CHAPTER 4

Matapos ng isang buwang pananahimik ni Alexandra, ipinasok siya ni Sandra sa construction company ng tito nito. Ang Luthman’s Construction Company. Nagdamit siya ng disente para maghanda sa pagpasok sa trabaho.  Mag-iisang linggo na rin naman siya sa trabaho pero hanggang ngayon ay nakakatanggap pa rin siya ng diskriminasyon. Nang makarating siya sa kumpanya ay ramdam niya agad ang mga mapanghusgang mga titig sa kanya ng ibang mga employee. Akala niya tapos na ang lahat. Hindi pa pa la. Dahil mukhang hanggang dito, maanghang ang magiging trato sa kanya.

Sa bawat hakbang ng mga paa niya ay dinig pa niya ang bulong-bulungan ng mga ito.

“Hindi ba’t iyan ang babaeng nag-viral sa f******k? ‘Yung lumabas sa isang kwarto kasama ng ibang lalaki?”

“Oo. Alam mo ba, balita ko, ikakasal na dapat iyan ngayong buwan. E, sa lumandi. Ayan. Mabuti nga at natanggap pa dito.”

“May pagka-makapal din ang mukha kasi mag-iisang linggo na iyang pumapasok at ni parang wala lang sa kanya ang lahat.”

Mangilang-ngilan lamang iyon sa mga narinig niya. Mahigpit siyang napahawak sa sling bag niya at pinilit na magtimpi. Talagang madaming oras ang mga ito sa pagtsismis sa buhay ng iba kaysa gawin na lang ang trabaho nila.

Iginalaw niya ang kanyang leeg saka pilit na hindi pinansin ang mga sinasabi ng mga ito behind her back. Dumiretso siya sa loob ng meeting hall kung saan siya pinapupunta. May meeting kasi ngayon ang mga empleyado at required na um-attend ang mga baguhang employee tulad niya.

Aminado siyang kinakabahan siya sa unang linggo niyang ito sa trabaho. Pero hindi pa man siya nakakarating sa meeting room ay hinarangan na siya ng iba niyang mga kasama sa hallway.

“Hey, b*tch. Saan ang punta mo? Sa meeting room ba? Tsk. Bago ka magpunta do’n, gawin mo muna ‘tong pinapagawa ni Sir sa amin. Akala mo naman por que nakapasok ka na dito ng walang kahirap-hirap, magiging madali na ang trabaho mo? Dream on. Wala nga dapat na puwang dito ang mga malalanding katulad mo, e,” maanghang na wika sa kanya ng isa niyang katrabaho.

Napatiim-bagang si Alex dahil sa sinabi nito. Kay gandang bungad naman ng umaga niya. Mariing siyang napapikit saka humugot ng malalim na buntong-hininga. Labag sa kalooban niyang tinanggap ang mga papeles na naglalaman ng mga pinapagawa ng mga office mates niya.

“Good. Madali ka lang naman pa lang kausap, flirt. For sure uubra ka sa bago nating CEO. See yah!” she said sarcastically saka nilampasan lang si Alex.

Napairap na lang si Alexandra. Ni hindi nga niya kilala iyong babaeng ‘yon. Araw-araw kasi ay kung sino-sinong kaopisina niya ang nagpapagawa ng kung anu-anong trabaho sa kanya. Inisip niya na mas okay na rin siguro ito nang makalimutan niyang broken hearted pa rin siya hanggang ngayon.

Dahil sa mga pinagawa sa kanya ng mga katrabaho niya na hindi naman niya trabaho in the first place ay na-late siya sa meeting. Pagdating niya doon ay inaasahan niya na nag-uumpisa na ang lahat pero hindi iyon ang inabutan niya. Inabutan niya na nagtsi-tsismis ang mga empleyado habang wala pa ang CEO na si Mr. Luthman. Parang hangin lang siya na naupo sa isang bakanteng upuan sa harap. Siya lang itong naupo sa harapan. Ni isa ay walang nagtangkang maupo dito. At kahit hanggang dito ay hindi natapos ang pagbubulong-bulungan nila tungkol sa kanya.

“Ano kayang naramdaman ng fiance’ niya no’ng niloko niya ito? Sa pagkakaalam ko kasi ay ngayon na dapat sila ikakasal. But look at her now, parang wala nga lang sa kanya ang lahat ng nangyari.” Bulong ng isang babae na nakaupo sa kanyang likuran. Kahit na walang sinasabing pangalan ang mga ito ay alam niyang siya ang pinag-uusapan ng mga ito.

“At alam mo ba? Hindi basta-basta ang ex niyan. Anak ng chinese ‘yon, e. Mayaman. Tapos guwapo pa. Hindi ba siya nanghinayang do’n? Tsk.”

“Sis, ang malalandi, hindi iyan makapermi sa isang lalaki. For sure maghahanap na naman iyan ng bagong bibiktimahin.”

Kumukulo na talaga ang dugo niya samga ito. Hindi na niya kaya pang magtimpi kahit na ipikit niya ang mga mata niya. Hindi na umubra ang paghinga niya ng malalim. Sa sobrang galit niya ay padabog na siyang tumayo at pinandilatan ang mga babaeng nag-uusap sa kanyang likuran.

Everyone in the meeting room was shocked on the way she acted. First time niya kasi na umakto ng gano’n. All these days naging tahimik lang siya. Pero ngayon, hindi na niya kayang manahimik na lang. Kailangan niya ring ipagtanggol ang sarili niya.

Habang kuyom-kuyom niya ang kanyang palad ay handa na sana siyang magsalita nang biglang nagsi-ayos ng upo ang mga kasamahan niya.

“Si  Sir Zach! Nandiyan na siya!”

“Shocks, brace yourself, guys!!”

Halos manigas si Alex sa kinatatayuan niya. Nanatili lang siyang nakatayo at tila nag-slowmotion na nang tuluyan ang paligid niya nang masilayan niya ang mukha ng bagong CEO nila na kinababaliwan ng lahat.

Para siyang nakakita ng multo ng huminto sa tapat niya si Zachary Luthman; ang bagong CEO ng Luthman’s Construction Company. Mas lalong umigting at napatunayan niya sa sarili niya na ang lalaking nakasiping niya ng gabing iyon ay ang lalaking ngayon ay nasa harapan na niya.

“Good morni-” Naputol ang pagbati ni Zachary o kilala sa tawag na ‘Zach’ nang bigla siyang dinuro ni Alex.

Buong lakas at walang pag-aalinlangang sumigaw ang dalaga. “Ikaw ‘yon, ‘di ba?! Ang lalaking tumangay ng pagkababae ko?!”

Nagulat ang lahat sa tapang na ipinamalas ni Alex pero halos mapaatras rin ang mga ito dahil hindi sila makapaniwala na nagawa niyang pagsisigawan ang CEO nila.

“Hala, nababaliw na ba siya?”

“How dare she mess with the wrong person?”

Hindi magkamayaw ang bulungan ng mga empleyado sa inasal ni Alexandra. Isa itong malaking issue kung nagkataon. Isa pa ay hindi basta-bastang kumpanya ang hinahawakan ni Zach.

“Wait, Miss. Let’s not talk about it he--”

“Ikaw ‘yon!! Hinding hindi ko makakalimutan ang pagmumukha mo! Kasalanan mong lahat nang--”

Nahimatay na lang bigla si Alexandra at napabulagta sa sahig. Napasigaw ang lahat. Sobrang bilis ng pangyayari at maging si Zach ay hindi rin nakakurap. Pero agad siyang napabalik sa kanyang huwisyo at kahit labag sa kalooban niya ay mabilis niyang binuhat ang dalaga.