Hindi katulad kaninang pagpunta namin sa Boracay parang mas naging mabilis ang naging pagbalik namin ngayon sa Manila. Walang imik si Stefan kaya mas mabuti na lang din at hindi siya nagsasalita dahil hindi ko rin alam ang gagawin ko, hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin dahil alam kong may kasalanan ako at baka mamaya ang sayang nararamdaman kong ito ay talagang panandalian lang katulad ng sinasabi sa akin ni Mama. “Babe…” Naramdaman kong inalis na ni Stefan ang headset ko, kaya nabalik ako sa ulirat. “Babe, we’re here.” sambit niya kaya napatingin ako sa labas at tama nga, nandito na kami sa Lions University. Saan naman kaya kami pupunta? Parang gusto ko na lang kasing magpahinga, para bang mas kailangan ko ng pahinga ngayon dahil nakakaramdam ako ng matinding pagod. Hindi ako nagsasalita hanggang sa makababa na kami sa ground floor. Nang sumakay kami sa kanyang sasakyan ay ganun pa rin, tahimik pa rin akong sumakay kahit pa napapansin ko ang panay tingin niya sa akin.
“I know this sounds selfish, Calliste dahil mas inisip ko pa ang anak ko ngayon kaysa sa nararamdaman mo. Pero thank you for loving him.” Muli niya akong hinaplos sa aking pisngi. “I know, by now… Ansel and Emily are so proud for having you. You are brave, you are fearless… and I am so proud of you.” Nginitian ko siya, para na siyang si Mommy. “Alam kong magiging masaya si Stefan kapag nalaman niyang ikaw nga ang kaibigan niyang matagal na niyang hinihintay. I can’t imagine how you make him smile even though Cerise is not real, the fact that he’s been thinking of you and nilagay niya ang sarili niya sa mundo ni Cerise. I’m thanking her na pinangiti niyang muli ang anak ko and it is you… thank you, Calliste.” She kissed me on my forehead. “You need each other, Calliste.”Nginitian ko si Tita Naomi, tumayo na ako at nakita ko sa labas ng pintuan namin si Khai. “He’s not answering!” Nag-aalala niyang tanong sa akin. “Tara, I think papunta na siya sa Taguig!” Nang sabihin niya iyon a
Mariin niyang siniil ng halik ang labi ko, hinahayaan ko na lamang siya sa gusto niyang mangyari dahil miski ako ay nabibigla na lang na pinapayagan ko siyang gawin sa akin ang mga bagay na bago sa akin. As I gazed into his eyes, I found myself entranced, playfully nibbling his lips as if drawn into a sensual game. His neck cradled in my hands, I succumbed to the seductive sensations he elicited."Ugh..." I whispered."Before I forget," he growled, "our contract clearly states that you're mine, exclusively mine—"“Hanggang kailan?” tanong kong muli. Instead of answering my question, his fingers brushed against my breast, sending shivers through me. The gentle caress outside my white V-neck shirt ignited an intoxicating spark, leaving me breathless and yearning for more.Hinubad niya ang aking damit na walang kahirap-hirap habang hinahalikan ang mga labi ko, hinahayaan ko lang siya dahil mas kailangan ko ang kapalit ng lahat ng ito kaysa sa nararamdaman kong pagtutol. He also took o
Napansin niya yata ang pananahimik ko, “she didn’t pursue her dream and t-that’s because of what happen to my father. I told you about him, right? My Mom got depressed and stressed. I got some fear of—”“Yes—but do you remember Starfire’s line about the past? ‘On Tamaran we appreciate the past. We respect it. But we don't live there. We live here. Now. In the moment.’ We don’t live in the past, Stefan.” I cut him off. “Just enjoy living today, and leave all the bad memories in the past.”Am I too harsh? Ayaw ko lang maisip na sila ang dahilan ng pagkamatay ng magulang ko. Wala akong sinisisi sa nangyari sa magulang ko kung hindi ang sarili ko lang, at tapos na akong pagsisihan iyon. Gusto ko na lang umusad. “Okay.” Simpleng sagot niya sa akin. “Do you want to eat?”“Pero kasi ininvite din tayo ng dinner sa inyo, pero okay lang din naman.” Sabi ko.Hinawakan niya ang kamay ko at tulad kanina, magka-holding hands kaming maglakad. Pumasok kami sa isang japanese restaurant. “Good aftern
Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako, siguro ay sa pagod at sa pag-iisip ko kung anong mangyayari mamaya sa reunion nila.Kinuha ko ang cellphone ko na nakalagay sa bedside table. Halos napa-ayos naman ako ng pagkakahiga ng makita kong ang daming texts at missed calls ni Myla.Anong nangyari?! Pagkita ko sa oras sa phone ko ay 6:35 na ng gabi.Hindi na ako nag aksaya pa ng oras at tinawagan ko na si Myla.Wala pang dalawang minuto ay sinagot na niya ito."Bes?" Mahinahong sagot niya na parang normal lang ang lahat. "Bes? Anong oras ka kaya makakauwi? Kasi yung boss ko nagpatawag ng emergency meeting."Nakahinga ako ng maluwag dahil hindi naman pala tungkol kay Raya ang mga tawag niya."Sorry bes, nasa trabaho pa rin ako kasi. Teka, iisipan ko paraan." Tumayo ako at binuksan ko ang pintuan, sinilip ko ang kwarto ni Stefan mukhang nakatulog din yata siya."Sorry din bes, biglaan kasi hindi ko naman pwedeng hindi puntahan kasi ako lang din ang inaasahan ng team ko." Sabi ni Myla at
“Good Evening po.” Panimulang bati ko sa babaeng nasa harapan ko, hindi ako makatingin sa kanyang ng diretso dahil nahihiya ako. Sigurado akong ito ang mommy ni Stefan. “Why Calliste scared?” Biglang salita ni Raya sa aking tabi, dahilan kung bakit lalong humigpit ang hawak ko sa kamay niya. “Aw! Calliste sakit!” Nataranta naman ako sa biglang pag sigaw ni Raya, “I’m sorry—”“Come in.” Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko nang biglang magsalita ang babaeng nasa harapan ko at tumalikod na siya samin. Napakaganda niya, bagay na bagay sa kanya ang suot niyang black Juniors' Ruched Bodycon Dress. Ang kanyang buhok na hanggang balikat lang ang mas lalong nagpaganda sa kanya. Ilang taon na kaya siya? A-akalain mong magkasing edad lang sila ni Stefan. Hindi nagkakalayo talaga ang mukha nilang dalawa. Pumasok kami ni Raya, nakita ko ang mga gamit na hinanda ni Stefan sa akin bago ako umalis kanina— maayos pa rin ngayon at parang hindi nagalaw ito. “Calliste,” napatingin ako kay Ray
Uminit bigla ang pisngi ko dahil sa sinabing iyon ni Stefan. ‘Yung galing kay Raya okay pa eh, pero bakit ganun? Iba ang epekto sa akin kapag si Stefan na nagsabi? Siguro ay dahil bago pa rin sa akin ang purihin ako ni Stefan at dahil sanay naman na ako na pinupuri ako ni Raya lalo kapag nag susuot ako ng damit na maganda. Iniabot ni Stefan ang kanyang kanang kamay sa akin, hindi ko na napansin pa ang ibang mga taong nakatingin sa paligid at tinanggap ko ang kamay na nakaabang na abutin ko. Nang makalabas ako ng tuluyan sa elevator, hahawakan ko sana ang kamay ni Raya ngunit naunahan na ako ni Stefan. “Raya will go with us.” Hawak na niya ang kamay ni Raya at pinaggigitnaan na namin siya. Napabaling ang tingin ko sa paligid at lalong naging busy ang mga tao kakabulong sa isa’t-isa ng nakikita nila sa amin. “Raya is happy! Raya will go to Hope’s work!” Pasigaw na salita ni Raya. Susuwayin ko sana siya ngunit binitiwan ni Stefan ang kamay ko at humarap ito sa kapatid ko. My heart
I’m trying to progress sa isip ko ang lahat ng nangyayari ngayon, seeing them panic lalo akong na’curious. Anong sakit ni Stefan?Lumapit ako sa kanila, nakaalalay si Khai sa ulo at likod ni Stefan habang si Stefan ay nakahawak naman sa kanyang ulo at iyak ng iyak. Kitang-kita mo ang hirap sa itsura niya. Ang kaninang maayos na coat at long sleeve ay ngayon pawisan at gusot na gusot. Napahawak ako sa aking bibig biglang pumasok sa isip ko si Raya. “I already called his doctor.” Sabi ng kasama ni Khai kanina na siguro ay pinsan ni Stefan. Lumapit ako kay Stefan, “Calliste, you should go to your sister.” Tinapik ako ni Tita Naomi pero hindi ko na siya nasagot pa dahil niyakap ko nalang bigla si Stefan. “Shh, Stefan.” Tawag ko sa kanya, binitawan naman siya agad ni Khai ng ako na ang pumalit sa pwesto niya kanina. “Nandito na ako.” Umiiyak pa rin siya habang hawak ang kanyang ulo. Unti-unti kong tinanggal ang pagkakahawak niya dito, tumingin siya sa akin ng gawin ko iyon. Nalilito
Nang matapos na kong kumain ay dumiretso na agad kami sa room namin, hanggang makapasok ng room ay naiilang ako. Feeling ko laging may mga matang nakatingin sa akin, hinayaan ko nalang yun at nagfocus na sa pag-aaral ko. Hanggang matapos ang klase ay naiilang pa rin ako. Parang may nakatingin talaga sa akin."Wrena," tawag ko kay Wrena."Why?" Nangunot noo niyang tanong sa akin."Feeling ko kasi may nakatingin sa akin, may nakikita ka bang nakatingin sa akin?" ayokong magfeeling pero mas may tiwala ako sa pakiramdam ko."Ha? Sige wait titingnan ko." Kita ko ang paghahanap niya at lumipas ang ilang segundo then... "Nahuli ko si Jason, Ariann." pasimple niyang sabi sa akin kaya natawa ako."Bakit ka natawa?" taka niyang tanong."Tama nga ang nararamdaman ko, may nakatingin sa akin kanina. Kaklase pala natin 'yang si Jason." i never thought na titingnan ako ng masungit na 'yun. Kinuha ko nalang ang tubig ko at ininom yun ng diretso."Pansin ko nga rin yun kanina pa. Ayiieee oy ikaw Arian
Maliwanag na ng magising ako kaya bumangon agad ako, nakaalis na kaya si Kuya? Napasarap ang kwentuhan namin kagabi kasama sila Nanay at Tatay kaya madaling araw na ko nakatulog."Nay, nakaalis na ba si Kuya?" bungad ko agad pagkababang-pagkababa ko."Oo nak, kanina pang alas sinco ng madaling araw, hindi ka na pinagising dahil baka pilitin mo pa raw siyang ihatid sa airport." napaka ano talaga ni kuya. Psh!"Oo nga pala, sabi ng kuya mo ihatid mo yang nasa box na yan diyan sa address na nakalagay sa ibabaw ng box. Tapos dumiretso ka na sa school mo, magiingat ka roon ah? Mag-aral ng mabuti." Tiningnan ko ang papel sa ibabaw, hmmm. Company siya. Kaya ko 'to! May naisip nanaman akong kabalbalan."Opo nay." Napangiti ako ng palihim sa naisip ko, ako pa? Kaya!"Oh siya kumain ka na at ng makapasok ka na, kami naman ng tatay mo ay magdedeliver ng mga order na prutas." Tumango ako at nagsimula na kumain.Pagkatapos na pagkatapos ko mag-asikaso ay binuhat ko na ang mini box na pinapadeliver
Napahinto ako at bumalik hindi pa naman kasi kalayuan ang natatakbo ko, kita ko siya na nakatingin sa akin habang may hawak na kahoy, hala natakot kaya siya kanina? Ng tingnan ko si mamang may kutsilyo ay unti-unti na siyang bumabangon pero si poging naka suit ay nakatayo lang at nakatingin sa akin."Halika ka na dal-" napahinto ako sa pagsasalita ng magsalita siya."Bakit bumalik ka? Tumakbo ka na!" Naku naman! Ano ba problema nito? Siya na nga binalikan.Pero imbis na makipagsagutan pa ko sa kaniya, tumakbo nalang ako papunta sa kaniya at hinila na siya at sinama sa pagtakbo ko! At ng makakita ako ng tumpok na basura, agad ko siyang hinila roon pero huminto siya kaya muntik na ko masubsub sa dibdib niya kaya pinitik ko yung tenga niya."Aray!" reklamo niya. Blah blah blah."Bakit ka ba nahinto bigla?! Halika na dali at baka habulin tayo ni mamang may kutsily-" ng mapatingin ako sa likod niya ay nakita ko na nga si mamang may kutsilyo kaya hinila ko na siya ulit. "Ayan na dali!" mabi
"Wait, what?" Naguguluhan kong tanong sakanya."Niloko niya si Dad, she's having an affair with Dad's business partner." Nakayukong wika niya. Hindi ko man makita ang expression niya alam kong napapahiya ito."I'm sorry, I don't know how to react. Iba kasi yung nangyari sa'kin, Kins." Ang non-sense ng sagot ko. At hindi ko na dapat malaman pa ang dahilan bukod do'n dahil that's a private matter na."Yeah, but I just want to know what did you feel about it. Iyon ang dahilan kung bakit ako gustong ipakasal ni Dad sa anak ng ka-affair ni Mom. Nakakatawa." This time, nakita ko ang kanyang expression. Pinipilit niyang tumawa kahit na umiiyak siya. "Addi, bakit ako ang kailangan mag suffer? P-Pinipilit nila akong magpakasal para mapagtakpan ang kataksilan nila." Nilagay niya ang dalawang palad niya sa kanyang mukha."I'm sorry, I know it's beyond my limit but It's that your Father's choice?" Tanong ko. Tinapik-tapik ko ang kanyang likuran. Assuring her na nandito lang ako para sakanya."I-I
"Sana maging bukas sa isip mo na hindi ko ito ginagawa for the company, I'm doing this for your future." Tiningnan ko si Dad na siyang nagmamaneho ng aming sasakyan. "That's why I built our company na matibay ang pundasyon. And that foundation is the trust of our business' partners." I feel the sincerity of his voice while saying that.Kasalukuyan kaming nasa byahe dahil ihahatid niya ako sa aking unit. I hate it, ayaw ko pa sana magpahatid pero ayaw ko namang madisappoint ulit si Dad sa'kin. Sabi nya, I should trust him with his choice. I should trust him because he knows what is best for me. So why not give it a try."Yes, Dad. I know na pinaghirapan mo po ang pag-aalaga sa company natin. Don't worry kapag ready na po ako. Why not."This time, I'm serious. I don't know why the hell I'm saying those words but I'm hundred percent sure that It's gotta be okay, I'm gonna be okay with it.Napasarap kami sa kwentuhan ni Dad, when I realized I need to go down na pala. Nasa parking lot na k
I will never forget what happened last night. Lasing na lasing ako pero hindi ako pinabayaan ni Stefan. Dumaan muna kami sa isang sikat na coffee shop para bilhan ako ng brewed coffee para raw kahit papaano ay mahimasmasan ako.He took care of me and narealize kong siya lang ang gumawa sa'kin ng ganun. Hindi niya ako iniwan hangga't hindi pa ako okay. Hindi ko mapigilan ang pagkumpara kay Stefan sakaniya. He's really a gentleman.Nakatingala lang ako ngayon sa ceiling ng aking kwarto and then I remember what he said bago niya ako tanungin kung saan ko gustong pumunta. ."You can't decide just what you want to do, Calliste!" Alam kong naiirita na siya sa'kin dahil hindi ako umiimik sa mga pangaral niya sa'kin. May halong diin pa ang salita niya ng banggitin niya ang pangalan ko. "Hindi mo pwedeng piliin ang none of the above kung may tamang sagot sa multiple choice!" Hindi ko siya matingnan ng diretso dahil nahihiya ako sa mga kagagahan ko."What if kung wala ako? I know I'm a little b
I will never forget what happened last night. Lasing na lasing ako pero hindi ako pinabayaan ni Miguel. Dumaan muna kami sa isang sikat na coffee shop para bilhan ako ng brewed coffee para raw kahit papaano ay mahimasmasan ako.He took care of me and narealize kong siya lang ang gumawa sa'kin ng ganun. Hindi niya ako iniwan hangga't hindi pa ako okay. Hindi ko mapigilan ang pagkumpara kay Timo sakaniya. He's really a gentleman.Nakatingala lang ako ngayon sa ceiling ng aking kwarto and then I remember what he said bago niya ako tanungin kung saan ko gustong pumunta. ."You can't decide just what you want to do, Addi!" Alam kong naiirita na siya sa'kin dahil hindi ako umiimik sa mga pangaral niya sa'kin. May halong diin pa ang salita niya ng banggitin niya ang pangalan ko. "Hindi mo pwedeng piliin ang none of the above kung may tamang sagot sa multiple choice!" Hindi ko siya matingnan ng diretso dahil nahihiya ako sa mga kagagahan ko."What if kung wala ako? I know I'm a little bit too
Nagpalit ako ng pajama at loose shirt. Tumambay muna ako sa sala gaya ng sinabi niya hindi muna ako pumasok sa kwarto ko.Nanunuod lang ako ng series ng dumating na ang gagawa at magpapalit ng pintuan ko.Hindi rin nagtagal ay natapos na nila."Addi, come here." ani ni Miguel."Wait!" pinatay ko ang T.V. at lumapit na sakaniya."Set your password"Ginawa ko naman ang sinabi niya, nag set ako ng password. Which is birth date ko pero inuna ko ang day bago ang month. Hindi ko napansin na nakatingin pala siya. Tsk. Pero huli na, nakita na niya ang password ko."Don't worry, papasukin lang kita kapag hindi ka ulit sumagot. Don't you dare to do it again!" he said and he left, again!What's happening to him? Acting like my bf huh!Pumasok ako ng unit ko, and as usual wala nanaman akong ginagawa pero ngayon ko lang narealize na maayos na pala at wala na pala talaga akong aayusin.Pumunta ako ng kwarto ko dahil parang may parte sa kaloob-looban ko na gusto kong matulog. Ibinagsak ko ang sarili
Kunot noo kong tinitigan ang wine glass na nasa harapan ko. "Ahhhhh!" sigaw ko.Buhat yata kagabi pag-uwi ko ay panay singhal at sigaw nalang ang ginawa ko.After that party. Pinipilit ako ni Mommy na mag stay muna sa bahay pero hindi ako pumayag. Dahil una, ayaw kong malaman pa nila ang nangyayari sa'kin, pangalawa hindi rin ako makakahinga ng maayos dahil sa tensyon sa pagitan namin ni Dad.Hindi ko makakalimutan ang sinabi ni Kinsley sa'kin kagabi.Namumuo ang kaniyang luhang nakatingin ng diretso sa'king mga mata. "I heard everything from Oli, I'm sorry." Niyapos niya ako ng mahigpit. "I'm sorry, I know it's hard for you kasi akala mo siguro maiipit ako sainyong dalawa" Hindi ko na din napigilan pa ang aking mga luha dahil sa ginawa niyang pag yakap sa'kin. "Pero no, I got mad at Olivia because she did nothing to stop her sister. She even supports them." Tinapik-tapik niya ang aking likuran."I'm sorry, I-It's not because I don't trust you but I just don't want to add my problems