CHAPTER 2
BRIA stood up from her seat. As a maid na ang ganap niya kaya ni-ready na niya ang utak niya para sa malalang bakbakan mamaya.
Pero syempre, eme-eme lang. Exaggeration niya lang ‘yon.
She flattened out the cloth on her torso and made sure that there were no creases on her uniform. Tiningnan niya rin kung malinis ba ang black shoes niyang kapares ng white and royal blue niyang uniporme. Tiningnan niya rin kung malinis ba ang lamesang pinag-senti-han niya kanina.
Thank God, squeaky clean and no spills.
Nakahinga siya nang maluwag nang makitang okay naman ang hitsura niya. Kinapa-kapa niya rin ang naka-bun niyang buhok para malaman kung may tikwas ba o kung magulo na ang kaniyang buhok. Wala naman siyang napansin na kakaiba kaya hinanda na niya ang kaniyang sarili.
Hindi naman ito protocol pero syempre, mas okay nang presentable siya tingnan. Mayamaya pa, naririnig na niya ang mga salitang Espanyol na papalapit na sa banda niya. Napalunok siya at niyuko na ang kaniyang ulo.
Mrs. Del Rio and her four best friends arrived. Sumulyap siya at nakitang todo paypay na ang kaniyang amo. She sighed inwardly and slowly walked towards her boss.
“Ma’am,” she called politely.
Naagaw naman niya ang atensiyon nito na tahimik lang na nakikinig sa mga kaibigan kanina pero nakangiti naman. As usual, her boss eyed her from head to foot. The Madame handed her the hand fan and she began fanning her. Nabura ang ngiti nito at nakahalukipkip na.
Napadasal siya sa kaniyang isip at napatawag sa mga santong kilala niya. She hoped the Madame wasn’t in a bad mood. As her direct servant, she already knows that the struggle is so real. As in R-E-A-L!
“Oh, Sabria. Is that you?” pag-agaw-pansin sa kaniya ni Mrs. Prado — isang matandang byuda at sobrang yamang casino owner na business partner din ng mga Del Rio.
Natigilan siya, pero awtomatikong nagpaypay pa rin ang kaniyang kamay. She blinked a few times before lifting up her head. She smiled at the woman who also gave her a warm smile.
The woman aged like fine wine. Her fine lines weren’t much defined and her face looked young and fresh. Perks of being single for how many years, she guessed. More on self-love siguro ito. Havey!
Sana all na lang talaga. If she’s to compare herself to Mrs. Prado, she’s probably the stressed, exhausted, and uglier version of the woman. Well, she used to look well put-together because of her weekly visits to the spa, salon, and beauty clinics before. Natamasa niya rin naman ang maging young-looking and fresh sa tanang buhay niya.
“Oh, Eleanor’s daughter. What a pity, she was a bright young girl but now... she’s working,” puna naman ni Mrs. Yu na hindi na lang siya pinrangkang sabihin na katulong siya.
Umasim nang bahagya ang mukha nito at napangiwi nang kaunti nang magtama ang kanilang tingin. She only kept her smile while her eyes dropped to the floor.
Tiis-tiis lang, Bria. Aalis na sila mamaya.
“She’s my personal shopper, too,” Mrs. Del Rio said briefly.
“Really? She has a good eye in fashion, Marjorie. That’s a wise choice,” pamumuri naman ni Mrs. Prado.
Ito lang yata ang medyo mabait pa sa kaniya. The other amigas, on the other hand, were looking at her as if she’s a lost case — like a spectacle in a pity party. Hindi na lang siya nagpaapekto.
Part ng job description niya ang art of dedma. Trabaho lang ito at ayaw niya namang mapahamak kung lalaban siya at ipagtatanggol ang sarili. She treasures her job dearly. Ito lang kasi ang source of income niya maliban sa isa pang side hustle. Kaya laban lang.
“But, sayang ‘no, Marjorie. She could’ve been your daughter-in-law,” muling nagsalita si Mrs. Yu.
Shutakels.
Eto na ng aba ang ine-expect niya. Hindi naman niya madalas nami-meet ang Titas of Manila pero kasi, kilala niya talaga ang hilatsa ni Mrs. Yu! Mukhang laging may dalang delubyo. Nakakaloloka!
Mabilis na nag-angat ng tingin si Mrs. Del Rio at nagtaas ng isang kilay. Seryoso na ang mukha nito.
Bria’s heart hammered. ‘Wag naman sana siya…
‘Wag naman sanang mag-aaway ang magkakaibigang ‘to dahil maid ang trabaho niya. Hindi referee!
“That’s an old event, Yolanda. Don’t bring it up now,” kalmado pa rin ang boses ng eleganteng si Mrs. Marjorie Del Rio.
Nagkibit-balikat lang naman si Mrs. Yu at hindi na umalma pa. For all she knows, takot din ito kay Mrs. Del Rio dahil marami talaga itong kayang gawin. Sa isang pitik lamang nito, bagsak ang kompanya ng asawa ni Mrs. Yu.
She felt proud of her boss. In fairness! Shala shala naman talaga ito at may karapatang maging entitled.
Tumikhim si Mrs. Prado na tila peacemaker talaga ng grupo. “Hmm. By the way, Marjorie. When will your children come home? I heard malapit na. I’m looking forward to the party you’ll gonna throw. I’m excited.”
Nag-isip pa muna ang amo niya. “Let me see. Mallory will board her flight tomorrow. McKenzie is next week and...”
Forda paypay ang eksena ni Bria pero sa totoo lang, para na siyang hihimatayin sa kaba.
Her anticipation could kill her. Ang tagal sumagot ng Madame niya. May dalawa pa kasi itong anak!
“Lorena will be back from Amanpulo two weeks from now. And my pride...”
Nanuyo ang lalamunan ni Bria sa huling binanggit ng kaniyang amo.
Ngumiti nang tipid si Mrs. Del Rio. “My pride and joy, Magnus. He’ll arrive today.”
Bria’s jaw fell. Aksidente niyang nabitiwan ang pamaypay ni Madame. Namilog ang mga mata niya.
Oh my God! He... He’s going home!
Nakita niya ang pagkunot ng noo ni Mrs. Del Rio kaya madalian niyang pinulot ang pamaypay. She smiled apologetically to each of the Madames. Wala sa sariling napapaypay siya sa sarili dahil naliligo na siya ng pawis bigla. May tumulo pa sa gilid ng kaniyang noo.
She just noticed her silly act when the eyes of the old women all narrowed at her. Napasinghap siya at nakitang pati ang amo niya, nakatitig na rin sa kaniya.
Kabado siyang tumawa. “Hehe. Sorry po...”
Napawi ang kaniyang ngiti. Yumuko siya habang nag-iinit ang pisngi. Parang slow motion na hinabaan niya ang kaniyang braso at nilipat niya agad ang pagpaypay ulit sa amo niya. Palihim niyang kinurot ang kaniyang sarili.
You’re too reactive and silly, Sabria!
Until a bodyguard approached her boss, parang tinakasan na talaga siya ng kaluluwa niya.
“Madame, the chopper has arrived. Sir Magnus is now here,” balita nito.
Agad nagliwanag ang mukha ng nonchalant na si Mrs. Del Rio. “Really? My dear son is here?”
Bria froze on her spot. Natulala siya at hindi makakilos. Her hand placement was still as if she was fanning her boss, but her hand was also unmoving.
The concerned Mrs. Prado went near her and waved her hand in front of her bulging eyes. But still, her mouth was parted a fly could enter and she seemed to be glued on her spot.
Hindi yata alam ng ginang kung ngingiti ba o mapapangiwi ito sa kalagayan niya.
CHAPTER 44“ARE you okay?” maingat na tanong ni Magnus nang sa gitna ng yakap nila ay marahang umalis si Sabria at bumangon.She covered herself with the thick blanket as she tried to sit down. He saw her winced a bit. Bumangon na rin siya at tumayo para isuot ang kaniyang boxers.When he finished, he came back to sit on the bed. Pinalibot niya ang kaniyang braso sa bewang ni Sabria. He peeked at her when he rested his chin on her shoulder. She looked lost in her deep thoughts.“Hey...” untag niya.From the back, he held out his hand and touched her cheek. He carefully titlted her face so their eyes could meet.Then it dawned on him that her eyes didn’t just look lost. She also looked bothered by something.“Baby...” he called, “is there something wrong?”The worry in her eyes didn’t vanish. Sa katunayan ay mas tumindi pa yata iyon. She took a deep breath and tried to smile. “Wala...” her voice sounded soft and soothing, but he couldn’t be fooled by it.His heart thumped on his chest
CHAPTER 43“YOUR wound...” seryosong sinabi ni Laurent habang lasing ang mga matang nakatingin kay Bria.Meanwhile, she only gave him her sweetest smile. She then grinded her hips above him, biting her lower lip as she dry-humped him. Nakita niya naman ang pag-igting ng panga ng lalaki. She could feel him getting bigger in between her legs.Ilang saglit pa ay humigpit ang hawak ni Laurent sa kaniyang bewang. Napatigil siya sa paggalaw. Sumubsob ito sa kaniyang leeg. He groaned a bit. He panted heavily.“Baby, I’m serious...” ungot nito, “s-stop...”Pinigil ni ghorl ang pagtawa. “Really? I should stop?”Hindi muna siya gumiling gaya ng ginawa niya kanina. In fairness sa kaniya, ha. Na-maintain niya ang pag-balance sa sarili niya sa ibabaw nito. Masakit sa legs, pero let’s go for the gold na siya!Para sa Bataan! Chariz!She smirked and went near his ear to whisper, “okay lang ‘yan. Magdudugo rin naman ako mamaya...”Mali yata ang nasabi niya dahil kahit siya, nahiya sa pinagsasabi niya
CHAPTER 42“UWI na tayo...” Pumikit si Sabria at umusli ang kaniyang nguso. Sa ospital pa lang, feeling niya pagod na siya, eh. Nakakapagod naman kasi umupo-upo lang at walang gawin. Like, hindi na keri ng katawang lupa niya ang gano’ng lifestyle!Gusto niya naman nang gumalaw at magtrabaho! Grind kung grind! Para sa kayamanan! Chariz!“Where?” malambing nitong tanong.“Eh ‘di sa bahay n’yo. Uwi na tayo, ha? Okay naman na ‘ko...”Nagtaas-baba ang dibdib nito. “Can’t we stay here longer, baby? For your recovery.”Umiling siya. “Hindi. Time to work na. Tara na, ha?”Hindi ito nakaimik.“Ih, ayoko na kasi nang walang ginagawa...” pagmamaktol niya at medyo lumapit sa tenga nito para bumulong, “saka baka bugahan na ‘ko ng apoy ni Miss Minchin at Mr. Benson. Baka akalain nila vacation galore na lang ako.” “Miss Minchin?” kuryoso nitong tanong.Tumawa siya. “Ay, gagi. Si Ate Doris ‘yon.” “Ah...“ his deep voice resonated.Kumalat ang init sa pisngi niya. Heto na naman ang pag-iisip niyang
CHAPTER 41“UMALIS na sila...” saad ni Bria habang maingat na nililinisan ni Laurent ang nagdurugo niyang sugat.She’s very accustomed to pain so even if every touch of the cotton ball makes her wound ache, keri naman ni girlie na tiisin. Saka naagapan naman ng uncle mo ang gamutin ang sugat niya.Umigting ang panga ni Laurent. Masiyado itong serious at focused sa paglilinis ng sugat niya.Napangiwi siya dahil hindi siya nito kering tingnan. Actually, kumulo rin naman nang slight ang dugo niya sa pag-jombag sa kaniya ni Lorena Del Rio. Pero siyempre, wit na siya magkaroon ng pakels. Gano’n lang talaga ang ugali niyon. Hindi talaga ‘yon boto sa kaniya from the very beginning.Nang matapos na nitong malagyan ng gasa ang sugat niya, siya na ang nag-first move. Since he was seated on the couch in front of her, tumayo siya at kumandong dito. Pinalibot niya ang braso niya sa leeg ni Laurent na ikinagulat naman nito.She leaned her head on his temple. Pumikit siya at tipid na ngumiti. “Okay
CHAPTER 40“KUYA!” Mabilis na napamulat si Bria. Nagkatinginan sila ni Laurent. Lumayo muna siya rito at napatingin sa niluto niya. Dzai, akala niya hindi pa niya napatay ang kalan! Pinatay na nga pala niya ang apoy nang maluto na ang Sinigang!At hindi pa sila nananghalian dalawa!“Kuya! Kuya, it’s me!” shouted the familiar voice behind the door.Pinanood naman niya si Laurent na lumabas ng kusina. Sumunod naman siya at lumabas na rin sa pinto. They made their way to the small living room then Laurent opened the banging door.“Kuya!” Halos mapaatras siya nang mabungaran ang kapatid ni Laurent.Si Lorena!Lorena glared at her brother. Magkakrus ang mga braso nito habang kunot na kunot ang noo. Then suddenly, her eyes turned to her. Halos mabato siya sa kaniyang kinatatayuan nang makita siya nito.Shutanginabels.Trobol na ‘to.“So, totoo nga?” sarkastiko nitong tanong. Her angelic face not giving enough justice to the harshness of her tone, “you’re being head-over-heels and stupidly
CHAPTER 39“I WANT to spend every happy and sad moments with you,” anito habang maingat na hawak ang dalawang kamay ni Sabria at titig na titig ito sa mga mata niya, “I want to love you more and more each day... and share every bit of myself with you in this lifetime, Sabria...”Tears formed in her eyes. Mapait siyang napangiti. Her vision of him blurred because of her tears, but she could feel him with all of her heart.Her Laurent. The one and only Magnus Laurent Del Rio that she loved wholeheartedly and unregretfully. Bumitiw siya saglit para palisin ang dumausdos na luha. Then she used that free hand to cup his cheek. Binalot naman nito ang kaniyang kamay at hinalikan nang masuyo ang kaniyang palad.He wrapped an arm around her waist. Napadikit ang katawan niya rito. She only stood until his neck because of her height. Her other hand rested on his chiseled chest. Doon lang niya na-appreciate na ang guwapo rin pala nito kapag naka-plain white sando lang.“Please, be my wife. I onl
CHAPTER 38“I OWN a corporation based in New York. It has multiple subsidiary companies under it. But I chose to be the CEO of our tech company,” kuwento ni Laurent kay Sabria habang hinihintay niyang kumulo ang niluluto niyang Sinigang.She sat above the countertop while he’s leaning against it. Binabantayan nila ang pinapalambot niyang karne. “Then the other subsidiaries have their own different CEOs?” kuryosong tanong niya.He smiled a bit. “Yeah, but they still consult with me from time to time. The people I chose are those who can be trusted and are really passionate with what they do. So far, the businesses are doing fine so... they’re doing a great job.” Masuyo siyang ngumiti. She stared at Laurent fondly.Ang humble talaga ni mayor kahit kailan. Ito rin talaga ang nagpapalakas lalo ng appeal nito sa paningin niya, eh.A man his stature still recognizes the value of his manpower and their skills. Very good!“I also have a charity foundation. My team just recently founded an or
CHAPTER 37“CHE diavolo ti e ' successo, Sabria?!” What the heck happened to you, Sabria?! halos mabingi si Bria pagkasagot na pagakasagot pa lamang ng kaibigan niyang si Blythe sa telepono.Sandaling nagkulong muna siya sa banyo sa unang palapag ng rest house ni Laurent. Kasalukuyan itong may inaasikaso muna tungkol sa trabaho sa private office nito kaya nagpaalam muna siyang gagamit ng CR.Pero ang totoo, nag-eskapo lang si accla saglit para bigyan ng update ang beshywap niya.“Ma che diavolo! Ho cercato di contattarti!” What the hell! I’ve been trying to reach you! sunod-sunod na ang Italian words ni sissybells. Napangiwi siya. “Ang bruha mo naman, Blythe. Kumalma ka muna kaya? Ang taas mo agad—”“PAANO AKO KAKALMA, SIGE NGA!” Halos maalog yata ang ulo niya at mabasag ang pinakaiingatang eardrums dahil sa sigaw nito, “sei fuori portata da una settimana e mezza, strega!” You've been out of reach for a week and a half already, witch!“Mi dispiace, sorella,” I’m sorry, sissy, malamlam
CHAPTER 36“WE’LL stay in my island for a while, Dad,” imporma ni Laurent habang bitbit nito ang luggage na naglalaman ng mga gamit ni Sabria. Napayagan na siya ng doktor na ma-discharge kaya ready nang mag-fly away ang beauty niya.Bahagyang napangiwi si Bria. Napag-usapan na nila ni Laurent ang plano nito na magpahinga muna siya sa island raw nito pero bago sila nagkasundo, ‘katakot-takot’ na pagtatalo pa ang pinagdaanan nila.“Eh, kasi may trabaho ako,” she argued when Laurent told her to take a vacation for a while.He sighed deeply. Nakasandal siya sa barandilya ng veranda ng private room niya sa ospital. Nakakapit naman ang mga kamay ni Laurent roon kaya nakulong siya nito. “You need to rest,” kalmado namang saad nito, “You have work in our mansion. Then at the club? No way. It’ll tire you out. You’re not fully recovered yet.”The club matter again. Hindi naman talaga siya nagtatrabaho ro’n at nag-eme-eme lang, pero bahala na si wonder woman!“Madi-discharge na nga ako, eh.” Umi