“Ate Dianne….” Isang tawag mula sa kasambahay ni Tyler ang natanggap ni Dianne. “Inalis na ako bilang kasambahay sa mansyon ni President Chavez.”
Tumayo siya, naghilamos, nagbihis, at lumabas. Ang katiwalang ipinadala ni Dexter ay naghanda na ng isang masarap na agahan para sa kanya.
Habang kinakain ang masarap na agahan na inihanda ng katiwala, pakiramdam ni Dianne ay lalo siyang nakakatawa at kawawa dahil sa nakaraan niyang sarili. Mabuti na lamang at binigyan siya ni Tyler ng isang matalim na hampas na nagmulat sa kanya.
Dumating si Dexter sa kalagitnaan ng kanyang agahan. Bukod sa pagkain, mayroon din siyang mga ulat na kailangang iparating kay Dianne.
Sino nga ba ang mag-aakalang ang Missha Group, ang pinakasikat na brand ng kosmetiko at health care na paborito ng mga mayamang kababaihan sa bansa, ay itinatag ng isang maybahay?
Noong itinatag ni Dianne ang Missha Group, hindi pa siya isang maybahay. Nasa ikatlong taon siya ng kolehiyo noon at ang kurso niya ay Traditional Medicine.
Ngunit nagsimula siyang mag-aral ng tradisyunal na medisina nang maaga. Bago pa siya mag-teenager, sa impluwensya ng kanyang lola, nagsimula na siyang magbasa ng "Cosmetic" at "Compendium of Materia Medica," ang mga aklat na yaman ng kanilang mga ninuno. Bago mag-kolehiyo, natapos na niyang basahin ang mga librong iyon.
Ngunit nakuha niya ang oportunidad na magsimula ng Missha Group mula kay Mrs. Tanya Chavez, ang ina ni Tyler.
Noong panahong iyon, si Tanya Chavez ay nasa menopause stage. Hindi lang siya tinatamaan ng matinding taghiyawat sa mukha, kundi nakakaranas din siya ng insomnia na nagdudulot ng matinding stress.
Ayon sa mga sintomas ni Tanya Chavez, pinagsama ni Dianne ang mahigit sa isang dosenang mga halamang gamot at pinaghanda siya ng facial mask. Gumawa rin siya ng mga halamang gamot para gamutin ang insomnia nito.
Hindi inasahan ni Dianne na magiging epektibo ito. Pagkatapos gamitin ni Tanya Chavez ang maskara ng ilang beses, nakita niyang lumiwanag ang mga taghiyawat sa mukha nito. Pagkalipas ng sampung paggamit, nawawala ang mga taghiyawat nang walang epekto o sakit.
Malaki rin ang improvement ng insomnia ni Tanya Chavez.
Nagulat si Tanya Chavez at ipinakilala siya sa mga ibang mayamang kababaihan.
Ang mga mayamang kababaihan ay walang problema sa pera, lalo na pagdating sa pagpapaganda at pagpapabata ng katawan. Mahilig silang gumastos.
Kaya’t sinamantala ni Dianne ang pagkakataon at itinatag ang Missha Cosmetic brand, nag-develop ng iba't ibang natural na produkto ng skincare at mga produktong pampalusog para sa mga kababaihan.
Nagkaroon siya ng mga kliyente mula sa mga mayamang kababaihan at mabilis ding nag-launch ng customized product services para sa bawat uri ng balat.
Tumatanggap ng maraming papuri mula sa mga kababaihan!
"Matagal ka nang nagtatago, hindi ka pa ba magpapakita?" matapos niyang matapos ang report sa trabaho, nagbago ang paksa ni Dexter at seryosong tinanong si Dianne.
Inubos ni Dianne ang huling kutsara ng lugaw sa kanyang mangkok, ngumiti nang marinig iyon at umiling, "Hindi ko pa gustong magpakita."
Maliban kay Dexter, ang kanyang assistant, at mga executive ng Missha Group, walang nakakaalam na siya ang malaking boss ng Missha Group.
Noong umpisa, hindi siya nagsabi ng totoo kay Tanya Chavez, ang kanyang unang kliyente, at hindi rin nakarehistro ang kumpanya sa pangalan niya. Mayroon lamang siyang 89% na bahagi.
Matapos ang limang taon ng paglago at pag-unlad, ang Missha Group ay tumaas na ang halaga at umabot na sa mahigit 10 bilyon, at patuloy pang lumalago.
"Tama." Itinaas ni Dexter ang kilay, "Paano kung malaman ni Tyler at magsisi siya?"
Ngumiti si Dianne at hindi sumagot.
Hindi siya natatakot na magsisi si Tyler, ngunit ayaw niyang magdulot ng mas maraming problema sa ngayon. Bukod pa, kailangan niyang sundin ang payo ng doktor na magpahinga at mag-ingat ng hindi gaanong galaw ngayong linggo.
Nasa condo siya buong araw, at bandang alas-singko ng hapon, nakatanggap siya ng tawag mula sa kanyang biyenan, si Tanya Chavez.
"Mom."
"Dianne, narinig ko na ikaw ay nagdadalang-tao ng kambal, totoo ba?"
Narinig ang boses ni Tanya Chavez, puno ng hindi pangkaraniwang kabaitan at saya.
Si Tanya Chavez ay may dalawang anak na lalaki, si Tyler ang pangalawa.
Ang panganay na anak ay si Alexander Troy Chavez.
Si Alexander Troy Chavez ay may mataas na inaasahan mula sa buong pamilya ni Chavez at siya ang tanging tagapagmana na itinakda ng pamilya Chavez.
Ngunit dahil sa isang aksidente sa pag-ski limang taon na ang nakalipas, hindi na bumalik si Troy.
Si Tyler na lamang ang natitirang anak sa malaking pamilya Chavez. Kahit hindi approve si Tanya Chavez sa kasal ni Dianne at Tyler sa simula, pagkatapos nilang mag-asawa, palagi niyang gustong magkaroon ng apo.
Kakatapos lang ng anibersaryo ng pagkamatay ni Troy. Kamakailan lang nagpunta sina Tanya Chavez at Tyler's father, si Tyler, sa lugar kung saan nangyari ang aksidente ni Troy.
Ayaw sanang guluhin ni Dianne kaya't hindi niya sinabi sa kanila ang tungkol sa kanyang pagbubuntis.
Ngunit nang tanungin siya ni Tanya Chavez, hindi na niya kayang itago at sumagot ng "Opo."
"Salamat sa Diyos, sa wakas nagdadalang-tao ka na."
Sumigaw si Tanya Chavez ng tuwa, "Kararating lang namin ng asawa ko. Pumunta ka sa bahay mamaya para mag-dinner, gusto kong makita ang aking mahal na apo."
Nag-isip si Dianne tungkol sa kasalukuyang relasyon nila ni Tyler at gusto sana niyang tumanggi.
Ngunit sinabi ni Tanya Chavez na gusto niyang makita ang mahal niyang apo, hindi siya mismo.
Mabuti na lang at naging mabait ang pamilya Chavez sa kanya, at si Lola Thalia ay parang sariling lola niya ang turing sa kaniya. Kahit na magkaaway sila ni Tyler balang araw, hindi siya magiging kalaban ng pamilya Chavez.
"Okay."
Matapos mag-ayos ng kaunti, tinawagan niya ang driver ni Dexter upang ihatid siya sa bahay ng pamilya Chavez gamit ang sasakyan ni Dexter.
Dumating sila ni Tyler nang sabay, magkaibang sasakyan.
Pagkababa niya ng sasakyan, tumingala siya at nakita si Tyler na nakatayo sa mga hagdan, may matikas na postura at mabangis na katawan.
Ang sinag ng araw ay nagsisimula nang bumaba, at ang malambot na liwanag ng langit ay bumabalot sa kanya.
Sampung taon na ang nakalipas, sa isang gabing puno ng mga rosadong ulap, dinala siya ng kanyang lola upang bisitahin si Lola Thalia.
Noong panahong iyon, si Tyler ay nakatayo sa harap niya, laban sa liwanag ng pagsasalubong ng araw at gabi, katulad ng ngayon.
Ngunit noong mga oras na iyon, ang mga mata niya ay malumanay at puno ng kabaitan patungo sa kanya.
Ngunit sa ngayon, ipinikit niya ang kanyang mga mata at tinitigan si Dianne. Sa mga mata niyang malalim, may hindi maipaliwanag na galit na parang handang sumabog, puno ng matinding poot.
Tumingin si Dianne sa kanya at pagkatapos ay iniwas ang kanyang mga mata. Pagkatapos magsabi ng ilang salita sa driver, umakyat siya sa hagdan at pumasok sa bahay.
Habang dumadaan siya malapit kay Tyler, biglang inabot ng malaking kamay ng lalaki ang kanyang pulso.
Ang malapad na palad ng lalaki ay malakas, mainit, at tulad pa rin ng dati.
Ang mga puting mga knuckles nito ay malinis at manipis, may magandang hugis, nagpapakita ng malamig at mahinahong aura, ngunit nakakapanabik at kaakit-akit.
Tulad na lang ng pagkatao niya.
"Bakit, hindi ka ba inihatid ni Dexter?"
Tinitigan siya ni Tyler ng isang matalim na sulyap sa kanyang mga mata, at nang magsalita, puno ito ng pang-aasar.
Ang matalim at malamig na mga mata nito ay dumaan sa tiyan ni Dianne, "Ang nasa tiyan mo, anak ba 'yan ni Dexter?"
Itinaas ni Dianne ang kanyang ulo at tinitigan ang lalaki sa harapan niya.
Dahil naka-flat shoes siya, 168cm ang taas niya at halos isang ulo siyang mas mababa kay Tyler kapag nakatayo sila sa harap ng isa't isa.
Ang liwanag ng pagsalubong ng araw at gabi ay malambot at mainit, napakaganda na para kang mawiwili.
Ngunit ang pang-aasar na nasa malamig na mukha ng lalaki ay masakit sa kanyang mata.
"Kung iyo o kanya, malalaman mo rin naman kapag nailabas ko na ang bata," sagot niya ng kalmado.
"Oh!" Sumimangot si Tyler, ang mukha nito biglang naging matigas, "Dianne, tigilan mo na ang pagsasayang ng oras ko."
Sa loob ng susunod na dalawang taon, nakatutok si Ashley sa kanyang karera. Halos wala siya sa lugar sa sobrang dami ng ginagawa.Pero tuwing nandoroon siya, lagi namang nasa tabi niya si Ken. Kaya hindi niya kailanman naramdaman ang kalungkutan. Busog na busog ang buhay nila ng kanyang anak sa saya, at dahil doon, ni hindi pumasok sa isip niya ang maghanap ng ibang lalaking mamahalin o pakakasalan pa.Pakiramdam niya, kumpleto na siya.May mga kaibigang sina Dianne at Dexter na higit pa sa kapatid ang turing.Isang matagumpay na karera.Isang anak na gaya ni Ken—masunurin, matalino, at kahanga-hanga.At higit sa lahat, hindi siya kapos sa pera.Ano pa ba ang dapat niyang hanapin? Bakit pa siya mangangailangan ng lalaki?Hindi niya kailangan. Hindi kailanman.Kaya kahit dalawang taon nang walang tigil ang paghabol—o dapat sabihing panggugulo—ni Kent, ni minsan ay hindi sumagi sa isip niyang makipagbalikan dito.Oo, hindi kailanman. Kahit isang segundo, wala.At huwag mong sabihing dah
Gabi na nang manatili si Ashley sa Condo Apartment.Tumawag si Ken at nagtanong kung kailan siya uuwi.Sandaling nag-isip si Ashley bago nagsabi nang diretsahan sa bata, “Ken, nagpasya na ang tatay mo at ako na maghiwalay at hindi na magsasama. Gusto mo bang sumama sa akin o sa tatay mo?”“Syempre, kung pipiliin mong sumama sa akin, kailangan pa rin natin ang pahintulot ng tatay mo.”Hindi malinaw kung si Ken mismo ang nag-isip o nagtanong muna kay Kent, pero sumagot ito, “Mom, kapag nandito ka sa bahay, gusto kong sumama sa’yo. Kapag nasa business trip ka, kay Dad naman ako. Pwede ba ‘yun?”“Syempre naman,” masayang tinanggap ni Ashley, “Sige, susunduin na kita ngayon.”Kahit walong taong gulang pa lang si Ken, ibinibigay nito kay Ashley ang init at pag-aaruga na hindi kayang ibigay ng iba.Halos dalawang taon na silang magkasama at matagal na niyang itinuring na sariling anak ang bata.Basta kasama niya si Ken, hinding-hindi niya ito pababayaan.“Okay Mom, hihintayin kita,” masayang
Sa opisina, halos nailabas na ni Ashley lahat ng bigat at sama ng loob sa puso niya.Habang kukuha sana siya ng tissue para punasan ang luha at sipon, aksidente niyang nasagi ang isang kristal na palamuti sa mesa.Bumagsak iyon at nabasag sa sahig sa isang iglap.Tiningnan ni Ashley ang nagkalat na kristal sa sahig at napailing. Ang malas niya talaga ngayong araw.Pero mabuti na lang, nakapaghain na sila ni Kent ng diborsyo at malapit na siyang tuluyang wala nang kinalaman dito.Habang iniisip niya iyon, biglang bumukas nang malakas ang pinto ng opisina. Napatingin si Ashley at nakita si Kent sa may pintuan, halatang balisa at nag-aalala.Pagkakita ni Kent kay Ashley na tumutulo ang luha at namumugto ang mga mata na parang kuneho, natigilan siya sa takot.Lumingon si Ashley palayo nang may pagkamuhi, itinulak ang malaking upuan at mabilis na tumayo papunta sa lounge.Nagkamalay si Kent at hinabol siya, hinarang siya bago makapasok sa pinto.“Lumabas ka!” malamig ang tingin ni Ashley a
“Kiss.”Bahagyang tumango si Kent at nagpatuloy, “Si Betty ang nagpa-set up para malagyan ako ng gamot sa dinner party. Pagpunta ko sa bahay ng Lin para sunduin si Ken, kumilos na ‘yung gamot. Akala ko ikaw si Betty… kaya nahalikan ko siya.”Tinitigan siya ni Ashley, gulat at walang masabi. Bumuka ang bibig pero walang lumabas na salita.“Pero halik lang ‘yon, wala nang iba. Dumiretso ako sa ospital pagkatapos,” dagdag ni Kent.Nanatiling nakatingin si Ashley sa kanya at saka niya naintindihan kung bakit kagabi, para bang isang beses nang namatay si Kent—mahina at halos hindi makahinga.Pero wala na ‘yong halaga sa kanya ngayon.Itinaas niya ang kilay at malamig na sinabi, “Sinabi ko na sa’yo, maghihiwalay na tayo sa kalahating buwan. Wala ka nang kailangang ipaliwanag.”“May kailangan. Oo, may kailangan pa,” mariing sagot ni Kent.Nakatingin siya kay Ashley, nangingintab ang gilid ng kanyang mga mata. “Ashley, pitong taon na ang nakalipas… natulog ka ba sa isang lalaking hindi mo kil
Habang nag-aabang siya nang balisa, biglang bumukas nang malakas ang pinto ng private box at pumasok sina Kent at ang assistant niya. Pinilit ni Betty na manatiling kalmado, nakangiti kay Kent pero mas pangit pa kaysa umiiyak ang ngiti niya.“… Kuya Kent, nandito ka na,” mahina at nanginginig ang boses niya.Matulis at malamig ang titig ni Kent sa kanya. Dumiretso siya sa sofa sa tapat nito, umupo, ini-cross ang mahahaba niyang binti at sumandal nang may bihirang tapang at bangis sa aura.“Alam mo ba kung bakit ka dinala rito ngayong gabi?”Umiling si Betty na parang rattle, “Hindi… hindi ko alam! Kuya Kent, ano… ano’ng nangyari?”“Kung ayaw mong ikaw ang magsabi, ipapasabi ko sa iba,” malamig na tugon ni Kent.“Ms. Sanchez…”“Kuya Kent!”Bubuka pa lang sana ang bibig ng assistant nang manginig nang todo ang buong katawan ni Betty. Nadulas siya pababa sa sofa at napaluhod sa sahig.“Kuya Kent, wala akong kinalaman dito. Si Darren ang may pakana. Siya ang nagpa-drug sa’yo para may mang
Hindi lang si Kent ang hindi makita, pati si Betty ay wala rin.“Mrs. Sanchez, nasaan ang asawa ko at si Betty?” tanong niya.“Ah, lumabas si Wen Sheng kasama si Betty. Malamang hindi na sila uuwi ngayong gabi,” sagot ni Mrs. Sanchez na parang wala lang.Magkasama silang umalis.Hindi na uuwi ngayong gabi.Napangisi si Ashley nang may halong pang-uuyam at hindi na nag-usisa pa. Inabot na lang niya ang kamay kay Ken. “Halika na, Ken, uwi na tayo.”“Opo.” Agad lumapit si Ken, hinawakan ang kamay niya at handa nang umalis.“Ken, hindi ka ba talaga makikinig?” biglang hawak ni Mrs. Sanchez kay Ken at sigaw pa.“Mrs. Sanchez, sinabi na ni Ken na ayaw na niyang manatili at gusto niyang sumama sa’kin pauwi,” seryoso at matalim ang tingin ni Ashley kay Mrs. Sanchez.“Ms. Ashley, stepmother ka lang ni Ken at ako ang totoong lola niya. Siya lang ang nag-iisang apo ko. Sabihin mo nga, paano ko siya basta ibibigay sa’yo?” balik ni Mrs. Sanchez, halatang may ibig ipahiwatig.Ngumiti lang nang baha