Home / Romance / The Billionaire's Secret Obsession / 005: Touch yourself (Slightly SPG)

Share

005: Touch yourself (Slightly SPG)

Author: Anne_belle
last update Huling Na-update: 2024-08-01 22:48:58

R-18 Read at your own Risk 

Serenity’s Point of View

Maaga akong nakauwi, medyo alanganin pa nga akong umuwi.

Pagdating sa bahay ay agad kong inayos ang sarili ko, papasok na sana ako sa CR nang lumabas sa kwarto si Vivian at halatang nagmamadali siya. “Ikaw lang pala iyan, akala ko kung sino na ang nakapasok sa bahay. Sige na, maligo ka na. Ayos lang ‘yan, lahat naman ng mga babae hindi talaga tumatagal sa kaniya.” Ramdam ko na kino-comfort niya ako. Kumunot naman ang noo ko.

“Masyadong mataas ang standard ng lalaking iyon, mukha kasing sobrang gwapo niya.” Dagdag pa nito.

“Huh? Anong ibig mong sabihin?” alanganin kong sagot sa kaniya.

“Hindi ba pinauwi ka kasi hindi ka nagustuhan ni Mr. pogi?” patanong niyang sabi sa akin halatang hinihingi ang kompirmasyon ko.

“Hindi ah!” pagtanggi ko saka tumuloy sa CR at nagbuhos. Nagmadali akong mag-half bath ng madali akong makatulog. Hindi naman ako napagod sa ginawa ko sa halip ay napagod ako dahil nilalabanan kong kaba sa halos apat na oras. “Anong ibig mong sabihin?” tanong ni Vivian at sumilip sa Cr. Hindi ako nabigla sa pagsilip niya, sanay na kaming dalawa, ganito kami ka-comfortable sa isa’t isa.

“Napagod lang naman ako dahil sa sobrang kaba, wala naman siyang ginawa sa akin.” Napa-isip pa ako at medyo pinilig ang ulo ko dahil may naalala akong ginawako. “Well, pinasayaw niya ako at pinaghubad then he fell asleep.” Kampante kong sagot sa kaniya.

“What?!!!” gulat niyang tanong.

Nagtaas-baba ako ng kilay bilang pagsang-ayon sa sinabi ko nang una. “Sanay naman akong maghubad kaya ayos lang sa akin na makita niya, natatakot lang akong baka hawakan niya ako—”

Napatango tango naman siya sa naging sagot ko saka naglakad palayo sa akin at pumunta sa lamesa malapit sa kusina. “Oh? Talaga? Nakatulog siya ng hindi ka hinahawakan? Talaga ba? Sure ka bang ang lalaking sinasabi ko ay ang lalaking nakasama mo?”

Lumabas ako sa Cr ng naka-towel na. “Siguro?” alinlangan kong sagot sa kaniya. “Hinatid kasi ako doon ng tauhan ni Ms. Glenda kaya sigurado ako na parehong lalaki ang nasa isip niya. Nagtataka nga ako kung bakit wala naman nangyari sa amin e pero nakatulog siya taliwas sa kinukwento mo sa akin.”

“Sobrang taliwas pero baka nasaktuhan na sobrang pagod niya lang kaya hindi ka niya ginalaw. Sobrang swerte mo naman ah.” Tanging nasabi ni Vivian saka naglakad papasok ulit sa kwarto ko. “Tulog naman si Miguel, hindi naman siya nagligalig. Ang galing mo magpatulog ng bata at ng matanda hahaha.” Biro pa ni Vivian sa akin.

“Salamat ah.”

“Ayos lang iyon, mukhang magiging regular job mo iyan ah! Ako na lang bahala kay Miguel habang nagpapahinga hehhehe. Matutulog na ako ah, ikaw din matulog na agad. Muaaaah!” nag-flying kiss pa siya bago tuluyang pumasok sa kwarto niya. Kumuha lang ako ng tubig saka tuluyang pumasok sa loob ng kwarto namin ng anak ko. Mahimbing siyang natutulog, payapa at mukhang walang sakit na nararamdaman. “Lahat gagawin ng mama para sa iyo. Gagaling ka din.” Hinalikan ko siya sa noo saka humiga sa tabi niya habang naka-bath rub lang ako.

“Giiiirrrrl!!!” napabalikwas ako ng bangon ng marinig ang sigaw ni Vivian mula sa pintuan ng kwarto namin. Tiningnan ko muna ang anak ko na mahimbing pa din ang tulog.

“Ano ba?” nakapikit kong tanong nang buksan ang pintuan.

“Ms. Glenda call me!!!” medyo mataas pa ang boses ni Vivian kaya seninyasan ko siya. “Wag ka ngang sumigaw!” Madiin kong sabi ko sa kaniya.

“Sorry, ano kasi!”

“What?!” tanong ko dahil medyo pabitin pa siya.

“May work ka daw mamaya! Ikaw pa din ang ni-request ni Mr. Pogi!” medyo kinikilig at may tiling sabi ni Vivian sa akin.

“Okay! Magpapahinga muna ulit ako, mag-iipon ng lakas para mamaya.” Walang gana kong sabi, medyo antok pa kasi ako.

“Tama! Tama ‘yan! Malay mo mamaya may mag-

Sinarado ko na ang pinto kaya naputol ang sinasabi ni Vivian. Kung ano-ano kasing kalokuhan ang sinasabi niya.

Nahiga pa ako ng ilang sandali ngunit hindi na ako nakabalik sa pagtulog ko. Pinagmasdan ko lang ang aking anak na mahimbing pa din ang pagkakatulog.

Makalipas ang ilang oras ay naghanda na din ako para maagang pumasok sa trabaho. “Nakapaglaba naman na ako, nakahanda naman ang mga gatas niya. May mga naka-ready ding diaper at mga damit na kung sakali kailangan siyang palitan. May pagkain ka na din dito. Basta kung may mangyari agad mo akong tawagan, agad akong uuwi.” Bilin ko kay Vivian.

Mahilig sa bata si Vivian ngunit ayaw niya pa magkaroon ng anak. Hindi pa daw niya kasi nakikita ang lalaking para sa kaniya kaya naman masaya siyang inaalagaan na lang ang anak ko. Tama naman siya, siya ang kumupkop sa amin mag-ina at nagtrabaho para sa amin kaya tama din kung ako naman ang kakayod at makapagpahinga siya.

Dumating ako sa casa. Nakita ko din ang mga babaeng magaganda na nakatira mismo sa loob ng casa na ito.

“Are you ready Serenity?” tanong ni Ms. Glenda sa akin. “Congrats pala dahil ikaw lang ang nakadalawang gabi sa kaniya, saan ko pala i-sesend ang unang sahod mo?” sunod niyang tanong.

“Salamat po, ito po ang bank details ko.” Nahihiyang sagot ko. Ilang sandali pa ay dumating na ang sasakyang sumundo sa akin kagabi. Tulad kagabi ay dumiritso ako sa isang kwarto. Kampante siyang naka-upo sa sofa habang nagsi-cellphone.

“Ikaw ba ang kasama ko kagabi?” tanong niya.

Hindi naman ako nakamaskara. Hindi ba niya naalala ang itsura ko. “I am asking!” may diin niyang tanong. “Yes po.” Magalang kong sagot.

“Lumapit ka!” mautoridad niyang utos sa akin. Kaya naman ay dahan-dahan akong lumapit kahit medyo kabado pa din.

“Lay down.” Itinuro pa niya ang queen size bed na nasa gilid namin. Nakadalawang balik pa ako ng tingin sa kaniya at sa kama ngunit isang walang emosyong mata lang ang natatagpuan ko sa mukha niyang nakabalot ng mascara.

Isang malalim na hininga ang binitawan ko bago umakyat sa kama. Naupo lang ako sa gilid at hinintay ang sunod niyang ipag-uutos. “Sa gitna!” muling utos niya sa akin. Agad naman akong sumunod. “Unwear!”

“Huh?” tanong ko dahil hindi ko naintindihan ang sinabi niya.

“Tsk!” ismid niya. Tumayo siya at naglakad. Kinuha niya ang upuan sa mini table niya at umupo sa may paanan ko. “Undress and touch yourself in front of me!”

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • The Billionaire's Secret Obsession    84

    Serenity's Point of View Maaga pa lang, nagising na ako. Hindi na bago sa akin ang ganitong klaseng umaga—laging puno ng responsibilidad, laging may nakabinbing gawain. Pero sa bawat paggising ko, laging may kasamang pasasalamat. Pasalamat dahil hindi inaatake ng sakit ang anak ko, pasalamat na may isang araw pa akong pwedeng ibigay ang buong oras ko sa kanya. Dalawang oras ang kailangan ko para masiguradong naalagaan ko siya bago ko siya iwanan para sa trabaho. Habang nag-aasikaso ako ng almusal, hindi ko maiwasang mag-alala. Nakasanayan ko na ito—ang pagiisip ng lahat ng posibleng mangyari, lalo na’t alam kong hindi laging maaasahan ang kalusugan ng anak ko. Pero kailangan kong maging matatag. Kailangan kong magpakatibay para sa kanya. Naputol ang aking pag-iisip nang bigla kong marinig ang sunod-sunod na doorbell. Napaigtad ako, ang daming tumatakbo sa isip ko. "Ako na!" sabi ni Vivian, na kagigising lang. Tumango na lang ako, pilit na nagpapasalamat na may kasama ako sa bahay

  • The Billionaire's Secret Obsession    83

    **Serenity's Point of View** Habang nakaupo kami ni Vivian, hindi ko maiwasang kumunot ang noo ko sa narinig. “Ang sweet noh? Nalaman niya kasing birthday ko ngayon kaya ililibre niya daw ako,” sabi ni Vivian, may konting kilig sa boses niya. Medyo nagulat ako. "Ow! Happy birthday! Sorry, sobrang daming trabaho, nakalimutan kong birthday mo pala," sabi ko sa kanya, sabay hinging paumanhin. Hindi na ako nagkunwari pa na naalala ko; mas okay na ang maging tapat sa kaibigan kaysa magkunwari. Naputol ang usapan namin ni Vivian nang biglang magtanong si Ricky Dave, "Sinasabi mo bang masama akong boss?" Tiningnan ko siya, at gustong-gusto ko sanang barahin siya at sabihing, "Bakit? Hindi ba?" Pero naisip ko na huwag na lang, lalo na't special day ito ng kaibigan ko. "Nakapag-restday at beauty rest naman na ako kahapon kaya libre na lang niya ngayon. Wag na kayong magtitigan dyan! Sa akin na muna ang atensyon niyong dalawa," hatak ni Vivian sa akin paupo sa tabi niya. Sumunod ako kahi

  • The Billionaire's Secret Obsession    82

    Serenity’s Point of View Pagkatapos ng mahabang gabi na iyon, halos magkulang ang tulog ko sa lahat ng nangyari. Si Ricky Dave, sa kabila ng lahat ng hirap at tensyon ng event, ay nagbigay sa akin ng tatlong araw na pahinga. Ramdam ko ang pag-aalala niya sa akin, lalo na't alam niyang kailangan ko rin ng oras para makapagpahinga at makasama ang anak ko. Ginamit ko ang oras na iyon para mag-spend ng time kasama ang anak ko. Sa bawat minuto na magkasama kami, naramdaman ko ang lumalalim na ugnayan namin bilang mag-ina. Alam kong sa mga panahong ito, kailangan niya ang bawat suporta at pagmamahal na maibibigay ko. Bago kami lumabas upang pumunta sa mall, dumaan muna kami sa ospital. Alam ko na kailangan kong alamin ang kalagayan ng anak ko, lalo na't may sakit siya sa puso. Habang papalapit kami sa pinto ng ospital, hindi ko maiwasang maramdaman ang mabigat na kaba sa aking dibdib. Nang pumasok kami sa loob, ang amoy ng ospital ay parang nagpapalala ng aking takot. Gusto kong maging

  • The Billionaire's Secret Obsession    81

    Serenity's Point of View Serenity’s Point of View Habang tahimik akong naglalakad sa hardin ng event venue, huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili. Isang saglit na katahimikan lang ang hinihingi ko matapos ang lahat ng nangyari ngayong gabi. Pero sa kabila ng pag-iwas ko, alam kong hindi basta-basta matatapos ang gabing ito nang walang gulo. Nang bigla akong marinig ang malalim na boses sa likod ko, para akong binuhusan ng malamig na tubig. "Serenity," malamig at matalim ang boses ni Richard. "Kailangan nating mag-usap." Napakabigat ng hakbang ko habang humaharap ako sa kanya. Hindi ko pa rin makalimutan ang lahat ng sakit na dinulot niya sa akin noon. Pero sa kabila ng lahat, wala na akong ibang magawa kundi harapin siya. "Anong kailangan mo, Richard?" tanong ko, sinusubukang panatilihing kalmado ang aking tinig. Tinitigan niya ako nang matagal, para bang sinusuri ang bawat galaw ko. "Alam ko kung ano ang ginagawa mo, Serenity. Ginagantihan mo ako dahil sa nangyari

  • The Billionaire's Secret Obsession    80

    Serenity's Point of View Tambak na naman ako ng trabaho. Mula kaninang umaga, halos walang patid ang paglipat-lipat ng mga dokumento sa harap ko. Si Ricky Dave, tulad ng nakasanayan, ay walang kapatawaran sa pagbibigay ng mga tasks. Wala pa nga akong oras na mag-stretch o kahit lumingon man lang sa oras. "Makakahabol pa ba ako sa lunch break?" bulong ko sa sarili ko, habang patuloy ang pagtipa ko sa keyboard. Halos lahat ng tao sa opisina ay nag-lunch break na, pero naririnig ko pa rin ang tunog ng bawat keystroke ko sa buong kwarto. Walang pasabi, biglang may bumagsak na paper bag sa mga papel na hawak ko. Napatigil ako at napalingon nang bahagya. Inis na inis na akong nagtaas ng ulo, handa nang sumigaw sa kung sino mang mapang-asar na may gawa niyon. "Ano ba nang-aasar ka-...ba?" galit na tanong ko, pero natigilan din ako agad. Si Ricky Dave pala. Walang emosyon sa mukha niya, parang normal lang ang lahat. "You can take your lunch break there! Enjoy," malamig niyang sabi, sabay

  • The Billionaire's Secret Obsession    79

    Serenity's Point of View Nakangising umalis sa harapan namin si Richard kasama ang babaeng nakadikit sa kaniyang parang higad. Lahat ng taong madadaanan namin ay kilala si Ricky Dave. Pumunta kami sa designated table namin at tanging ngiti ang isinasagot ko sa mga taong ngumingiti din sa akin. Nang umakyat si Ricky Dave sa entablado para sa kanyang speech, ang buong venue ay tila nawala sa oras. Ang mga ilaw ay tumutok sa kanya, ang mga camera ay nag-click, at ang mga bisita ay naghintay sa bawat salitang binitiwan niya. Hindi ko maitatanggi ang kabang nararamdaman ko, lalo na't sa bawat sandali ay naaalala ko ang mga sinabi ni Richard kanina. "Magandang gabi sa inyong lahat," nagsimula si Ricky Dave, ang boses niya ay puno ng kumpiyansa at paggalang. Ang mga tao sa paligid ay tumahimik, naghintay sa susunod na bahagi ng kanyang pagsasalita. "Una sa lahat, nais kong magpasalamat sa inyong lahat sa pagdalo sa gabing ito. Ang event na ito ay napakahalaga sa akin, hindi lamang dah

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status