assistant ang kraft paper bag, inilabas ang kontratang nasa loob, at iniabot ito kay Randy.Kinuha ni Randy ang dokumento, at matapos mabasa ang nilalaman nito, muli niyang itinaas ang kanyang paningin, matindi at tumatagos direktang nakatutok kay Alejandro.Ramdam ni Alejandro ang malamig na sensasyong gumapang sa kanyang batok. Walang sinuman sa silid ang nangahas huminga nang malalim.Ito ang unang pagkakataon na nakita nina Liana at Liam si Randy, at mula nang pumasok ito, tila napako sila sa kinatatayuan namangha sa di-maipaliwanag na awra ng lalaki.“Life assistant, employment contract?” malamig na tanong ni Randy.Sa







