LOGIN“Kontrata? Anong kontrata?”
“Come with me.” Ang akala ni Sloane ay hihilahin lamang siya nito kaya muntik na siyang mapatili nang buhatin siya nito nang marahan at pa-bridal style. Agad na napakapit si Sloane sa balikat ni Saint habang umaakyat sila sa grand staircase ng bahay papunta sa sariling opisina nito. “K-kaya ko naman maglakad…” mahinang anas ni Sloane nang ibaba siya nito. “I know. But as long as you’re under my roof, you have to be ten times more careful. Remember, you’re carrying my heir,” sagot ng lalaki. “And it’s my duty to take care of you and our baby.” Nag-init ang pisngi ni Sloane ngunit inayos niya kaagad ang sarili dahil kasal lamang sila sa papel at ginagawa lang ng lalaki ang responsibilidad niya bilang “asawa” at ama sa anak nila. Iginiya siya ni Saint sa loob ng opisina habang nakahawak sa kaniyang baywang at inalalayan siyang umupo sa couch. Sa harap nito ay ang coffee table na may mga papel sa ibabaw. “Let me discuss my rules in this house first,” panimula ni Saint at umupo sa couch sa harap ni Sloane. “Rules?” “You heard me, woman. Napasinghal nang palihim si Sloane. “First, you need to monitor your daily vitamins intake. Second, you should be asleep by 9 PM so you can wake up by 5 AM for your morning exercises,” seryosong saad nito. Nangunot ang mga noo ni Sloane. “What?” protesta niya ngunit nagpatuloy lamang si Saint. “Third, you should have your dinner by 7 PM. By then, you’ll have time for yourself before you sleep. And lastly, hindi ka pwedeng lumabas nang walang kasama.” “You’re exaggerating, Saint. Hind ako bata,” muling protesta ni Sloane. “Hindi ka nga bata pero ang nasa tiyan mo, oo,” sarkastikong sagot lamang ng lalaki at ngumisi pa. “I’m serious—” “So am I, Sloane.” Nawala ang ngisi nito. “I’m your husband now. It’s my duty to take care of you, especially that you’re pregnant. I told you, didn’t I? As long as you’re under my roof, you are my responsibility whether you like it or not,” pinal na sabi nito. Hindi na nagreklamo si Sloane. Tama naman ang asawa niya. Responsibilidad siya nito at dapat lang na intindihin siya nito lalo na’t buntis siya. “Paano kung gusto kong lumabas o mamasyal? Hindi mo naman siguro ako ikukulong dito, ‘di ba?” tanong niya, natatakot na baka pati kalayaan ay wala na sa kaniya. “Of course, not. You still have your freedom. You’ll have one of my bodyguards to take you wherever you go,” sagot nito. She sighed. “Kailangan ba talaga na may bodyguard?” “Of course, woman. All hell would break loose if something bad happens to you and to our baby.” Hindi napigilan ni Sloane na pamulahan ng pisngi. Pasimple niyang kinurot ang sarili. ‘Maghunos-dili ka nga, Sloane! Para ka namang teenager!’ “O-okay…” She cleared her throat. Ngumisi nang palihim si Saint sa namumulang pisngi ng asawa niya. ‘Damn. She’s cute,’ aniya sa kaniyang sarili ngunit agad na natauhan. ‘What the fuck am I thinking?’ “By the way,” Saint faked a cough, “here is the contract I was talking about earlier.” Kumuha siya ng ballpen at inilapag sa table. Iyon ang mga ipinagawa niyang kontrata kanina sa kaibigan niyang abogado na si Jance bago sila umuwi. Mabuti na lang at naipadala ito kaagad. “Tungkol saan ang mga ito?” “Oh… just a copy of our marriage contract. Apparently, you also need to sign it,” pasimple lamang na mga sagot ni Saint. Tumango si Sloane at inabot ang ballpen. Tama nga na kopya rin ito ng marriage contract kaya pumirma na rin siya agad. “There’s another page you need to sign. You don’t have to read it… it’s just the written conditions of what I’ve said earlier.” Kumuyom ang kamao ni Saint. Gaya ng sinabi ng lalaki, dumiretso na agad ng pirma ni Sloane upang matapos na. Hindi niya rin ito binasa dahil masyadong mahaba at medyo inaantok na siya. Tila ay nabunutan ng tinik sa lalamunan si Saint nang isara na ni Sloane ang ballpen na may maliit na ngiti, walang kaalam-alam sa mga “kondisyon” na nasa kontrata. “I guess pwede na akong matulog?” wika ni Sloane at tumayo, suot pa rin ang magarbong wedding dress. Hindi na siya makapaghintay na tanggalin ito at magpalit ng pantulog. Sakto naman na may kumatok sa labas ng opisina. “Sir, your wife’s clothes and stuff are already here,” ani ng lalaki sa labas at naglakad na rin palayo. Marahil ay isa ito sa mga bodyguard ng asawa. Lumingon si Sloane kay Saint. “Ipinakuha mo ang mga gamit ko?” “Yeah. I figured they hold sentimental values for you so I had them moved in here.” Tumayo na rin ang lalake at muling hinapit ang baywang ng asawa. “Kailan?” nagtatakong tanong ni Sloane. Hindi niya naman maalala kung kailan nag-utos ang asawa na ipakuha ang kaniyang mga gamit. Saint chuckled lowly that sent shivers down to her spine. “Earlier while we were on our way here. Perhaps you didn’t notice because you were just staring blankly outside the window. Ni hindi mo na narinig ang sinabi kong ipapalipat ko ang mga gamit mo.” Sloane bit her lip in embarrassment. Totoo ngang nakatulala lang siya kanina sa kotse dahil hindi siya makapaniwalang kasal na siya. Kahit nga paapano ay nakakapag-adjust na siya ngayon. “Don’t do that.” Her husband’s deep voice caught her attention. “Huh?” Her lips hung open. Hindi ito sumagot at bumaba ang tingin sa mga labi niya. Hindi nagtagal ay umiwas din ito ng tingin at umiling, madilim ang mga mata. “I know you’re not comfortable with us sharing beds so you I’ll let you pick your own room,” tanging sinabi lamang nito at iginiya na siya palabas ng opisina. Pinili ni Sloane ang kwarto na malapit sa balcony ng second floor just in case na kailanganin niya ng sariwang hangin. Sa ngayon ay sarado pa ito dahil gabi na. Agad na inutusan ni Saint ang tatlong boydyguard niya na ilipat ang mga gamit ni Sloane sa napili nitong kwarto. “Just fix your clothes. Helpers na ang bahala bukas sa iba mong gamit. For now, you need to rest,” sabi ni Saint at pinapasok na si Sloane sa kwarto nito. “Okay, thank you.” Sloane smiled. Napatitig na naman sa kaniya si Saint. “May kailangan ka pa ba?” Hindi sumagot si Saint. Sa halip, humakbang ito palapit at hinalikan ang noo ni Sloane. “Goodnight, wife.”After a week of being hospitalized, the Irvines moved to a new mansion. Inabandona nila ang dati nilang bahay para i-preserve ang kanilang mga memorya roon kasama ang mga kasambahay nilang nasawi. Doon din hinold ang funeral kung saan dumalo ang pamilya ng mga kasambahay nila. Bilang pakikiramay, binigyan nila ito ng pangkabuhayan at trabaho sa tatlo nilang kumpanya bilang pag-aalaga sa kanila financially. Wala rin namang nanagot dahil hanggang ngayon ay patuloy pa rin na nang-huhunt si Evony sa mga Constantino.Kasabay nito, ramdam niya na rin ang lumalaking agwat sa relasyon nila ni Gabriel. Madalang na lamang sila magkita kahit na magkasama sila sa iisang trabaho. Madalas ay tutok sa mga solo mission si Evony at si Gabriel naman sa iba kasama ng ibang agent.SImula noong nangyari ang insidenteng iyon, ramdam din ni Gabriel ang paglayo ng loob sa kanya ni Evony at hindi niya maiwasang masaktan nang sobra. Parang tinatarak ng libo-libong patalim ang puso niya sa tuwing nakikita niya
Galit at pagkamuhi ang tanging nananalaytay sa dugo ni Evony habang nakikipag-patayan sa mga taong nanakit sa kanyang mga magulang. Madilim ang mukha, lumiliyab ang mga mata, at nagngingitngit ang ngipin na animo’y sakim sa kamatayan ang kanyang dugo—iyon lamang ang nakikita nina Arnaldo at ng kanyang apo sa monitor habang pinapanood si Evony kung paano isa-isahin ang kanilang mga tauhan. Sa galit ay binaril ni Arnaldo ang isang monitor. “Mga lintek! Babae lang ‘yan pero hindi niyo mapatumba! Sa oras na hindi niyo mahuli ‘yan ay hindi na kayo sisikatan pa ng araw!” Halos pumutok na ang mga ugat sa kanyang noo na napaatras ang apo niya. “L-lolo…” He tried to calm his grandfather down. Marahas na lumingon sa kanya ang matanda, nanlilisik ang mga mata. “Ikaw na lang ang natitirang alas ng mga Constantino. Siguraduhin mong hindi ka papalpak!” Walang nagawa ang lalake kundi tumango na lamang dahil sa takot. Tinitigan niya si Evony, nakakuyom ang kanyang mga kamao. Kung gusto niyang ma
In just a second, nasa sahig na si Chief Hanz habang nakaapak sa likod niya si Roman, umiigting ang panga sa galit dahil sa pagtatraidor nito sa kanila.“M-maniwala kayo! Walang akong kinalaman sa sinasabi ni Evony! Sinungaling ang batang ‘yan!” pilit nitong depensa sa sarili habang nagkakawag-kawag sa sahig.“Huwag na huwag ninyong patatakasin si Hanz kahit na anong mangyari,” utos ni Dominic, dumadagundong ang boses. “Dalhin niyo sa basement at ilagay niyo sa kulungan!”Agad na dumating ang ibang agent na tinawag nina Lori at Anjo para dalhin ang lalake sa basement. “Bitiwan niyo ako! Inosente ako! Wala akong kinalaman sa sinasabi ng baliw na ‘yan!” palag nito.Hindi na napigilan ni Evony ang kanyang sarili at agad na sinuntok ang lalake sa mukha. Dinig ang paglagatok ng buto nito sa loob ng kwarto kasabay ng pagdugo ng ilong nito. Lupaypay nilang kinaladkad si Hanz pababa ng basement saka ikinulong doon. Huminga nang malalim si Evony, nagngingitngit ang loob.“Agent Von—”“Pakius
Evony’s blood ran cold. She felt the shaking terror inside her body, making the hair on her nape stood. Ngayon lang siya natakot nang ganito. Ngayon lang siya sobrang kinabahan. Mariin niyang inapakan ang accelerator ng sasakyan at iniwasan ang mga dumadaang kotse sa napakalawak na highway. Para siyang nakikipagsapalaran at may hinahabol, walang patawad kahit na pinipituhan na siya ng mga traffic enforcer. Lintik. Wala na siyang pakialam kung maticketan pa siya. Kayang-kaya niya ‘yang takasan dahil nasa Duello siya. Nang marating niya ang headquarters ay nanginginig ang katawan niya sa galit at takot para sa kaligtasan ng mga magulang. “Nasaan sila dinala?!” Dumagundong ang kanyang boses sa loob ng kwarto na nagpagulat sa mga taong naroon. Kabilang doon sina Roman, Chief Hanz, ilang director, sina Lori at Anjo, pero wala si Gabriel na agad na hinanap ng mga mata niya. “You have to calm down first,” bilin ni Roman pero matapang lamang siyang tinaliman ng tingin ni Evony, wala n
Instead of having fun, Evony looked bothered the whole evening. Her mind kept drifting back to that unfamiliar car who seemed like taunting her—or threatening her. Kahit na nanatili sa tabi niya si Gabriel at panay himas sa kanyang likod upang mapakalma siya ay hindi man lang natinag ang kanyang isip na mag-isip ng masama. Ang tanging bagay na natutuwa na lamang siya ngayon ay ‘yung walang napapansin ang mga magulang niya sa kanya. Ayaw niya namang i-spoil ang gabi dahil lang sa pag-ooverthink niya. Everything seemed normal that evening. As usual, boses ng nanay niya ang nangunguna na sinamahan pa ni Lori na panay ang tingin sa Kuya Radleigh niya. Mapagpanggap naman ang isa kahit na nakikita rin ni Evony na panay ang tingin ng kuya niya sa bestfriend niya. “Love, are you sure you’re okay? Gusto mo bang magpahinga na?” muling tanong ni Gabriel sa panglimang beses. Malapit na rin mag-alas diyes ng gabi at naubos na nila ang isang case ng beer. Umiling si Evony at pekeng ngumiti. “I’
It was already 8PM when Sloane, Evony, at Lori set-up a huge blanket in the garden and laid all the snacks. Nagkabit din sila ng fairy lights sa gilid para mas maganda ang vibe at nagpatugtog ng kanta sa maliit na speaker.Sa mga nakalipas na oras ay nagawa nilang lahat ng plinano nila noong Sabado. Una ay nag-barbecue grill sila sa garden din na iyon at doon nag-tanghalian. Sina Radleigh, Saint, at Gabriel ang nagluto samantalang nag-swimming naman sa pool sina Sloane, Evony, at si Lori na sakto lang ang pagdating.Pagkatapos noon ay naglatag sila ng mesa, mga dessert na binake ni Lori katulong ang ilang kasambahay, at mga board game gaya ng chess, snake and ladder, at monopoly.Nag-meryenda lang din sila saglit saka nagpaluto ng simpleng hapunan para raw hindi sila gaanong mabusog. Ang tatlong lalake ay bumili ng sangkatutak na drinks sa labas habang ang tatlong babae naman ay naiwan sa garden para ayusin ang place.“Ang ganda, Tita! Parang mala-fairytale!” tuwang-tuwa na bulalas ni







