“Kontrata? Anong kontrata?”
“Come with me.” Ang akala ni Sloane ay hihilahin lamang siya nito kaya muntik na siyang mapatili nang buhatin siya nito nang marahan at pa-bridal style. Agad na napakapit si Sloane sa balikat ni Saint habang umaakyat sila sa grand staircase ng bahay papunta sa sariling opisina nito. “K-kaya ko naman maglakad…” mahinang anas ni Sloane nang ibaba siya nito. “I know. But as long as you’re under my roof, you have to be ten times more careful. Remember, you’re carrying my heir,” sagot ng lalaki. “And it’s my duty to take care of you and our baby.” Nag-init ang pisngi ni Sloane ngunit inayos niya kaagad ang sarili dahil kasal lamang sila sa papel at ginagawa lang ng lalaki ang responsibilidad niya bilang “asawa” at ama sa anak nila. Iginiya siya ni Saint sa loob ng opisina habang nakahawak sa kaniyang baywang at inalalayan siyang umupo sa couch. Sa harap nito ay ang coffee table na may mga papel sa ibabaw. “Let me discuss my rules in this house first,” panimula ni Saint at umupo sa couch sa harap ni Sloane. “Rules?” “You heard me, woman. Napasinghal nang palihim si Sloane. “First, you need to monitor your daily vitamins intake. Second, you should be asleep by 9 PM so you can wake up by 5 AM for your morning exercises,” seryosong saad nito. Nangunot ang mga noo ni Sloane. “What?” protesta niya ngunit nagpatuloy lamang si Saint. “Third, you should have your dinner by 7 PM. By then, you’ll have time for yourself before you sleep. And lastly, hindi ka pwedeng lumabas nang walang kasama.” “You’re exaggerating, Saint. Hind ako bata,” muling protesta ni Sloane. “Hindi ka nga bata pero ang nasa tiyan mo, oo,” sarkastikong sagot lamang ng lalaki at ngumisi pa. “I’m serious—” “So am I, Sloane.” Nawala ang ngisi nito. “I’m your husband now. It’s my duty to take care of you, especially that you’re pregnant. I told you, didn’t I? As long as you’re under my roof, you are my responsibility whether you like it or not,” pinal na sabi nito. Hindi na nagreklamo si Sloane. Tama naman ang asawa niya. Responsibilidad siya nito at dapat lang na intindihin siya nito lalo na’t buntis siya. “Paano kung gusto kong lumabas o mamasyal? Hindi mo naman siguro ako ikukulong dito, ‘di ba?” tanong niya, natatakot na baka pati kalayaan ay wala na sa kaniya. “Of course, not. You still have your freedom. You’ll have one of my bodyguards to take you wherever you go,” sagot nito. She sighed. “Kailangan ba talaga na may bodyguard?” “Of course, woman. All hell would break loose if something bad happens to you and to our baby.” Hindi napigilan ni Sloane na pamulahan ng pisngi. Pasimple niyang kinurot ang sarili. ‘Maghunos-dili ka nga, Sloane! Para ka namang teenager!’ “O-okay…” She cleared her throat. Ngumisi nang palihim si Saint sa namumulang pisngi ng asawa niya. ‘Damn. She’s cute,’ aniya sa kaniyang sarili ngunit agad na natauhan. ‘What the fuck am I thinking?’ “By the way,” Saint faked a cough, “here is the contract I was talking about earlier.” Kumuha siya ng ballpen at inilapag sa table. Iyon ang mga ipinagawa niyang kontrata kanina sa kaibigan niyang abogado na si Jance bago sila umuwi. Mabuti na lang at naipadala ito kaagad. “Tungkol saan ang mga ito?” “Oh… just a copy of our marriage contract. Apparently, you also need to sign it,” pasimple lamang na mga sagot ni Saint. Tumango si Sloane at inabot ang ballpen. Tama nga na kopya rin ito ng marriage contract kaya pumirma na rin siya agad. “There’s another page you need to sign. You don’t have to read it… it’s just the written conditions of what I’ve said earlier.” Kumuyom ang kamao ni Saint. Gaya ng sinabi ng lalaki, dumiretso na agad ng pirma ni Sloane upang matapos na. Hindi niya rin ito binasa dahil masyadong mahaba at medyo inaantok na siya. Tila ay nabunutan ng tinik sa lalamunan si Saint nang isara na ni Sloane ang ballpen na may maliit na ngiti, walang kaalam-alam sa mga “kondisyon” na nasa kontrata. “I guess pwede na akong matulog?” wika ni Sloane at tumayo, suot pa rin ang magarbong wedding dress. Hindi na siya makapaghintay na tanggalin ito at magpalit ng pantulog. Sakto naman na may kumatok sa labas ng opisina. “Sir, your wife’s clothes and stuff are already here,” ani ng lalaki sa labas at naglakad na rin palayo. Marahil ay isa ito sa mga bodyguard ng asawa. Lumingon si Sloane kay Saint. “Ipinakuha mo ang mga gamit ko?” “Yeah. I figured they hold sentimental values for you so I had them moved in here.” Tumayo na rin ang lalake at muling hinapit ang baywang ng asawa. “Kailan?” nagtatakong tanong ni Sloane. Hindi niya naman maalala kung kailan nag-utos ang asawa na ipakuha ang kaniyang mga gamit. Saint chuckled lowly that sent shivers down to her spine. “Earlier while we were on our way here. Perhaps you didn’t notice because you were just staring blankly outside the window. Ni hindi mo na narinig ang sinabi kong ipapalipat ko ang mga gamit mo.” Sloane bit her lip in embarrassment. Totoo ngang nakatulala lang siya kanina sa kotse dahil hindi siya makapaniwalang kasal na siya. Kahit nga paapano ay nakakapag-adjust na siya ngayon. “Don’t do that.” Her husband’s deep voice caught her attention. “Huh?” Her lips hung open. Hindi ito sumagot at bumaba ang tingin sa mga labi niya. Hindi nagtagal ay umiwas din ito ng tingin at umiling, madilim ang mga mata. “I know you’re not comfortable with us sharing beds so you I’ll let you pick your own room,” tanging sinabi lamang nito at iginiya na siya palabas ng opisina. Pinili ni Sloane ang kwarto na malapit sa balcony ng second floor just in case na kailanganin niya ng sariwang hangin. Sa ngayon ay sarado pa ito dahil gabi na. Agad na inutusan ni Saint ang tatlong boydyguard niya na ilipat ang mga gamit ni Sloane sa napili nitong kwarto. “Just fix your clothes. Helpers na ang bahala bukas sa iba mong gamit. For now, you need to rest,” sabi ni Saint at pinapasok na si Sloane sa kwarto nito. “Okay, thank you.” Sloane smiled. Napatitig na naman sa kaniya si Saint. “May kailangan ka pa ba?” Hindi sumagot si Saint. Sa halip, humakbang ito palapit at hinalikan ang noo ni Sloane. “Goodnight, wife.”Mabilis na lumipas ang mga araw at hindi nagtagal ay tuluyan na ring nakalabas ng ospital si Saint. Nagte-take pa rin siya ngayon ng medications niya para sa mas mabilis na paghilom ng kanyang sugat ngunit kahit papaano ay hindi na ito gaanong masakit.Back to normal work na rin si Sloane dahil sa wakas ay nakabalik na si Rocky. Hindi na rin natuloy ang pagbisita rito nina Tita Mary at Tito Roen niya dahil siya na rin mismo ang pumigil dito.When Rocky finally learned all the things that had happened that night, he slowly understood how much Saint loves Sloane. It almost… pained him. Ngayong nakikita niya nang unti-unti na ulit nagiging malapit sina Saint at Sloane dahil sa imbestigasyon, alam niyang paliit din nang paliit ang pag-asa niya sa babae.Siguro nga ay mananatili na lang siyang tagabantay ni Sloane mula sa malayo. Even his mother noticed it.“Anak, marami namang ibang babae r’yan,” ani ng kanyang nanay habang ka-video call ito. “I’m sure you’ll find someone suitable for you
“A lot of things had changed when you left, Sloane. Bumaligtad ang mundo ko noong umalis ka kahit na alam ko namang kasalanan ko,” patuloy ni Saint, mahina ngunit mariin ang boses niya. “Did you know that I develop alcohol drinking issues?” Mahinang napasinghap si Sloane sa rebelasyon ni Saint. A bitter, pained chuckle escape his lips as if he was reminiscing about the past. “I had to stay in the hospital for a long time para mapigilan ang damage sa atay ko. It was painful… dahil wala ka. And it was even more painful because I felt like you’re gonna be disappointed in me if you found out.” “Why did you do that?” Sloane asked in a whisper, her voice carrying a hint of pain mixed with guilt. Yes. Guilt. Sa sobrang pag-aalala niya kay Saint, pakiramdam niya ay may kinalaman siya sa pagiging alcoholic nito kahit na nagluluksa din naman siya noong tuluyan silang naghiwalay. “Hindi kasi ako makatulog kapag wala ka, eh,” inosenteng sagot ni Saint ngunit basag ang boses nito. “Nasanay a
Napakurap lamang si Sloane sa mga sinabi ni Saint. Humigit ang pagkakakapit nito sa kanyang kamay na para bang nagmamakaawa. “Please, Sloane… ako na lang ulit ang mahalin mo. Choose me again, please…” he pleaded, desperation coating his voice. “Saint…” Sloane choked out with her words. She couldn’t bring herself to speak coherently. Tila ba ay may nakabara sa kanyang lalamunan. Kahit na masakit ang katawan ay pilit na tumayo ni Saint. Naalarma si Sloane kaya inalalayan niya ito. “What are you doing, Saint? You should be resting!” she panicked. Hindi nagpapigil si Saint. “I will only rest if you choose me again, Sloane. Otherwise, I will exhaust my body until the day comes when you forgive and choose to love me again.” Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ni Sloane. Parang hinahalukay ang sikmura niya ngunit sa magandang paraan. Naghahatid ito ng kiliti sa kanyang katawan na huli niya pang naramdaman ay noong sila pa ni Saint. And to fasten the beating of her heart, there
Saka lang nakahinga nang maayos si Sloane nang ikumpirma ng doctor na successful nga ang operation ni Saint. Hindi niya tuloy maiwasang mapatulala sa tuwing bumabalik sa kanya ang panaginip niya na tila ba totoo dahil sa sakit sa kanyang puso. It all felt so real, so vivid. Dama niya ang sakit na para ban tunay ngang nawala si Saint sa kanya. But then, she couldn’t help but realize something. She’s afraid to lose Saint. She’s afraid that she will lose him forever. Pagkatapos ng limang taon na dinala niya ang galit sa lalake ay saka lang lumitaw muli ang emosyon na pilit niyang ibinabaon sa limot—pagmamahal. Habang hawak ni Sloane si Saint sa bisig niya kung saan naliligo ito sa sariling dugo, tila ba nag-flash sa kanyang isip ang ilang mga alaala nila ng lalake. Kahit iyong mga simpleng bagay ay muli niyang nakita. And when that dream of her hurt her the way she didn’t imagine, she knew that the feeling she kept buried for years has finally resurfaced. Pagkatapos ng dalawang ara
Humagulhol si Sloane habang nakikisabay sa takbo ng stretcher kung saan naroon si Saint na walang malay at duguan dahil sa saksak na natamo niya. Her heart was violently aching, like someone is ripping her heart out. Malabo ang mga mata niya dahil sa mga luha pero patuloy pa rin siya sa pagsunod patungo sa emergency room. Natawagan na si Mich ng isa sa mga board member niya upang maipalagay ang kondisyon niya. Kahit si Rocky ngayon ay na-inform na rin at nagbalak pang umuwi ngunit si Sloane na ang tumanggi sa kanya. Even her aunt and uncle in Canada were already informed as they planned to go to the Philippines to check Sloane. “I-I’m sorry, ma’am, pero hanggang dito na lang po kayo.” Wala ng nagawa si Sloane nang pigilan na siya ng nurse na pumasok sa operating room. Apparently, due to the deep stab wound, Saint has to be operated on in order to check any damage in his internal organs. Marami rin kasi ang nawalang dugo sa kanya, and of course, kailangan ding tahiin ang sugat niya
Sloane waited for the company van to arrive. Unfortunately, due to heavy traffic, aabutin pa ng almost one hour bago siya masundo. She tapped her heels against the concrete ground of the parking lot as she glanced at her wristwatch from time to time. Katatapos niya lang din i-text si Mich na male-late siya ng uwi. She chuckled at her phone when her friend sent her a cute picture of Evony posing a flying kiss on a camera. Kaya naman hindi niya na napansin ang dalawang lalake na marahas na papalapit sa kanya. “Thank God, nandito na kayo—AHHHHHHH!” Kitang-kita ni Saint kung paano hinablot si Sloane ng dalawang lalake kaya wala siyang pagdadalawang-isip na lumabas ng kotse niya. “Let her go!” His voice echoed in the parking lot. Lumingon sa kanya ang dalawang lalake. Nanliit ang mga mata niya habang sinusubukan itong kilalanin sa kabila ng takip sa mukha nito. Nagalit ang isa sa kanila kaya mabilis itong naglabas ng kutsilyo at sinugod si Saint. “Mhmhm!” Sloane internally sc