Kabanata 16.2

Bilang magulang, pinakamasakit ang hindi mo maibigay ang kagustuhan ng anak mo, ang matagal niyang inaasam-asam pero hindi ko siya kukulangin sa pag-aalaga at pagmamahal para kung sakali mang malaman niya na ang lahat ng nangyari sa pamilya namin, hindi na siya maghahangad ng pagmamahal mula sa ama niya dahil naging sapat na ako sa kaniya.

“Sabihan mo lang ako kung kailan mo ulit ako balak na pakilusin. Kaya mo naman ang mga trabaho rito?”

“Oo naman, kaya ko naman. Bakit? May gagawin ka ba?”

“Uuwi sana ako ng probinsya namin. Magtetext na lang ako sayo kapag may schedule kang meeting. Uuwi rin ako next week.” Pagpapaalam niya, kaya ko naman ang mga trabaho ko rito.

“Sure, no problem. You deserve a rest naman dahil hindi rin biro ang mga ginagawa mo para bigyan ng problema si Blaze.”

“Thanks, mauna na ako sayo. Tapusin ko lang mga trabaho ko then uuwi na rin ako later.” Tinanguan ko na lang siya. Lumabas na rin siya ng office ko, hinarap ko na rin ang mga papeles na ‘to. Masyado na ito