Chapter 4

Nang nakalabas na ako ng building biglang kong nakita ang babaeng nasa opisina kanina.  Nakatingin ito sa kaniyang wrist watch kaya hindi na ako nagdadalawang isip na lapitan siya. 

"Hi," sabi ko at ngumiti ako sa kaniya. 

"Hello," saad niya at tinignan ako mula ulo hanggang paa. 

"Ikaw yung babae kanina di ba?  You're supposed to be there working."

"Inutusan akong bumili ng pagkain e," sabi ko at nakita ko siyang napatango. 

"Bilhin mo lang na kahit ano,  huwag lang seafood at bumili ka rin ng Ice cream na flavor strawberry, favorate niya iyon.  At hot cuppuccino more espresso." nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. 

"how would you know?" saad ko nito

"because,  I'm working for him for almost 10 years," saad nito.  May itatanong pa sana ako nang bigla akong iniwan at sumakay sa itim na kotse na tumigil sa harap ko.  Napatingin na lang ako sa kotse na pinaharorot hanggang ito'y ay mawala sa aking paningin. 

Agad akong pumunta sa isang coffee shop para bumili ng pagkain at kape.  Pagkatapos kong gawin iyon ay bumalik na ako sa building. Nang nasa entrance pa lang ako ay kita ko na ang kanilang mga reaksyon at rinig ang kanilang bulong-bulungan tungkol sa akin. 

"Siya ba talaga ang papalit ni Miss Elise? I bet,  she can't handle Mr.  Demonese."

"Right,  Mr.  Demonese has short temper and easily angry. Kung sigawan iyan,  iiyak lang iyan e," sabi nito.  Hindi ko na lang pinansin ang kanilang mga bulong at dumeritso na opisina ni Mr.  Demonese. 

Nang nakarating na ako,  isang salita ang sumasalubong sa akin.  "Have some manners when you open the door," sabi nito at nag peace sign naman ako. Agad ko kasing binuksan ang pintuan nang hindi kumakatok. 

Agad kong nilapag ang dala kong pagkain sa center table at pagkatapos noon,  ay tinawag ko siya para kumain na. 

Napaangat naman siya ng tingin at inutusan niya akong dalhin ang kape sa table niya.  Agad ko naman iyon sinunod, at binigay sa kaniya ang kape. 

"kumain ka na," sabi nito at saka hinigop ang kape na dala ko. Nang tinignan ko siya wala naman kahit anong reaksiyong nakabahid sa kaniyang mukha.  Kahit sabihin niya man lang sa akin na 'Hey,  I like your coffee' but it seems like na wala siyang planong mag-comment sa kape kong dinala. 

Binigay ko na lang ang ice cream sa kaniya na may flavor na strawberry, ngunit inutusan niya akong ilagay na lang iyon fridge since busy siya at wala siya time kumain. Kaya nilagay ko na lang sa fridge iyon na nasa loob ng opisina. 

"But the way,  Miss Elise is no longer my secretary.  She resign for a reason,  and you owe me big amount I'll add this to your task."

"What do you mean?" tanong ko rito. 

"You'll be my secretary from now on."

"But I don't have knowledge about everything, How could I handle Everything under control."

"You'll study," dugtong nito. 

"But I still have a class to attend online," reklamo ko.

"Do you know why your life is still like that?" bigla niyang tanong habang pinaikot niya ang isang ballpen sa kaniyang kamay. 

"Why?"

"Because every time there is opportunity that comes in your life.  You'll let it pass, you always have a reason for not doing it.  Get a life,  you're already an Adult,  yet you act like a teenager," sabi at tumayo.  May kinuha siya sa drawer na tatlong compiled folders na sobrang kapal. 

"Basahin mo ito." binigay niya sa akin ang tatlong makapal na folders. 

"Everything is already given,  all you need to do is to read and study everything. And don't give me a fucking reason that you're busy," saad niya at bumalik sa kaniyang swivel chair at pinagpatuloy ang kaniyang ginawa kanina. 

"And by the way,  I send you my schedule. Please be guided," sabi niya at agad ko naman binuksan ang laptop na nasa aking

harapan. 

"What's my schedule for today?" agad niya tanong sa akin. 

"You'll have meeting with the board members at exactly 10:30  am in the morning."

Walang akong nakuhang kahit anong tugon galing sa kaniya, kaya nagsimula ko nang buksang folder na naglalaman ng information para ito'y basahin. 

"Let's go, " rinig kong sabi kaya napatingin ako sa gawi niya at nakita ko siyang napatingin sa kaniyang wristwatch. 

Hindi na ako pumalag pa dahil trabaho ko ito.  Tumayo na ako at sumunod sa kaniya palabas ng opisina. 

Pumunta kami sa isang meeting hall, at pagkapasok ko pa lang sa isang hall,  i suddenly remember our company. The Alexander's Company, dahil ganitong-ganito din iyon.  At tinignan ko ang kabuoang paligid at kita ko ang mga nakaupo sa upuhan ang mga shareholder sa iba't-ibang mga taong kilala sa larangan ng pag nenegosyo.

Suddenly my eyes landed to a person who is really close to my father. We have eye contact for a second but then she shifted his gaze to the guy who is beside him. 

I don't know, but I want to curse that lady to die instantly.  She is a huge part of my fathers but after she know everything he leave my father. 

Sumunod na lang ako ni Mr.  Demonese and all their eyes is on me.  Lumupit si Mr.  Demonese sa isang mid 40's na lalaki katabi nito ang isang babaeng sobrang sosyal.

"Good,  you come on time," sabi nito. 

"I will never be here if you never invite me.  Even though I'm CEO of this company, there are times that you never included me in the meeting," deritsong sabi ni Mr.  Demonese. 

"Because of a certain reason," rinig kong tugon ng lalaki. 

"Because of a certain reason? Or you have a second choice to give my position to your son?" madiing sabi ni James. 

"Of course he also has the right to have your position,  right, honey?" sabi noong babaeng nasa gilid ng lalaki. 

"This is my mom's company and your son has no right to have in this company," tugon naman ni james. 

"If he want a certain position he can be my employee." 

"James,  show some respect to your mom," 

"Respect? Hahha" sabi ni james naglakad paupo sa isang upuan. 

"wait, " tawag ng babae sa akin. 

"You're so familiar,  i meet you in any business meeting. I can't fully remember where it was, " napayuko nalang ako sa sinabi ng ginang.  Kaya ayaw kong dumalo sa iba't-ibang kasama ang mga kilalang tao.  Dahil makikilala nila ako.  Paano ko i-explain sa kanila na na-bankcrupt kami dahil sa nakakatanginang rason?

"Maybe kamukha ko lang, ma'am!" sabi ko rito and i bowed my head para sumunod ni James. 

"Who's that lady?" tanong ko,

"It's none of your business," madiin niyang tugon sa akin.  Kaya tinuon ko na lang ang aking pansin sa kaharapan kung saan nagsasalita ang lalaking kausap kanina ni James. 

Hindi ko lalong maintindihan ang lahat ng kaniyang sinasabi dahil wala naman akong background sa ganito. 

After an hour,  natapos din ang meeting at nauna na akong lumabas ng meeting hall dahil doon ko lang si james hihintayin sa labas. 

Habang naghihintay ako roon,  biglang may bumangga sa akin na babae and I really hate how she reacted. 

"Oh shit!  Puwede bang tumabi ka sa dinadaan ko?" sabi nito at sinigawan pa ako,  kaya nakuha niya attensiyon ng mga tao. 

"S-sorry!" agad kong sabi at agad kong pinulot ang kaniyang gamit na nakalatag ngayon sa sahig. 

"Sorry talaga hindi na mauulit," sabi ko at napatingin siya sa sout ko. 

"Oh,  trying hard be called class?  Haha anyway,  your style doesn't suit you." agad niya hinawakan ang aking kwinelyuhan at inayos ito. 

"You never belong here,  so wake up and go back where you are.  I have an allergy to a people like you." I was about to break down dahil sa sinabi niya.  It was freaking hurt me. 

Agad kong narinig ang kanilang mga bulung-bulungan, na pamilyar daw ako,  may kamukha daw akong negosyante na ngayon ay mahirap pa daga, na ngayon raw ay namamalimos na lang daw sa kalsada para may makakain.  

Alam kong wala akong karapatan magalit,  dahil totoo naman, ngunit may karapatan akong masaktan sa sinasasabi nila. 

"See? Tama ako 'di ba? Who invited you here to join this kind of meeting na wala naman kayong company or baka naghirap na kayo at daddy mo iyong sinasabi nila, what are you thinking, tama ba ako?" at tumawa ito. Niyukom ko ang aking kamay at tinignan ko nang maigi ang babaeng nasa harapan ko ngayon. 

"I don't know what you're talking about,  ma'am but I am here because I am working for someone else.  I'm sorry,  but I shall go now," sabi ko at deritso akong naglalakad ngunit nang di pa ako nakalayo, bigla niyang hinigit ang aking buhok. 

"I'm not done talking to you!" dahil sa sakit na naramdaman ko parang I can't hold on my tears any longer. 

"You should know to respect the person who is above than you," sabi nito sabay hila niya sa buhok. Pagkatapos niya akong hinila ay sinampal niya ako. 

"Hindi lang iyan ang matikman mo kapag kinalaban mo pa ako." 

"Sino bang nagpasok sa iyo rito?"

"Ako?" biglang may nagsalita sa likuran ko. 

"And who tell you to slap her infront of many people?"

"James?  Ikaw?  Paano ka nagpapasok sa kompanya na isang low class na katulad niya?" tumawa ito nang mahina. 

Nakatayo parin ako sa tabi ni James habang pinipigilan ko ang pagdaosdos ng aking luha. I can't stand there for humiliation. Paano nila malaman na anak ako ng isang dating pinakamayaman sa bansa at ngayon ay nanglilimos na lang ako para may laman ang sikmukra. 

"I'm sorry, but I shall go now," I interrupt the silence between them at nagsimulang umalis, ngunit biglang hinigit ni james ang kamay at ito'y hinawakan nang mahigpit. 

"How dare you to insult my person?" lahat sila ay napasinghap sa gulat pati 'yung lalaking kinausap kanina ni james. 

"Come again? y-your p-person?!" utal na sabi niya sa aking harapan. Bigla niyang hinawakan Ang aking kamay at hinila Ako ni james para makaalis sa eksinang iyon, ngunit bago pa man kami makaalis sa lugar na iyon. Biglang nagsalita si James na siyang nagpakainis nang husto ni Sheena.

"Don't act like you're the main character here. Don't act like Ikaw ang nagmamay-ari ng kompanyang ito. Dahil sa totoo lang, you're just here because of my so-called brother," Sabi nito at hinawakan nang mahigpit ang aking kamay.

Ang kaniyang pagkakawahak sa aking kamay ay may diin. At napansin ko rin sa kaniyang mga mata na may tanim itong Galit sa babae

"Know your place, lady!" He finally says it coldly, bago niya kinaladkad paalis sa lugar na iyon.