Chapter 9: Trace of the Past

THE

sun is already shining bright outside. Sa maluwag na patio ay kasama ni Paris si Lola Celestina sa agahan. Paris settled with coffee and a sandwich. Kahit humupa na ang bigat ng sikmura, tingin niya’y hindi pa rin siya makakakain ng agahan. She opted for a sandwich instead so she can have breakfast with Lola Celestina, together in that bright morning.

Umihip ang malamig na hangin. Kahit sa nakasisilaw na sikat ng araw ay hindi nakakapaso ang init. Hindi maitatanggi ang preskong hatid ng mga naglalakihang puno.

“Hindi pa ba nakakabalik ang apo ko, Eyang?” tanong ng matanda sa dalagang naka-uniporme. Ito ang naghatid ng tubig sa mesa nila. Bata pa si Eyang na tingin niya’y naglalaro lamang ang edad sa disenuwebe hanggang bente uno.

“Wala pa po, Madam,” mahinahong sagot ng dalaga.

Lola Celestina turned to Paris, with an apologetic look. “Pasensya ka na sa apo ko, Paris. Dapat ay narito na siya upang sam