“There's nothing here, I swear. Fruits lang,” ani Zein habang iniaabot ang plato ng hiniwang mansanas at peras.Tumango lang si Warren, bahagyang lumuwag ang nakakunot niyang noo na parang may naintindihan siya.Akala ni Zein, tapos na. Akala niya hindi na ito kakain. Pero maya-maya, nag-order ito ng ingredients sa kalagitnaan ng gabi.Gabi na! Alas-onse na! Gaano ba siya kagutom at kailangan pa talagang magpadala ng ingredients para lang makakain ng maayos?Pagdating ng mga sangkap at matapos magluto ni Zein, pasado alas-onse na rin.Pero kumain si Warren na para bang iyon na ang pinakamasarap na pagkain sa buong mundo. Kung titingnan siya, parang gourmet food critic na natagpuan ang "hidden gem" sa gitna ng kagubatan. Napaisip tuloy si Zein, Ganito ba talaga kasarap ang adobo ko? Baka nga dapat na akong magbukas ng restaurant!Alas-dose kuwatro na nang matapos ang lahat.Pagod na pagod na si Zein. Kulang siya sa tulog kagabi, at kahit nakaidlip sa hapon, parang
Pagkarinig pa lang ni Zein na gusto siyang yayain ni Mr.Takashi for a midnight snack, nag-full alert na agad ang utak niya. Parang may emergency siren na tumunog sa loob ng bungo niya, wee-woo, wee-woo, danger ahead!At lalo lang siyang kinutuban nang makita niyang nagkatinginan si Norman at 'yung isa pa niyang alalay. May pabulong-bulong pa.Ay, hindi ito ordinaryong midnight snack.Tumayo si Zein at naglakad papunta sa group, kahit ang totoo’y sobrang tense ng dibdib niya. Pero sa labas? Poise pa rin, parang hindi siya naaalarma.Lumapit siya kay Warren at kalmado pero firm ang tono. "President, sabi ng nutritionist mo, bawal ka nang kumain after 9:30. I think we should skip this midnight snack."Napatingin sa kanya si Warren, at sa ilalim ng lamig ng mga mata niya, makikita ang genuine expression nito. “I’ll listen to you.”Si Norman naman? Umitim ang mukha.“Secretary Vergara, sobrang higpit mo yata,” aniya, pilit ang ngiti pero ang mata may pamumula sa inis
Walang kaabog-abog na tumayo si Warren mula sa kinauupuan niya, hawak ang wine glass na halos hindi nabawasan. Nakasuot siya ng dark navy blue na suit na parang sinadya talagang kumontra sa lahat ng kasinungalingan sa room na ’yon.Tahimik ang lahat. Tahimik na parang isang malaking nilunok na buntong-hininga ng buong crowd."I can't bare this anymore, Norman," he said, calm but with a clear edge in his voice. "So let me clarify something real quick para walang masyadong assumptions."Nagkatinginan ang mga investors, executives, pati ang ilang influencers na invited sa wine-tasting party. Some of them were already pulling out their phones, sensing na something juicy was about to go down.Warren turned to Roxan who looked like a deer caught in headlights."Miss Roxan," he said, "would you like to explain first kung paano ka napunta sa room ko kagabi? Or should I?"She blinked rapidly. "I-I just got drunk, I didn’t know—""Really?" he cut in. "You didn’t know that y
Zein raised an eyebrow.So ito na 'yun? Hah. Classic move ni Norman.Warren walked straight ahead but Zein didn’t follow.Sabi nila wine tasting daw, pero kung sumiksik siya sa loob ng group ng mga babae, parang ang awkward. Kung hindi rin siya aalis sa tabi ni Warren, baka ma-"record" siya bilang pang-labing-isang beauty sa lineup, at ‘pag nangyari ‘yon, hindi wine bottle ang babasag sa kanya kundi posibleng kamay o paa.Kahit depensahan pa siya ni Warren, masasaktan pa rin siya, and worse, magiging messy pa.Kaya she stayed at a strategic spot, somewhere open, not hidden, pero sapat para makita ang buong eksena sa loob ng bahay.SA gitna ng hall, naka-forma ng U-shape ang mga sofa. Maraming coffee tables in between, pang-display ng mamahaling wine at overpriced na meryenda.Nang dumating si Warren, hindi niya piniling umupo sa center seat na specially reserved para sa kanya ni Norman. Instead, umupo siya sa malayong single seat, solo, tahimik, and detached.V
“Okay,” sagot ni Zein habang nagtatype ng message.Sa isip niya, Dapat ko bang i-remind si Boss na obvious namang may binabalak si Norman? Na gusto lang siyang hilahin sa mundo ng kalandian?Pero on second thought…Si Warren ‘to. Hindi ‘to tanga.So instead, she just forwarded the message to Andres. “President said he’ll be there at 7PM sharp.”Pag-angat ng tingin niya, narinig na niya si boss,. “Maaga pa. Labas tayo, Let's walk around.”“…Me?” tanong niya habang pinipindot ang send.Nang magkatinginan sila, obvious agad sa mukha ni Warren ang slight disappointment.“…Ah. walk around.” sabay pilit ngiti si Zein.“Don't you want to see the view outside? Kung ayaw mo, okay lang. Hinihintay ka pa naman ng mga bundok sa labas” banat ng CEO, straight face pa rin."Ah, syempre gusto.” Hayop ka sa indirect approach.Sa totoo lang, talking to this man is like answering a long essay sa reading comprehension.Akala mo tama na sagot mo… bigla ka na lang mal
Nang matapos nilang ayusin ang villa, lumapit si Andres para magpaalam at sabay na rin nag-request mag-add sa Facebook.Zein, with her usual soft smile, pulled out her phone at in-accept ang friend request. Maaliwalas ang ngiti niya, pero hindi mo puwedeng kalimutan, her face is the kind that hurts. Malakas ang dating, yes, pero may something sa kilos niya na parang ang gaan lang niyang lapitan.Nakakalito.“Your profile picture looks beautiful,” bulong ni Andres, halos malimutan nang nandyan pa ang boss sa likod.“Thanks,” kalmadong sagot ni Zein. Sanay na siya sa papuri.Pero bago pa makadagdag ng lines si Manager Andres, may malamig na boses na lumusot sa hangin.“Manager Andres, mukhang ang dami mong oras ngayon.”Nanlamig agad si Andres.Hala! Wala nang paligoy-ligoy.“Pa-pasensiya na po, President. Aasikasuhin ko na po lahat ngayon!” Tumalikod agad si Andres.Napailing si Zein. Tinabi ang phone at lumingon sa likod.Yup. Gloomy na si President.