Hindi naging maayos ang unang task namin lalong-lalo na para kay Sofia na ilang oras na ring walang malay, tapos na rin ako sa pangalawang task ko sa patalasan ng isip at tulad ng inaasahan namin ay natalo ulit kami lalong-lalo na’t ang Ice Moon Pack ang nakalaban namin pero kahit ganoon ay hindi kami pini-preasure ni Linda.
“Kumusta siya?” tanong ni Yosh na pumasok sa quarters namin, may pasa ito sa bandang labi.
“Maayos naman siya kaso masyado siyang nabugbog kaya’t maging ngayon ay hindi pa siya nagigising,” sagot ko na ikinatango niya naman saka umupo sa tabi ko.
“Tapos ka na sa tasks mo?” tanong ko naman na binato pa siya ng mansanas na nasalo niya naman.
“Oo medyo nabugbog nga lang ako sa last task ko, Ice Moon Pack kasi kalaban namin at natalo kami,” sagot niya at kinagatan na ang hawak niyang mansanas. Hula ko ay ang task niya ay parehas ng una kong task.
“Still ginawa niyo pa rin ang best niyo,” sabi ko naman.
“Oo pero napagal
Pasensya na nitong mga nakaraang araw at sa susunod na araw pa kung wala pa rin akong update, may power interruption kasi rito sa lugar namin kaya hindi ako makapag-update pero sa oras na makapag-update ulit ako ay sisiguraduhin kong daily update ulit ako at sa mga magbabasa nito sana ay magustuhan niyo kahit papaano (hehe), sa mga wrong grammars at typo grammatical errors ko, sorry ng marami. Either lutang o inaantok na ako that time na mag-edit ako, huwag kayong mag-aalala kapag nagkaroon ulit ako ng masyadong mahabang libreng oras ay i-edit ko ulit. Isa po kasi akong estudyante at mahirap pong ipagsabay ang pagsusulat sa pag-aaral kaya sana maintindihan niyo po. Salamat sa pag-intindi! Mwah!
Handa na ako sa pag-uwi ko, dala ko na ang ilan sa mga gamit ko habang ang iba naman ay iniwan ko na dahil tiyak na mahihirapan na naman ulit ako sa pagdala nito sa pagbalik ko sa loob ng akademya.“See you after two weeks, Demi! I will miss you!” naiiyak na usal ni Sofia na ayaw na sa akin bumitaw.“Tama na iyang yakap na iyan,” anang naman ni Yosh na kararating pa lang galing sa kung saan.“Yosh!” Agad namang yumakap sa kanya si Sofia, ginulo lang ni Yosh ang buhok nito ng isa niyang kamay. Napakunot naman ang noo ko nang makita ko ang suot niyang purselas.“Pasensya na medyo nahuli ako kasi may tinapos pa kasi akong gawain,” paghingi niya ng paumanhin na kumamot pa sa ulo niya.“Okay lang, busy rin ako kanina eh,” sabi naman ni Sofia.Nagsimula namang magdaldal si Sofia na sinabayan naman ni Yosh hanggang sa may tatlong pigura ang tumigil sa harapan namin.“Oh! Kuya
Ikalabing-apat na araw na, tapos na ang aming vacation weeks at magsisimula na ang pangalawang taon ko sa Krisi Academy, maaga kami gumising ni Yosh upang makahanda agad bago dumating ang susundo sa amin.“May nais ako ibigay sa ‘yo, Demi,” anang ni Yosh.“Ano?” tanong ko.Inilahad niya ang kamay niyang may hawak na purselas na parehas ng suot niya.“Ano kasi…” nahihiya niyang usal.“Salamat!” usal ko at tipid na ngumiti at kinuha ang purselas.“Parehas ang disenyo natin ah,” puna ko sa purselas na hawak ko at sa suot niya.“Kaibigan mo ako Demi, ‘di ba?” tanong niya na kinuha ang purselas sa akin at isinuot ito sa akin.“Oo,” sagot ko.“Mapapatawad mo ako kung may gagawin man akong mali sa ‘yo, hindi ba?” tanong niya ulit. Hindi ako umimik at nanatiling nakatingin sa kanya na hawak-hawak ang kamay kon
Sofia’s Point of ViewNag-aalala at naawa ako kay Demi lalong-lalo na’t nang nalaman kong wala siyang nakuha maski isang impormasyon tungkol sa kanyang ina ng vacation weeks. Nitong mga nakaraang araw nga ay parang walang sigla siya though hindi mo agad mapapansin dahil sa expressionless siya pero dahil sa kaibigan ko siya ay alam ko at kilala ko na siya kahit na sa maikling panahon pa lang kami magkakilala.“Okay ka lang, Sofie?” tanong ni Kuya Samuel. Kasabay ko kasi ngayon sila kumain sa lugar kung saan sila tumatambay ang tatlo. Ay oo nga pala kasabay rin namin si Renz.“Oo nga pala Renz, nagustuhan niya ba?” tanong ni Kuya Samuel.“I don’t know,” sagot ni Renz na kumibit-balikat pa.“Sa tingin ko ay dapat tigilan mo na siya, alam mo namang bawal ‘di ba dahil parehas lang kayo masasaktan,” anang naman ni Kuya Sandro.Hindi naman umimik si Renz na nag
“Sino makakasabi sa pangalan ng bagay na aking hawak ngayon?” tanong ng propesor namin ngayon sa pangalawang taon namin sa Krisi. Siya ay babaeng may suot na salamin sa mga mata na hindi rin nalalayo ang edad sa amin.“Battery po iyan ng mobile phone or cellphone,” sagot ni Alethea na nagtaas ng kamay at itinuro ni propesor.“Tama ka Ms. Zillon, ito nga ay battery ng mobile phone or cellphone at napakahalaga ng function ng bagay na ito dahil kung wala ang bagay na ito ay hindi gagana ang cellphone,” paliwanag ni professor na winawasiwas pa ang kamay niyang may hawak ng bagay na iyon.“Ito naman, ano ito? Ms. Abrigo?” Tumayo naman agad si Sofia at tiningnan ang bagay na hawak ni propesor: maliit na bagay na hugis kwadrado.“Sim card po?” Hindi siguradong sagot ni Sofia.“Tama! Ito ay sim card, kung wala ka nito ay hindi ka magkakaroon ng numero kung saan ka pwede tawagan, wala ka ring
Ilang buwan na rin ang nakalipas nang magsimula ang panagalawang taon ko rito sa Krisi at medyo naninibago ako dahil wala ni-isang gumagawa ng mga pranks sa akin, tanging masasama na tingin lang ang nakukuha ko galing sa mga kababaihan. Pero mas mabuti na iyon kaysa noong unang taon ko na hindi man lang ako pinapahinga, na kailangan kong maging alerto palagi upang hindi masira agad ang araw ko at uuwi na ang dumi-dumi na minsan ay may pintura ang buong katawan. Ngunit. Ikinababahala ko pa rin iyon dahil ramdam kong may mas masamang mangyayari sa akin balang-araw.“Hoy! Tulala ka d’yan?”“Eh, ikaw? Ano ba ang nangyari sa ‘yo kaya’t hindi ka palagi sumasabay sa amin ni Sofia?” pabalik na tanong ko kay Yosh na nasa harapan ko na ngayon. Narito pa kami sa dorm ng Lightning Pack at kinagulat ko talagang pumunta rito si Yosh dahil minsan na lang siya sumasabay sa amin at pumupunta sa dorm.“Pasenya na, may importante tal
Alethea’s Point of ViewI am a competetive, hinubog ako ng magulang ko simula pagkabata para maging isang malakas at magaling na lider sa hinaharap. Wala sa pamilya namin ang talunan dahil kung ano ang gusto naming makuha ay makukuha namin.“Mommy… Saan po tayo pupunta?” tanong ko.Lumuhod naman si mommy para magkasingtangkad kami, I am just 6 years old so I’m not that tall.“Pupunta tayo ngayon sa Palati para batiin ang anak na lalaki ng Great Alpha at ng mate niya,” sagot ni mommy na hinaplos pa ang pisngi ko.“Anak na lalaki? Dalawa po ang anak na lalaki ng Great Alpha, hindi po ba?” inosenteng tanong ko.“Oo, ngunit ang panaganay na anak ng Great Alpha ay anak sa ibang babae kaya’t mas makapangyarihan pa rin ang pangalawang anak ng Great Alpha kaya mas mabuting sa kanya ka makipag-close, okay? Nagkakaintindihan ba t
"Bakit? Para saan ang mga bulaklak na iyan?" nagtatakang tanong ko kay Aeneas na may hawak na mga bulaklak at nakalahad sa akin."Demi, matagal ko na itong gustong sabihin sa 'yo… Gusto kita," tila nahihiya at kinakabahan na usal niya na umiwas pa ng tingin sa akin. Ang lakas ng tibok ng puso ko ngayon at hindi ko na ito mapakalma pa."Aeneas, you have your own mate same as mine… Masasaktan lang natin ang isa't isa kapag dumating na ang mga mate natin," malungot kung usal.Hinawakan niya naman ako sa magkabilang kamay at tiningnan ako ng sinesero at seryuso sa mga mata. "Gusto kita, Demi at seryuso ako sa nararamdaman ko sa 'yo. Hayaan mo akong ligawan kita," aniya. Kita ko ang sinseridad sa kanyang mga mata. Gusto niya talaga ako."Pero---""I am mateless," pagputol niya sa sasabihin ko sana."Paano ako? Paano kung may mate ako at dumating na siya?" nag-aalalang tanong ko.Ngumiti siya. "Gusto kita, Demi."Napapi